ราชันคืนบัลลังก์...เรื่องราวการเดินทางของชีวิตที่เต็มไปด้วยกับดัก ความหลอกลวงและความโหดร้ายที่แท้จริงในโลกใบนี้ของน้องต้วนหลิ่ง

เรื่องราวของต้วนหลิ่งเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ที่เกิดมาพร้อมวิบากกรรม ที่น้องต้วนหลิ่งต้องใช้สติปัญญาของตัวเองในการเอาชีวิตให้รอด ท่ามกลางการปองร้ายของเหล่าบรรดาศัตรูทั้งต่อหน้าและลับหลัง ตั้งแต่เขาเกิดมาชีวิตคือการโดนทำร้ายที่แท้จริง ถึงจะเกิดมาเป็นองค์รัชทายาทผู้สูงส่ง แต่ชีวิตกลับไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ กลับเต็มไปด้วยมหกรรมความทุกข์ระทม ที่มีแต่เรื่องร้ายๆติดตามทำร้ายเขามาไม่ได้หยุด จนเขาต้องลุกขึ้นมาสู้ด้วยสองมือและสติปัญญาของตัวเอง เพื่อรักษาชีวิตของเขาและช่วงชิงบัลลังก์พร้อมอำนาจที่เป็นของเขาโดยชอบธรรม...

(หลังจากอ่านปราชญ์กู้บัลลังก์จบ ชีวิตก็เริ่มหมกหมุ่นในดงวาย....ย กลายเป็นแฟนคลับนักเขียนกู้เสวี่ยนโหรว ปัจจุบันกลายเป็นคนอ่านนิยายวายได้แบบใสๆ555 ตอนนี้ชอบราชันคืนบัลลังก์เข้าไปอีกเรื่อง มีเนื้อเรื่องเข้มข้นดร่าม่าไม่น้อยกว่าปราชญ์กู้บัลลังก์ แต่เรื่องนี้นักเขียนใช้นามปากกาว่าเฟยเทียนเย่ แถมเป็นนักเขียนนิยายวายที่เป็นผู้ชายด้วยถือว่าหายากในดงนักเขียนนิยายวายที่มักจะเป็นผู้หญิง ในเรื่องนี้สำหรับเราเองทั้งสองเรื่องนี้ถือเป็นนิยายโคตรสนุกสุดๆในใจเราเลยตอนนี้)

เล่มที่หนึ่งปฐมบทแห่งชีวิตต้องสู้ของน้องต้วนหลิ่ง (หน้าปกเป็นท่านพ่อหลี่เหยียนหงกับน้องต้วนหลิ่ง)

ในฤดูหนาว ณ บ้านตระกูลต้วนแห่งเมืองหรู่หนาน ต้วนหลิ่งเด็กชายน้อยวัยแปดขวบตัวเล็กผอมโซ แต่กลับโดนทุบตีทารุณจนน่วมไปทั้งตัว แล้วถูกจับโยนไปขังไว้ในห้องเก็บฟื้น ในระหว่างที่เขานอนขดตัวสั่นด้วยความหนาวเย็นจะทั้งร่างแทบจะแข็งไปทั้งตัวหมดแล้ว เขาก็คิดถึงความตายว่าน่าจะสบายกว่ามีชีวิตอยู่อย่างทรมานเยี่ยงนี้ ก็พอดีมีคนมาขอไถ่ตัวเขาออกจากบ้านตระกูลต้วนพร้อมใบแจ้งเกิด เพื่อแลกกับด้วยตั๋วแลกเงิน400ตำลึง นับว่าเป็นจำนวนเงินที่สูงมาก

ในคืนนั้น คนลึกลับที่พาเขาออกมาจากขุมนรกก็คือหลานจวิ้นสยา ผู้ชายที่หน้าตาดีมาก มีวรยุทธสูงส่ง เขาบอกเพียงว่าได้คำสั่งมารับน้องต้วนหลิ่ง  (ท่านพ่อที่น้องต้วนตั้งไม่เคยเห็นหน้าเลยตั้งแต่เกิดมา น้องแค่รู้ว่าท่านแม่เคยออกจากตระกูลไปแล้ว แต่ระหว่างที่ท่านแม่ตั้งท้องน้องต้วน ก็กลับเดินทางมาอาศัยที่บ้านตระกูลต้วนแทน แต่น่าเสียดายที่แม่น้องต้วนตายหลังจากคลอดน้อง จากนั้นน้องต้วนก็โดนคนในตระกูลต้วนรับเลี้ยงดูแลแบบทิ้งๆขว้างๆ แบบเห็นน้องเป็นเด็กอนาจถา ไม่มีพ่อไม่มีแม่คุ้มครอง แค่ให้ข้าวปลาพอไม่ให้อดตาย  แถมฮูหยินผู้นำตระกูลต้วนยังปล่อยในคนในบ้านรังแกโดยไม่ห้ามปรามอีก เช่นล่าสุดน้องโดนทุบตีทั้งตัว จนหน้าบวมปูดไปหมด ส่วนมือโดนตะปูทิ่มแทงมือจนเป็นรูงี้....โว้ย น่าสงสารมาก..ก น้องต้วนลูกแม่)

คืนนั้นก่อนที่พี่หลานจวิ้นสยาจะพาน้องออกจากเมืองหรู่หนาน เขาพาน้องต้วนหลิ่งไปกินเกี๊ยวน้ำ..จนกลายเป็นภาพความทรงจำที่ไม่อาจลืมเลือนของต้วนหลิ่ง จากนั้นพี่หลานจวิ้นสยาก็พาน้องเดินทางมาจนถึงสถานีพักม้าแห่งหนึ่ง คืนนี้พี่เขามอบหยกจันทร์เสี้ยวให้น้องใส่คอ แต่ก็ไม่ได้ตอบคำถามใดๆและปฎิเสธว่าเขาไม่ใช่พ่อของน้องต้วนหลิ่ง คืนนั่นน้องต้วนฝันร้ายส่งเสียงร้องดัง จนพี่หลานจวิ้นสยาต้องลุกขึ้นมานอนกอดน้องต้วนหลิ่งเอาไว้แน่นๆ น้องถึงจะสงบแล้วหลับอย่างสนิทตลอดทั้งคืน(ทำให้น้องต้วนหลิ่งกลายเป็นคนติดนอนกอดคนข้างๆตัวตลอดมา555)

เช้ามาน้องโดนจับอาบน้ำ ล้างเนื้อล้างตัว พร้อมจัดการทายารักษาแผลตามร่างกาย และได้สวมใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ พี่หลานจวิ้นสยาเริ่มสอนให้น้องต้วนท่องประวัติส่วนตัวปลอมๆ ตอนนี้ให้น้องต้วนใช้ชื่อว่าต้วนเฉิง เป็นคนสกุลต้วนแห่งชั่งจื่อ จากนั้นทั้งคู่เดินทางขึ้นเหนือเพื่อไปเมืองซั่งจิง เข้าด่านผ่านเมืองก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว พี่หลานจวิ้นสยาพาเขาไปพักที่เรือนแห่งหนึ่ง ที่เต็มไปด้วยสาวงาม คืนนั้นน้องตื่นกลางดึกแล้วไม่พบพี่หลานจวิ้นสยาอยู่ข้างกาย น้องเลยเดินออกไปตามหาพี่เขา จนไปพบว่าพี่หลานจวิ้นสยากำลังเปลื้องผ้าเพื่อจะซั่มกับหญิงงาม(น้องเลยได้เห็นภาพพี่หลานจวิ้นสยาเปลือยกายเต็มๆเน้นๆจนติดตามาแทน555) น้องต้วนตกใจวิ่งหนีกลับเข้าห้อง พี่หลานจวิ้นสยาได้ยินเสียงเลยเดินตามกลับมาดูน้องต้วนที่ห้อง เลยตัดใจไม่ซั่มหญิงต่อละ แต่ขึ้นเตียงมานอนกอดน้องต้วนแทน พอพี่หลานจวิ้นสยาเขามานอนข้างๆ น้องต้วนก้อหันไปนอนหนุนแขนกอดพี่เขาทันที (น้องต้วนหลิ่งนี่ ตลอดการเดินทางกับพี่หลานจวิ้นสยา น้องก็จะอยู่ชิดติดข้างกายพี่เขาตลอด แม้กระทั้งนอนยังต้องนอนหนุนแขนพี่ แถมแอบดมด้อมกลิ่นกายพี่เขาถึงจะสบายใจหลับได้สนิท...อิอิ...ชีวิตน้องต้วนนี่ชัดเจนว่าตัวเองชื่นชมแต่บุรุษมาเด็กเลยนะเนีย555)

ตัดไปที่อีกฟากของแคว้น มีชายหนุ่มคนหนึ่งฝ่าฟันจากการลอบดักทำร้ายของกองทัพ ที่ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นผู้นำทัพที่ยิ่งใหญ่ มาบัดนี้โดนคนหักหลังหวังจะฆ่าเขาทิ้งไว้ที่ภูเขาร้าง พร้อมจะชิงกระบี่พิทักษ์ปฐพีของเขา..แต่ดวงพี่เขายังแข็งพอดู ยังคงหนีรอดออกมาได้พร้อมม้าคู่ใจเปินเซียว...(เขาคือหลี่เจียนหง องค์ชายสามผู้เป็นเทพแห่งสงคราม)

ตัดไปที่เมือซีซวน มีขุนนางใหญ่กับแม่ทัพจ้าวขุยกำลังหารือเรื่องแผนการลอบสังหารล้มเหลว ผู้สมคบคิดเริ่มแผนร้ายใหม่ ส่งองค์รักษอู่ตู๋พร้อมกลุ่มมือสังหารเงากลุ่มหนึ่งขึ้นเหนือ เพื่อเริ่มออกตามล่าสังหารอีกครั้ง

ส่วนขุนนางใหญ่หลังคุยแผนลับเสร็จก้อนั่งรถม้ากลับจวน ผู้นี้ก็คือมหาเสนาบดีแห่งหนานเฉิน มู๋ควงต๋า (ผู้เป็นพี่ชายแท้ๆของฮองเฮาด้วย)

ที่เมืองซั่งจิง เช้ามาพี่หลานจวิ้นสยา ก็พาน้องต้วนหลิ่งไปตลาด ผ่านมาหลายวันรอยบาดแผลตามตัวทั้งหลายของน้องต้วนก้อจางหาย แถมกินดีอยู่ดีนอนหลับสบาย ตอนนี้น้องต้วนหลิ่งดูดีมีสง่าราศี ออกมาดคุณชายน้อยเจ้าสำอางละ พี่หลานจวิ้นสยามาตลาดเพื่อหาซื้อหนังสือ กระดาษและอุปกรณ์การเรียน พร้อมพาไปกินข้าวร้านดัง และมอบถุงใส่หยกจันทร์เสี้ยวให้น้องสวมคอติดกายไว้ ทั้งกำชับว่าน้องต้วนห้ามทำหายเด็ดขาด

จากนั้นพี่หลานจวิ้นสยานั้นก็จูงน้องต้วนหลิ่ง ไปสมัครเข้าเรียนที่สถานศึกษาแห่งซั่งจิ่ง ขณะที่เข้าไปคุยกับผู้อาวุโสในห้องโถง ก็ให้น้องต้วนนั่งคอยอยู่ด้านนอก ก็พบแก็งค์เด็กเจ้าถิ่นเดินมากลุ่มใหญ่ มาทักทายข่มขู่รับน้องทันที555 หัวหน้ากลุ่มที่โตสุดเป็นเด็กชาวหยวนแดนเหนือ นุ่งห่มด้วยเสื้อคลุมขนหนังหมาป่า เข้ามาจะชิงถุงใส่หยกที่คอของน้องต้วน น้องกลัวเชือกถุงจะขาด กลัวของจะหายเลยลงมือต่อยหัวโจกจนล้มไปกับพื้น จากนั้นทั้งคู่ก็ต่อยกันนัว จนมีเสียงห้ามของผู้ใหญ่ พี่หลานจวิ้นสยาวิ่งเขาไปอุ้มน้องต้วนหลิ่ง ที่ตอนนี้หน้าตาปูดบวมเอาไว้ หลังจัดการบาดแผลน้องต้วนหลิ่ง พี่หลานจวิ้นสยาก้อพาน้องไปยกชา คำนับจอมปราชญ์เป็นอาจารย์ หลังจ่ายเงินค่าเล่าเรียนพร้อมอุปกรณ์เรียน พี่หลานจวิ้นสยาเตรียมส่งน้องต้วนหลิ่งเข้าเรียนแบบโรงเรียนประจำ กินอยู่หลับนอนที่สถานศึกษา มีกำหนดปิดเทอมวันที่หนึ่งเดือนหน้า ถึงจะได้กลับบ้าน

พอวันเปิดเข้าเรียนพี่หลานจวิ้นสยาจูงมือน้องต้วนหลิ่งไปส่งที่หน้าประตู น้องต้วนหลิ่งติดพี่หลานจวิ้นสยามาก ถึงกับยืนนิ่งไม่ยอมเดินไป จนพี่หลานจวิ้นสยาต้องเป็นคนเดินจากไปเอง น้องต้วนหลิ่งเดินตามหลังไปส่งพี่หลานจวิ้นสยาน้ำตาก็หยดไหลไป พอดีจอมปราชญ์มาพบน้องเข้า เลยจูงน้องต้วนไปโรงอาหาร จากนั้นก็พาไปนอนที่ห้องพักเพื่อพักผ่อน จู่ๆก็มีเสียงขลุ่ยแว่วมากล่อมจนน้องหลับไป

เป็นพี่หลานจวิ้นสยานั่งเป่าขลุ่ยนะเอง(เพลงสุขพบพาน) จากนั้นพี่เขาก้อกลับเรือนพักเตรียมพร้อมออกเดินทาง ทั้งยังฝากแม่นางติงจือ(ที่อดซั่มกับพี่เขามะคืน55) ให้เตรียมหาซื้อบ้านสำหรับพักอาศัยอยู่ยาวที่เมืองนี้ แม่นางติงจือรายงานเรื่องอู่ตู่นำมือสังหารกลุ่มเงาสิบแปดนายขึ้นเหนือ เพื่อลอบสังหารหลี่เจียนหง แล้วยังบอกเขาให้ระวังอู่ตู๋ด้วย

ส่วนน้องต้วนหลิ่งเริ่มเข้าสู่ชีวิตนักเรียนประจำ ใช้ชีวิตเล่าเรียนอย่างขยันขันแข็ง มีเด็กชาวฮั่นเข้ามาพูดคุยกับน้อง พร้อมแนะนำว่าถ้าโดนรังแกให้ไปฟ้องใครได้บ้าง ก็คือไช่เหยียน คนที่แม่นางติงจือแห่งเรือนฉยงฮวา ฝากฝังให้มาช่วยดูแลน้องต้วนนะเอง

ชีวิตผ่านไปอย่างเรียบง่าย น้องต้วนไม่ได้ถูกรังแกแต่อย่างใด จนถึงวันที่หนึ่งแล้ว คนอื่นๆล้วนมีคนมารับกลับบ้าน จนเย็นแล้วกลับเหลือเด็กตกค้างสองคนในสำนักศึกษาแทน ก็คือน้องต้วนหลิ่งกับป๋าตู๋เด็กที่วันแรกก้อซัดเขาจนน่วมนะเอง คืนนี้จำต้องค้างคืนในสถานศึกษากับป๋าตู๋เพียงสองคน น้องต้วนเริ่มระแวงป๋าตู๋กลัวโดนแกล้ง ป๋าตู๋เลยบอกน้องต้วนว่าไม่ต้องห่วง เขาไม่ทำร้ายน้องหรอก คืนนั้นทั้งคู่ต่างหอบที่นอน ไปปูนอนในห้องเรียนด้วยกัน น้องต้วนนั่งคิดถึงพี่หลานจวิ้นสยาจนหลับไป กลางดึกป๋าตู๋ในวัยสิบขวบ ลุกมาดูแลน้องต้วนที่นอนตัวสั่น ป๋าตู๋สงสารเลยลูบหัวน้องต้วนคอยปลอบโยนน้องต้วนหลิ่งในวัยแปดขวบครึ่ง พร้อมพูดคุยให้น้องต้วนสบายใจ คุยกันไปคุยกันมาเลยนอนกอดกันอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันไปแทน

น้องต้วนหลิ่งกำลังหลับสบายๆก็โดนป๋าตู๋ปลุก บอกมีคนมารับน้องต้วนแล้ว เป็นพี่หลานจวิ้นสยามาอุ้มรับน้องต้วนกลับบ้าน พี่หลานจวิ้นสยากล่าวขอบคุณป๋าตู๋ที่ดูแลน้องต้วนให้

น้องต้วนหลิ่งสงสัยว่านี่ไม่ใช่ทางกลับเรือนเดิมที่เคยพัก ก็ถามพี่หลานจวิ้นสยา น้องต้วนหลิ่งถึงได้รู้ว่าพี่หลานจวิ้นสยาได้จัดเตรียมซื้อบ้านใหม่ แต่ยังไม่ทันได้เข้าในตัวบ้าน พี่หลานจวิ้นสยาก้อล้มลงไปสะก่อน น้องต้วนหลิ่งต้องลากพี่เขาเข้าไปในโถง แล้วหาผ้าห่มคลุมกายไว้ก่อน จากนั้นเพิ่งสังเกตุว่าพี่เขาบาดเจ็บจนเลือดไหลออกจากตัว น้องต้วนหลิ่งตัดสินใจจะไปหาหมอมารักษาพี่หลานจวิ้นสยา

น้องต้วนหลิ่งมาที่ร้านหมอหรงซาง แต่ท่านหมอไม่อยู่ ออกไปทำคลอดให้เมียเศรษฐีคนหนึ่งในเมือง มีแต่คนจัดยาเฝ้าร้านที่ถามอาการบากเจ็บจากน้องต้วน คนจัดยาเลยจัดยารักษาแผล กับยาสามานแผลบำรุงเลือดให้น้องต้วน เพื่อเอากลับไปต้มเองที่บ้าน หลังเขาเข้าไปจัดยาด้านหลังร้าน น้องต้วนก็นึกถึงโสมคนที่มีสรรพคุณในการรักษา น้องต้วนหลิ่งเลยปีนขึ้นไปหยิบโสมคนบนตู้ยาลงมา

ก็พอดีมีคนเปิดประตูเข้ามา ตอนน้องต้วนหยิบโสมคนลงมาแล้ว เป็นอู่ตู๋นะเอง อู่ตู๋เข้าใจว่าน้องต้วนเป็นลูกเจ้าของร้านยา เลยมาถามหาหมอที่ร้านนี่ น้องต้วนบอกว่าหมอไม่อยู่เพราะออกไปทำคลอด แต่อู่ตู๋เห็นน้องต้วนถือโสมอยู่ เลยถามน้องว่าจะเอาโสมไปทำอะไร น้องต้วนเลยว่าจะเอาไปให้คนท้องกิน จากนั้นอู่ตู๋ก็แกล้งน้องต้วนหลิ่งด้วยการเอาจินอูตะขาบสีทองมาขู่น้อง ให้ตกใจแล้วถึงค่อยจากไป555

น้องต้วนหลิ่งกลับถึงบ้าน เห็นม้าของพี่หลานจวิ้นสยายืนหนาวอยู่ข้างนอก เลยจูงม้าเข้าที่พัก กลับเจอะมือสังหารเข้าจับกุม พร้อมถามหาพี่หลานจวิ้นสยา แต่น้องต้วนสู้คะ กัดนิ้วก้อยมือสังหารจนหลุดพ้นแล้ววิ่งหนีออกไป ขณะที่มือสังหารวิ่งตามมาจะฆ่าน้องต้วนหลิ่ง ก็เจอะพี่หลานจวิ้นสยาฟื้นคืนสติลุกออกมาช่วยน้องไว้ได้ แต่เพราะเสียเลือดมากจนทำให้แทงกระบี่พลาด จนกระบี่หลุดมือ ทำให้มือสังหารรอดตาย แถมหันกลับมาจะจับน้องต้วนข่มขู่พี่หลานจวิ้นสยา จะฆ่าน้องถ้าไม่บอกที่ซ่อนตัวของหลี่เจียนหง พร้อมต่อยน้องต้วนกระเด็น ระหว่างที่พี่หลานจวิ้นสยากำลังจะพูด น้องต้วนที่โดนต่อยกระเด็น ก็ลุกไปหยิบกระบี่พี่หลานจวิ้นสยา แล้วลงมือแทงมือสังหารจนตายทันที พี่หลานจวิ้นสยากอดน้องต้วนพากันกลับเข้าบ้าน

น้องต้วนหลิ่งลงมือต้มยา พี่หลานจวิ้นสยาถามน้องต้วนว่าไปเอาโสมคนมาจากไหน น้องต้วนบอกขโมยมาจากร้านยา555 จากนั้นน้องต้วนก้อเอาศฟไปซ่อนในคอกม้า ตามคำสั่งของพี่หลานจวิ้นสยา ก็พอดีหัวหน้าทหารม้าที่ตามมาสืบหาเหตุการฆ่ากันตายในเมือง ก็มาถึงหน้าบ้านน้องต้วน ก็พอดีเป็นไช่เหวินพี่ชายของไช่เหยียน น้องต้วนหลิ่งบอกว่าพ่อป่วยอยู่ในบ้าน พวกเขาอยู่กันสองคน ไช่เหวินเห็นเป็นเพื่อนน้องชาย เลยไม่ได้สอบถามต่อก้อจากไป คืนนั้นน้องต้วนหลิ่งลงมือดูแลจัดการให้พี่หลานจวิ้นสยากินยา พร้อมเข้านอนกอดพี่หลานจวิ้นสยา และแอบฟังลมหายใจพี่เขาไปด้วย จนพี่หลานจวิ้นสยาต้องบอกเขายังไม่ตาย555 ไม่นานบาดแผลของพี่หลานจวิ้นสยาดีขึ้น น้องต้วนหลิ่งเห็นรอยสักบนต้นแขนของพี่หลานจวิ้นสยา น้องต้วนเลยได้รู้ว่าเป็นรอยสักพยัคฆ์ขาวประจิม เทพของการต่อสู้ กระบี่ของพี่หลานจวิ้นสยาเขาชื่อว่ากระบี่ยอดเขาเขียว

เวลาผ่านไปใกล้ถึงวันเข้าเรียนอีกครั้ง น้องต้วนหลิ่งยังคงอาลัยอาวรณ์ไม่อยากไปเรียน จนพี่หลานจวิ้นสยาต้องสัญญา ปลอบน้องต้วนว่าเดียวเขาจะไปรับกลับบ้าน น้องต้วนอยากให้พี่หลานจวิ้นสยาเป็นพ่อ แต่พี่หลานจวิ้นสยาบอกว่าอีกไม่นานพ่อที่แท้จริงของน้องต้วนจะกลับมาหา

ถึงวันเข้าเรียน พี่หลานจวิ้นสยามาส่งน้องต้วนหลิ่งเข้าประตูสถานศึกษา พร้อมมอบกล่องข้าว ที่ข้างในมีขนมดอกท้อให้น้องต้วนเอาไว้กิน ทั้งกำชับว่าอย่าเล่าเรื่องในบ้านให้ใครฟังทั้งนั้น เดินเข้าไปไม่นานก็เจอะป๋าตู๋ แถมโดนป๋าตู๋ถามเรื่องรอยช้ำที่ตา ป๋าตู๋คิดว่าน้องต้วนโดนพี่หลานจวิ้นสยาทำร้าย ก็พอดีไช่เหยียนตามไปคุย หลังเรียนเสร็จ น้องต้วนหลิ่งเอาขนมมาแบ่งให้ไช่เหยียนไว้กิน พร้อมเดินไปหาป๋าตู๋ เพื่อจะแบ่งขนมให้ป๋าตู๋กินด้วยอีกคน แต่ป๋าตู๋กำลังเล่นมวยปล้ำกับเฮ่อเหลียนป๋อ แถมป๋าตู๋ดูอารมย์เสีย เลยผลักน้องต้วนล้มจนขนมหล่นพื้น ภายในสถานศึกษามีการแบ่งกลุ่มคนตามชาติพันธ์

วันนี้สถานศึกษาดูสะอาดเอี่ยมผิดปกติ แถมจัดระเบียบเด็กให้เข้าแถวรอรับแขก สรุปว่าประมุขหน่วยเหนือของแคว้นเหลียวเย่ลู่ต้าสือ จะมาดูงานพร้อมมอบรางวัลให้เด็กในสถานศึกษานี้ น้องต้วนหลิ่งออกไปตามหาป๋าตู๋ เลยโดนป๋าตู๋ชวนโดดงาน แอบมานอนกลางวันแทน แต่น้องต้วนหลิ่งอยากดู ป๋าตู๋เลยเดินไปเป็นเพื่อน ระหว่างที่เดินไปลานด้านหลัง น้องต้วนหลิ่งเห็นภารโรง ที่เขาหันหน้ามาแล้วน้องตกใจ เพราะใบหน้านั้นคืออู่ตู๋นะเอง เด็กสองคนแอบติดตามอู่ตู๋ไป ก็พอดีเฮ่อเหลียนป๋อขึ้นไปรับรางวัลกับเย่ลู่ต้าสือ เฮ่อเหลียนป๋อหลังเดินลงมาก็เจอะป๋าตู๋เรียกไปหา เด็กสามคนอบลอบสังเกตุอู่ตู๋ น้องต้วนบอกที่มือของอู่ตู๋มีกระบี่ ป๋าตู๋สรุปว่าอู่ตู๋คือมือสังหาร

ไช่เหยียนที่รับขนมดอกท้อของน้องต้วน แล้วไม่ได้กินทันที กลับหยิบใส่ไว้ในตัวเสื้อทำให้ขนมวุ้นละลาย หยดไหลเลอะลงพื้น ทำให้ไช่เหยียนต้องเดินออกข้างนอกไปด้วยความโมโห อู่ตู๋สังเกตุเห็นไช่เหยียน เลยสะกดรอยตามไป พร้อมจะจับกุมไช่เหยียน ที่มีขนมดอกท้อของชาวเซียงเปย เด็กสามคนหาทางช่วยไช่เหยียน ป๋าตู๋วิ่งไปตามพี่ชายของไช่เหยียน ส่วนน้องต้วนหลิ่งกับเฮ่อเหลียนป๋อสะกดรอยตามอู่ตู๋ต่อไป ก็พอดีพี่หลานจวิ้นสยาตามมาดักน้องต้วนไว้ ให้น้องหลบซ่อนตัว พร้อมสะกดจุดหลับเฮ่อเหลียนป๋อไว้ จากนั้นก็ออกไปสู้กับอู่ตู๋

พี่หลานจวิ้นสยาสู้กับอู่ตู๋โดยไม่สนว่าจะพลาดมือทำร้ายไช่เหยียน ทำให้อู่ตู๋สงสัยจนพลาดท่าโดนพี่หลานจวิ้นสยาฟาดใส่ตัวไปหนึ่งฝ่ามือ จนอู่ตู๋กระอักเลือดออกมา จากนั้นพี่หลานจวิ้นสยาก็หลอกให้อู่ตู๋ตกจากหลังคา หล่นลงไปกลางวงในห้องโถง ที่ประมุขหน่วยเหนือของแคว้นเหลียวเย่ลู่ต้าสืออยู่แจกรางวัล ทำให้ทหารองค์รักษ์เย่ลู่ต้าสือกรูกันเข้ามาต่อสู้กับอู่ตู๋ เพื่อป้องกันเย่ลู่ต้าสือ ทำให้อู่ตู๋พยายามหลบหนีออกไป ทันใดป๋าตู๋ก็พากองทหารม้าบุกตามเข้าไปตามจับ จนอู่ตู๋ต้องหนีด้วยการโดดลงแม่น้ำ เพื่อหนีออกจากเมืองไป ส่วนต้วนหลิ่งกับเฮ่อเหลียนป๋อช่วยทำปลุกไช่เหยียนให้ฟื้น

อู่ตู๋หลบหนีกลับไปที่เมืองหนานเฉิน เพื่อรายงานจ้าวขุย ซึ่งเขาเพียงแค่รับฟังพร้อมสั่งให้ไม่ต้องทำอะไรต่อ ให้นิ่งรอดูสถานการณ์ต่อไปเท่านั้น

ฟากเมืองซั่งจิงหลังเกิดเหตุร้าย ก้อประกาศภาวะฉุกเฉินสิบวัน หลังเหตุการณ์ปกติทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม หลังเกิดเหตุนี้ทำให้ไช่เหยียนสนิทกับน้องต้วนหลิ่งมากขึ้น

วันนี้พี่หลานจวิ้นสยามารับน้องต้วนหลิ่งตรงตามเวลา น้องต้วนดีใจมากโถมเข้าสวมกอดพี่หลานจวิ้นสยาทันที ส่วนป๋าตู๋เป็นเด็กตกค้างในสถานศึกษาคนเดียว น้องต้วนหลิ่งสงสารป๋าตู๋ เลยชวนป๋าตู๋มากินข้าวมาเล่นที่บ้านของเขา แต่ป๋าตู๋เก็กไม่ยอมรับปากแล้วเดินจากไป

ที่บ้านพี่หลานจวิ้นสยาเตรียมทำอาหารมากมายให้น้องต้วนหลิ่ง น้องดีใจมาก สักพักกลับได้ยินเสียงตะโกนเรียกหน้าบ้านแทน ป๋าตู๋เแอบหนีออกจากสถานศึกษามาหาน้องนะเอง น้องต้วนหลิ่งชวนเพื่อนกินข้าว แต่ป๋าตู๋บอกเขากินมาแล้วจากสถานศึกษา หลังน้องต้วนกินข้าวเสร็จ เลยชวนป๋าตู๋ไปโรงอาบน้ำพร้อมกับพี่หลานจวิ้นสยาแทน จากนั้นน้องชวนป๋าตู๋ให้นอนค้างที่บ้านเขา แต่ป๋าตู๋ปฎิเสธพร้อมวิ่งกลับไปนอนที่สถานศึกษาแทน พี่หลานจวิ้นสยาอนุญาติให้น้องต้วนหลิ่งคบป๋าตู๋เป็นสหายได้ วันคืนผ่านไปน้องต้วนหลิ่งสอบเลื่อนชั้นไปสู่ห้องหมึก เพื่อนร่วมชั้นคือเฮ่อเหลียนป๋อที่นิสัยดี แต่เป็นคนพูดช้าและติดอ่าง แต่น้องต้วนหลิ่งกลับเข้าใจเฮ่อเหลียนป๋อ ว่าเขาคิดจะพูดอะไร นับเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของน้องต้วน

ผ่านไปอีกครึ่งปีแล้ว น้องต้วนหลิ่งพยายามปลูกต้นไม้รอบบ้าน มีทั้งสมุนไพรและดอกไม้ ปรากฎว่ามีทั้งที่รอดและทั้งที่แห้งตาย พี่หลานจวิ้นสยาเห็นน้องต้วนชอบปลูกต้นไม้มาก จึงมอบต้นกล้าท้อมาให้น้องต้วนหลิ่งปลูกในบ้าน แถมบอกว่าวันใดที่ดอกท้อบานเมื่อไร ท่านพ่อของน้องต้วนจะกลับมาหา

เวลาผ่านมาถึงวันจบการศึกษาของน้องต้วนหลิ่ง จอมปราชญ์มอบหินมังกรเขียวให้ศิษย์ที่เรียนจบในการศึกษาปีนี้ ในเดือนหกต้องนำจดหมายส่วนตัวของจอมปราชญ์ กับเหล่าอาจารย์ร่วมลงนาม เพื่อใช้เข้าร่วมทดสอบที่ตึกปี้ยง

ที่บ้านทั้งคู่อยู่อาศัยในบ้านกันเพียงสองคน ไม่มีคนรับใช้ พี่หลานจวิ้นสยาเป็นคนดูแลจัดการทุกเรื่องให้น้องต้วนหลิ่ง จนผ่านมาหลายปี ตอนนี้ไช่เหยียนเข้าไปเรียนที่ตึกปี้ย้งแล้ว ส่วนป๋าตู๋ไม่เรียนต่อหายไปไหนไม่รู้ มีเพียงเฮ่อเหลียนป๋อที่เป็นชาวตั่งเซียง มารดาของเขายินดีที่น้องต้วนมาเป็นเพื่อนลูกชายของนาง วันนี้น้องต้วนหลิ่งตื้อพี่หลานจวิ้นสยาให้สอนวรยุทธ์ แต่กลับโดนปฎิเสธ ทั้งยังให้เขาขยันท่องหนังสือเตรียมสอบแทน และบอกว่าน้องต้วนหลิ่งไม่จำเป็นต้องมีวรยุทธ์เพราะจะมีคนออกมาปกป้องน้องต้วนหลิ่งเอง

วันหนึ่งพี่หลานจวิ้นสยาบอกจะออกไปทำธุระข้างนอก แล้วตอนเย็นจะกลับมา ปล่อยให้น้องต้วนหลิ่งอยู่บ้านคนเดียวไปก่อน ที่นอกบ้านหลี่เจียนหงแอบมองดูน้องต้วน พี่หลานจวิ้นสยาออกมาพบหลี่เจียนหง พร้อมมอบใบแจ้งเกิดน้องต้วนให้กับเขา พี่หลานจวิ้นสยารายงานว่าพระชายาลงใต้ไปตามด่านอวี้ปี่ พอกลับถึงบ้านสกุลต้วนก็ตั้งครรภ์แล้ว สุดท้ายคลอดบุตรชายได้ก้อสิ้นใจ ตอนนี้น้องต้วนหลิ่งอายุสิบสามแล้ว เพราะเกิดวันที่หกเดือนสิบสอง นิสัยอ่อนโยน แถมฉลาดเฉลียวเรียนเก่ง สามารถอ่านหนังสือยากๆทั้งหนังสือพิชัยสงคราม ยันตำราแพทย์จนจบหลายเล่ม ตอนนี้สามารถเขียนเรียงความได้แล้ว หลี่เจียนหงตอนนี้รู้สึกสั่นไหวคิดถึงลูก มองเห็นหน้าลูกที่เครื่องหน้าสวยงามออกมาทางใบหน้าของภรรยามากกว่าเขา ยกเว้นริมฝีปากน้องต้วนที่เป็นเอกลักษณ์ของตระกลูฝั่งเขา หลี่เจียนหงถามพี่หลานจวิ้นสยาด้วยความกังวล ว่าลูกเกลียดเขาไหม พี่หลานจวิ้นสยาบอกไม่เลย น้องต้วนหลิ่งถามหาถึงพ่อทุกวันต่างหาก

ในลานบ้านของน้องต้วนหลิ่ง ดอกท้อบานเต็มต้นทั้งลาน น้องต้วนกำลังจะเก็บดอกท้อ ก้อรู้สึกว่ามีใครมองเขาจากด้านหลัง จึงหันกลับไปมอง พบบุรุษแปลกหน้าที่รูปร่างสูงใหญ่กว่าพี่หลานจวิ้นสยา แต่กลับให้ความรู้สึกปลอดภัยอย่างประหลาด หลี่เจียนหงค่อยๆเดินไปนั่งข้างๆน้องต้วนหลิ่ง ถามว่าน้องเป็นคนปลูกต้นไม้เหล่านี้หรอ น้องต้วนหลิ่งเลยอธิบายเหล่าบรรดาต้นไม้ที่เขาปลูกรอบบ้าน กลับทำให้หลี่เจียนหงร้องไห้ จนน้องต้วนหลิ่งต้องหัวเราะปลอบโยนเขาแทน จนถึงเวลาหนึ่งน้องบอกว่าต้องไปอ่านหนังสือแล้ว หลี่เจียนหงก็เดินตามเข้ามาในบ้านด้วย

น้องต้วนหลิ่งเลยถามว่าเขาเป็นเพื่อนพี่หลานจวิ้นสยาหรอ น้องต้วนเลยชงชาให้ท่านพ่อกินพร้อมพูดคุย จนมองไปเห็นกล่องกระบี่ หลี่เจียนหงเลยเปิดกล่องกระบี่ให้ดู พร้อมบอกว่ากระบี่เล่มนี้เรียกว่าพิทักษ์ปฐพี และเล่าที่มาของกระบี่ให้น้องฟัง ส่วนกระบี่ของพี่หลานจวิ้นสยา เรียกว่ากระบี่ยอดเขาเขียว ทั้งยังเล่าถึงการเดินทางของเขา ที่ได้ผ่านสถานทีสวยงามมากมาย จนน้องต้วนหลิ่งอยากออกไปดูมาง แต่พี่หลานจวิ้นสยาคงไม่อนุญาติน้อง แถมติดที่ต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบอีก ทีสำคัญน้องต้องอยู่ที่นี่ เพื่อรอพบคนๆหนึ่ง หลี่เจียนหงเลยถามว่าเขาเป็นใคร น้องต้วนหลิ่งเลยบอกว่าเป็นพ่อของเขาเอง หลี่เจียนหงเลยหยิบหยกจันทร์เสี้ยวอีกชิ้นมอบให้น้องดู ใช่แล้วในที่สุดน้องต้วนหลิ่งก็ได้พบท่านพ่อที่แท้จริงสักที

ตกเย็นพี่หลานจวิ้นสยากลับมาบ้าน น้องต้วนหลิ่งดีใจวิ่งเข้ามาหา บอกว่าพ่อเขากลับมาหาเขาแล้ว แต่พี่หลานจวิ้นสยากลับต้องเตรียมตัวออกเดินทางไกลอีกครั้ง น้องต้วนหลิ่งเสียใจ ไม่อยากให้พี่หลานจวิ้นสยาไป แต่เขาบอกเป็นหน้าที่ของเขาที่ต้องไป น้องต้วนหลิ่งได้แต่ยืนร้องไห้มองพี่เขาขี่ม้าจากไป จนหลี่เจียนหงต้องบอกว่าเขามีความจำเป็น ต้องให้พี่หลานจวิ้นสยาไปทำงานสำคัญบางอย่างให้เขาจริงๆ  น้องต้วนหลิ่งยืนปาดน้ำตา หลี่เจียนหงมาอุ้มลูกกลับบ้าน พร้อมสัญญาว่าหากพี่หลานจวิ้นสยาทำงานเสร็จแล้ว จะให้เขากลับมาดูแลน้องต่อไป

น้องต้วนหลิ่งแม้จากเสียใจที่พี่หลานจวิ้นสยาจากไป แต่เพราะมีท่านพ่อแท้ๆกลับมาอยู่ด้วย ไม่นานความสัมพันธ์ของทั้งคู่กลับสนิทสนมได้อย่างรวดเร็ว เพราะท่านพ่อแท้ๆมักจะบอกเล่าทุกอย่างที่เขาถาม (ต่างจากพี่หลานจวิ้นสยาที่ไม่เคยบอกอะไรเขาเลย) พ่อลูกทั้งสองอาศัยอยู่ด้วยกันในบ้านเพียงสองคน ตกเย็นน้องต้วนหลิ่งจูงมือหลี่เจียนหงไปอาบน้ำที่โรงอาบน้ำ น้องต้วนหลิ่งปรนนิบัติอาบน้ำให้พ่อจึงได้เห็นผิวกายพ่อเต็มไปด้วยรอยบาดแผล เลยนั่งนวดและขัดถูผิวพ่อไป แล้วถามถึงที่มาของรอยแผลไป คุยกันหนุนหนิงสองคนพ่อลูก แถมพ่อยังชี้ให้ดูแผลเป็นตรงหางคิ้วว่าแผลนี่มาจากฝีมือท่านแม่น้อง555

ขากลับพ่อก็แบกน้องต้วนหลิ่งขึ้นขี่หลังเดินกลับบ้านไป แล้วเล่าถึงตำนานรักของตัวเอง ว่าพ่อพบรักกับแม่น้องตอนพ่ออายุสิบหกปี ตอนนี้พ่อน้องอายุยี่สิบเก้าแล้ว คืนนั้นน้องต้วนให้พ่อมานอนบนเตียงเป็นเพื่อน เขานอนหนุนแขนกอดเอวพ่อจนหลับไปอย่างสบายใจ

กลางดึกหลี่เจียนหงฝันร้ายจนตะโกนออกมาเสียงดัง จนน้องต้วนตกใจตื่น พ่อเล่าถึงเหตุการร้ายๆที่ผ่านมา น้องต้วนหลิ่งเลยกอดท่านพ่อ จนท่านพ่อผ่อนคลายหลับไป น้องต้วนหลิ่งคิดจะไปซื้อสมุนไพรผ่อนคลายจิต เอามาต้มให้ท่านพ่อกิน ท่านพ่อชมน้องต้วน พร้อมสนับสนุนถ้าน้องต้วนอยากเป็นหมอ แต่น้องต้วนหลิ่งบอกว่าพี่หลานจวิ้นสยาให้น้องขยันเรียน เพื่อสอบเป็นขุนนาง พ่อหลี่เจียนหงเลยบอกว่าไม่ต้องไปสนใจใคร น้องต้วนอยากเป็นอะไรก้อเป็นไป อยากเรียนอะไรก็เรียนไปได้เลย เพราะพ่อจะไม่ฝืนใจน้องต้วน

เช้ามาน้องต้วนหลิ่งเห็นพ่อฝึกกระบองอยู่ เลยถามว่าน้องต้วนสนใจฝึกฝีมือไหม ถึงจะไม่มีพื้นฐานก้อฝึกได้ น้องต้วนหลิ่งสนใจเรียน พ่อหลี่เจียนหงจึงสอนวิชาหมัดมวยหนึ่งชุด ให้น้องต้วนฝึกร่ายรำตาม วันทั้งวันพ่อหลี่เจียนหงนั่นอยู่ติดกับลูกชายตลอดเวลา ไม่ว่าจะกินจะนอนหรือออกไปข้างนอก เขากลายเป็นคนติดลูกมากๆอย่างแท้จริง

น้องต้วนหลิ่งพบว่าท่านพ่อของตัวเองเก่งกาจในด้านวิชาการมาก ไม่ว่าจะถามเรื่องอะไร ท่านพ่อมักตอบพร้อมอธิบายให้เขาเข้าใจได้อย่างง่ายๆ วันนี้พ่อพาน้องต้วนไปรับผลสอบที่สถาศึกษา จากนั้นไปสอบเข้าเรียนที่ตึกปี้ยงแถวถนนเจิ้งเห่อ(ท่านพ่อบอกไม่ต้องเขียนให้ดีมาก เอาพอสอบเข้าได้ก็พอ พ่อไม่อยากให้ใครรู้ว่าลูกเป็นคนเก่ง555) ที่ตึกปี้ยงน้องต้วนได้เจอะกับไช่เหยียน ที่มาช่วยอำนวยความสะดวกให้ น้องต้วนเจอะเฮ่อเหลียนป๋อที่มีแม่มาส่ง น้องต้วนถามหาถึงป๋าตู แต่เฮ่อเหลียนป๋อบอกว่าป๋าตูไม่มา ส่วนพ่อหลี่เจียนหงก็เจอะไช่เหวินพี่ไช่เหยียนเข้ามาทักทาย หลังพ่อหลี่เจียนหงจ่ายเงินค่าเล่าเรียนแล้ว พ่อก้อถามถึงเหล่าเพื่อนๆของน้องต้วน น้องต้วนว่าเพื่อนที่นับว่าสนิทก็มีเพียงเท่านี้ พ่อเลยเล่าให้น้องต้วนฟังว่าเฮ่อเหลียนป๋อและป๋าตูล้วนเป็นทายาทของตัวประกัน พวกเขาถึงได้ดูไม่มีความสุข

วันนั้นพ่อพาน้องต้วนหลิ่งไปกินข้าว ที่โรงเตี๊ยมที่ดีสุดของแคว้นเหลียว พร้อมบอกถึงสาเหตุว่าทำไมป๋าตูถึงไม่ได้ออกมา เป็นเพราะชายแดนแคว้นหยวนและแคว้นเหลียวกำลังจะก่อศึก ทำให้พ่อของป๋าตูต้องจับเขาขังห้องไว้กันเขาคิดหนี น้องต้วนได้ยินก็สงสารป๋าตูมาก พ่อเลยถามว่าอยากช่วยเพื่อนหรอ น้องต้วนบอกอยากช่วย แต่เสียดายพี่หลานจวิ้นสยาไม่อยู่ ไม่งั้นจะได้มีคนช่วยตั้งสามคน พ่อหลี่เจียนหงออกอาการงอนลูก ที่ลูกชายเขาเอาแต่พูดถึงพี่หลานจวิ้นสยาทั้งวัน ท่านพ่อบอกว่าน้องต้วนเคยอ่านตำราพิชัยสงครามมาแล้วนิ ให้ไปคิดแผนมาท่านพ่อจะเป็นคนลงมือทำเอง จากนั้นท่านพ่อไปทำงานบ้านต่อ555

น้องต้วนหลิ่งดีใจวิ่งไปวาดแผนที่ พร้อมร่างแผนการช่วยเหลือเพื่อน พอพ่อเห็นแผนที่ถึงกับชมว่าวาดสวยงามเกินไป แค่วาดวงกลมสามเหลี่ยมก้อพอแล้ว555 คืนนั้นสองพ่อลูกเตรียมไปช่วยคนออกมา น้องต้วนหลิ่งก็เห็นพ่อใส่ชุดปกติ แถมยังไม่คลุมหน้าอีก เลยถามว่าทำไมท่านพ่อไม่ใช้ผ้าคลุมหน้าละ ท่านพ่อหลี่เจียนหงว่ามีแต่เศษสวะเท่านั้นที่ปิดหน้า55(ท่านพ่อเท่จริงๆ) จากนั้นท่านพ่อหลี่เจียนหงก้ออุ้มแบกน้องต้วนหลิ่งกระโดดข้ามกำแพง คราวนี้เองน้องต้วนหลิ่งถึงได้รู้ว่าท่านพ่อตัวเองเก่งกาจเป็นสุดยอดฝีมือที่แท้จริง ท่านพ่อทั้งอุ้มเขาแบกเขาไปช่วยป๋าตูกับปู้เอ่อชื่อฉินจีพ่อของป๋าตู แล้วพาพวกเขาไปหลบซ่อนที่สถานศึกษา ที่อยู่ใกล้ประตูเมือง เพื่อรอให้ถึงเช้าเพื่อจะได้ออกจากเมืองไป

ระหว่างที่หลบซ่อนตัว น้องต้วนให้ป๋าตูนอนหนุนตักตัวเอง ระหว่างที่ท่านพ่อของทั้งสองคนพูดคุยกันด้วยภาษาหยวน เพื่อตกลงอะไรกันบ้างอย่าง ป๋าตูฟังเข้าใจเลยทำหน้าตกใจมาก ในที่สุดเขาก็รู้ความจริงว่าท่านพ่อหลี่เจียนหง และน้องต้วนหลิ่งที่แท้จริงเป็นใคร ก่อนป๋าตูจะหนีไปได้มอบมีดสั้นเขาสัตว์ให้น้องต้วนหลิ่ง เช้ามาท่านพ่อหลี่เจียนหงเตรียมรถม้า แล้วให้สองพ่อลูกชาวหยวนแอบซ่อนใต้กองฟ่าง จากนั้นขับรถม้าไปยังประตูเมือง ท่านพ่อหลี่เจียนหงก็แอบสอนกลยุทธให้น้องต้วนหลิ่งฟังไปด้วย ระหว่างนั้นมีรถม้าของเรือนฉยงฮวา น้องต้วนหลิ่งบอกว่าคนที่เรือนนั่นเป็นเพื่อนกับพี่หลานจวิ้นสยา ท่านพ่อเลยให้น้องไปที่รถม้า พร้อมมอบหยกจันทร์เสี่ยวให้เจ้าของรถม้าดูหยก แล้วพวกนางจะให้ความช่วยเหลือน้องเอง ฮูหยินเรือนฉยงฮวาหลังเห็นหยกจันทร์เสี้ยว ก็รู้ว่าเป็นผู้ใด น้อมรับคำสั่งทันที หลังจากได้รับความช่วยเหลือจากฮูหยินเจ้าของเรือนฉยงฮวาแล้ว ท่านพ่อหลี่เจียนหงก็ขับรถม้าพาป๋าตูกับปู้เอ่อชื่อฉินจีออกจากเมืองได้สำเร็จ

น้องต้วนหลิ่งรู้สึกเศร้าใจที่ต้องจากเพื่อน แต่ท่านพ่อหลี่เจียนหงก้อปลอบโยนว่ามีพบก็ต้องมีจาก ตอนนี้ท่านพ่อหลี่เจียนหงทวงสัญญาน้องต้วน ที่ท่านพ่อช่วยเหลือเพื่อนน้องต้วนสำเร็จแล้ว ด้วยการให้น้องต้วนแคะหูให้555 (ซีนนี้น่ารักมาก ระหว่างน้องต้วนแคะหู น้องก้อบ่นว่าต่อไป ถ้าท่านพ่อเจอะหญิงใหม่ก็จะมีลูกใหม่ จากนั้นท่านพ่อก้อจะไม่สนใจเขาแล้ว ท่านพ่อหัวเราะว่าน้องหึงหวงพ่อละสิ แต่ท่านพ่อสัญญาจะไม่มีใครใหม่ เพราะท่านพ่อรู้สึกติดค้างน้องต้วนมากมายเกินไปแล้ว และไม่อยากให้น้องต้วนต้องมาแย่งชิงความรักของพ่อ เหมือนตัวเขาเคยเป็นในอดีตอีก)

จากนั้นท่านพ่อหลี่เจียนหงก็พาน้องต้วนออกเดินทางท่องเที่ยว พร้อมให้น้องต้วนหลิ่งได้หัดขี่เปินเซียวหมื่นลี้ พร้อมเล่าที่มาของม้าศึกประจำตัวท่านพ่อ การเดินทางครั้งนี้ น้องต้วนหลิ่งได้ความรู้มากมายจากท่านพ่อ ที่ได้สอนเขาทุกเรื่องราวที่เขาสงสัย พร้อมยังบอกว่าน้องต้วนยังมีญาติสนิท ที่เหลืออยู่อีกสองคน มีอาสี่กับอาหญิงห้า แต่เรื่องพวกนี้ห้ามบอกใครเด็ดขาด

หลานจวิ้นสยาเดินทางมาถึงเมืองเจียงโจว ก็เจอะชางหลิวจวินมือสังหารคู่กายของมหาเสนาบดีแห่งหนานเฉินมู๋ควงต๋าดักสังหาร จากการต่อสู้ครั้งนี้หลานจวิ้นสยาพลาดท่าเสียนิ้วก้อยไปหนึ่งนิ้ว แต่ยังสมารถหลบหนีไปได้ ชางหลิวจวินกลับไปรายงานมู๋ควงต๋า

ท่านพ่อหลี่เจียนหงก็พาน้องต้วนหลิ่งมาถึงเมืองหวยเต๋อ ก็พบว่ากองทัพชาวหยวนเริ่มบุกเข้ามาแล้ว สองพ่อลูกแแอบดักกำจัดทหารชาวหยวน ซึ่งท่านพ่อหลี่เจียนหงก็ถือโอกาส สั่งสอนน้องต้วนหลิ่งในวิชากลศึกไปในตัว ประโยคเด็ดของท่านพ่อสอนน้องต้วนหลิ่งคือ"ผู้ที่ควรฆ่าก็ฆ่า ผู้ที่ควรช่วยก็ช่วย แม้เผชิญหน้าคนนับพันหมื่นข้าก็จะมุ่งหน้าไปด้วยความหาญกล้า บนโลกนี้นอกจากตัวเจ้า ไม่มีผู้ใดพิพากษาเจ้าได้" (ท่านพ่อหลี่เจียนหงโคตรจะเท่าสุดๆ แต่เวลาอยู่กับลูกสองคน ก้อเอาแต่กอดเอาแต่หอมลูกตลอดเวลา...เป็นพ่อที่อบอุ่นมาก)

ท่านพ่อหลี่เจียนหงพาน้องต้วนมาที่วัดเหนือ แต่กลับพบว่าวัดถูกโจมตีจากทหารชาวหยวน ข้างในวัดมีไฟลุกไหม้ภายในวัด สองพ่อลูกนั่งขี่เปินเซียว เข้าช่วยเหลือโจมตีทหารชาวหยวน จนสองพ่อลูกแหวกวงล้อมทหารจนเข้าไปถึงในตัววัด พร้อมสั่งเตรียมการรับมือทหารชาวหยวนต่อ พ่อหลี่เจียนหงต้องการมาพบหลวงพ่อคงหมิงไต๋ซื่อที่วัดนี้นะเอง

พ่อหลี่เจียนหงสนทนาธรรมกับหลวงพ่อคงหมิงไต๋ซื่อ พร้อมขอให้ท่านตั้งชื่อให้น้องต้วนเพื่อเป็นสิริมงคล คงหมิงไต๋ซื่อจึงมอบชื่อหรี่รั่วให้น้องต้วนหลิ่ง พร้อมความหมายว่ามาจากต้นรั่วมู่ สุดบูรพาฝูซาง สุดประจิมรั่วมู่ หนึ่งตะวันมาถึง หนึ่งตะวันตีจาก ผ่านความยากลำบาก ไม่กลัวลมฝน สุดท้ายกลายเป็นเคหาสน์ชั้นดี ปกปักแผ่นดิน ตอนนี้น้องต้วนรู้แล้วว่าท่านพ่อคือท่านอ๋องสาม

พ่อหลี่เจียนหงให้คงหมิงไต๋ซื่อดูดวงทำนายชี้แนะ ถึงสิ่งที่เขากำลังจะเปิดศึกยกทัพช่วงชิงแผ่นดินนี้คืน ว่าการนี้จะสำเร็จผ่านไปด้วยดีหรือไม่ คงหมิงไต๋ซื่อบอกว่าการนี้ท่านพ่อจะทำได้เพียงครึ่งทาง อีกครึ่งทางจะเป็นลูกชายที่จะทำการให้สำเร็จ พ่อหลี่เจียนหงกล่าวขอกระบี่ตัดโลกีย์จากคงหมิงไต๋ซื่อ แต่ปรากฎว่ากระบี่โดนศิษย์น้องของคงหมิงไต๋ซื่อชิงเอาไปแล้ว ได้แต่ฝากให้หลี่เจียนหงช่วยล้างแค้นให้เขาที จากนั้นก็สิ้นลมมรณะไปทันที

มู๋ควงต๋ากับแม่ทัพจ้าวขุยยังคงหารือ วางแผนฆ่าหลี่เจียนหงอีกครั้ง

ส่วนสองพ่อลูกเดินทางกลับบ้านที่เมืองซั่งจิ่ง ขณะที่ท่านพ่อยังกลับมาทำงานดูแลบ้านเหมือนเดิม แต่น้องต้วนหลิ่งกลับสับสนไม่รู้จะทำตัวอย่างไร เลยถามท่านพ่อว่าเป็นอ๋องต้องทำตัวยังไง ท่านพ่อหลี่เจียนหงกลับบอกว่า น้องต้วนหลิ่งไม่ใช่อ๋องแต่เป็นจักรพรรดิ ถึงตอนนี้ท่านอาสี่ยังไม่มีบุตร แต่ถึงมีบุตรตำแหน่งจักรพรรดิก็ต้องเป็นของน้องต้วนหลิ่งเท่านั้น ตอนนี้ให้น้องต้วนหลิ่งเรียนไปก่อน น้องต้วนหลิ่งเริ่มเข้าใจและซึมซาบวิถีแห่งราชัน ทั้งยังรู้สึกเคารพนับถือท่านพ่อยิ่งขึ้นไปอีก

เวลาผ่านไปถึงวันที่ต้องสอบเข้าเรียนที่ตึกปี้ย่ง พ่อหลี่เจียนหงพาน้องต้วนหลิ่งไปสถานที่สอบ แถมยั่งนั่งรอน้องสอบจนเสร็จอีก จากนั้นท่านพ่อพาน้องต้วนหลิ่งไปกินข้าว แล้วพาลูกชายแสนรักมากอดกล่อมนอนกลางวันที่บ้าน ตกค่ำก็จับน้องต้วนหลิ่งแต่งชุดสีดำผ้าต่วนลายพยัคฆ์ขาวใหม่หรูหรา บอกนี่คือชุดท่านอ๋องพร้อมเล่าที่มาของชุด พร้อมกันนั้นท่านพ่อก็เปลี่ยนมาใส่ชุดแบบเดียวกันกับน้องต้วน น้องต้วนหลิ่งชื่นชมในความสง่างามของท่านพ่อ ทั้งคู่สวมหน้ากากปิดบังใบหน้า จากนั้นขึ้นรถม้าที่มารับที่หน้าเรือน

คืนนี้พ่อหลี่เจียนหงพาน้องต้วนหลิ่งไปเรือนฉยงฮวา เพื่อเจอะกับเพื่อนเก่า(น้องต้วนหวงพ่อ ไม่ชอบให้พ่อใกล้ชิดหญิงใด555) ท่านพ่อเห็นน้องต้วนหลิ่งมอง เลยบอกว่าถ้าท่านพ่อพูดพูดจาอะไรไม่ดี อนุญาติให้น้องต้วนหลิ่งลุกมาตบตีพ่อได้555 จากนั้นก็ให้น้องต้วนหลิ่งนั่งหลบหลังฉากกัน

คืนนั้นสวินชุนฮูหยินเรือนฉยงฮวา เป็นคนนัดให้ท่านพ่อหลี่เจียนหงกับเย่ลู่ต้าสือพบกัน เพื่อเจรจาเสนอเงื่อนไขแลกเปลี่ยนความช่วยเหลือ พ่อหลี่เจียนหงจะช่วยเย่ลู่ต้าสือออกรบ ในการปกป้องเมืองซั่งจิ่งจากทัพชาวหยวน ที่กำลังยกทัพใกล้บุกยึดเมืองซั่งจิ่ง ส่วนค่าตอบแทนคือเย่ลู่ต้าสือต้องมอบทหารหนึ่งกองทัพ ให้พ่อหลี่เจียนหงยืมยกทัพไปตีเมืองทางใต้ ยึดอำนาจทางทหารของแม่ทัพจ้าวขุยคืนมา เย่ลู่ต้าสือตกลง พร้อมรู้ว่าลูกชายของหลี่เจียนหงอยู่ที่เมืองนี้ แต่ไม่รู้ว่าเป็นใครและอยู่ที่ไหน

คืนนี้น้องต้วนหลิ่งได้ยินเสียงเพลงสุขพบพานอีกครั้ง จากสวินชุนฮูหยินเรือนฉยงฮวา ท่านพ่อหลี่เจียนหงอธิบายถึงที่มาของเพลงให้น้องต้วนหลิ่งฟัง

ส่วนพี่หลานจวิ้นสยาโดนแม่ทัพจ้าวขุย สั่งระดมคนตามไล่ล่าจนมาติดกำแพงแถมโดนชางหลิวจวินวางยาพิษ ทำให้โดนจับกุมกลับไปรีดความลับของหลี่เจียนหง พร้อมเอาตัวประกันหญิงชราที่เป็นคนรู้จักคนเดียวของพี่หลานจวิ้นสยามาข่มขู่อีก แม่ทัพจ้าวขุยรู้ฐานะที่แท้จริงของพี่หลานจวิ้นสยาแล้ว...อูลั่วโหวมู่คือฐานะที่แท้จริงของพี่เขา

วันนี้ฝนตก ท่านพ่อหลี่เจียนหงพาน้องต้วนหลิ่งเข้าไปดูผลสอบ น้องต้วนสอบได้ที่แปด จากนั้นก็ไปส่องดูน้องต้วนเข้าเรียนที่ตึกปี้ยง ท่านพ่อหลี่เจียนหงเฝ้าเพียรสั่งให้น้องต้วนดูแลตัวเอง พูดไปมากมายจนน้องต้วนอาย บอกให้ท่านพ่อกลับไปได้แล้ว55 แต่พอท่านพ่อจะเดินออกจากไปจริงๆ น้องต้วนก็วิ่งมาสวมกอดเอวท่านพ่อ ทั้งเอาหน้าซุกอกเอาหน้าถูไถก่อนจะวิ่งกลับออกไป

ไช่เหยียนคือเพื่อนร่วมห้องพักน้องต้วน พี่ชายไช่เหวินก้อเข้ามาช่วยดูแลถึงในห้องพัก พร้อมพูดจากสั่งสอนมากมายอีกเช่นกัน ส่วนห้องพักห้องตรงข้ามเป็นเฮ่อเหลียนป๋อชาวตั่งเซียง เพื่อนสนิทของน้องต้วน คืนนั่นน้องต้วนนอนไม่หลับ ก็มีเสียงขลุ่ยที่เป่าติดๆขัดๆ แต่ก็พอฟังออกว่าเป็นเพลงสุขพบพาน น้องต้วนหลิ่งรู้ว่าเป็นท่านพ่อหลี่เจียนหง แอบมาเป่าขลุ่ยให้น้องฟังก่อนนอนนะเอง แต่ฝีมือเป่าแย่มาก ทำให้มีแต่คนตะโกนด่า ถึงขั้นเฮ่อเหลียนป๋อเอากระถางดอกไม้ออกไปทุ่มใส่5555

เมื่อเริ่มยกระดับการเรียนสูงขึ้น วิชาที่น้องต้วนหลิ่งเรียนเริ่มหลากหลาย มีมากกว่านั่งท่องจำ น้องต้วนได้เรียนวิชาขี่ม้า ยิงธนู มารยาม ดนตรี เขียนอักษรและคำนวน วันหนึ่งกองทัพหยวนเริ่มยิงก้อนหินเข้าเมือง ในตึกปี้ยงเริ่มเตรียมพร้อมป้องกัน พร้อมสั่งกักเก็บเด็กนักเรียนไว้ในสถานศึกษา ไม่อนุญาติให้ใครได้กลับบ้าน

กลางดึกน้องต้วนหลิ่งแอบมานั่งเศร้า คิดถึงท่านพ่อที่ใต้ต้นไม้ในลาน ก็พอดีท่านพ่อหลี่เจียนหงแอบมาหา แถมมอบกระบี่ล้ำค่าให้น้องเก็บกับตัวไว้ จากนั้นก้อสอนวิชากระบี่พิทักษ์ปฐพีให้น้องต้วนหลิ่ง (หลังจากนั้นทุกคืนพ่อหลี่เจียนหงจะมาสอนวิชากระบี่ให้น้องต้วนหลิ่ง) แต่มีคืนหนึ่งไช่เหยียนแอบติดตามเขามา เพื่อขอร้องให้ท่านพ่อหลี่เจียนหงสอบเพลงกระบี่ให้เขา ท่านพ่อหลี่เจียนหงรับปากสอนให้ แต่มีข้อแม้ว่าห้ามนำเพลงกระบี่นี้มาทำร้ายน้องต้วน

ผ่านไปเป็นเดือนสถานการณ์เริ่มย่ำแย่ อาหารเริ่มขาดแคลน น้องต้วนหลิ่งได้ยินเสียงเป่าปากก็รู้ว่าเป็นท่านพ่อ จึงรีบวิ่งไปหา วันนี้ท่านพ่อหลี่เจียนหงแต่งชุดเกราะเต็มยศ พร้อมออกศึกสำคัญแล้ว ท่านพ่อกำชับให้น้องต้วนดูแลตัวเองให้ดี ทั้งสั่งกำชับให้ทวนแผนการหนี โดยเฉพาะคำบอกจากใจพ่อว่า"เพราะหากเจ้าตายไป พ่อก็ไม่อยากมีชีวิตแล้ว" น้องต้วนรับปากพ่อจะดูแลตัวเองให้ดี ก่อนไปสองพ่อลูกกอดจูบอำลาอาลัยอาวรณ์ยิ่ง น้องต้วนหลิ่งยืนมองท่านพ่อขี่เปินเซียวจากไปจนลับสายตา

ท่านพ่อหลี่เจียนหงกับเย่ลู่ต้าสือ แบ่งกำลังพลออกเป็นสองกองทัพ แล้วลอบไปเผาเสบียงที่ค่ายใหญ่ทัพชาวหยวน แม่ทัพวอคว่อไถโมโห นำทัพชาวหยวนบุกตีฝ่ากองกำลังของเย่ลู่ต้าสือ จนเย่ลู่ต้าสือโดนธนูยิงจนตกม้า หลี่เจียนหงนำทัพขี่ม้าไปช่วยเย่ลู่ต้าสือไว้ได้  แต่วอคว่อไถกลับบุกเข้าเข้าไปในเมืองแทน หลี่เจียนหงรีบยกทัพตามเข้าไปต้านทัพหยวนในเมือง

ในเมืองซั่งจิ่งผู้คนพากันแตกตื่น น้องต้วนหลิ่งตั้งสติแล้วพาเพื่อนหลบหนีไปตามแผนที่ท่านพ่อบอก ไช่เหยียนกับเฮ่อเหลียนป๋อติดตามน้องต้วนหลบหนีไป จนมาถึงบ้านของไช่เหยียนที่ร้างคน แล้วพาหลบพักกันที่นี่

ศึกครั้งนี้ได้รับชัยชนะ สามารมรักษาเมืองไว้ได้ แต่ไช่เหวินพี่ชายไช่เหยียนตายในศึกนี้ ไช่เหยียนเสียใจเป็นลมไป น้องต้วนเลยพากันกลับไปพักที่สถานศึกษาต่อ หลังกองทัพหยวนถอนทัพกลับไปสามวัน สถานศึกษายุติการสอนเพื่อซ่อมแซนสถานที่ เลยปล่อยนักเรียนกลับบ้าน ท่านพ่อหลี่เจียนหงมารับน้องต้วนหลิ่ง ส่วนไช่เหยียนยังคงไม่สบาย  น้องต้วนเลยพาเขามาพักที่บ้านพร้อมดูแลรักษา คืนนั้นสองพ่อลูกอาบน้ำด้วยกัน น้องต้วนหลิ่งช่วยอาบน้ำขัดถูร่างของท่านพ่อหลี่เจียนหง ที่เต็มไปด้วยคราบคาวเลือดเสร็จ น้องก้อได้นอนหนุนแขนท่านพ่ออีกครั้ง

ชีวิตเริ่มกลับมาเหมือนเดิม ท่านพ่อหลี่เจียนหงสอนวิชากระโดดข้ามกำแพง แต่น้องต้วนยังทำไม่ได้ ตอนนี้น้องต้วนใกล้จะอายุสิบสี่แล้ว แถมโดนท่านพ่อล้อเรื่องเสียงแตกหนุ่มของตัวเองอีก555 ไช่เหยียนพอฟื้นเขาก็ขอกลับไปอยู่บ้านของตัวเอง

ตึกปี้ย่งเริ่มทำการสอน แต่เป็นการไปเรียนเช้าเย็นก็กลับบ้าน วิถีชีวิตน้องต้วนเช้าไปเรียน บ่ายกลับมาฝึกฝีมือกับท่านพ่อ จวบจนใกล้ถึงหน้าหนาว สวินชุนฮูหยินเรือนฉยงฮวามาส่งข่าวว่า"เขาทรยศแล้ว" พ่อหลี่เจียนหงบอกสวินชุนให้อยู่เฝ้าระวังที่นี่ อย่าเพิ่งทำการแก้แค้น ที่สำคัญนอกจากตัวท่านพ่อแล้ว ห้ามใครมาพาน้องต้วนหลิ่งไป ก่อนสวินชุนจากไปได้มอบจดหมายถึงศิษย์น้อง ที่เข้าไปรับใช้กับจ้าวขุย นางว่าศิษย์น้องของนางหลงผิดไปอยู่คนชั่ว หากศิษย์น้องได้อ่านจดหมายแล้วกลับใจ ขอให้หลี่เจียนหงโปรดไว้ชีวิตเขาด้วย

ท่านพ่อหลี่เจียนหงต้องเตรียมตัวยกทัพบุกลงใต้ คืนนั้นท่านพ่อเล่าถึงปัญหาแคว้นของตัวเองให้น้องต้วนหลิ่งฟัง ทั้งเรื่องกษัตริย์อ่อนแอที่ตกอยู่ใต้อำนาจขุนนาง โดยเฉพาะจ้าวขุยที่สะสมกองกำลังทหาร หวังจะขึ้นมาเป็นจักรพรรดิเอง ทั้งยังปัญหาของแคว้นต่างๆ ที่ต่างเป็นกันชนของแต่ละฝ่าน ฝ่ายไหนแข็งแกร่งเกินไป สองสามแคว้นที่อ่อนแอย่อมจะร่วมมือกันโค่นแคว้นนั้น

มาถึงวันเกิดครบสิบสี่ปีของน้องต้วนหลิ่ง สองพ่อลูกได้ฉลองวันเกิดด้วยกัน ท่านพ่อให้น้องต้วนดื่มเหล้าได้ จากนั้นก้อนอนกอดกันไปคุยกันไป ท่านพ่อเล่าชีวิตรักของตัวเอง ว่าเป็นเพราะท่านปู่ไม่ยอมรับฐานะสามัญชนของแม่น้องต้วน ท่านพ่อเป็นท่านอ๋องพิทักษ์ชายแดน โดนบังคับให้แต่งงานกับน้องสาวของมู๋ควงต๋า ที่บัดนี้กลายเป็นชายาของอาสี่น้องต้วนหลิ่ง ส่วนหลานจวิ้นสยาก็แอบลอบฆ่าท่านพ่อถึงสามครั้ง แต่เป็นเพราะท่านแม่น้องต้วนร้องขอชีวิตให้ คืนนั้นท่านพ่อกับท่านแม่ทะเลาะกันจนทำให้ท่านแม่หนีกลับไป ท่านพ่อส่งหลานจวิ้นสยาไปตาม แต่ท่านแม่ขู่จะฆ่าตัวตาย หลานจวิ้นสยาถึงปล่อยนางไป ช่วงนั้นแม่ทัพจ้าวขุยใช้อำนาจสั่งราชสำนักปลดอำนาจทหารของท่านพ่อ แล้วจะลอบดักฆ่าท่านพ่อ ทำให้ท่านพ่อสั่งหลานจวิ้นสยาให้ไปรับท่านแม่ แต่ว่าพอมาถึงท่านแม่ได้สิ้นใจไปแล้ว แต่นางกลับมอบลูกชายที่เป็นของขวัญล้ำค่ามาให้ ก็คือน้องต้วนหลิ่งที่เป็นทายาทของท่านพ่อมาแทน คืนนั้นท่านพ่อขอให้น้องต้วนยกโทษให้ท่านพ่อด้วย ท่านพ่อถือว่าลูกชายหน้าเหมือนแม่ พูดกับลูกก็เหมือนได้พูดกับท่านแม่555 แต่น้องไปยอมรับคำขอโทษ บอกให้ท่านพ่อชนะศึกกลับมา เขาถึงจะยอมให้อภัยท่านพ่อ ทั้งสองปะมือทำสัญญา น้องต้วนหลิ่งตื่นมาท่านพ่อก้อจากไปแล้ว

พ่อหลี่เจียนหงตีเมืองชนะไปเรื่อยๆจนใกล้ถึงเมืองหลวง มู๋ควงต๋า จ้าวขุย ชางหลิวจวิน อู่ตู๋ หลานจวิ้นสยา ฉางพิ่น ทั้งหมดรวมกันวางแผนต้านหลี่เจียนหง ด้านมู๋ควงต๋าคิดแผนชั่วกับฉางพิ่นวางแผนร้าย จะส่งคนไปจับลูกชายของหลี่เจียนหงที่เมืองซั่งจิ่ง เพื่อใช้เป็นหมากไว้จัดการหลี่เจียนหง ติงจือแห่งเรือนฉยงฮวามาส่งข่าวท่านพ่อให้น้องต้วนหลิ่ง เป็นจดหมายความคิดถึงที่ท่านพ่อส่งมาให้ แต่อ่านเสร็จน้องจำใจต้องเผาทิ้ง

ท่านพ่อหลี่เจียนหงตีเมืองไปถึงเมืองเจียงโจว ที่นั้นมีแม่ทัพเซี่ยโย่วที่คุมกองทัพเกราะดำ แม่ทัพเซี่ยโย่วยอมรับท่านพ่อหลี่เจียนหงที่มีพิทักษ์ปฐพี เขาจึงยอมเข้าสวามิภักดิ์

กลับไปที่เมืองซั่งจิ่ง ในตึกปี้ย่งมีแขกคนสำคัญมา เย่ลู่ต้าสือพาเย่ลู่จงเจินองค์จักรพรรดิน้อยแห่งเมืองต้าเหลียว เย่ลู่จงเจินอายุเท่ากับน้องต้วน  เขามาเพื่อคัดเลือกคนให้กลับไปเป็นเพื่อนเรียนที่เมืองหลวง มีห้าคนที่โดนคัดตัวไป ซึ่งมีน้องต้วนหลิ่ง ไช่เหยียน เฮ่อเหลียนป๋อ โดนเลือกไปสามในห้าคนละ เย่ลู่จงเจินดูจะจงใจสนทนาถกปัญหากับน้องต้วนหลิ่งโดยเฉพาะ ทั้งคู่สนทนาอย่างคนรู้ใจ สามารถเข้ากันได้ดี ตกเย็นเย่ลู่จงเจินยังชวนน้องต้วนไปกินข้าวเย็นที่เรือนฉยงฮวาด้วย พร้อมเล่าว่าเขารู้จักน้องต้วนผ่านทางป๋าตู ที่จดหมายป๋าตูพูดถึงน้องต้วนว่าเป็นอันต๋าของป๋าตู ที่เรือนฉยงฮวาน้องต้วนหลิ่งดักคอสวินชุน ว่าอย่าเพิ่งฆ่าเย่ลู่จงเจินเพื่อล้างแค้น เพราะจะทำให้เสียการใหญ่

ขากลับเย่ลู่จงเจินก็มาส่งน้องต้วนหลิ่งที่บ้าน แต่น้องต้วนหลิ่งได้ยินเสียงผิดปกติ เลยตามไปดูขบวนของเย่ลู่จงเจินที่กำลังเดินทางกลับ ก็พบว่าขบวนของเย่ลู่จงเจินโดนดักโจมตี น้องต้วนเลยเข้าไปช่วยเย่ลู่จงเจินให้พ้นจากการถูกลอบสังหาร

เช้ามามีทหารมาหาที่บ้านน้อง บอกให้น้องต้วนเดินทางไปเมืองจงจิงด่วน พร้อมมอบของพระราชทานจากเย่ลู่จงเจิน ตอนนี้เขาเดินทางกลับเมืองจงจิงไปแล้ว น้องต้วนบอกยังติดธุระเลยมอบจดหมายพร้อมกิ่งท้อที่ติดผล เพื่อเป็นของตอบแทนให้เย่ลู่จงเจิน

ท่านพ่อหลี่เจียนหงชนะศึกมาเรื่อยๆจนใกล้จะจบศึก มู๋ควงต๋าลักลอบเข้าพบหลี่เจียนหงที่จวน พร้อมพามู่ชิ่งลูกชาย และชางหลิวจวินมือสังหารคู่กายมาสวามิภักดิ์ พร้อมมาส่งข่าวว่าท่านพ่อของหลี่เจียนหงได้ตายลงแล้ว แต่จ้าวขุยสั่งคนปิดข่าว พร้อมยื่นข้อเสนอเพื่อร่วมมือกันกำจัดจ้าวขุย 

เหตุการณ์เริ่มเปลี่ยนแม่ทัพจ้าวขุยโดนมู๋ควงต๋าหักหลัง ทั้งส่งมือสังหารกลุ่มเงาตามล่าสังหารเขาอีก กองทัพของจ้าวขุยพ่ายแพ้โดนตีแตก จนหนีไปถึงเชิงเขาหวินจง อู่ตู๋ต่อสู้กับมือสังหารกลุ่มเงาไว้ เพื่อให้จ้าวขุยหลบหนีไป แต่จ้าวขุยกลับโดนชางหลิวจวินฆ่าจนได้ อู่ตู๋ที่ได้รับบาดเจ็บเตรียมสู้ตาย ก็พอดีมาท่านพ่อหลี่เจียนหงมาถึงพร้อมโยนจดหมายจากสวินชุนฮูหยินเรือนฉยงฮวาให้ จากนั้นอู่ตู๋ก็หันกลับมารับใช้หลี่เจียนหงแทน

ที่เมืองซีชวน หลี่เจียนหงชนะศึกกลับคืนสู่บัลลังก์ แต่เขากลับยกให้หลี่เยียนชิวน้องชายขึ้นแทน พร้อมบอกว่าตัวเขามีลูกชายแล้ว รอน้องสี่ขึ้นบัลลังก์เขาจะกลับไปรับลูกชายที่เมืองซั่งจิ่ง หลี่เจียนหงซักถามถึงแผนการของมู๋ควงต๋าจากอู่ตู๋ สรุปว่ามู๋ควงต๋าแอบสมคบมือสังหารคิดแผนชั่ว ก็พอดีมีทหารส่งข่าวว่ากองทัพหยวนยกทัพมาล้อมเมืองซั่งจิ่ง เย่ลู่ต้าสือส่งสารขอให้หลี่เจียนหงยกทัพกลับไปช่วยเหลือ

ที่เมืองซั่งจิ่งโดนทัพหยวนโจมตีมาห้าวันแล้ว เฮ่อเหลียนป๋อชวนให้น้องต้วนหลบหนีไปด้วยกัน แต่น้องต้วนหลิ่งจะอยู่รอท่านพ่อมารับ

หลี่เจียนหงยกทัพจะกลับช่วยใกล้ถึงเมืองซั่งจิ่ง แต่กลับโดนสกัดจากกองทัพหยวน พร้อมพบเด็กจากสถาศึกษาหลบหนีมาขอความช่วยเหลือ ระหว่างที่ตรวจสอบเด็กนักเรียนที่หนีมา หลี่เจียนหงกลับเจอะอาวุธลับเข็มอาบยาพิษเข้าใส่มือขวาจนเขาต้องตัดนิ้ว แต่พิษเริ่มแพร่เข้าร่าง หลี่เจียนหงสั่งทัพเดินทางทันที ก็มีมือสังหารมาลอบฆ่าแต่หลี่เจียนหงสามารถโต้ตอบกลับ แถมยังตัดนิ้วมือสังหารขาดไปสี่นิ้ว จนมือสังหารตกเขาไป อู่ตู๋ช่วยรับอาวุธลับจากมือสังหารผู้นั้นได้ แต่ว่าพิษในร่างของหลี่เจียนหงกลับแพร่กระจายไปทั่วร่างแล้ว อู่ตู๋อยากให้หลี่เจียนหงพักก่อน เขาจะไปหายาต้านพิษใช้เวลาครึ่งวัน แต่หลี่เจียนหงไม่รอกลับสั่งเคลื่อนทัพทันที

ตอนนี้น้องต้วนหลิ่งมาอยู่ที่เรือนฉยงฮวา ก้อพอดีเย่ลู่ต้าสือที่ออกไปต้านศึก คราวนี้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ได้สั่งทหารให้มาตามน้องต้วนไปพบ เพื่อจะขอมองลูกชายของหลี่เจียนหง และบอกคำพูดสุดท้ายก่อนสิ้นใจว่า "ให้เขาระวังตัว มีคนทรยศ" น้องต้วนหลิ่งเตรียมกลับเรือนฉยงฮวา แต่คนขับรถกลับขับผิดทาง น้องต้วนหลิ่งเลยกระโดดหนีออกมาจนถึงเรือนฉยงฮวา พบว่าหลานจวิ้นสยากำลังต่อสู้กับสวินชุนอยู่ หลานจวิ้นสยาบอกว่าได้รับคำสั่ง ให้มารับน้องต้วนไป แต่สวินชุนบอกว่าท่านพ่อสั่งไม่ให้ใครพาน้องต้วนไปเด็ดขาด  สวินชุนโถมกำลังเข้าสู้จนได้บาดเจ็บ ส่วนหลานจวิ้นสยาก็บาดเจ็บเช่นกันจึงหลบหนีออกไป สวินชุนกับคนเรือนฉยงฮวาเตรียมพาน้องต้วนหลิ่งหลบหนีออกจากเมือง หลังได้ยินว่าเมืองซั่งจิ่งถูกตีแตกแล้ว

วันที่เจ็ดเดือนเจ็ด ที่ด้านหน้าเมืองซั่งจิ่ง ท่านพ่อหลี่เจียนหงขี่เปินเซียวบุกผ่าห่าธนูเข้ามา จนเขาโดนธนูยิงจนตกม้า พ่อหลี่เจียนหงกัดฟันต่อสู้ฝ่าศัตรูจนเดินมาถึงหน้าประตูเรือนฉยงฮวา ท่านพ่อหลี่เจียนหงเจอะมือสังหารที่บนชายคาดักลอบยิงธนู พ่อหลี่เจียนหงซัดกระบี่พิทักษ์ปฐพีสวนไปจนมือสังหารตาย...เขาล้มลงได้ยินลูกชายร้องไห้เป็นครั้งสุดท้ายว่า"เดียวท่านพ่อจะมารับข้าแล้ว ข้าไม่ไป"(โอ้ยอ่านแล้วน้ำตาจะไหล อีกแค่ก้าวเดียวพ่อลูกจะได้พบกันแล้ว)

สวินชุนพาน้องต้วนหลิ่งหลบหนีออกจากเมือง ระหว่างนั้นเจอะไช่เหยียนเลยพากันหนีไปด้วยกัน สวินชุนสู้จนตัวเองตาย เป็นติงจือพาทั้งคู่หลบลงเรือหลบหนีทหารชาวหยวน แล้วตัวเองล่อทหารไปอีกทางจนตายไปอีกคน เหลือเพียงเพื่อนรักสองคนหนีตายจนมาถึงหมู่บ้านเย่าฮู แต่ยังไม่ทันจะได้โล่งใจ หมู่บ้านนี้โดนกองทัพหยวนเข้าโจมตี น้องต้วนโดนทหารหยวนจับตัวไป ส่วนไช่เหยียนหนีรอดไปได้

น้องต้วนหลิ่งถูกทหารหยวนจับกลับเข้าค่าย เพราะหน้าตาสะสวย มันเลยนึกว่าเป็นผู้หญิง น้องเลยโดนจับถอดเสื้อกระชากถุงใส่หยกหล่นไป แต่ถึงมันจะพบว่าน้องต้วนหลิ่งเป็นผู้ชายก็ยังเอาต่อ พวกทหารใจหยาบลากน้องต้วนเข้าห้องหมายจะข่มขืน น้องต้วนหลิ่งรอจังหวะแล้วเอามีดสั้นที่ซ่อนไว้ในรองเท้า เสียบคอหอยทหารหยวนจนตายแล้วหลบหนีออกไป

ไช่เหยียนหลบหนีจนหลงทางในหุบเขา เลยไปพบเจอะหลานจวิ้นสยา ไช่เหยียนเลยพาหลานจวิ้นสยาไปช่วยน้องต้วนหลิ่งที่หมู่บ้าน กลับพบว่าหมู่บ้านถูกเผาทำลาย มีเพียงหยกเสี้ยวจัทนร์ที่ถูกทิ้งไว้ที่ซอกมุมหนึ่ง ทั้งคู่คิดว่าน้องต้วนหลิ่งตายแล้ว

น้องต้วนหลิ่งหนีกระเซอกระเซิงลงใต้ด้วยแรงใจที่คิดถึงพ่อ เพราะพ่อบอกว่าถ้าน้องต้วนตาย พ่อก้อไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ตอนนี้แผนเดียวที่น้องต้วนคิดคือเอาชีวิตให้รอด เพื่อไปหาพ่อที่เมืองซีชวน ระหว่างทางถึงเมืองลั่วเยี่ยน น้องต้วนหลบพักหนีความหนาวเย็นในฤดูหนาว ด้วยการทำงานเป็นผู้ช่วยในร้านขายยา พร้อมเก็บสะสมเงินเพื่อนเดินทางเข้าเมืองหลวง

น้องต้วนหลิ่งเดินทางมาถึงเจียงโจว หาวิธีหลบเข้ามาในเมืองหลวงจนถึงหน้าพระราชวัง น้องเอาดาบสั้นที่ป๋าตูมอบให้เขาในครั้งนั้น ส่งมอบให้ทหารองค์รักษ์หน้าวังไปถวายองค์จักรพรรดิ น้องต้วนรออยู่นานจนจะกลับแล้ว ก้อมีเสียงเรียกต้วนหลิ่ง...ออกมาจากปากของหลานจวิ้นสยา...จบเล่มหนึ่ง...(อ่านแล้วสงสารน้องต้วน....น)

สรุปน้องต้วนหลิ่งเกิดมา ท่านแม่ก็เสียชีวิต ตัวเองโดนคนตระกูลต้วนเลี้ยงตั้งแต่เกิดยันแปดขวบ(เลี้ยงไปก็ทารุณกรรมเด็กไป ช่างชั่วช้านัก) จากนั้นอายุแปดขวบพี่หลานจวิ้นสยามารับไปเลี้ยงดูที่เมืองซั่งจิ่ง(นอนกอดพี่หลานจวิ้นสยามาจนน้องต้วนอายุสิบสามปี) พอดีพ่อหลี่เจียนหงมาแปะมือพี่หลานจวิ้นสยาเลี้ยงน้องต่อจนอายุสิบสี่(นอนกอดกับพ่อแค่ปีนิดๆ) ท่านพ่อก้อออกไปรบ เพื่อจะชิงบัลลังก์ให้ลูก พอน้องต้วนย่างสิบห้า เมืองซั่งจิ่งโดนทัพหยวนตีแตก น้องต้วนหลิ่งต้องทนเห็นคนที่ดูแลตัวเองยอมตาย เพื่อให้น้องต้วนหลิ่งได้รอดพ้น หลังจากนั้นน้องก็หนีศึกสงครามเพียงตัวคนเดียว ในขณะที่เดินทางไปโดยไม่ได้ยินข่าวของพ่ออีกเลย (ทั้งๆที่พ่อหลี่เจียนหงฝ่าทัพข้าศึกมาจนจะถึงตัวน้องในตอนนั้นแล้วแท้ๆ...โคตรเศร้าสุดๆ) แต่น้องต้วนหลิ่งอดทนเดินทางลงใต้มาเมืองซีชวนด้วยความรักและคิดถึงพ่อล้วนๆ

เริ่มเล่มที่สอง ชีวิตเปลี่ยนจากเด็กใสๆกลายมาเป็นคนเจ้าแผนการ เพื่อสืบหาคนร้ายที่วางแผนฆ่าท่านพ่อ พร้อมเริ่มวางแผนต่อสู้เพื่อทวงบัลลังก์กลับคืนมา (ปกเป็นรูปพี่หลานจวิ้นสยากับน้องต้วนหลิ่ง)

พี่หลานจวิ้นสยาพาน้องต้วนหลิ่งกลับไปที่บ้านพักตัวเอง เขาพาน้องต้วนไปอาบน้ำและทำอาหารให้น้องกินก่อน บอกเดียวจะพาไปพบกับท่านพ่อ แต่น้องต้วนหลิ่งยังกินข้าวไปไม่กี่ตำ ไม่ทันไรก้อล้มลงเพราะในอาหารมียาพิษ จากนั้นพี่หลานจวิ้นสยาพาน้องต้วนไปทิ้งดิ่งลงที่แม่น้ำ(พี่หลานจวิ้นสยาทำเราโคตรเสียความรู้สึกเลย) สรุปอีไช่เหยียนคนชั่วร่วมมือกับพี่หลานจวิ้นสยา โกหกปลอมตัวสวมรอยอ้างเป็นน้องต้วนหลิ่ง ตอนนี้มันกลายเป็นองค์รัชทายาทแล้ว เมื่อทั้งคู่เห็นดาบสั้นของป๋าตู ก้อรู้ว่าน้องต้วนหลิ่งมาถึงวังหลวงแล้ว ไช่เหยียนต้องการให้พี่หลานจวิ้นสยามือฆ่าน้องต้วนปิดปาก โดนมันแอบมาดูน้องต้วนตายด้วยตัวเอง (ไอ้คนชั่วไช่เหยียน ทั้งหยกจันทร์เสี้ยวและเพลงดาบพิทักษ์ปฐพี มันก้อชิงมาเป็นของมัน)

แต่คนดีผีคุ้ม น้องต้วนหลิ่งตกน้ำ ร่างกายไหลไปติดที่ริมตลิ่ง ก็พอดีพี่อู่ตู๋พาองค์หญิงเหยาเจิงมาขี่ม้าเล่นแถวนั้น ทั้งคู่เห็นร่างเล็กๆของน้องต้วนหลิ่งติดอยู่ริมตลิ่ง เหยาเจิงเลยพนันกับว่าเขาสามารถทำให้คนตายฟื้นได้ไหม รับคำท้าพร้อมเอายาใส่ปากให้น้องต้วนกิน ชีพจรน้องต้วนก็เริ่มเดินได้ชัดขึ้น เพราะพี่อู่ตู๋ไม่เป็นที่โปรดปรานของเหยาเจิง ทำให้เหยาเจิงไม่สนใจข้อตกลงที่พนันกันไว้ แต่หนีกลับเข้าวังไปหาหลานจวิ้นสยาแทนในวังแทน

พี่อู่ตู๋นั้นหลังท่านพ่อหลี่เจียนหงสิ้น ชีวิตก้อตกต่ำขีดสุด ถึงเขาจะฝ่าอันตรายเข้าเมืองซั่งจิ่ง เพื่อไปนำร่างของท่านพ่อหลี่เจียนหงกลับมา แต่ก้อโดนคนประนามทั้งแคว้น ทั้งยังโดนสั่งขังคุกหลวงจนมู๋ควงต๋าออกหน้าให้ ขอรับเขาไปอยู่ในจวนแทน หวังใช้เขาทำงานให้ ในฐานะหนึ่งในสี่ยอดมือสังหารที่เก่งเรื่องการวางพิษ แต่เพราะมู๋ควงต๋ามีชางหลิวจวินเป็นสมุนมือขวาอยู่แล้ว พี่อู่ตู๋เลยโดนชางหลิวจวินสกัด เลยไม่ได้ทำงานใหญ่ๆ ได้แต่อยู่บ้านโทรมๆในจวน แล้วปรุงยาพิษตามสั่งเท่านั้น วันนั้นพี่อู่ตู๋หิ้วน้องต้วนหลิ่งไปไว้ที่บ้านตัวเอง หลังน้องต้วนฟื้นได้สติ เมื่อเห็นหน้าพี่อู่ตู๋ น้องต้วนก็จำได้ว่าเขาเป็นมือสังหาร ที่เจอะเมื่อตอนน้องอายุแปดขวบ แต่พี่อู่ตู๋กลับจำน้องต้วนไม่ได้ ตอนนี้น้องต้วนเปล่งเสียงพูดไม่ได้ เลยเจอะพี่อู่ตู๋ล่ามเชือกขังไว้ที่ห้องเก็บฟืน พร้อมกรอกยาแก้พิษให้น้องต้วนหลิ่งไปด้วย

ตอนนี้น้องต้วนหลิ่งกลายเป็นคนรับใช้กลายๆให้พี่อู่ตู๋ เช้ากลางวันเย็นอยู่ทำงานบ้าน ทำสวนรดน้ำต้นไม้ให้พี่อู่ตู๋ ส่วนกลางคืนเข้าไปนอนที่ห้องเก็บฟืน พี่อู่ตู๋เริ่มชินกับการมีน้องต้วนหลิ่งป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆตัว ถึงขั้นให้เสื้อผ้าที่ตัวเองไม่ใส่ ให้น้องต้วนไปสวม แถมตอนนี้เลิกล่ามเชือกน้องต้วนหลิ่งละ แถมพิษในตัวน้องต้วนหลิ่งก้อรักษาจนใกล้หาย จนน้องเปล่งเสียงพูดได้แล้ว พี่อู่ตู๋เลยสอบถามชื่อ น้องต้วนเลยต้องโกหกว่าตัวเองชื่อหวังซาน เป็นคนสวินเป่ย น้องกับพ่อมาโดนปล้นที่ด่านถงกวน ตอนนี้เลยผลัดพรากกับพ่อ

คืนนั้นมีชายชราเป็นอาจารย์อาของพี่อู่ตู๋มาหาที่เรือน เพื่อนำยาพิษใหม่มาให้พี่อู่ตู๋ลองเอาไปใช้ เป็นยาผงพิษไม่มีสีไม่มีกลิ่น หลังกินยาพิษตัวแรกไปจะไม่เกิดอะไรผิดสังเกตุ ถ้าไม่กินยาเม็ดที่สองที่เป็นยากระตุ้นพิษ ถ้ากินยากระตุ้นแล้วใช่เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม ก็จะตายทันที  น้องต้วนหลิ่งนั่งซักผ้าอยู่ใกล้ๆ ก้อได้ยินสิ่งที่ทั้งคู่คุยกัน ระหว่างนั้นอาจารย์อาของพี่อู่ตู๋ก็พูดถึงอนาคตที่ดำมืดของพี่อู่ตู๋ ว่าพี่อู่ตู๋อยู่ยังไงก็ดูจะไม่เจริญก้าวหน้า พี่อู่ตู๋ก้อรำพึงรำพันว่าตอนนี้เขากลายเป็นบ่าวสามนายแล้ว หลังจากหลี่เจียนหงเสียชีวิต กับนายใหม่ก้อดูจะไปด้วยกันไม่ได้ แถมยังเจอะชางหลิวจวินขัดแข้งขัดขาดูถูกเขาอีก จากนั้นพี่อู่ตู๋ก้อเดินไปส่งอาจารย์อาที่หน้าประตูใหญ่

น้องต้วนหลิ่งที่ฝ่าฟันเดินทางทรมานมาคนเดียวเกือบครึ่งปี น้องต้วนพยายามมีชีวิตรอดให้ได้ เพื่อจะมาพบท่านพ่อหลี่เจียนหง แต่กลับมายินจากปากของอู่ตู๋ว่าท่านพ่อตายแล้ว โลกทั้งใบของน้องต้วนหลิ่งถล่มลงในพริบตา น้องต้วนเดินไปเอายาผงพิษทั้งหมดกรอกใส่ปากตัวเอง พร้อมกินยาเม็ดกระตุ้นพิษทั้งหมด หวังจะตายตามไปหาท่านพ่อที่โลกหน้า พี่อู่ตู๋กลับมาเห็นพอดี รีบจับน้องต้วนสำรอกอ๊วกพิษออกจากท้อง แล้วหันไปปรุงยาแก้พิษ แต่น้องต้วนยังคลานกลับไปเอายาที่อ๊วกออกมากินลงไปอีก เลยเจอะพี่อู่ตู๋ตบหน้าไปสิบกว่าฉาดจนน้องต้วนแทบสลบ

พี่อู่ตู๋ลากน้องต้วนไปนอนกลางลานบ้าน น้องต้วนหลิ่งนอนนิ่งน้ำตาไหลนองพื้นเพราะคิดถึงแต่ท่านพ่อ พี่อู่ตู๋ยังคงเป็นห่วงเดินมานั่งถามว่าน้องต้วนหลิ่งเป็นอะไร แต่น้องต้วนหลิ่งสติเลื่อนลอย คล้ายไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว พี่อู่ตู๋สงสารน้องต้วนหลิ่งคิดว่าน้องคงคิดถึงพ่อมาก เลยไปนั่งที่หน้าประตูพูดจาปลอบใจน้องต้วนหลิ่ง ประโยคเด็ดที่ทำให้น้องได้สติคือ"บิดาเจ้าต้องอยากให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างแน่นอน เจ้าเห็นเขาตายหรือ" ประโยคนี้ดึงสติน้องต้วนหลิ่งกลับมา ทำให้น้องเห็นภาพซ้อนท่านพ่อกับร่างพี่พี่อู่ตู๋ ส่วนพี่อู่ตู๋พูดปลอบใจน้องจนไม่รู้จะพูดอะไร ก้อเดินไปเข้าห้องนอนปิดไฟ ทิ้งน้องต้วนนอนอยู่กลางลาน น้องต้วนหลิ่งนอนคิดกลับไปกลับมา จากนั้นน้องต้วนหลิ่งก้อลุกไปนั่งปิดหน้าร้องไห้ที่ห้องเก็บฟืน เลยเจอะพี่อู่ตู๋เข้ามากรอกยาสงบใจใส่ปาก จนน้องต้วนหลิ่งเมายาหลับไป(โอ้ย..โคตรบีบใจ สงสารน้องต้วน...นคงช๊อคมาก ที่น้องต้วนพยายามเอาตัวรอดมาจนถึงซีชวนได้ เพียงเพราะสัญญาไว้กับพ่อ ว่าเขาจะดูแลตัวเองให้ดี เพราะไม่อยากให้พ่อหมดกำลังใจในการมีชีวิตอยู่แท้ๆ)

เช้ามาน้องต้วนหลิ่งกลับมาได้สติ ใช้ชีวิตเป็นปกติ พี่อู่ตู๋แอบสังเกตุน้อง เพราะอยู่กันมานานเริ่มผูกพัน ทั้งตัวน้องต้วนหลิ่งเองก็ดูน่าสงสาร เลยสั่งให้น้องจัดการเก็บกวาดห้องแล้วออกไปข้างนอก น้องต้วนหลิ่งเริ่มกลับมาคิดถึงพี่หลานจวิ้นสยา หาเหตุผลที่คิดจะสังหารเขา ทั้งยังสาเหตุการตายของท่านพ่ออีก ตอนนี้ร่างของท่านพ่อโดนฝังเก็บไว้ที่ใด ตอนนี้น้องต้วนยังตายไม่ได้ ยังมีงานที่ต้องสะสางอีกมาก ถึงตอนนี้น้องต้วนหลิ่งจะเหลือแค่ตัวคนเดียวก็ตาม ตอนนี้ทางรอดเดียวของน้องต้วนหลิ่งคือการอยู่ติดกายพี่อู่ตู๋

น้องต้วนหลิ่งช่วยพี่อู่ตู๋จัดยา ก็พอดีมู่ชิงลูกชายของมู๋ควงต๋ามาขอให้พี่อู่ตู๋จัดยาปลุกกำหนัด55 แต่พี่อู่ตู๋ปฎิเสธ เพราะถือเป็นการดูหมิ่นให้เขาทำยาชั้นต่ำ พี่อู่ตู๋ตอนนี้ก็จนกรอบอย่างจริงจัง55 เงินที่ติดกายเหลือไม่กี่ตำลึง บ้านที่อยู่ก็หลังคารั่ว ฝนตกมาก้อนอนหลบน้ำฝนกันอีก น้องต้วนหลิ่งจะจัดยาตามคำขอให้มู่ชิง เกือบโดนพี่อู่ตู๋ตีกบาลแทน555 แต่พี่อู่ตู๋ไม่ตีกลับแกล้งให้น้องต้วนจัดยาปลุกกำหนัด เสร็จแล้วจับกรอกปากน้องต้วนหลิ่งแทน น้องต้วนเลยลุกไปบ้วนปากทิ้ง สุดท้ายพี่อู่ตู๋ก้อต้องจัดยาใหม่ ให้น้องต้วนหลิ่งไปส่งยาให้มู่ชิงจนได้

น้องต้วนหลิ่งไปส่งยาให้มู่ชิง กลับเจอะมู๋ควงต๋าที่กำลังด่าท่อลูกชายที่เอาแต่เล่น มู๋ควงต๋าพอเห็นยาที่น้องต้วนหลิ่งนำไปส่ง ก้อขอดูพร้อมเทยาทิ้ง มู่ชิงเรียกน้องต้วนหลิ่งไปรับเงินรางวัล พร้อมสั่งให้น้องต้วนหลิ่งแอบจัดยามาให้ใหม่ ทั้งกำชับว่าคราวหน้าให้หลบให้ดี อย่าให้โดนมู๋ควงต๋าจับได้ น้องต้วนหลิ่งเริ่มวางแผนตีสนิทมู่ชิง

น้องต้วนหลิ่งอยู่กับพี่อู่ตู๋ตลอดเวลา แต่ก็หาโอกาสไปสืบข่าวท่านพ่อในตลาด เวลาพี่อู่ตู๋ใช้เขาให้ไปซื้ออาหาร แต่ข่าวสารที่ได้ไม่ค่อยมีประโยชน์ จนวันหนึ่งน้องแอบหลบไปนานหน่อย เพราะเดินผ่านสถานศึกษา น้องต้วนเลยไปเกาะรั้วยืนมองแล้วคิดถึงอดีต พี่อู่ตู๋เห็นน้องต้วนออกไปนานแล้วไม่กลับมาสะที เลยเดินออกมาตาม เลยเจอะน้องต้วนปีนรั้วมองเหม่อ ตอนแรกพี่อู่ตู๋ว่าจะด่าทอ แต่พอมองหน้าน้องต้วนก้อสงสารด่าไม่ลง ชวนน้องต้วนกลับบ้านแทน ตอนนี้น้องต้วนนอนริมกำแพงในห้องพี่อู่ตู๋แล้ว คืนนั้นพี่อู่ตู๋หยิบขลุ่ยมาเป่าเพลงสุขพบพาน น้องต้วนได้ยินเพลงนี้อีกครั้ง หลังพี่อู่ตู๋เป่าขลุ่ยเสร็จก็ถามว่าน้องต้วนเคยร่ำเรียนหรอ น้องต้วนตอบว่าเคย พี่อู่ตู๋เลยสั่งให้น้องต้วนท่องบทเรียนที่เรียนมา พี่อู่ตู๋ก้อดื่มสุราฟังน้องต้วนท่องตำราไป สรุปคืนนั้นน้องต้วนต้องท่องแบบเรียนทั้งคืนแทน555

วันรุ่งขึ้นน้องต้วนหลิ่งบอกพี่อู่ตู๋ ว่ามู่ชิงสั่งให้จัดยาใหม่อีกชุดแล้วให้ไปส่ง พี่อู่ตู๋รับรู้แล้วปล่อยให้น้องต้วนจัดยาไป ไปถึงก็พบว่ามู่ชิงโดนสั่งกักบริเวณ อีกทั้งเพื่อนเสเพลก้อโดนสั่งห้ามเข้าบ้าน มู่ชิงเลยจะชวนน้องต้วนหนีออกไปเที่ยว น้องต้วนไม่ไป บอกเดียวโดนพี่อู่ตู๋ตีแทน มู่ชิงเลยถามว่าน้องต้วนเขียนเรียงความได้ไหม น้องต้วนหลิ่งเลยแต่งเรียงความทำการบ้านให้มู่ชิง แล้วให้เขาไปหลอกคัดอีกที มู่ชิงดีใจมากยิ่งชอบน้องต้วนเข้าไปใหญ่ แถมตกรางวัลให้มากมาย น้องต้วนหลิ่งเลยแวะไปซื้อเนื้อกับสุรามาให้พี่อู่ตู๋ (ช่วงนี้พี่อู่ตู๋จิตตก อารมย์เสียบ่อยเพราะจากชีวิตจอมยุทธ หนึ่งในสี่สุดยอดมือสังหาร แต่ตอนนี้หาเลี้ยงตัวเองด้วยการปรุงยากำหนัด ชีวิตตกต่ำเกินจะทนไหว)

วันรุ่งขึ้นมู๋ควงต๋าสั่งบ่าวให้มาตามน้องต้วนหลิ่งไปหาที่เรือน พี่อู่ตู๋ก็ตามมาด้วย เพราะบทความที่มู่ชิงลอกส่งอาจารย์นั่น เขียนดีเกินความสามารถของมู่ชิง มู๋ควงต๋าจึงถามว่าน้องต้วนแอบทำการบ้านให้มู่ชิงใช่ไหม จากนั่นมู๋ควงต๋าสั่งให้น้องต้วนหลิ่งทดสอบเขียนบทความใหม่ตรงหน้าพร้อมกับมู่ชิงที่นั่งอยู่ข้างๆ พี่อู่ตู๋นั่งดูอยู่ข้างๆ มู๋ควงต๋าเริ่มสังเกตุน้องต้วนใหม่อีกรอบ มู๋ควงต๋าสอบถามประวัติ น้องต้วนหลิ่งหันไปมองขอร้องทางสายตากับพี่อู่ตู๋ จนพี่อู่ตู๋สงสารน้องต้วน เลยแต่งประวัติปลอมว่าน้องต้วนเป็นลูกชายของเพื่อนคนสนิท ที่มาขอฝากลูกชายคนเดียวให้เขาเลี้ยง ผลการทดสอบเขียนเรียงความน้องต้วนหลิ่งนั่น เข้าตามู๋ควงต๋ามาก เขาเห็นแววความสามารถในการสอบเป็นขุนนางระดับสูง จึงพึงพอใจในตัวน้องต้วนมาก เริ่มแต่วันพรุ่งนี้ให้น้องต้วนหลิ่งมาเป็นเพื่อนเรียนกับมู่ชิง เพื่อให้ลูกชายตัวเองได้รับอิทธิพลจากน้องต้วนหลิ่งไปบ้าง

พี่อู่ตู๋กลับถึงเรือนก็อาละวาดใส่น้องต้วนหลิ่ง ที่เจ้าแผนการคิดหลอกใช้เขาปีนขึ้นสูง พี่อู่ตู๋โมโหงอนไล่น้องต้วนให้ไปเกาะคนอื่น น้องต้วนไม่ไปแต่ก็ยอมรับว่าเขาอยากปีนขึ้นสูง เพราะน้องต้วนไม่อยากมีชีวิตแบบที่ผ่านมาอีกแล้ว และก็ขอโทษพี่อู่ตู๋

ชีวิตของน้องต้วนหลิ่งหลังกลายเป็นเพื่อนรวมเรียนของมู่ชิง อาหารที่เรือนพี่อู่ตู๋ก็มีมาส่งครบสามมื้อ หลังคาเรือนก็ได้รับการซ่อมแซม เสื้อผ้าก้อได้ชุดใหม่ผลัดเปลี่ยน ชีวิตพี่อู่ตู๋เหมือนจะเริ่มดีขึ้นตามชีวิตดีดีของน้องต้วน แต่พี่อู่ตู๋ยังคงออกอาการงอนน้องต้วนหลิ่งอยู่หน่อยๆ555

ตอนนี้กิจวัตรทุกวันเริ่มจาก เช้าน้องต้วนหลิ่งจัดการดูแลเก็บกวาดห้องให้พี่อู่ตู๋ ถึงเวลาก็ออกไปเรียนหนังสือเป็นเพื่อนมู่ชิง เย็นกลับมาจัดโต๊ะเตรียมอาหารทานข้าวเย็นพร้อมพี่อู่ตู๋ กลางคืนก้อนอนในเรือนพี่อู่ตู๋555 (ส่วนมู่ชิงนั่นกลายเป็นติดน้องต้วนหลิ่งแทนนอกจากวัยใกล้กันแล้ว น้องต้วนหลิ่งยังเก่งแทบทุกศาสตร์ทำให้มู่ชิงทึ่งจนอยากเก็บน้องต้วนหลิ่งไว้ในเรือนทั้งวันทั้งคืน มู่ชิงเหมือนเจอะเพื่อนดี ก็พาทำให้เขาขยันหมั่นเพียรตาม มู่ชิงเลยได้ดีตามไปด้วย ทำให้มู๋ควงต๋าพึงพอใจมาก) 

วันพรุ่งนี้เป็นวันปิดภาคเรียน แทบใกล้วันที่เจ็ดเดือนเจ็ดที่น้องต้วนหลิ่งหลอกพี่อู่ตู๋ว่าเป็นวันเกิด แต่พี่อู่ตู๋คิดว่าจริงเลยจะพาน้องต้วนไปเที่ยว แต่ติดที่คืนนี้ยาพิษที่ได้รับคำสั่งให้ปรุงยังขาดตัวยาที่พี่อู่ตู๋ยังนึกไม่ออก น้องต้วนหลิ่งเลยอาสาไปหยิบหนังสือในห้องสมุดที่จวนของมู๋ควงต๋าให้ เพราะน้องต้วนมีกุญแจหอตำรา ระหว่างเข้าไปในหอเพื่อหยิบหนังสือให้พี่อู่ตู๋ ก็พบว่ามู๋ควงต๋าเดินคุยกับบัณฑิตอีกคนเข้ามาในหอหนังสือ น้องต้วนหลิ่งเลยต้องรีบแสดงตัวเพื่อความบริสุทธิ์ใจ มู๋ควงต๋าเลยให้น้องต้วนอยู่ต่อ และแนะนำอีกคนว่าคืออาจารย์ฉางพิ่น แล้วให้น้องต้วนตามหาฎีกาในหอหนังสือ (ระหว่างหาน้องต้วนเจอะฎีกาที่อดีตจักรพรรดิ์ตรวจ เป็นลายมือของท่านพ่อเอง น้ำตาจะไหลแทนน้องต้วน) เพื่อให้น้องต้วนคัดลอกฎีกา(น้องต้วนเลยได้ฝึกลีลาการเขียนฎีกาขั้นเทพระดับอัครมหาเสนาบดีมู๋ควงต๋าไปในตัว) พร้อมกับฟังเงียบๆแผนการของมู๋ควงต๋ากับอาจารย์ฉางพิ่นไปในตัว

จากนั้นน้องต้วนก้อถือโคมนำมู๋ควงต๋ากลับออกจากหอ พบว่าพี่อู่ตู๋มายืนรอน้องต้วนหลิ่งที่หน้าหอหนังสือ(นี่ขนาดยังไม่ได้รักน้องต้วนเต็มๆ ยังออกมาตามหา ห่วงน้องไม่ยอมห่างหายเลยแฮะ) มู๋ควงต๋าให้น้องต้วนตามไปรับใช้ห้องหนังสือ เพื่อเขียนฎีกาถวายตอนเช้าพรุ่งนี้ ส่วนพี่อู่ตู๋กับชางหลิวจวินยืนรอหน้าห้องสมุด จนยามสี่ถึงปล่อยน้องต้วนหลิ่งออกมา พี่อู่ตู๋ถามว่าน้องไปแอบฟังจนเขาจับได้หรอ555 น้องต้วนเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง สรุปว่ามู๋ควงต๋ากับกุนซือกำลังหารือเรื่องย้ายเมืองหลวง พี่อู่ตู๋เลยบอกว่ามู๋ควงต๋าชื่นชมน้องมากถือเป็นโชควาสนา แต่เรื่องนี้ไม่ควรเล่าให้คนนอกรู้ น้องต้วนหลิ่งบอกว่าพี่อู่ตู๋ไม่ใช่คนนอก อีพี่อู่ตู๋แอบยิ้มอิ่มใจ พอกลับถึงเรือนยังยกผ้าห่มให้น้องต้วนอีกผืน555

วันรุ่งขึ้นพี่อู่ตู๋แต่งตัวชุดใหญ่ และบอกว่ามู๋ควงต๋ามอบชุดใหม่ให้น้องต้วนหลิ่งด้วย ตกค่ำพี่อู่ตู๋ถามว่าน้องต้วนหลิ่งอยากกินอะไร น้องอยากกินเกี๊ยว พี่อู่ตู๋เลยพาไปร้านเกี๊ยวก่อน ระหว่างทางมีแต่คนมองว่าน้องต้วนหลิ่งเป็นคุณชาย ส่วนพี่อู่ตู๋เหมือนบ่าวรับใช้55 จากนั้นพี่อู่ตู๋พาน้องต้วนไปหอฉวินฟาง หอคณิกาชื่อดัง พี่อู่ตู๋นัดเพื่อนเก่าไว้จะออกไปพบสักหน่อย ให้น้องต้วนหลิ่งรออยู่อีกห้อง ภายในห้องมีสาวๆเข้ามาจะบริการน้องต้วน แต่น้องต้วนเอาแต่ปฎิเสธจนแม่เล้าให้นายคณิกามาบีบบวดให้ ก็เจอะน้องต้วนไล่ออกจากห้องไปอีก555

คนที่นัดพี่อู่ตู๋มาพบก็คือพี่หลานจวิ้นสยากับไช่เหยียน ที่ตั้งใจจะมากล่อมให้พี่อู่ตู๋มาสวามิภักดิ์ พร้อมข้อเสนอเงินทองมากมาย สรุปพี่อู่ตู๋ปฎิเสธเมื่อพบความไม่จริงใจของไช่เหยียนนะแหละ หลังพี่อู่ตู๋เดินออกไป พี่หลานจวิ้นสยาบอกให้ไช่เหยียนพยายามกล่อมพี่อู่ตู๋ด้วยความจริงใจ เพื่อให้อู่ตู๋มาอยู่ที่ตำแหน่งของเขา เพราะอีกไม่นานพี่หลานจวิ้นสยาก็จะจากไปเร็วๆนี้

พี่อู่ตู๋กลับมาหาน้องต้วนหลิ่งที่ห้อง เลยเจอะน้องต้วนหลิ่งกินอาหารพร้อมกับแอบดูหนังสือภาพโป๊555 น้องต้วนถามว่าใครที่นัดมาพบ พี่อู่ตู๋บอกองค์รัชทายาท น้องต้วนหลิ่งลยตกใจจนสติหลุด พี่อู่ตู๋นึกว่าน้องต้วนเมาเลยไปดมๆหน้าน้องต้วนหากลิ่นพิสูจน์555 น้องต้วนกว่าจะรู้ตัว หน้าพี่อู่ตู๋ก้อแทบชนหน้าตัวเองแล้ว ต่างคนเลยต่างเขิน น้องต้วนหลิ่งชวนพี่อู่ตู๋กลับบ้าน

แต่พอทั้งคู่ออกห้องมา ก้อปะกับพี่หลานจวิ้นสยากับไช่เหยียนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้อง กำลังจะลงบันได น้องต้วนหลิ่งตกใจที่เจอะไช่เหยียน เลยกระชากพี่อู่ตู๋เข้าชิดกำแพงพร้อมโน้มคอพี่อู่ตู๋ก้มลงมาทำท่าจูบ ไม่พอเอามือลูบแก้มพี่อู่ตู๋บังหน้า แล้วบอกพี่อู่ตู๋ว่าไม่อาจให้พวกเขารู้ว่ามีคนจวนมู๋ควงต๋าแอบมาดักฟังด้วย พี่อู่ตู๋เริ่มปั่นป่วนใจแล้วว่า"ระวังหยอกเล่นแล้วจะกลายเป็นจริง" มาตอนนี้เป็นน้องต้วนหลิ่งใจสั่น ที่ได้มองหน้าอันหล่อเหลาของพี่อู่ตู๋ใกล้ชิดขนาดนี้ จนพี่หลานจวิ้นสยากับไช่เหยียนเดินจากไปแล้ว ทั้งคู่ถึงเดินออกไป

น้องต้วนหลิ่งเข้าใจเหตุผลที่พี่หลานจวิ้นสยาคิดสังหารเขาแล้ว แต่ระหว่างทางกลับบ้านกลับเจอะพี่หลานจวิ้นสยาดักรออยู่ น้องต้วนหลิ่งไม่อาจหลบพ้นแล้ว ได้แต่ยืนมองประจันหน้าพี่หลานจวิ้นสยาแทน พี่หลานจวิ้นสยาเตือนพี่อู่ตู๋ว่าเจอะคนในจวน ถ้าพรุ่งนี้โดนมู๋ควงต๋าถามให้พูดไปตามจริง ว่าแล้วก็จากไป

ใกล้ถึงบ้านฝนดันตกก่อน พี่อู่ตู๋กลัวชุดใหม่น้องต้วนเลอะ เลยอุ้มน้องต้วนหลิ่งวิ่งเข้าบ้านแทน(นี่คนปกติเขาทำกัน...หรอ555) แถมยังมาต้มแกงน้ำขิงไล่หนาวให้น้องต้วนกินอีก ในขณะที่น้องต้วนเอาแต่มองพี่อู่ตู๋ เพื่อคิดหาวิธีจะอยู่ติดข้างกายพี่อู่ตู๋ ตัวเองจะได้ปลอยภัยจากการลอบสังหารของพี่หลานจวิ้นสยา แต่พี่อู่ตู๋ดันคิดว่าน้องต้วนมองเคลิ้มเพราะติดใจ พอโดนทักน้องต้วนเลยมองแบบนั้นสะเลย555

คืนนั้นน้องต้วนหลิ่งเอาแต่บอกว่ามีคนจะมาฆ่าน้อง พี่อู่ตู๋บอกน้องต้วนเป็นคนของพี่ ใครจะกล้ามาลองดีต้องข้ามศฟพี่อู่ตู๋ไปก่อน น้องต้วนยังเซ้าซี้ถามพี่อู่ตู๋ไม่เลิก ว่าถ้าเกิดมีเหตุลอบฆ่าเขาในแบบต่างๆละ จนพี่อู่ตู๋รู้สึกว่าน้องต้วนผิดปกติดูวิตกจริตมาก ถึงขนาดน้องต้วนไปลากที่นอนมานอนข้างเตียงพี่อู่ตู๋ แถมไม่พอตอนพี่อู่ตู๋หลับก้อแอบย่องทดสอบลอบโจมตีพี่เขาอีก เลยโดนพี่อู่ตู๋สกัดการโจมตี กว่าน้องต้วนจะสงบจิตยอมลงไปนอนดีๆ พี่อู่ตู๋ถึงกับสัญญาว่าจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายน้องต้วนได้ เพราะพี่เขาเป็นคนช่วยชีวิตน้องต้วนเอาไว้ น้องต้วนถึงนอนยิ้มหลับไปอย่างสบายใจสะที

ส่วนพี่หลานจวิ้นสยากลับไปพบไช่เหยียนที่วัง เพื่อบอกว่าเขาคิดค้างธุระจึงยังไม่ปลีกตัวจากไปตอนนี้ ไช่เหยียนดีใจที่ยังอยู่ข้างๆเขาต่อไป(....แหวะ)

นับจากนั้นน้องต้วนหลิ่งคิดแต่วิธีจะอยู่ติดข้างกายพี่อู่ตู๋ตลอดเวลา ก็พอดีพี่อู่ตู๋ต้องไปส่งยาพิษที่มู๋ควงต๋าสั่งไว้ น้องต้วนก้อตามติดพี่อู่ตู๋ไปด้วย(พี่เขาได้แต่ปลงแล้วปล่อยให้น้องทำตามสบายใจ555) เป็นไปตามคาดหลังรับยาพิษแล้ว มู๋ควงต๋าก็ถามถึงเรื่องมะวานที่ไปเที่ยวหอคณิกา พี่อู่ตู๋ก้อตอบตามตรงว่าพาน้องต้วนไปหอฉวินฟาง เพื่อเปิดโลกใหม่ให้น้อง555 ตอนนี้มู๋ควงต๋าคิดยึดน้องต้วนไว้ใช้งานภายหน้า เลยมอบโอกาสพี่อู่ตู๋ให้ไปทำงานใหญ่ชิ้นหนึ่งที่ด่านถงกวน แต่ยังไม่สามารถหาวิธีเข้าไปจัดการแม่ทัพเปี่ยนลิ่งไป๋ได้ น้องต้วนหลิ่งตกใจที่ต้องห่างกายจากพี่อู่ตู๋นานหลายเดือน เลยขอเสนอตัวเองไปด้วย พี่อู่ตู๋บอกจ้าวขุยมีหลานชายชื่อจ้าวหรง ให้น้องต้วนสวมรอยไป ส่วนพี่อู่ตู๋ไม่ต้องปลอมตัว แต่ไปในฐานะผู้ดูแลจ้าวหรง แถมมู๋ควงต๋ายังให้แผ่นที่ซ่อนสมบัติของจ้าวขุย ไว้เป็นเหยื่อล่อแม่ทัพเปี่ยนลิ่งไป๋ ทั้งหมดวางแผนการณ์เป็นอย่างดี มู๋ควงต๋าสั่งให้น้องต้วนรีบจัดการให้ไว เพื่อน้องต้วนจะได้รีบกลับมาสอบขุนนางได้ทัน

พอกลับถึงเรือน พี่อู่ตู๋ก้อบ่นน้องต้วนว่านี่ไม่ได้ไปเที่ยว แต่น้องต้วนหลิ่งยืนยันไม่ว่ายังไงก้อจะตามไปอยู่ข้างๆพี่อู่ตู๋ จนพี่อู่ตู๋สงสัยว่าน้องมีเรื่องปิดบังอะไรหรือป่าว น้องต้วนเลยบอกว่าอยากไปตามหาพ่อที่ด่านถงกวน พี่อู่ตู๋เลยสงสารน้องต้วนทั้งกำชับว่าห้ามน้องต้วนหลิ่งตัดช่องน้อยอีกเด็ดขาด น้องต้วนหลิ่งเลยหันมายิ้มตอบว่าไม่ทำอีกแล้ว(ฆ่าตัวตาย) เพราะตอนนี้น้องมีพี่อู่ตู๋แล้ว เขาต้องมีชีวิตอย่างเป็นสุขแน่นอน พี่อู่ตู๋เจอะน้องต้วนหันมายิ้มให้เต็มๆ เลยหัวใจกระตุกสตั๊นไปทันที555 จากนั้นก้อเตรียมเก็บข้าวของเดินทาง มู๋ควงต๋าส่งของรางวัล และเงินทองเตรียมไว้ให้พวกเขาระหว่างเดินทาง

คืนนี้พี่อู่ตู๋ให้น้องต้วนนอนบนเตียงพี่เขา ด้วยเหตุผลว่าฝนตกหลายคืนติดกัน พื้นห้องมันชื้นเกินไป(หรอ555) ส่วนตัวเองไปนั่งส่องแผนที่สมบัติ จนดึกแล้วน้องต้วนเลยเรียกพี่อู่ตู๋เข้ามานอน พอพี่อู่ตู๋ลงนอนเตียงปุ๊ปน้องต้วนหลิ่งก็ละเมอนอนตะแคงหันไปกอดเอว หัวหนุนแขน ขาก็พันพาดเอวพี่อู่ตู๋ทันที(ตามความเคยชิน ตั้งแต่เด็กก็นอนกอดผู้ชายหล่อๆมาตลอดนิน่า555) ส่วนพี่อู่ตู๋นั่นได้แต่....นอนร่างแข็งทื่อ พร้อมอารมย์แปลกๆในใจ555

รุ่งเช้าพี่หลานจวิ้นสยาแอบมาลอบสังเกตุหน้าจวนมู๋ควงต๋า เขาเลยเห็นรถม้าที่พี่อู่ตู๋กำลังจะออกเดินทาง ส่วนนั่นพี่อู่ตู๋ก้อวุ่นวายเตรียมซื้ออาหารเช้า ไว้กินระหว่างทางให้น้องต้วนหลิ่ง ก่อนออกเดินทางน้องต้วนนั้นหลับลึกไม่ยอมตื่น จนพี่อู่ตู๋ต้องอุ้มน้องต้วนเข้าไปใส่รถ ให้น้องต้วนไปนอนต่อ แถมพี่อู่ตู๋ยังดูแลเช็ดหน้าเช็ดตาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้องต้วนกับมือด้วย(พี่เขาเริ่มอ่อนโยนกับน้อง...ต่อไปก็เป็นทาสเมียตลอดชีวิต555) แต่พอได้กลิ่นอาหารที่พี่อู่ตู๋ซื้อมา น้องต้วนก็ตื่นทันที แถมกินเสร็จก้อเอนพิงกายพี่อู่ตู๋นอนต่ออีก(พี่เขาแพ้ทางเด็กขี้อ้อนจริงๆ)

รถม้าเดินทางออกนอกเมืองไปสักพัก น้องต้วนหลิ่งก็ตื่นพอดี น้องเห็นวิวข้างทางสวยงามก็ตื่นเต้น จนพี่อู่ตู๋ต้องจับตัวน้องต้วนไม่ให้หลุดหล่นหน้าต่าง555  สักพักก้อหยุดรถพักที่ใต้ต้นไม้ แล้วจึงเดินทางต่อ น้องต้วนหลิ่งเห็นหน้าพี่อู่ตู๋ดูเศร้าๆ เลยสอบถามได้ความว่า ที่ใต้ต้นไม้นั้นคือสถานที่ที่จ้าวขุยตาย และเป็นที่พ่อน้องต้วนสยบพี่อู่ตู๋ จนเขายินยอมทำงานรับใช้ พอมีเรื่องพูดถึงท่านพ่อ น้องต้วนก็อยากฟังต่อ เลยเซ้าซี้ถามพี่อู่ตู๋ไม่หยุด แต่พี่อู่ตู๋ไม่อยากเล่าเลยตวาดน้องต้วนไปคำ น้องต้วนที่คิดถึงท่านพ่อมาก ตอนนั้นเลยหันหน้าหนีทำลูกตาแดงๆราวจะร้องไห้ อีพี่อู่ตู๋เห็นน้องต้วนทำหน้าอย่างงั้นก้อเสียใจ(พี่อู่ตู๋แพ้น้ำตาน้องเห็นๆ) เลยไปง้อน้องต้วน555 ด้วยการยอมเล่าเรื่องที่น้องต้วนอยากรู้ 

พี่อู่ตู๋ว่าใครๆก็คิดว่าท่านพ่อหลี่เจียนหงเสียชีวิตเพราะรบแพ้ แต่พี่อู่ตู๋รู้ดีว่าหลี่เจียนหงเสียชีวิตเพราะโดนเฮ่อหลันเจี๋ยลอบฆ่า ด้วยการใช้พิษร้ายทะเลไหมทองต่างหาก พี่อู่ตู๋ห้ามหลี่เจียนหงไม่ให้เคลื่อนทัพ ส่วนพี่อู่ตู๋เองจะขึ้นเขาที่เซียนเปยเพื่อไปวัดเหนือหายาแก้พิษ ขณะที่พี่อู่ตู๋กลับมาถึง ร่างกายของหลี่เจียนหงก็ไม่ไหวแล้ว ทั้งยังเจอะลูกน้องของเฮ่อหลันเจี๋ยดักโจมตีอีก พี่อู่ตู๋ฝ่าต้านทัพหยวนเข้าเมืองซั่งจิ่ง เพื่อชิงร่างของหลี่เจียนหงกลับคืนสู่เมืองหลวง แต่เขากลับโดนจับไปขังพร้อมไต่สวน ทุกคนคาดคั้นพี่อู่ตู๋ว่าหลี่เจียนหงตายอย่างไร ทุกคนถามเขากลับกลับมาไม่หยุด น้องต้วนหลิ่งฟังแล้วผิดสังเกตุ เลยถามว่ามีใครถามพี่อู่ตู๋บ้าง พี่อู่ตู๋เลยบอกว่าเยอะเลยทั้ง มู๋ควงต๋า เหยาฟู่เจ้าเมืองหวยอิน องค์หญิงอันผิง จักรพรรดิ์องค์ปัจจุบัน องค์รัชทายาท เซี่ยโย่ว 

น้องต้วนหลิ่งถามว่าเซี่ยโย่วเป็นใคร พี่เขาเลยบอกว่าแม่ทัพของเกราะทัพเกราะดำ และเป็นองค์รักษ์ของจักรพรรดิ์ เหยาฟู่เจ้าเมืองหวยอินเป็นราชบุตรเขยและยังเป็นสามีขององค์หญิงอันผิง ส่วนเฮ่อหลันเจี๋ยนั่นยังสืบไม่ได้ว่าติดต่อรับคำสั่งจากใคร น้องต้วนหลิ่งฟังแล้วก็วิเคราะห์ว่า ฆาตกรที่สั่งฆ่าหลี่เจียนหงน่าจะอยู่ในคนกลุ่มนี้ เพราะการที่พี่อู่ตู๋โดนสอบสวนซ้ำไปซ้ำมาก็เพื่อจะบีบให้รู้ชัด ว่าพี่อู่ตู๋รู้ว่าใครบ่งการเฮ่อหลันเจี๋ยให้สั่งฆ่าหลี่เจียนหงรึไม่ หลังพี่อู่ตู๋ฟังวิเคราะห์ของน้องต้วนหลิ่งแล้ว พี่อู่ตู๋ก็กระจ่างแจ้งสามารถลบปมในใจว่าทำไมเขาถึงโดนกระทำแบบนี้ ตอนนี้พี่อู่ตู๋รู้สึกชื่นชมความฉลาดของน้องต้วนละเกิน ยิ่งเดินทางนานวันพี่อู่ตู๋ก็ยิ่งเห็นความไม่ธรรมดาในตัวน้องต้วนหลิ่ง

ส่วนไช่เหยียนเดินหงุดหงิดที่วังหลังพบว่าพี่หลานจวิ้นสยาหายไปโดยไม่บอกเขา

เดินทางผ่านไปหลายวัน ก็มาพาลเกิดเหตุ คนขับรถม้าดันหลงทาง ตอนนี้เลยหยุดนั่งพักริมทางแทน เพราะจวนจะมืดแล้ว พี่อู่ตู๋จะออกไปเดินสำรวจรอบๆแถวนี้ น้องต้วนหลิ่งเลยจะตามไปด้วย พี่อู่ตู๋เลยให้น้องต้วนหลิ่งกินยาไปเม็ด จากนั้นมอบจินอูตะขาบทอง ให้น้องต้วนเอาซุกอกไว้ใช้ป้องกันตัว ทั้งคู่ก้อออกเดินสำรวจ ยังไม่ทันไร รถม้าพวกเขากลับเจอะโจรภูเขาดักปล้นไปแล้ว ทั้งคู่ปะทะโจรไปรอบหนึ่งพบเป็นชาวตั่งเซียง น้องต้วนหลิ่งเองเก็บธนูของโจรได้ เลยแอบวิ่งตามหลังไปด้วย เพราะของทุกอย่างล้วนอยู่บนรถม้า โดยเฉพาะกระบี่คู่กายพี่อู่ตู๋ ทั้งคู่วิ่งไปตามร่องรอยที่คนร้ายทิ้งไว้ ก็พลันได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือที่ด้านหน้า จึงวิ่งไปดู พบสารถีรถม้าอีกขบวน โดนโจรป่าดักชิงฉุดคุณหนูหายไป

น้องต้วนหลิ่งสรุปเหตุการณ์ ว่าโจรภูเขาตั้งใจดักฉุดรถม้าของคุณหนูผู้นี้ แต่เข้าใจผิดเห็นรถม้าเขาที่หน้าตาเหมือนกัน เลยปล้นรถม้าเขาไป จากนั้นจึงย้อนมาปล้นรถม้าคุณหนูผู้นี้อีกที ทั้งคู่เลยออกตามล่าโจร ไปเจอะรังโจรซ่อนอยู่หลังน้ำตก น้องต้วนเลยคิดแผนล่อโจร โดยน้องต้วนเป็นคนยิงธนู ทำให้ตะเกียงในรังโจรแตกจนไฟลุกไหม้ พอโจรวิ่งออกมาก็ให้พี่อู่ตู๋ค่อยดักสังหาร พร้อมโปรยยาพิษดักโจรอีกด้วย จากนั้นพี่อู่ตู๋ก้อแอบไปหยิบกระบี่สุริยการแผดเผาในรถม้าที่โดนขโมยในถ้ำออกมา พร้อมกับต่อสู้ล่อโจรออกจากถ้ำ น้องต้วนหลิ่งก้อถือโอกาสเข้าไปช่วยหญิงงามออกจากถ้ำ พี่อู่ตู๋ตะโกนให้น้องต้วนหนีไปก่อน น้องต้วนหลิ่งเลยชิงม้าของโจร พร้อมให้สาวงามเกาะหลังขี่ม้าหนีออกไปยังสถานที่นัดไว้กับพี่อู่ตู๋

แต่รอสักพักพี่อู่ตู๋เขายังไม่มา แต่กลับเจอะมือสังหารมือตะขอเหล็กแถมตาบอดไปข้าง เข้ามาโจมตีน้องต้วนแทน น้องต้วนโดนฟาดจนล้ม พี่อู่ตู๋ก็มาถึงสะที พี่อู่ตู๋มาถึงไม่พูดมากจัดการโจมตีเข้าใส่ สุดท้ายพอพี่อู่ตู๋เห็นหน้าถึงกับตะลีงว่า"เป็นเจ้า" ก็พอดีกองทหารที่ตามมาช่วยเหลือก็เข้ามาห้ามไว้

พี่อู่ตู๋ขี่ม้าตัวเดียวกับน้องต้วน แล้วบอกว่ามือสังหารนั้นชื่อเฮ่อหลันเจี๋ยเป็นมือสังหารที่ลอบฆ่าหลี่เจียนหง แต่น้องต้วนไม่เข้าใจว่าทำไมเฮ่อหลันเจี๋ยถึงอยากฆ่าเขานัก ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน พี่อู่ตู๋ว่ามันเป็นหมาบ้าฆ่าคนไม่มีเหตุผลหรอก

คนทั้งหมดตามหัวหน้าทหารไปที่สถานีพักม้า ให้ทั้งหมดอยู่พักที่นี่ก่อน จากนั้นพวกทหารก็ไปตามหารถม้าทั้งสองคันกลับมา ทหารองค์รักษ์ด่านถงกวนปลอบโยนแม่นางน้อย พร้อมสอบถามพี่อู่ตู๋ว่าเป็นใคร เจอะพี่อู่ตู๋กวนตีนใส่ไม่บอก พร้อมโยนเทียบรายชื่อฝากไปให้แม่ทัพเปียนแทน เฮ่อหลันเจี๋ยตามอยู่พักที่นี้ด้วย แถมเฝ้ามองจนน้องต้วนกังวลนอนไม่หลับ จนพี่อู่ตู๋ต้องปลอบว่าเฮ่อหลันเจี๋ยโดนหลี่เจียนหงตัดสี่นิ้ว แต่ไม่รู้ทำไมแขนขวาของเฮ่อหลันเจี๋ยถึงโดนตัดขาดไปอีก ตอนนี้เขาไม่มีมือจับกระบี่อีกแล้ว ฉะนั้นน้องต้วนไม่ต้องกลัว น้องต้วนเลยลองใจถามพี่อู่ตู๋ว่าจะปล่อยเฮ่อหลันเจี๋ยไหม พี่อู่ตู๋บอกเสร็จงานมะไรจะฆ่ามันทิ้งทันที น้องต้วนแอบยิ้มดีในอ้อมกอดของพี่อู่ตู๋

เช้ามาแม่ทัพเปียนลิ่งไป๋มาหาถึงที่พัก มาถึงก็โดนพี่อู่ตู๋หลอกด่า555 จากนั้นทั้งหมดตามไปพักที่จวนแม่ทัพที่ด่านถงกวน พี่อู่ตู๋แนะนำน้องต้วนว่าเป็นหลานชายของจ้าวขุยชื่อจ้าวหรงที่เคยร่อนเร่พเนจร ตอนนี้อยู่ภายใต้การดูแลของพี่อู่ตู๋เท่านั้น จ้าวหรงคิดจะมาพึ่งพิงแม่ทัพเปียนลิ่งไป๋ ส่วนพี่อู่ตู๋จะมาตามพิทักษ์ปฐพีตามคำสั่งเบื้องบน ตอนแรกแม่ทัพเปียนลิ่งไป๋ดูจะไม่สนใจจ้าวหรง แต่พอเห็นแผนที่ซ่อนสมบัติของจ้าวขุยก็ตาโต อารมย์ก็เปลี่ยนหันรักหลานนอกไส้ทันที

ส่วนสาวงามนั้นมาจากตระกูลเหยาญาติของเจ้าเมืองหวยอิน ออกมาด่านถงกวนเพื่อรอคู่หมั้นจากตระกูลแห่งซีเหลียง เพื่อมารับตัวไปแต่งงาน (พี่อู่ตู๋ดูจะไม่พอใจในตัวสาวงามด้วย เพราะสาวงามดูท่าจะติดใจน้องต้วน555)

ช่วงนี้พี่อู่ตู๋ดูจะเข้าโหมดโรแมนติก เพราะเดินๆไปก้อโอบบ่าน้องต้วนหลิ่งชี้ชวนชมจันทร์กระจ่าง ที่ลือชื่อของด่านถงกวน แถมยังบอกจะพาน้องต้วนไปดูสถานที่สวยๆอีกหลายที่ด้วย หรือน้องต้วนอยากไปที่ใดให้บอกมา พี่เขาจะเป็นคนพาไปเอง555 กำลังเดินอารมย์ดีๆ ก็เจอะเฮ่อหลันเจี๋ยที่มาประกาศความตั้งใจ ว่าจะตามมาฆ่าน้องต้วนในทุกโอกาสที่มี พี่อู่ตู๋สั่งน้องต้วนทันทีว่าห้ามอยู่ห่างกายพี่อู่ตู๋เขาเด็ดขาด

คราวนี้นอกจากแม่ทัพเปียนลิ่งไป๋ ยังมีอาจารย์เฟ่ยหงเต๋ออีกคนที่สนใจแผนที่นี่(อาจารย์เฟ่ยอดีตเคยรับใช้หลี่เจียนหง ปัจจุบันเป็นมากุนซือเปียนลิ่งไป๋) หลังอาจารย์เฟ่ยตรวจสอบว่าแผนที่เป็นของจริง อาจารย์เฟ่ยนัดน้องต้วนหลิ่งไปดูสถานที่จริงตามที่อยู่ในแผนที่ ระหว่างเดินทางน้องต้วนหลิ่งโดนอาจารย์เฟ่ยดักถาม จนน้องต้วนระแวงนึกว่าแผนแตก อาจารย์เฟ่ยกลายบอกว่าเขาเป็นอาจารย์ของฉางพิ่น เป็นคนที่มู๋ควงต๋าแอบส่งมาช่วยน้องอีกแรง น้องต้วนเลยไปบอกเรื่องนี้กับพี่อู่ตู๋อีกที ให้พี่อู่ตู๋ระวังตัวเพิ่ม

พอถึงภูเขาที่หมาย อาจารย์เฟ่ยกับน้องต้วนหลิ่งไปสำรวจหาพิกัดตามแผนที่ แต่ปรากฎว่าโดนอาจารย์เฟ่ยอาวุธลับลอบทำร้ายจนบาดเจ็บ ทั้งหมดเลยรีบเดินทางกลับจวนทันที ส่วนเปียนลิ่งไป๋พอรู้เรื่องก็กังวล ว่าอาจมีคนรู้เรื่องแผนที่ซ่อนสมบัติ อาจมีคนมาขุดหาตัดหน้า น้องต้วนหลิ่งเลยบอกเปียนลิ่งไป๋ไม่ต้องห่วง อีกสองสามวันน้องต้วนจะออกไปตามหาที่ซ่อนเอง 

ก็พอดีขบวนเจ้าบ่าวแห่งซีเหลียงเดินทางมาถึงด่านถงกวนแล้ว ยื่นหนังสือเข้าพบเปียนลิ่งไป๋ หัวหน้าคณะคือคุณชายซ่านฉีฉ่างซื่อแห่งซีเหลียง มาสอบถามถึงกำหนดวันพบหน้าเจ้าสาว จากนั้นมีข้อตกลงจ้างวานให้เปียนลิ่งไป๋ตามหาคนหนึ่งที่มีนามว่าต้วนหลิ่ง แลกกับค่าจ้างเป็นทองสามร้อยอี้ คนว่าจ้างนั่นคือเฮ่อเหลียนป๋อนะเอง เปียนลิ่งไป๋ขอภาพวาดคนที่จะตามหา เฮ่อเหลียนป๋อเลยจะส่งมอบภาพวาดให้พรุ่งนี้

พี่อู่ตู๋กับน้องต้วนหลิ่งที่ออกไปซื้อยากลับมา เลยเห็นขบวนขันหมากของชาวซีเหลียงพอดี พี่อู่ตู๋กับน้องต้วนหลิ่งกลับไปปรุงยาเพื่อรักษาอาจารย์เฟ่ยต่อ ทั้งสามคนนั่งวิเคราะห์ถึงการลอบทำร้ายอาจารย์เฟ่ย สรุปคิดว่าเป็นมือสังหารชาวซีเหลียง ดูจากสถานะการแล้ว น่าจะจงใจขัดขวางการแต่งงานของตระกูลเหยาแห่งหวยอินกับซีเหลียง ที่แอบแลกเปลี่ยนข้อตกลงเส้นทางการค้าของแดนตะวันตก แต่ตอนนี้ซีเหลียงแบ่งเป็นสองขั้วอำนาจ อาจารย์เฟ่ยคิดว่าแม่นางเหยาจิ้งน่าจะแต่งเข้าราชวงค์มากกว่า

อาจารย์เฟ่ยฝากฝั่งให้น้องต้วนหลิ่งให้ไปเยี่ยมแม่นางเหยาจิ้ง เพิ่อฝากข้อความของเขาให้หน่อย พี่อู่ตู๋ดูอารมย์เสียที่ต้องเข้าไปในเรือนเหยาจิ้ง พี่อู่ตู๋แค่เดินไปส่งน้องต้วนหลิ่งให้เข้าไปในเรือนสาว แล้วตัวเองก้อเลี่ยงออกไป(ออกอาการหึงหวงมาก555) น้องต้วนหลิ่งก้อเข้าไปส่งสาร พร้อมแอบถามเรื่องราวฝ่ายหญิงว่ารู้เรื่องราวมากแค่ไหน กำลังคุยๆกันอยู่ ก้อมีขบวนเจ้าบ่าวเอะอะเข้ามาใกล้เรือน จากนั้นก็เริ่มบรรเลงเพลงจีบสาวจากฝั่งชายหนุ่มชาวซีเหลียง (ส่วนพี่อู่ตู๋นั่งแอบดูอยู่บนหลังคา55) น้องต้วนหลิ่งในฐานะญาติผู้พี่ฝั่งเจ้าสาว เลยเดินออกไปร้องเพลงตอบโต้แทนเจ้าสาว เสียงเพลงจากน้องต้วนที่หน้าตาสะสวยแถมเสียงใสไพเราะ ก็สะกดใจพี่อู่ตู๋อีกแล้ว น้องต้วนหลิ่งกำลังร้องตอบโต้อยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายชาวซีเหลียงวิ่งกระโจนเข้าใส่น้องต้วนหลิ่ง จนน้องต้วนหลิ่งตกใจวิ่งหนีเข้าเรือนไป ก้อพอดีเฮ่อเหลียนป๋อตะโกนเรียกชื่อน้องต้วนหลิ่งให้หยุดวิ่งก่อน น้องต้วนหลิ่งเลยจำได้ว่าเป็นเพื่อนเก่านะเอง ทั้งคู่ดีใจกอดกันจนน้องต้วนหลิ่งเกือบร้องไห้ ยังไม่ทันไถ่ถามกันดี พี่อู่ตู๋กลับวิ่งเข้ามากระชากเฮ่อเหลียนป๋อออก พร้อมต่อยหน้าเขาจนล้มไปที แถมเข้าไปยืนกันหน้าน้องต้วน พร้อมข่มขู่ห้ามชายใดมาแตะเนื้อต้องตัวน้องต้วนเด็ดขาด ถ้ายังไม่คิดอยากตาย555(หึงโหดมากคะพี่ขา) น้องต้วนต้องรีบลูบอกพี่อู่ตู๋ให้ใจเย็นๆ แล้วจับแยกย้ายชายทั้งคู่ออกไปก่อน

น้องต้วนหลิ่งอยากแอบออกไปหาเฮ่อเหลียนป๋อ แต่ตอนนี้พี่อู่ตู๋เดินตามติดน้องต้วนหลิ่งไม่ปล่อยให้หลุดสายตาเลย555 น้องต้วนเลยทำทีไปหาอาจารย์เฟ่ยเพื่อสรุปข่าวที่สอบถามได้จากเหยาจิ้ง ส่วนอาจารย์เฟ่ยแนะให้น้องต้วนไปสืบข่าวเพิ่มเรื่องโจรปล้นม้า ทั้งสิ่งของที่ปล้นมาได้มีการสืบเพิ่มเติมหรือไม่ ถ้ามีหลักฐานก็ส่งให้สางเล่อกวนกลับไปจัดการต่อ ก็พอดีเปียนลิ่งไป๋มาหาน้องต้วน เพื่อสอบถามเหตุการณ์เมือตอนบ่าย พร้อมตำหนิพี่อู่ตู๋เรื่องไปมีเรื่องกับวิวาทชาวซีเหลียง พี่อู่ตู๋ยิ่งของขึ้นด่าเปียนลิ่งไป๋กลับไปแทน555 เปียนลิ่งไป๋มาบอกว่าชาวซีเหลียงอยากเชิญน้องต้วนหลิ่งไปพุดคุยสังสรรค์ที่เรือน พี่อู่ตู๋ปฎิเสธทันทีแต่น้องต้วนหลิ่งตอบตกลง พี่อู่ตู๋งอนเดินออกจากห้องทันที555

น้องต้วนหลิ่งเดินตามมาง้อพี่อู่ตู๋รัวๆ แต่เจอะพี่อู่ตู๋ชักกระบี่เข้าใส่คอ แต่ที่จริงแล้วกลับเป็นเฮ่อหลันเจี๋ย ที่มาลอบทำร้ายที่ด้านหลังของน้องต้วน เลยเจอะพี่อู่ตู๋ชักกระบี่ฟาดกลับ พร้อมกระชากน้องต้วนมาไว้กับตัวทันที เฮ่อหลันเจี๋ยสู้ไม่ได้เลยหนีไป แต่น้องต้วนตกใจจนปวดท้องกะทันหัน พี่อู่ตู๋เลยต้องแบกน้องต้วนกลับห้อง พร้อมปรุงยาคลายกล้ามเนื้อให้กิน จากนั้นก้อเฝ้าน้องหลับ แล้วลงมานอนเป็นเพื่อนน้องต่อ(ยิ่งพอน้องไม่รู้ตัวหันตะแคงไปกอดพี่อู่ตู๋ปุ๊ป ความโกรธที่กรุ่นมาทั้งวันหายเกลี้ยง555)

สางเล่อกวนมาหาเปียนลิ่งไป๋ เพื่อสอบถามเรื่องของน้องต้วน เลยรู้แค่ว่าเป็นหลานชายเขาที่มาพึ่งใบบุญ

น้องต้วนหลิ่งหลังตื่นก้อแอบดูอาการพี่อู่ตู๋ว่ายังโกรธอยู่หรือป่าว555 เลยอ้อนพี่อู่ตู๋ว่าน้องอยากกลับบ้านแล้ว พี่อู่ตู๋เลยบอกงั้นรีบจัดการหาหลักฐานมัดตัวเปียนลิ่งไป๋ในคืนนี้ให้จบๆ จะได้รีบกลับบ้านกัน ก็มีขบวนชายชาวซีเหลียงเอาของขวัญมากมาย ยังเงินทองอีกหลายหีบมามอบให้น้องต้วนหลิ่ง พอพี่อู่ตู๋เห็นก้อของขึ้นทันที555 น้องต้วนเห็นโอกาสที่จะพบเฮ่อเหลียนป๋อ ด้วยการนำสิ่งของเหล่านี้ไปคืนที่เรือน พี่อู่ตู๋ไม่ให้ไปแถมโมโหจนเกือบตบน้องต้วน....(แต่พี่อู่ตู๋ตอนนี้ตบน้องไม่ลงแล้วจ้า ได้แค่ขู่555) น้องต้วนรีบอธิบายว่าเขาจะไปที่เรือนขอเฮ่อเหลียนป๋อ ทำให้เฮ่อหลันเจี๋ยไม่กล้าลงมือทำร้ายน้อง พี่อู่ตู๋จะได้มีเวลาไปหาหลักฐานที่ห้องเปียนลิ่งไป๋ พี่อู่ตู๋ครุ่นคิดสักพักก็ย่อมตกลง แต่น้องต้วนหลิ่งรู้สึกว่ามันแปลกๆ

น้องต้วนหลิ่งช่วยใส่ชุดพรางตัวสีดำให้พี่อู่ตู๋ แต่งตัวเสร็จพี่อู่ตู๋มีการหันมาถามน้องต้วน ว่าจำพี่อู่ตู๋ได้ไหม555 จากนั้นเร่งให้น้องต้วนไปเรือนเฮ่อเหลียนป๋อ ส่วนตัวเองสะกดรอยตามติดน้องต้วนทุกก้าวแทน555 น้องต้วนได้ข่าวจากเฮ่อเหลียนป๋อ ว่าเขาและป๋าตูกับเย่ลู่จงเจินลงเงินกัน จ้างวานคนออกตามหาน้องต้วนมาตลอด น้องต้วนฟังแล้วก็ซาบซึ้งใจน้ำตาไหล ส่วนป๋าตูได้ข่าวว่าองค์รัชทายาทกลับถึงเมืองซีชวนแล้ว ก้อให้คนไปสืบจนพบว่าเป็นตัวปลอม แต่ไม่ยอมเชื่อว่าน้องต้วนอาจตายไปแล้ว จากนั้นเฮ่อเหลียนป๋อเล่าถึงปัญหาที่เขามารับภรรยา โดยมีเบื้องหลังผลประโยชน์ของการแต่งงานนี้ แต่ลุงเขาไม่อยากให้แต่ง แถมมีความน่าสงสัย ว่าลุงเขาน่าจะคบค้าหาผลประโยชน์กับเปียนลิ่งไป๋ ตอนนี้มีทหารชาวซีเหลียงสองหมื่นนาย แอบซุ่มวางกำลังรอบๆด่านถงกวนแล้ว น้องต้วนได้ยินข่าวนี้ก็ตกใจ น้องต้วนหลิ่งให้ข้อเสนอในการช่วยเหลือเขาในครั้งนี้ แลกกับการเปิดเส้นทางการค้าสายไหมแดนตะวันตก

พี่อู่ตู๋หลังส่งน้องต้วนเข้าเรือนไปแล้ว ก็แอบเข้าไปในห้องเปียนลิ่งไป๋ แต่ยังหากลไกห้องลับไม่เจอะ กลับมีเสียงไล่ตามจับคนร้ายชุดดำ ที่หลบหนีผ่านหน้าห้องไป เปียนลิ่งไป๋กับอาจารย์เฟ่ยเดินเข้ามาในห้องแทน พี่อู่ตู๋ลงมือฟาดโต๊ะใส่เปียนลิ่งไป๋จนกระเด็น ก่อนจะหลบหนีออกจากห้อง

เฮ่อหลันเจี๋ยถือโอกาสลงมือ จะจับกุมน้องต้วนหลิ่งในเรือนเฮ่อเหลียนป๋อ ก้อพอดีมีคนชุดดำใช้กระบี่เข้ามาสกัดเฮ่อหลันเจี๋ย แล้วชิงตัวน้องต้วนออกไปได้ ขณะกำลังโอบน้องต้วนข้ามกำแพง ก็มีชายชุดดำอีกคนเข้ามาสู้ชิงตัวน้องต้วน...(สรุปมีชายชุดดำปิดหน้าสองคนต่างมาช่วยชิงน้องต้วน555) แต่น้องต้วนจำได้ว่าคืนนี้พี่พี่อู่ตู๋ไม่พกกระบี่ สรุปศึกนี้พี่อู่ตู๋ชนะ จากนั้นพากันกลับไปที่เรือนพัก น้องต้วนหลิ่งให้พี่อู่ตู๋ถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่เกงนอน ยังไม่ทันไรเปียนลิ่งไป๋ก็นำทหารมาค้นมือสังหาร แต่กลายเป็นว่าพี่อู่ตู๋ก็ออกมาล่ามือสังหารเหมือนกัน

เปียนลิ่งไป๋เรียกให้พี่อู่ตู๋ น้องต้วนหลิ่งกับอาจารย์เฟ่ยเดินเข้าห้องตัวเอง เพื่อปรึกษาแผ่นที่ซ่อนสมบัติ เขาใจร้อนอยากไปขุดหาก่อน ที่จะมีคนลงมือชิงขุดสมบัติตัดหน้าเขา (พี่อู่ตู๋กับน้องต้วนหลิ่งเลยสังเกตุที่ห้อง จนพบปุ่มกลไกลับละ) อาจารย์เฟ่ยบอกไม่มีปัญหา

หลับกลับเข้าเรือนพัก ทั้งคู่ก็นอนกอดกันบนเตียง(กอดกันจนชินละ555) พี่อู่ตู๋ถามน้องต้วนว่าอยู่ใกล้ตัวมือสังหารคนนั่น มีเบาะแสอะไรไหม น้องต้วนบอกไม่ได้สนใจเลย ตอนแรกนึกว่าเป็นพี่อู่ตู๋ด้วยซ้ำ พี่อู่ตู๋โมโหน้องต้วนที่จำพี่เขาไม่ได้555 คืนนั้นพี่อู่ตู๋ลูบคล้ำตรวจตราทั่วร่างน้องต้วน ว่ามีใครมาแตะต้องเนื้อตัวหรือเปล่า ด้วยการล้วงจินอูตะขาบทองออกมาเช็คสภาพ เห็นจินอูยังปกติอยู่ก้อเอาจินอูใส่กลับคืนอกน้องต้วน แต่ได้กระดาษติดมือพี่อู่ตู๋มาแผ่นหนึ่ง เป็นข้อมูลที่เฮ่อเหลียนป๋อจดถึงจำนวนทหาร และที่ตั้งกองกำลังดักซุ่ม น้น้องต้วนเลยเล่าว่ามีชาวซีเหลียงอีกฝ่ายสบคบกับเปียนลิ่งไป๋ ต้องหาวิธีส่งข่าวนี้ไปให้มู๋ควงต๋า เพื่อหาวิธีปกป้องด่านถงกวนจากการถูกลอบโจมตี แต่พอพี่อู่ตู๋พลิกกระดาษอีกด้าน กลายเป็นรูปวาดหน้าน้องต้วนที่เฮ่อเหลียนป๋อเป็นคนวาด อารมย์หึงก้อปะทุขึ้นมาอีก555 จนพี่อู่ตู๋งอนจะลุกออกจากเตียง น้องต้วนก้อต้องฉุดแขนอ้อดอ้อนขอร้องกว่าพี่อู่ตู๋เขาจะยอมกลับลงมานอนต่อ

ตกดึกพี่อู่ตู๋ย่องลงเตียงเตรียมใส่ชุดดำ ก็เจอะน้องต้วนทักว่าพี่อู่ตู๋จะไปไหนจนสะดุ้งตกใจ(นีมันมุกพ่อบ้านใจกล้าชัด555) น้องต้วนรู้ว่าพี่เขาจะไปค้นห้องเปียนลิ่งไป๋ สรุปพี่อู่ตู๋เลยต้องพกน้องต้วนไปด้วย คืนนั้นพี่อู่ตู๋โอบกอดน้องต้วนเหาะข้ามกระโดกำแพงไปมา ทำให้น้องต้วนคิดถึงท่านพ่อเลยเผลอกอดเอวเอาหน้าซบไหล่พี่อู่ตู๋ ปรากฎว่าพี่อู่ตู๋เขาตกใจพากันลื่นตกหลังคาแทน555

หลังหลบเข้ามาในห้องเปียนลิ่งไป๋ ก้อตามหาปุ่มลับ กดปุ่มจนห้องลับเปิด ทั้งคู่เข้าไปค้นเจอะสมุดบัญชีรายชื่อคนติดสินบนได้แล้ว ก็เตรียมตัวจะออก ก้อพอดีเปียนลิ่งไป๋ดันกลับเข้ามาในห้องอีก สองหนุ่มเลยต้องยืนกอดกันแนบชิดนิ่งๆ หลบอยู่ในห้องลับแคบๆแทน555

เฮ่อหลันเจี๋ยเข้ามาบอกเปียนลิ่งไป๋ ว่าเขาจะออกไปตามล่ามือสังหารผู้นั้น เพื่อแก้แค้นที่เขาโดนตัดมือขวา เปียนลิ่งไป๋ถามว่าจะทำยังไงกับแผนการนี้ละ สรุปเฮ่อหลันเจี๋ยรับคำสั่งจากเฮ่อเหลียนต๋าที่ร่วมมือเปียนลิ่งไป๋ วางแผนจะสังหารเฮ่อเหลียนป๋อหลังเขาเดินทางออกจากด่าน ตอนนี้เฮ่อหลันเจี๋ยจะออกไปตามล่าคนสักเจ็ดวัน จากนั้นจะไปเจอะกันที่จุดนัดสังหาร ให้เปียนลิ่งไป๋เป็นคนล่อให้เฮ่อเหลียนป๋อไปที่จุดนั้นเพื่อลงมือ จากนั้นก้อออกจากห้องไป สองหนุ่มได้เวลาออกจากห้องลับ

น้องต้วนหลิ่งตรวจดูสมุดจดรายการที่ขโมยมา ถือเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญ เพราะมีรายการจัดซื้อม้า อาวุธ ยังหนี้สินที่ติดค้างกับชาวตั่งเซียงนับแสนตำลึง ตอนนี้แค่ฆ่าเปียนลิ่งไป๋แล้วนำหลักฐานกลับซีชวนคงไม่ได้แล้ว น้องต้วนหลิ่งขบคิดจนได้แผนตอบโต้รับการบุกโจมตีของเฮ่อเหลียนต๋าได้แล้ว

โดยการให้พี่อู่ตู๋ออกจากด่าน หลอกเปียนลิ่งไป๋ว่าพี่อู่ตู๋เขาจะไปตามหากระบี่พิทักษ์ปฐพี แต่ที่จริงพี่อู่ตู๋ตีม้าเร็วเข้าเมืองหลวง เพื่อนำหลักฐานการสมคบคิดของเปียนลิ่งไป๋กับเฮ่อเหลียนต๋า พร้อมฎีกาที่น้องต้วนหลิ่งเขียนถึงแผนซุ่มวางทหารของซีเหลียงสองหมื่นนาย ที่รอดักโจมตีด่านถงกวน พร้อมเสนอแผนการรวมมือกับเฮ่อเหลียนป๋อ แต่ต้องตอบแทนด้วยการการเปิดเส้นทางค้าสายไหมขึ้นใหม่ ในขณะเดียวการจะทำการลอบสังหารเปียนลิ่งไป๋ เพื่อล่อเฮ่อเหลียนต๋าให้ยกทัพเข้ามาโจมตี ส่วนเขาจะยืนหยัดรับการโจมตีจากทหารซีเหลียง เพื่อรอแม่ทัพที่รับการแต่งตั้งใหม่มาแทนเปียนลิ่งไป๋เข้าประจำการ (พี่อู่ตู๋ไม่อยากไปคนเดียว งอแงมากจะลากน้องต้วนไปด้วยให้ได้ ถึงขั้นถามว่าถ้าน้องต้วนถูกจับไปฆ่า แล้วพี่อู่ตู๋เขาจะอยู่ยังไง...พี่อู่ตู๋เขาติดน้องต้วนจริงจังละคราวนี้)

เช้ามาพี่อู่ตู๋บอกเปียนลิ่งไป๋ ว่าจะออกหาตามหากระบี่พิทักษ์ปฐพี ฝากน้องต้วนหลิ่งด้วย หากมีอะไรเกิดขึ้นกับน้อง รับรองว่าพี่เขาจะตามมาฆ่าล้างแค้นแน่นอน555 พี่อู่ตู๋ตีม้าเร็ววิ่งทั้งวันทั้งคืน ใจก้อนึกถึงแต่น้องต้วนหลิ่ง ทนขี่ม้าสามวันสามคืนไม่ได้นอน จนมาถึงจวนอัครเสนาบดี มู๋ควงต๋าพอได้รับจดหมายพร้อมฎีกาน้องต้วนหลิ่ง ก็สั่งให้อู่ตู๋กลับไปพักก่อน ในตอนนี้เองที่อู่ตู๋ได้รู้ว่าพี่หลานจวิ้นสยาไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงนานแล้ว

ส่วนน้องต้วนหลิ่งนั้น โดนเปียนลิ่งไป๋เร่งรัดให้ไปหาสถานที่ซ่อนสมบัติ พร้องสั่งให้เขาไปนัดเฮ่อเหลียนป๋อไปพบยังสถานที่หนึ่ง จากนั่นก็ให้น้องต้วนหลิ่งพาไปยังภูเขาพร้อมกองกำลังทหาร เมื่อเดินทางมาถึงก้อกระจายกำลังตามหาพิกัดที่ซ่อน แต่น้องต้วนหลิ่งจำทางคราวที่แล้วได้ ที่คิดว่าน่าจะเป็นซ่อนสมบัติ เลยพาเปียนลิ่งไป๋ไปดูสถานที่อย่างลับๆกันสองคน แต่กลายเป็นซวยเจอะเปียนลิ่งไป๋ผลักตกผาด้วยความละโมบ

น้องต้วนหลิ่งโชคดียังยึดเกาะตัวปีนขึ้นมาจากขอบผาได้ แต่ต้องหลบซ่อนตัว เพราะเปียนลิ่งไป๋สั่งให้ทหารเฝ้ายามที่หน้าปากถ้ำ น้องต้วนหลิ่งเลยต้องกลับมาสำรวจภายในถ้ำแทน เลยได้พบทางเข้าและห้องเก็บหีบทอง พร้อมทางออกอีกทางด้านหลังเขา แต่ภายในถ้ำลับนี้มีร่องรอยคนเข้ามาก่อนหน้านี้ พร้อมกับน่าจะได้ของสำคัญบางอย่างไปแล้ว

ส่วนพี่อู่ตู๋หลังจากที่กลับมาพักผ่อนที่เรือนพัก เลยได้เจอะเจิ้งเยี่ยนมาชวนไปกินเหล้า พี่อู่ตู๋กินพอเป็นพิธีแล้วเล่าว่าเขาฝันถึงท่านพ่อของน้องต้วนหลิ่ง เจิ้งเยี่ยนเลยว่าสงสัยเป็นเพราะใกล้ถึงวันครบรอบวันเซ่นไหว้ของท่านพ่อหลี่เจียนหง ในวันที่เจ็ดเดือนเจ็ดนี้ เจิ้งเยี่ยนแอบสังเกตุภายในเรือน คิดว่าน่าจะมีคนอื่นอาศัยอยู่กับพี่อู่ตู๋ในเรือนแน่ๆ จะเดินเข้าไปดูหน้าคนสะหน่อย พี่อู่ตู๋เลยยอมรับว่าเขาเก็บเด็กมาเลี้ยง ตอนนี้เด็กน้อยไม่อยู่ในเรือน แถมมีขู่เจิ้งเยี่ยนห้ามแตะต้องเด็กน้อยของพี่อู่ตู๋ ไม่งั้นพี่อู่ตู๋จะวางยาพิษเจิ้งเยี่ยนให้ตาย555(หึงโหดมาก)

พี่อู่ตู๋เข้าไปพบมู๋ควงต๋า ทั้งคู่เดินทางเข้าวังทันที พร้อมมอบจดหมายลับให้น้องต้วนหลิ่งจัดการตามเห็นสมควร กับมอบราชโองการแต่งตั้งอาจารย์เฟ่ยเป็นราชฑูตราชสำนักชั่วคราว จากนั้นพาพี่อู่ตู๋ไปพบไช่เหยียนที่วัง ไช่เหยียนกะมอบเปินเซียวหมื่นลี้ให้พี่อู่ตู๋เป็นสินน้ำใจ หวังให้พี่อู่ตู๋เขาซาบซึ้ง พร้อมจะได้กำจัดม้าไปในตัว(เพราะม้าตัวนี้ไม่ยอมให้เขาขี่ แสดงว่าไม่ยอมรับเขาเป็นนาย) ตอนแรกพี่อู่ตู๋ไม่อยากรับไว้ แต่มู๋ควงต๋าบอกให้พี่อู่ตู๋รับไว้ พร้อมให้ลองขึ้นขี่ม้าดูก่อน สรุปเปินเซียวหมื่นลี้ที่หลังจากท่านพ่อหลี่เหยียนหงเสีย มันก้อไม่ยอมให้ใครขึ้นขี่อีกเลย แต่กลับยอมให้พี่อู่ตู๋ขี่แบบชิวๆสะงั้น เรื่องนี้สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนที่เห็น จากนั้นพี่อู่ตู๋ก้อขี่เปินเซียวหมื่นลี้ เพื่อรีบกลับไปหาน้องต้วนหลิ่งที่ด่านถงกวนทันที

ส่วนน้องต้วนหลิ่งลงเขามา ก้อหาวิธีติดต่อเฮ่อเหลียนป๋อ โดยการไปดักเหยาจิ้ง ให้นางนัดอาจารย์เฟ่ยให้ออกมาพบ เพื่อจะได้ส่งสารลับให้เฮ่อเหลียนป๋อระวังเปียนลิ่งไป๋ จากการลอบฆ่านอกด่าน แต่ปรากฎว่าเฮ่อเหลียนป๋อพอรู้ว่าน้องต้วนหลิ่งหายไปเลยเป็นห่วง จัดกองกำลังออกไปตามหาน้องต้วนหลิ่งที่แถวถ้ำลับแทน น้องต้วนหลิ่งเลยวางแผนกับอาจารย์เฟ่ย ลงมือจัดการกับเปียนลิ่งไป๋ทันที จากนั้นก็ออกไปตามหาเฮ่อเหลียนป๋อต่อจนพบกัน จากนั้นก็ร่วมมือกันวางแผนเล่นงานเปียนลิ่งไป๋ภายในถ้ำแทน แต่ระหว่างรอเหยื่อมาติดกับ กลับมาเจอะเฮ่อหลันเจี๋ยชิงตัวน้องต้วนหลิ่งไป

ฝ่ายอาจารย์เฟ่ยลงมือหลอกล่อให้เปียนลิ่งไป๋ ให้รีบส่งคนไปขนสมบัติออกจากถ้ำ

เฮ่อหลันเจี๋ยชิงตัวน้องต้วนหลิ่งมา ก็จับน้องโยงผูกกับต้นไม้ริมผา เพื่อจะล่อให้ชายชุดดำออกมา น้องต้วนหลิ่งคิดว่าเขาไม่น่าจะมา แต่ปรากฎว่าชายชุดดำมาช่วยน้องจริงๆ แต่ชายชุดดำพลาดท่าโดนเฮ่อหลันเจี๋ยทำร้ายบาดเจ็บสาหัส เพราะห่วงแต่จะช่วยน้องต้วนหลิ่ง แต่สุดท้ายน้องต้วนก็ถูกเฮ่อหลันเจี๋ยถีบตกหน้าผา

ระหว่างที่น้องต้วนกำลังร่วงลงเหว หูน้องต้วนหลิ่งก็ได้ยินเสียงของเปินเซียวหมื่นลี้ และเห็นเงาร่างที่ดูคล้ายท่านพ่อหลี่เจียนหงมาช่วยรับร่างน้องไว้ได้ สุดท้ายเป็นพี่อู่ตู๋มาช่วยชีวิตน้องได้ทันนะเอง พร้อมทั้งโจมตีเฮ่อหลันเจี๋ยจนต้องล่าถอยกลับเข้าป่าไป ทั้งคู่เลยได้เวลากอดกันสะที555(น้องต้วนหลิ่งกอดพี่อู่ตู๋ไม่ยอมปล่อยมือเลย ด้วยความคิดถึงล้วนๆ) จากนั้นพี่อู่ตู๋พาน้องต้วนหลิ่งขึ้นขี่เปินเซียวหมื่นลี้กลับไปที่พัก(ระหว่างทางที่ขี่ม้า น้องต้วนหลิ่งก็กอดเอวซุกหน้ากับอกพี่อู่ตู๋เขาไปอิอิ)

น้องต้วนหลิ่งเล่าให้พี่อู่ตู๋ฟัง ว่าชายชุดดำตัดแขนเฮ่อหลันเจี๋ยไป และเฮ่อหลันเจี๋ยเรียกเขาว่ามือสังหารไร้นาม ก็พอดีมาเจอะกับพวกของเฮ่อเหลียนป๋อสะก่อน เลยจัดการวางแผนดักสังหารเปียนลิ่งไป๋กันต่อ โดยใช้จินอูเป็นตัวลงมือ ก็พอดีมีชายชุดดำบุกเข้ามา ปรากฎว่าเป็นพี่หลานจวิ้นสยานะเอง...ง เพราะโดนพิษร้ายของเฮ่อหลันเจี๋ย เลยต้องยอมเปิดเผยตัวตน พร้อมนำเอาตำราเพลงกระบี่ปฐพีกับสร้อยประคำมือ เพื่อนำมาแลกกับยาถอนพิษของพี่อู่ตู๋ จากนั้นพี่เขาก็จากไป

ส่วนน้องต้วนหลิ่งกับพี่อู่ตู๋มาดักรอเปียนลิ่งไป๋ที่ถ้ำ เพื่อให้พี่อู่ตู๋มาโรยผงล่อจินอูมากัดเปียนลิ่งไป๋ สรุปสำเร็จตามแผน หลังเปียนลิ่งไป๋โดนจินอูกัดก็กลายเป็นซากร่างที่ไม่อาจพูดหรือขยับตัวได้ รอพิษกัดกินร่างจนเน่าตายไปแทน ระหว่างนั้นน้องต้วนหลิ่งก็มาแสดงตัวว่าเพิ่งกลับมาจากการไปทำธุระให้เปียนลิ่งไป๋

ตอนนี้น้องต้วนหลิ่งสั่งให้รองแม่ทัพหวังไปประกาศจัดประชุมขุนพลในค่ายทั้งหมด เพื่อประกาศว่าตอนนี้เปียนลิ่งไป๋ล้มป่วยไม่อาจสั่งการได้ น้องต้วนหลิ่งเลยเข้ามาช่วยจัดการในค่ายแทน พร้อมให้อาจารย์เฟ่ยช่วยเหลืออีกแรง ตอนนี้ให้รองแม่ทัพหวังกับรองแม่ทัพเซี่ยจัดกองทหาร เพื่อขนย้ายหีบทองมาไว้ในค่ายก่อน น้องต้วนหลิ่งมอบจดหมายจากราชสำนัก ในการยอมรับการตกลงเรื่องทำการค้าใหม่ ให้กับเฮ่อเหลียนป๋อ

หลังรองแม่ทัพหวังกับรองแม่ทัพเซี่ยขนย้ายหีบทองมาแล้ว น้องต้วนหลิ่งก็ใช้ทองนี้มาจัดการจ่ายเงินเดือนที่ติดค้างของเหล่าทหารในค่าย (สามารถซื้อใจทหารทั้งกองได้ทันที55)

วันรุ่งขึ้นน้องต้วนหลิ่งไปส่งเฮ่อเหลียนป๋อกับเหยาจิ้งออกนอกด่านถงกวน(ในตอนนี้พิษแรงหึงของพี่อู่ตู๋ก็กำเริบ พี่อู่ตู๋หึงน้องกับทุกคนได้ตลอด555) มีทหารรีบมารายงานพี่อู่ตู๋ ว่าเหล่าโจรปล้นม้าเริ่มทำการเคลื่อนไหวแล้ว ทั้งคู่กลับจวนแม่ทัพเตรียมประชุมเหล่าขุนพล เพื่อจัดเตรียมรับมือกับศึกที่กำลังจะเกิด แต่เนื่องจากเปียนลิ่งไป๋ป่วยหนักอาจถึงตายได้ ทำให้เฮ่อเหลียนต้าแทนจะได้ผลประโยชน์กลับได้หนี้สูญจำนวนมหาศาล ดังนั้นเฮ่อเหลียนต้าอาจยกทัพมาตีด่านเร็วๆนี้ เพื่อช่วงชิงสมบัติที่พอจะมีในด่านเอาไว้ก่อน

น้องต้วนหลิ่งและอาจารย์เฟ่ยคิดแผนรับศึกนี้ไว้แล้ว รองแม่ทัพทั้งสองต่างเห็นชอบกับแผนรับศึกนี้ โดยแบ่งกองกำลังทหารเป็นสองส่วน พี่อู่ตู๋กับรองแม่ทัพหวังจะออกไปเป็นทัพจร ดักซุ่มโจมตีกองทัพโจรป่าที่ซ่อนในหุบเขา ส่วนน้องต้วนหลิ่งและรองแม่ทัพเซี่ยรับศึกในด่านถงกวน จากนั้นก็ส่งอาจารย์เฟ่ยออกเดินทางออกจากด่านไปก่อนทำศึก

วันก่อนออกรบ น้องต้วนหลิ่งจัดการใส่ชุดเกราะให้พี่อู่ตู๋(ถึงพี่อู่ตู๋จะงอแงไม่อยากใส่เพราะดูไม่เท่ก็ตาม55) แต่น้องบอกว่าถ้าพี่อู่ตู๋ไม่ใส่ชุดเกราะไปรบ น้องต้วนหลิ่งจะไม่สบายใจนะ  พี่อู่ตู๋เลยยอมใส่ตามใจน้อง แล้วมานึกได้ว่าทำไมน้องต้วนหลิ่งถึงได้เชี่ยวชาญกลศึก แถมยังใส่ชุดเกราะได้ถูกต้องทุกขั้นตอนอีกแนะ น้องต้วนหลิ่งเลยบอกว่าจบศึกนี้แล้ว น้องจะบอกเรื่องสำคัญมากๆกับพี่อู่ตู๋นะจ๊ะ(พี่อู่ตู๋ต้องคิดว่าน้องจะมาสารภาพรักแห่งๆ55) น้องต้วนหลิ่งสวมกอดพี่อู่ตู๋ก่อนจะขึ้นขี่เปินเซียวหมื่นลี้ น้องต้วนหลิ่งก็กอดม้าสั่งให้เปินเซียวหมื่นลี้ปกป้องพี่อู่ตู๋ให้ดีๆ

ผ่านไปไม่นานก็มีทหารมาส่งข่าว ว่ามีกองทัพซี่เหลียงสี่หมื่นนายเดินทางมาหน้าด่านถงกวน พร้อมยิ่งธนูที่ผูกติดรายการหนี้สินมาปักที่หน้าประตูจริงๆ

ที่เขาฉินหลิ่นพี่อู่ตู๋จัดการไล่ล่าดักล้อมโจรปลอมเข้าไปในหุบเขา จากนั้นจุดไฟเผาป่ารอโจรบุกหนีไฟออกมา เพื่อจะดักรอสังหารโจรปลอมที่ทุ่งด้านหน้าภูเขา และพี่อู่ตู๋จัดการฆ่าหัวหน้ากองโจรปลอมตายคาที่ ทำให้แผนทำลายกองทัพโจรปลอมประสบความสำเร็จตามคาด

ส่วนที่หน้าด่านถงกวน กองทัพซี่เหลียงทำการบุกโจมตี จนตีประตูเมืองบุกเข้ามาในด่านจนได้ พอทหารซี่เหลียงวิ่งเข้ามาเกือบครึ่งกองทัพ กลับโดนประตูตีปิดขังทหารซี่เหลียงไว้ในด่าน เลยเจอะกองทหารของรองแม่ทัพเซี่ยจัดการสังหารในด่านถงกวนแทน พร้อมกับมีทหารส่งข่าวว่ากองกำลังของพี่อู่ตู๋ชนะศึกแล้ว และพี่อู่ตู๋กำลังกลับมาช่วยตีกระหนาบจากด้านนอกตามแผน

ระหว่างที่น้องต้วนหลิ่งกำลังสั่งการที่เชิงกำแพงเมือง เฮ่อหลันเจี๋ยก็ถือโอกาสจะตามมาฆ่าน้องอีก(ติดใจอยากฆ่าน้องต้วนอะไรขนาดนั้นวะเนีย) น้องต้วนหลิ่งเลยลวงเฮ่อหลันเจี๋ยมาใกล้กระถางไฟ พร้อมถีบกระถางเพลิงน้ำมันที่ติดไฟใส่เฮ่อหลันเจี๋ยเพื่อย่างสด แต่น้องพลาดลื่นล้มจะตกหลังคา ก้อพอดีพี่หลานจวิ้นสยามาช่วยได้ทัน พร้อมใช้กระบี่ตัดแขนขาที่เหลือของเฮ่อหลันเจี๋ยทิ้ง แล้วบอกว่าพี่เขาจะเอาดาบของเฮ่อหลันเจี๋ยไป ส่วนเกราะพยัคฆ์ขาวในตัวของเฮ่อหลันเจี๋ยขอมอบให้น้องต้วนหลิ่ง แล้วพี่เขาก็เดินจากไปอีกครั้ง

น้องต้วนหลิ่งเข้าไปถามเฮ่อหลันเจี๋ยที่กำลังจะตาย ว่าใครเป็นคนบ่งการฆ่าท่านพ่อหลี่เจียนหง นอกจากไม่ได้คำตอบ แต่กลับจะโดนเข็มพิษจากในปากของเฮ่อหลันเจี๋ยแทน พี่อู่ตู๋ก็เข้ามาสกัดดักเข็มพิษไว้ได้สะก่อน เลยโดนพี่อู่ตู๋จับกระชากน้องมากอด พร้อมต่อว่าอีกสักเล็กน้อย555 ระหว่างที่พี่อู่ตู๋กอดน้อง พี่อู่ตู๋ก็จำดวงตาของน้องต้วนหลิ่งได้แล้ว ว่าพี่อู่ตู๋เขาเจอะกับน้องต้วนหลิ่งเมื่อเจ็ดปีก่อนที่ร้านขายยาแห่งซั่งจิ่งอิอิ

สรุปน้องต้วนหลิ่งกับพี่อู่ตู๋เขาทำศึกด่านถงกวน ได้รับชัยชนะในวันที่เจ็ดเดือนเจ็ด ทั้งคู่สร้างผลงานที่ยิ่งใหญ่ สามารถเอาชนะศัตรูครึ่งแสนได้ด้วยกองทัพเล็กๆที่ประจำด่านถงกวนเท่านั้น ส่วนเปียนลิ่งไป๋ป่วยหนักตายไปเงียบๆ จากนั้นก็รอเจ้าเมืองคนใหม่มาดำรงตำแหน่งสืบต่อไปแทน หลังจากนั่นน้องต้วนหลิ่งกับพี่อู่ตู๋ก็จะเดินทางกลับเมืองหลวง

ระหว่างเดินทางกลับ น้องต้วนหลิ่งสั่งให้รถม้าหยุดพัก เพื่อเปลี่ยนยาใหม่ให้พี่อู่ตู๋(ที่ได้รับบาดเจ็บหนักจากการทำศึกนี้) ท่ามกลางดงต้นเฟิงที่มีใบเฟิงแดงฉานทั้งป่า(ส่วนดงต้นเฟิงก็คือต้นเมเปิลนะเอง) พี่อู่ตู๋อยู่ๆก็บอกว่าตัวเองจะไม่แต่งงาน น้องต้วนหลิ่งก็บอกว่าน้องก็ไม่แต่งงาน แต่จะติดตามอยู่กับพี่อู่ตู๋ต่อจ้า พี่อู่ตู๋ยังคงอึกอักที่จะบอกความในใจ555 แต่ในที่สุดน้องต้วนหลิ่งก็ยอมพูดความลับของชาติกำเนิดตัวเอง...ส่วนพี่อู่ตู๋ก็อึ้งสิคะ นอนกอดลูกเจ้านายมาตั้งนาน แถมคิดไม่ซื่อกะลูกท่านอีก555(ก่อนหน้าก้อเลี้ยงน้องด้วยความรุนแรงใช่ได้เลยละ55) แต่พี่อู่ตู๋บอกจะภักดีต่อน้องต้วนไม่เปลี่ยนแปลง น้องต้วนหลิ่งเลยขอกอดพี่อู่ตู๋ต่อ ด้วยความสบายใจที่ได้พูดเรื่องจริง ไม่ต้องสร้างโกหกกับพี่อู่ตู๋อีกแล้ว ส่วนพี่อู่ตู๋ขอถามชื่อจริงๆของน้อง

ขากลับพี่อู่ตู๋ทำตัวไม่ถูก แต่น้องต้วนหลิ่งไม่สน ยังคงเนียนกอดพี่อู่ตู๋นอนต่อจนถึงเมืองหลวง555 ส่วนพี่อู่ตู๋นั่นนอนกอดน้องต้วนหลิ่ง แต่ตัวเองฝันว่าท่านพ่อหลี่เจียนหงมาหาพวกเขาที่รถม้า พร้อมฝากลูกชายสุดที่รักให้พี่อู่ตู๋ดูแลน้องต้วนหลิ่งให้ดีๆ

ที่เมืองซีชวน เจิ้งเยี่ยนมาเข้าเฝ้าฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวเพื่อเตรียมตัวเดินทางย้ายเมืองหลวง ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวเล่าให้เจิ้งเยี่ยนฟังว่า เขาเพิ่งฝันเห็นพี่ชายหลี่เจียนหงมาบอกว่าลูกชายเขากำลังกลับมาแล้ว และสมควรย้ายเมืองหลวงได้แล้ว ส่วนเจิ้งเยี่ยนมารายงานฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวว่าไช่เหยียนรับเฝิงอดีตที่ปรึกษาของกลุ่มเงา ที่เป็นหน่วยสังหารลับของราชสำนักเข้ามาเป็นคนข้างกาย ก็พอดีไช่เหยียนพาพี่หลานจวิ้นสยามาเข้าเฝ้า พร้อมนำกระบี่ตัดโลกีย์มาถวาย

วันรุ่งขึ้นน้องต้วนหลิ่งกับพี่อู่ตู๋เตรียมเดินทางเข้าเมืองเจียงโจวเมืองหลวงใหม่ พี่อู่ตู๋แอบบอกความลับที่บังเอิญได้ยินจากปากของมู๋ควงต๋า ว่าจะมีการทำแผนให้มเหสีท้องในเร็วๆนี้ แปลว่าไช่เหยียนกับมู๋ควงต๋ายังคงมีเรื่องวางแผนค้านอำนาจกันไปมา เพื่อชิงอำนาจในการครอบครองบัลลังก์ ส่วนน้องต้วนหลิ่งกับพี่อู่ตู๋คงต้องดูสถานการณ์ไปก่อน ตอนนี้ก้อหลบอยู่ในจวนมู๋ควงต๋าคือแผนที่ดีที่สุด

เดินทางมาถึงเมืองเจียงโจว แต่คนขับรถม้าน้องต้วนหลิ่งดันหลงทาง เลยให้เปินเซียวนำทางแทน555 แต่เปินเซียวดันพาไปที่หน้าวังใหม่ เลยไปเจอะกองขบวนของฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวที่เดินทางเข้าเมืองหลวงวันนี้พอดี ทำให้หลี่เหยียนชิวได้พบกับเปินเซียวที่หายไปนาน หลี่เหยียนชิวจะให้ไช่เหยียนขึ้นมานั่งเปินเซียวด้วยกัน แต่เปินเซียวปฎิเสธไม่ยอมให้ไช่เหยียนเข้าใกล้ตัว(ม้าที่ฉลาดที่สุดในโลก555) แถมยังพามาใกล้ๆรถม้าที่น้องต้วนหลิ่งนั่งหลบอยู่ด้านในรถม้าสะอีก นี่เป็นครั้งแรกที่น้องต้วนหลิ่งได้สบตากับอาสี่หลี่เหยียนชิว น้องต้วนหลิ่งพบว่าอาสี่หลี่เหยียนชิวนั่นมีใบหน้าและรูปร่างคล้ายท่านพ่อหลี่เจียนหงเป็นที่สุด ส่วนหลี่เหยียนชิวนั่นเหมือนสะดุดตาคนในรถม้าแต่ยังคงวางท่าไม่แสดงอาการ พร้อมบังคับเปินเซียวให้วิ่งเข้าไปในวังแทน

เริ่มเล่มที่สาม จากเดิมที่น้องต้วนหลิ่งมีชีวิตโดดเดียวที่ไม่เหลือใคร หมดสิ้นแม้กระทั้งความเชื่อใจในโลกนี้ แต่ว่าตอนนี้น้องต้วนหลิ่งมีพี่อู่ตู๋คู่ชีวิตคู่แท้ที่พร้อมทำทุกอย่างเพื่อน้องอย่างจริงใจสุดๆ(รักจริงหวังแต่งเชียวละ555) เรื่องในช่วงนี้เป็นการวางแผนสืบหาคนร้ายพร้อมเริ่มวางแผนสร้างอำนาจทางการทหารไปด้วย ในขณะเดียวกันก็เริ่มมีการพบปะกับท่านอาสี่...จนท่านอาสี่เริ่มเห็นความจริงอะไรบางอย่างแล้วสิอิอิ (ส่วนภาพบนปกเป็นเจิ้งเยี่ยนกับฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว)

ในที่สุดน้องต้วนหลิ่งกับพี่อู่ตู๋ก็มาถึงจวนใหม่ของอัครมหาเสนาบดี เนื่องจากทั้งคู่สร้างผลงานได้ยอดเยี่ยมมาก...ก มู๋ควงต๋าจึงมอบเรือนใหม่ใหญ่กว่าเดิม พร้อมการตบแต่งหรูหราตระการตา พรั่งพร้อมด้วยบ่าวไพร่ที่รู้งานหวังมัดใจคนทั้งคู่ เรือนใหม่ถึงจะมีสองห้องนอน แต่น้องต้วนหลิ่งยังคงนอนกับพี่อู่ตู๋เหมือนเดิม(เป็นเด็กติดหมอนข้างมนุษย์555) พี่อู่ตู๋ยังคงขัดเขินน้องไม่เลิก จะลงไปนอนกับพื้นบ้างละ555 สุดท้ายน้องไม่ยอมเลยต้องตามใจน้องต้วนหลิ่ง 

พี่อู่ตู๋ได้รับบาดเจ็บหนักครั้งนั้นเลยยังไม่ได้อาบน้ำจริงๆจัง พอมาถึงบ้านแล้วเลยโดนน้น้องต้วนหลิ่งจับอาบน้ำ น้องต้วนหลิ่งนั้นก็แสนจริงใจ ลงทุนนั่งในอ่างน้ำกับพี่อู่ตู๋หวังขัดถูตัวพี่ให้สะอาดสะอ้าน แต่พี่อู่ตู๋นั่นกลับทนรับการขัดถูลูบไล้จากมือน้องไม่ไหว(คิดอะไรอยู่สิท่า555) เลยแกล้งดึงน้องต้วนหลิ่งมากอด จนเสื้อผ้าน้องเปียกโชกทั้งตัว น้องต้วนหลิ่งเลยแก้ปัญหาด้วยการถอดเสื้อผ้าตัวเองออก แล้วนั่งตักพี่อู่ตู๋อาบน้ำให้พี่เขาต่อ555 ระหว่างลูบไล้ถูตัวกันไปมา เจิ้งเยี่ยนมาเยี่ยมเพื่อทวงสุราที่นัดจะมาดื่มครั้นนู่น พี่อู่ตู๋โมโหกลัวคนมาเห็นน้องต้วนหลิ่งโป้ เลยดึงตัวน้องมาซบไหล่กอดรัดน้องเอาไว้ พร้อมด่าท่อไล่เจิ้งเยี่ยนให้ออกจากห้อง(เจิ้งเยี่ยนเป็นเสือไบกินเรียบทั้งหญิงและชาย แถมท่าจะลีลาเด็ดมากอิอิ พี่อู่ตู๋เลยระแวงมาก)

สุดท้ายน้องต้วนหลิ่งก็อาบน้ำให้พี่อู่ตู๋จนเสร็จ เจิ้งเยี่ยนเลยเข้ามาคุย พร้อมทักว่าหน้าตาน้องต้วนหลิ่งเหมือนหน้าแม่ยายในอนาคตของพี่อู่ตู๋ ก็คือยิ้มคล้ายองค์หญิงตวนหลิง เจิ้งเยี่ยนเลยโดนพี่อู่ตู๋ด่า555 เพราะพี่อู่ตู๋เขาเกลียดเหยาเจิงที่มีองค์หญิงตวนหลิงเป็นแม่ เจิ้งเยี่ยนที่จริงเอาเปินเซียวมาส่งให้ และมาเกริ่นเรื่องที่ไช่เหยียนอยากให้พี่อู่ตู๋เข้ารับใช้ตำหนักบูรพา แต่พี่อู่ตู๋ปฎิเสธตรงๆฮะ

หลังจากเจิ้งเยี่ยนกลับไปแล้ว น้องต้วนหลิ่งก็ถามถึงพิษที่พี่หลานจวิ้นสยาวางยาน้องในครั้งนั้นกับพี่อู่ตู๋ สรุปมันคือพิษผงนิพพาน โดนยาแล้วจะทำให้เหมือนศฟคนตาย ถ้าไม่ได้ยาแก้ในสิบสองชั่วยาม คนโดนพิษจะกลายเป็นซากร่างที่มีแต่ลมหายใจเท่านั้น น้องต้วนหลิ่งงเลยคิดว่าที่จริงพี่หลานจวิ้นสยาอาจจะไม่ได้ตั้งใจจะสังหารน้องจริงๆ พี่อู่ตู๋ค้านว่าอย่าเพิ่งวางใจ แต่น้องยังยกตัวอย่างเช่นที่ด่านถงกวน พี่หลานจวิ้นสยายังมาช่วยเหลือน้องให้รอดตายตั้งหลายครั้ง การปกป้องพี่หลานจวิ้นสยาครั้งนี้ ทำให้ลมเพชรหึงของพี่อู่ตู๋กำเริบ555 น้องต้วนหลิ่งรู้ว่าพี่อู่ตู๋เขาโกรธ เลยง้องอนด้วยการทายาพี่อู่ตู๋ที่เท้า แล้วแกล้งเกาฝ่าเท้าพี่อู่ตู๋จนพี่เขาทนไม่ไหว พี่อู่ตู๋ต้องจับน้องต้วนหลิ่งงมากดลงเตียง พร้อมขู่ว่าจะกระทำน้องนะถ้าไม่หยุดซน555 แต่ก็ทำให้พี่อู่ตู๋กลับมาอารมย์ดีเหมือนเดิมอิอิ

ก็พอดีมู่ชิงมาตามให้ทั้งคู่เตรียมตัวไปงานกินเลี้ยงในจวนเย็นนี้  พร้อมมาพูดคุยเรื่องเล่าเรียนที่ยังค้างคาอยู่ หลังจากที่น้องต้วนหลิ่งจากไปด่านครั้งนั้น ยามนี้ก็เลยนัดกันมาเรียนต่อ ตอนนี้พี่อู่ตู๋นอกจากได้บ้านใหม่หลังใหญ่งดงาม แถมได้ทองคำสองร้อยตำลึงแล้ว ที่จวนยังเตรียมเสื้อผ้าหรูหราให้ทั้งคู่ไว้สวมใส่อีก ทำให้พี่อู่ตู๋หล่อยิ่งขึ้นในสายตาของน้องต้วน555(นับว่าน้องต้วนหลิ่งกับพี่อู่ตู๋จับคู่กันแล้วทำให้มีแต่เรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตนะเนีย)

เจิ้งเยี่ยนกลับเข้าวังมารายงานไช่เหยียน ว่าพี่อู่ตู๋ไม่ยินดีเข้ารับใช้ตำหนักรัชทายาท ส่วนไช่เหยียนตอนนี้รับเฝิงตั๋วมาเป็นคนสนิทเพิ่ม

ในงานเลี้ยงรับรองในจวนมู๋ควงต๋า พี่อู่ตู๋ขยันแกะปูให้น้องกิน(น่ารักมาก) มู๋ควงต๋าเอ่ยชื่นชมพี่อู่ตู๋ ที่ตอนนี้ราศีขุนพลใหญ่จับร่างระยิบระยับ ก็เอ่ยว่าพี่อู่ตู๋ทำผลงานในครั้งนี้โดดเด่นจนฮ่องเต้ยังชื่นชมเชียวนะ และยังทาบทามหวังให้พี่อู่ตู๋เข้าไปตำหนักบูรพา พี่อู่ตู๋ก็รับคำชมไป พร้อมบอกว่าที่พี่อู่ตู๋รีบกลับมา เพราะน้องต้วนหลิ่งใกล้จะต้องเข้าสอบขุนนางแล้ว มู๋ควงต๋าเลยถือโอกาสถามประวัติน้องต้วนหลิ่ง เพื่อจะทำใบรับรองให้น้องติดตัวไว้ในการสมัครสอบ แต่พี่อู่ตู๋เตรียมตัวมาดี บอกว่าพ่อน้องต้วนหลิ่งเป็นเพื่อนรุ่นพี่ ที่ฝากฝั่งให้ดูแลน้องต้วนหลิ่ง แถมยังบอกว่าน้องดวงแข็งไม่เหมาะจะแต่งงาน555 พ่อน้องสั่งให้น้องต้วนหลิ่งติดตามพี่อู่ตู๋เท่านั้น(กันสุดชีวิต555 ไม่ยอมให้มู๋ควงต๋าจับน้องแต่งงานแน่ๆ) มู๋ควงต๋ากับฉางพิ่งเลยรู้ว่าพี่อู่ตู๋หวงน้องต้วนหลิ่งมากจริงๆ

หลังกลับจากงานเลี้ยง พี่อู่ตู๋บอกว่าเสียดายไม่ได้จัดเลี้ยงวันเกิดน้องต้วนหลิ่งในวันที่เจ็ดเดือนเจ็ด เพราะมั่วแต่วุ่นเรื่องทำศึกด่านถงกวน น้องต้วนหลิ่งเลยบอกว่าวันเกิดน้องจริงๆคือเดือนสิบสองจ้า คืนนั้นน้องต้วนหลิ่งถามพี่อู่ตู๋อยากเข้าไปตำหนักบูรพาไหม พี่อู่ตู๋ว่าถ้าเขาเข้าไป น้องอาจได้หลักฐานนะ แต่น้องต้วนหลิ่งไม่อยากให้พี่อู่ตู๋จากไป น้องต้วนหลิ่งอยากให้อยู่ด้วยกันตลอดไป ไม่อยากให้พวกเขาสองคนต้องแยกจากกันไป(หวานเจี๊ยบ) พี่อู่ตู๋เลยบอกงั้นก็ไม่ไปละ(ตามใจน้องสุดๆ) พี่อู่ตู๋บอกจากนี้ไปน้องต้องจดจำพี่อู่ตู๋คนนี้ให้ดีละ พร้อมแอบจูบน้องต้วนหลิ่งที่หลับไปแล้วอีกต่างหากอิอิ

วันรุ่งขึ้นเริ่มน้องต้วนหลิ่งเข้าชั้นเรียนกับมู่ชิง แต่ปรากฎว่าพี่อู่ตู๋และชางหลิวจวินตามมาเข้าเรียนด้วย555(ชางหลิวจวินนั่นโดนพี่อู่ตู๋ด่า เรื่องถึงเป็นหนึ่งในยอดสี่มือสังหาร แต่ดันอ่านตัวหนังสือไม่ออก ทำให้ทำงานใหญ่ไม่ได้555 ชางหลิวจวินแค้นใจ เลยตั้งใจมาเรียนหนังสือกับมู่ชิงแทน ส่วนพี่อู่ตู๋บาดเจ็บยังไม่หายดี เลยตามมานั่งเฝ้าน้องต้วนหลิ่งในชั้นเรียนแทน คืออยู่ด้วยกันแทบยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยว่างั้น555)

เวลาผ่านไปจนถึงฤดูหนาวหิมะเริ่มตก พี่อู่ตู๋มาบอกน้องต้วนหลิ่งในห้องเรียน ว่าเขาต้องรีบเข้าวังด่วน เพราะฮ่องเต้รับสั่งลงมาตามตัวพี่อู่ตู๋ เขาเป็นห่วงน้องต้วนหลิ่งเลยบอกว่าตอนเย็นพี่อู่ตู๋จะรีบกลับมา มู่ชิงเลยถือโอกาสนี้ พูดกับน้องต้วนให้ระวังโดนพี่อู่ตู๋หลอกเอานะ บอกว่าฉางพิ่งพูดว่าน้องต้วนหลิ่งเอาแต่เชื่อฟังแต่พี่อู่ตู๋ตลอด แถมพี่อู่ตู๋เขายังแต่งเรื่องหลอกว่าน้องดวงแข็ง เพื่อกีดกันไม่ให้น้องต้วนหลิ่งได้แต่งงานอีก ที่จริงเป็นเพราะพี่อู่ตู๋เขาอยากเก็บน้องต้วนไว้ข้างกายตัวเองมากกว่า(ฉางพิ่งเดาถูกคะ555) น้องต้วนหลิ่งเลยตอบมู่ชิงว่าถึงจะใช่ แต่ถ้าเขาอยู่กับพี่อู่ตู๋แล้วมันจะเป็นยังไงไปละอิอิ มู่ชิงจนคำตอบได้แต่บอกว่าถ้าน้องต้วนชอบแบบนี้ก็ตามใจน้องต้วนละกัน555

อากาศหนาวหิมะตกทั้งคู่เบื่อจะเรียน น้องต้วนหลิ่งเลยจะชวนมู่ชิงไปเที่ยวข้างนอกจวน แต่มู่ชิงกลับอยากพาน้องต้วนไปเที่ยวที่หนึ่งต่างหาก สรุปมู่ชิงพาน้องต้วนแอบเข้าวังฮะ555 โดยอาศัยความเป็นหลานของพระมเหสี แต่เนื่องจากเพิ่งย้ายวังหลวงมาใหม่ เลยทำให้มู่ชิงหลงทาง น้องต้วนเลยอาสาไปถามทางจากองครักษ์ที่อยู่ตรงเฉลียงทางเดิน ปรากฎว่าองครักษ์คนนั้นคือแม่ทัพเซี่ยโย่ว(หัวหน้าแม่ทัพกองทัพเกราะดำ) ที่พอเห็นหน้าน้องต้วนหลิ่งก็ตื่นตะลึง แต่ยังคุมสีหน้าอาการ พร้อมบอกทางให้น้องต้วนหลิ่งพามู่ชิงไปตำหนักพระมเหสี

มู่ชิงบอกว่าคนที่น้องต้วนหลิ่งไปคุยด้วย คือแม่ทัพเซี่ยโย่วหัวหน้าขุนพลกองทัพเกราะดำ น้องต้วนหลิ่งเลยตกใจเล็กน้อย ทั้งสองเดินไปถึงตำหนักฉางชิว แต่พระมเหสีไปร่วมงานเลี้ยงในวันเกิดรัชทายาท ในวันที่หกเดือนสิบสองที่สวนดอกไม้ ทั้งคู่เลยแอบตามไปดู เลยพบว่าแคว้นหยวนส่งราชทูตมาอวยพร เนื่องจากป๋าตูเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนสมัยอยู่ที่ซั่งจิ่ง

แต่เมื่อฟังดีๆกลับกลายเป็นว่าราชทูตหยวน สร้างความลำบากใจให้ไช่เหยียนไม่น้อยต่อหน้าฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว ทั้งเรื่องส่งอาหารไช่โก่ว เพื่อเป็นการหลอกด่าว่าเขาคือสุนัชแซ่ไช่(คำที่ป๋าตูใช้เรียกไช่เหยียน) ทั้งยังหลอกล่อไช่เหยียนให้เขียนจดหมายตอบกลับด้วยลายมือตัวเอง เหมือนว่าป๋าตูจะรู้ว่าไช่เหยียนหลอกมาสวมรอยตำแหน่งของน้องต้วนหลิ่ง(ป๋าตูรักน้องต้วนมาก แต่แสดงออกด้วยความรุนแรงละเกิน555) ซึ่งพี่หลานจวิ้นสยารู้ความนัยทั้งหมด เลยแก้เกมด้วยการเป็นคนเขียนข้อความในจดหมาย แล้วให้ไช่เหยียนลงประทับตราแทน เหตุการณ์นี้ทำให้หพี่หลานจวิ้นสยาแอบดูอาการของพี่อู่ตู๋ แต่พี่อู่ตู๋กลับไม่สนใจ พี่อู่ตู๋กลับไปส่องน้องต้วนหลิ่งที่แอบดูอยู่ที่ดงดอกไม้ตรงข้าม

ฝั่งน้องต้วนหลิ่งนั่นเกาะอยู่กับมู่ชิง ยืนแอบชะโงกมองดู โดยมีแม่ทัพเซี่ยโย่วยืนคุมอยู่ข้างๆ พร้อมแอบถามประวัติน้องไปในตัว

ราชทูตยังคงสร้างความลำบากใจให้ไช่เหยียนต่อ ด้วยการท้าให้ไช่เหยียนมาเล่นสู้มวยปล้ำ มู๋ควงต๋าจะให้ชางหลิวจวินออกมาสู้กับนักสู้ขาวหยวนแทน แต่พี่อู่ตู๋กลับอาสาออกมาสู้ กับฮาตานปาเท่อตัวแทนแคว้นหยวน ด้วยกระบี่ไม้ ผลปรากฎว่าพี่อู่ตู๋เอาชนะได้ด้วยเพลงกระบี่ของชาวหยวนของฮาตานปาเท่อนะจ้า พี่อู่ตู๋สร้างความดีความชอบต่อหน้าฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวอีกครั้ง หลังจบงานเลี้ยงทั้งหมดกลับไปหารือเพื่อรับมือแก้เกมกับคณะทูตชาวหยวน

แต่พี่อู่ตู๋นั่นเป็นหวงน้องต้วนหลิ่งยิ่งนัก เลยแอบมาดักเจอะน้องต้วนหลิ่งพร้อมลากตัวต่อว่า มู่ชิงเลยแอบเผ่นเดินออกไปก่อน ส่วนแม่ทัพเซี่ยโย่วก็ถามพี่อู่ตู๋ถึงน้น้องต้วนหลิ่งว่าเป็นคนของพี่เขาจริงรึ

หลังหลบพ้นจากสายตาแม่ทัพเซี่ยโย่วแล้ว พี่อู่ตู๋ก็ถามด้วยความเป็นห่วงว่าน้องต้วนหลิ่งหนาวรึป่าว..ว แถมยังจับมือน้องต้วนหลิ่งมาถู พร้อมส่งลมปราณมาให้น้องอีก(รักมากแค่ไหน555) น้องต้วนหลิ่งเลยบอกว่าจะหลบออกจากวังไปก่อนดีกว่า แต่พี่อู่ตู๋บอกให้น้องต้วนรอก่อน แล้วกลับบ้านพร้อมกันแทน น้องต้วนหลิ่งเลยถามพี่อู่ตู๋ว่ามะกี้ประลองระบำหูเสวียนหรอ พี่อู่ตู๋เป็นงงแล้วบอกว่ามะกี้คือเพลงกระบี่หูเสวียนแห่งแคว้นหยวนต่างหาก น้องต้วนหลิ่งเลยบอกว่าเหมือนระบำหูเสวียน ที่เฮ่อเหลียนป๋อเป็นคนสอนให้น้องฝึกเต้นกับเหล่าเพื่อนๆ ที่สำนักศึกษาซั่งจิ่งเลย ว่าแล้วน้องต้วนหลิ่งเลยชวนพี่อู่ตู๋มาเต้นระบำคู่แทน555 ระหว่างที่กำลังเต้นคู่กัน ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวกลับเดินมาหาพวกเขา

พี่หลานจวิ้นสยาแอบไปสอดแนมที่พักของทูตแคว้นหยวน พบฮาตานปาเท่อปรึกษากับอามู่กู่ เรื่องจะทำยังไรถึงจะได้ลายมือของไช่เหยียนกลับไป

ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวหยุดอยู่ตรงหน้าน้องต้วนหลิ่ง แล้วถามพี่อู่ตู๋ว่าน้องเป็นใคร พี่อู่ตู๋นั่นยังประมวลหาคำตอบไม่ได้ น้องต้วนหลิ่งเลยชิงบอกว่าพี่อู่ตู๋เขาเป็นนายท่านของน้องเองจ้า ทำเอาพี่อู่ตู๋ขัดเขินยิ่งนัก555 ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวซักถามราบละเอียดประวัติน้องจนพอใจแล้ว ก็สั่งพี่อู่ตู๋ให้ตามเข้าห้องทรงอักษรเพื่อสั่งงาน พร้อมสั่งให้น้องต้วนไปรอที่ตำหนักเจียวถู ให้ขันทีช่วยดูแลน้องต้วนไปก่อน แค่น้องต้วนนั่งรอพี่อู่ตู๋ยังรู้สึกเบื่อวังขนาดนี้ น้องต้วนหลิ่งเลยรู้สึกสงสารและเห็นใจอาสี่ที่ต้องอยู่ในวังอย่างโดดเดียว

สักพักพี่อู่ตู๋ก็มาตามน้องต้วนหลิ่ง แล้วบอกว่าพี่อู่ตู๋ได้รับคำสั่งให้ตามหากระบี่พิทักษ์ปฐพี พร้อมกับตามหากระบี่ฮูปี้เลี่ย ที่ท่านพ่อหลี่เหยียนหงมอบให้เป็นกระบี่คู่กายน้องต้วนตอนอยู่ที่ซั่งจิ่ง แต่น้องต้วนหลิ่งทำหายไป ในวันที่หนีออกจากเมืองมา น้องต้วนหลิ่งเลยบอกพี่พี่อู่ตู๋ ว่าน้องต้วนหลิ่งทำหายที่หมู่บ้านของเขาเซียนเปย เพื่อเป็นเบาะแสให้ตามหา

พี่อู่ตู๋พาน้องต้วนหลิ่งนั่งขี่เปินเซียวคู่กัน(กลัวหน้าน้องจะปะทะลมหนาวก้อให้น้องนั่งหันข้างแล้วเอาหน้าซุกอกของพี่อู่ตู๋...หวานเวอร์55) พี่อู่ตู๋พาน้องมาทานบะหมี่เจ้าดัง ชื่อร้านบะหมี่อันดับหนึ่งในใต้หล้า เพื่อเป็นการฉลองวันเกิดของน้องนะเอง(พี่อู่ตู๋เขาได้รู้วันเกิดที่แท้จริงแล้วนิ55) ร้านนี้พี่อู่ตู๋ให้เจิ้งเยี่ยนจองห้องส่วนตัวด้วยอิอิ พี่อู่ตู๋ถามว่าน้องอยากไปที่ใดบ้าง ทุกสถานที่ที่น้องต้วนหลิ่งบอกมาทั้งหมด พี่อู่ตู๋ให้คำมั่นสัญญาว่าจะพาน้องต้วนไปดูด้วยกันสองคนนะจ๊ะ แล้วต่างคนต่างหน้าแดง อารมย์พี่อู่ตู๋ใกล้จะสารภาพรักเต็มทนละ555 พี่อู่ตู๋มีการจะหยิบของออกมาให้น้อง แต่มือไม้สั่นทำถ้วยชาหกไปก่อน555

พี่อู่ตู๋ยังไม่ทันได้บอกความนัย พี่หลานจวิ้นสยามาสั่งเกี๊ยวน้ำให้น้องต้วนหลิ่งแทน พี่อู่ตู๋ของขึ้น น้องต้วนหลิ่งต้องกุมมือปลอบใจ555 ไม่พอเจิ้งเยี่ยนกับชางหลิวจวินก็ตามมาสบทบอีกคน555 สรุปวันนี้ยอดสี่มือสังหารมารวมตัวกันพร้อมหน้าต่อหน้าน้องต้วนหลิ่งในวันเกิด ทุกคนเลยต้องล้อมวงนั่งกินบะหมี่ด้วยกันแทน

จากนั้นพี่หลานจวิ้นสยาเขาก็เกริ่นเรื่องที่ไปสืบข่าวที่พักของทูตชาวหยวน สรุปว่าคนที่สั่งการคืออามู่กู่ มีฮาตานปาเท่อช่วยเหลืออีกที ชางหลิวจวินบอกว่าชาวหยวนอ้างว่ามีพิทักษ์ปฐพี พร้อมเสนอเงื่อนไขจะคืนให้ แต่ทางนี้ต้องถอนกำลังออกไป และแลกเปลี่ยนยกเมืองเย่เฉิงกับเมืองเหอเจียงให้แคว้นหยวน ตอนนี้อามู่กู่รั้งอยู่ต่อไม่ยอมกลับเมือง คาดว่ามีแผนการอะไรบางอย่าง ตอนนี้ยังหาหนทางแก้เกมไม่ออก แต่เจิ้งเยี่ยนบอกว่าฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวไม่อยากผูกมิตรกับชาวหยวน

น้องต้วนหลิ่งเลยอาสาวางแผนให้ โดยการส่งพี่หลานจวิ้นสยาไปสืบความลับต่อ จากนั้นให้เจิ้งเยี่ยนอ้างคำสั่งเหยาฟูไปเยือนฮาตานปาเท่อ บอกว่าเขาจะหาทางช่วยติดต่อขุนนางให้ พร้อมแนะนำให้พวกเขาติดสินบนขุนนางพวกนั้น แต่ขณะเดียวกันก้อให้สืบว่าชาวหยวนมีพิทักษ์ปฐพีจริงไหม ส่วนชางหลิวจวินก็อ้างมู๋ควงต๋าว่าอยากจะมาผูกมิตรด้วยนั่น ส่วนพี่อู่ตู๋ให้รอทุกคนดำเนินแผนการจนมีการติดสินบนจริง ก็ให้พี่อู่ตู๋ไปขอราชโองการจากฮ่องเต้ตามสืบ แล้วจัดการพวกขุนนางที่รับสินบนสะ จากนั้นให้ชางหลิวจวินรวมส่งหลักฐานให้มู๋ควงต๋า แล้วส่งให้พี่อู่ตู๋ขึ้นถวายแก่ฮ่องเต้ เพื่อให้ฮ่องเต้ออกคำสั่งขับไล่ราชทูตออกไปเสีย สี่ยอดมือสังหารชื่นชมในความฉลาดนี้ เลยเห็นด้วยพร้อมตกลงจะทำตามแผนการของน้องต้วนหลิ่ง จากนั้นก้อแยกย้ายไปดำเนินการทิ้งพี่อู่ตู๋กับน้องต้วนหลิ่งไว้ที่โต๊ะเดิม

น้องต้วนหลิ่งเลยถามว่าก่อนนี้เราสองคนคุยกันไปถึงไหนแล้ว555 พี่อู่ตู๋หมดอารมย์แล้ว เลยชวนน้องกลับบ้านแทน555 วันนี้น้องต้วนหลิ่งรู้สึกชอบพี่อู่ตู๋มากกว่าเดิม แม้กระทั้งมือพี่อู่ตู๋เขาก้อสวยงามติดตา คืนนี้น้องต้วนหลิ่งนอนใจเต้นแปลกๆเมื่ออยู่ข้างกายพี่อู่ตู๋ พร้อมคิดว่าที่จริงพี่อู่ตู๋เขาจะแอบชอบน้องต้วนอยู่รึป่าว น้องต้วนเลยแอบนอนมองหน้าพี่อู่ตู๋เขาเป็นระยะ555(แบบยังไม่แน่ใจอะ) พอน้องต้วนหลับแล้วทั้งคู่หันหน้านอนกอดกันเหมือนเคย พี่อู่ตู๋โอบกอดน้องต้วนแนบแน่นจนอยากขโมยจูบน้องต้วนมาก555

คืนนั้นน้น้องต้วนหลิ่งฝันว่าตัวเองแก้ผ้านอนคนเดียวบนรถม้าที่เปินเซียวลากไปอยู่ สักพักมีเสือขาวปีนขึ้นรถม้ามา แล้วก้าวเดินเข้ามาหาน้อง ส่วนน้องต้วนก็ไม่ได้กลัวเสือแต่อย่างใด กลับเข้าไปโอบกอดเจ้าเสือขาวตัวนั้นอย่างแนบแน่น และเสือขาวซุกไซ้จนน้องต้วนควรญครางถึงจุดสุดยอด555(น้องต้วนฝันได้อีโรติกมาก...ก) พอเช้ามาน้องต้วนเพิ่งรู้สึกตัวว่ากางเกงนอนน้องหายไป เลยห่มผ้าห่มเดินออกมาเจอะพี่อู่ตู๋นั่งซักกางเกงให้น้องที่ข้างบ่อน้ำอะ555 (สรุปมะคืนน้องฝันเลยกอดถูไถพี่อู่ตู๋ จนพี่อู่ตู๋ทนไม่ไหว ทั้งคู่เลยปลดปล่อยความสุขแบบไม่รู้ตัว555) พี่อู่ตู๋ก็ไม่กล้าบอกน้องต้วน เลยอ้างว่าตัวเองฉีรดที่นอนเอง ถ้าน้องต้วนไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนฉี่ น้องต้วนก็ไม่เชื่อ พี่อู่ตู๋เลยจำใจว่ามะคืนน้องต้วนกอดถูไถ จนพี่เขาทนไม่ไหวต้องแตกออกมา น้องต้วนยังคงใสๆไม่เข้าใจว่าแตกคืออะไร555 พี่อู่ตู๋จนปัญญา เลยบอกว่างั้นคืนนี้เป็นต้นไปน้องต้วนนอนเตียงไป พี่อู่ตู๋เขาจะลงไปนอนที่พื้นเอง น้องต้วนหลิ่งตะโกนลั่นว่าไม่เอาจะนอนกอดกับพี่อู่ตู๋ตามเดิมอิอิ

วันนี้น้องต้วนหลิ่งไปเรียน แต่จิตใจยังคงนึกถึงฝันเมื่อคืน เลยกะไปปรึกษามู่ชิง ส่วนพี่อู่ตู๋ก็เอาแต่เหม่อมองน้องต้วนหลิ่งตลอดเวลา555 ตอนบ่ายน้องต้วนหลิ่งเลยแอบไปถามมู่ชิง แต่ก็ไม่กล้าถามตรงๆจนมู่ชิงเดาได้ เลยโดนเย้ยว่าน้องต้วนหลิ่งเป็นลูกหมอทำไมไม่รู้เรื่องพวกนี้งิงิ มู่ชิงเลยจะชวนน้องต้วนหลิ่งไปเปิดหูเปิดตาที่หอคณิกา น้องต้วนหลิ่งไม่อยากไป มู่ชิงเลยถามว่าน้องต้วนหลิ่งกับพี่อู่ตู๋ได้กระทำกันแล้วรึยัง555 ชางหลิวจวินเลยบอกว่าพี่อู่ตู๋ใจคอหนักแน่นไม่กล้าล่วงล้ำน้องต้วนหรอก555

ฉางพิ่งเอาจดหมายแนะนำตัวมาให้ มู่ชิงกับน้องต้วนมาประทับลายนิ้วมือ มีจดหมายนี้เท่ากับรับรองว่าน้องต้วนเป็นศิษย์ของมู๋ควงต๋า เพื่อข้ามสอบระดับเมืองไปสอบระดับแคว้นรอบพิเศษต้นฤดูใบไม้ผลิแทน แล้วจึงไปสอบหน้าพระที่นั่งต่อ มู๋ควงต๋าแนะนำให้รู้จักศิษย์พี่อีกคน ที่จะร่วมเข้าสอบด้วยชื่อหวงเจียน น้องต้วนรู้สึกสับสนหงุดหงิดกับอนาคต ที่จะต้องพิสูจน์ตัวตนกัยอาสี่แบบไหนดี จนพี่อู่ตู๋เห็นน้องต้วนดูเครียดๆ เลยเอาใจด้วยการเป่าขลุ่ยเพลงสุขพบพานให้น้องฟัง พร้อมเดินออกไปหาซื้ออาหารมาให้น้องต้วนทาน แต่สรุปกลับมามือเปล่า เพราะดึกมากไม่มีร้านไหนเปิด55 แถมน้องต้วนยังหลับคาโต๊ะไปแล้ว พี่อู่ตู๋เลยต้องอุ้มน้องไปนอนเตียงแทน(พี่อู่ตู๋เขามีการอุ่นมือตัวเองให้อุ่น ก่อนจะเข้าไปอุ้มน้องต้วนด้วยนะ ใส่ใจแค่ไหนคิดดู)

ช่วงนี้น้องต้วนหลิ่งเรียบจนจบหมดแล้ว เลยนั่งทบทวนฎีกาเก่าๆในหอตำราของจวนแทน ก็พอดีชางหลิวจวินเดินเข้ามารายงานความคืบหน้าของแผน แต่คราวนี้ชางหลิวจวินเปิดหน้าสดมาแกล้งน้อง น้องต้วนเลยระแวงว่าจะโดนชางหลิวจวินฆ่า เพราะเห็นใบหน้าที่แท้จริงของชางหลิวจวิน แต่ชางหลิวจวินแค่มารายงานว่าขุนนางพวกนั้นรับสินบนแล้ว พร้อมมอบรายชื่อให้ ตอนนี้รอให้พี่อู่ตู๋ลงมือจัดการต่อ น้องต้วนหลิ่งเลยถามว่ามู๋ควงต๋ามีความเห็นยังไรบ้างกับเรื่องนี้ สรุปมู๋ควงต๋านั้นทำตัวลอยเหนือปัญหาไม่รับรู้เรื่องนี้(ฉลาดจริงเชียว อยู่เฉยๆก็ได้ผลงานสะงั้น) ชางหลิวจวินอยากให้น้องต้วนหลิ่งรับเขาเป็นศิษย์ หลังจากน้องต้วนหลิ่งสอบจิ้นซื่อเสร็จแล้ว เพราะตอนนี้ทั้งมู่ชิงกับน้องต้วนหลิ่งเรียนจบหมดแล้ว เลยไม่มีห้องเรียนแล้ว เขาเลยไม่มีที่เรียน(น้องต้วนหลิ่งเหมือนโดนข่มขู่ให้รับศิษย์เลย555)

น้องต้วนหลิ่งมาหาพี่อู่ตู๋พร้อมมอบรายชื่อขุนนาง พี่อู่ตู๋พอเห็นรายมือของชางหลิวจวิน ถึงขั้นตะลึงต้องตามไปถามชางหลิวจวินว่าเขียนอะไรมาเนีย55 เลยเจอะชางหลิวจวินเย้ยเอาว่าอ่านอักษรเซี่ยไม่ออกรึไง555

พี่อู่ตู๋เข้าวัง แต่เพราะพกกระบี่เลยโดนทักให้ปลดอาวุธหน้าประตู แต่พี่อู่ตู๋ไม่ยอมแต่เจอะแม่ทัพเซี่ยโย่ว เลยอนุญาติให้เขาไปพร้อมกระบี่ได้ ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวมอบราชโองการให้พี่อู่ตู๋ไปจัดการ เลยเจอะเจิ้งเยี่ยนอยู่ในห้องทรงอักษรด้วย ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวเกริ่นเรื่องให้เข้ามารับใช้ตำหนักบูรพา แต่พี่อู่ตู๋ปฎิเสธอย่างไร้เยื่อใย เลยโดนฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวขว้างแท่นหมึกใส่หัวจนเลอะไปทั้งหน้ายันคอ แต่กลับกล่าวอนุญาติตามใจพี่อู่ตู๋ที่ต้องการเป็นอิสระ

พี่อู่ตู๋เดินผ่านสวนดอกไม้เลยแวะเอาน้ำล้างหน้าสะหน่อย แต่กลับได้เจอะกับพี่หลานจวิ้นสยาที่ยังไม่มีความคืบหน้า พี่หลานจวิ้นสยาเลยขอเวลาอีกสักหน่อย พี่อู่ตู๋เลยให้เวลาอีกสามวัน

พี่อู่ตู๋กลับบ้านมาก็โดนน้องต้วนหลิ่งหัวเราะใส่ใหญ่ ที่พี่อู่ตู๋ตอนขาไปแต่งตัวอย่างหล่อ ขากลับหน้าลายกระด่างกระดำมาเชียว ทั้งคู่ต่างหัวเราะให้กันจนน้องต้วนหลิ่งถามว่าพี่อู่ตู๋ไปทำอะไรมาเนีย พี่พี่อู่ตู๋เลยแกล้งบอกว่าเจอะกระดาษที่เต็มไปด้วยน้ำหมึกปลิวมาแปะหน้า น้องต้วนหลิ่งยิ่งขำใหญ่แล้วช่วยไปตักน้ำมาราดล้างใบหน้าพี่อู่ตู๋ แต่พอมองดูที่เสื้อก้อเห็นน้ำหมึกไหลลงไปในคอเสื้อเต็มไปหมด น้องต้วนเลยเอาเสื้อซักในลาน แล้วถามว่าพี่อู่ตู๋โดนแท่นฝนน้ำหมึกสาดมาละสิท่า ก็พอดีมีบ่าวมาตามพี่อู่ตู๋ให้ไปพบกับมู๋ควงต๋า

มู๋ควงต๋าต่อว่าพี่อู่ตู๋ที่ปฎิเสธเข้าไปรับใช้ในตำหนักบูรพา เพราะมู๋ควงต๋าหวังจะให้เป็นหูเป็นตาสืบความลับให้ตัวเอง มู๋ควงต๋ารู้สึกว่าพี่อู่ตู๋เปลี่ยนไปมากจากเดิม แต่ก็ไม่สามารถโน้มน้าวเปลี่ยนใจพี่อู่ตู๋ได้

พี่อู่ตู๋กลับเรือนมาหาน้อง เพราะอารมย์ดีเลยมาเป่าขลุ่ย ส่วนน้องต้วนหลิ่งเดินมาขอสัญญาพี่อู่ตู๋ ว่าถ้าน้องต้วนหลิ่งสอบจิ้นซื่อได้ อยากให้พี่อู่ตู๋ทำบางอย่างให้เรื่องหนึ่ง พี่อู่ตู๋ก้อตกลงทั้งที่ไม่รู้ว่าจะให้ทำอะไร555 (น้องอยากทำเรื่องอย่างว่ากะพี่อู่ตู๋เขาอะ555)

ถึงวันสอบตอนเช้า พี่อู่ตู๋ปลุกน้องต้วนให้มาดูดอกท้อที่บานสะพรั่งจนเต็มลานบ้าน น้องต้วนหลิ่งรู้สึกเบิกบานใจยิ่งนัก แถมพี่อู่ตู๋ยังขี่ม้าประคองน้องต้วนมาส่งถึงลานสนามสอบ พี่พี่อู่ตู๋บอกจะตอนเย็นจะมารับหลังน้องต้วนสอบเสร็จ น้องต้วนหลิ่งอยากกอดพี่อู่ตู๋ แต่อายที่โตแล้วไม่ใช่เด็กๆ เลยบอกลาแล้วเดินเข้าประตูไป สักพักก็ได้ยินเสียงขลุ่ยจ้า พี่อู่ตู๋มายืนเป่าขลุ่ยเพลงสุขพบพานให้กำลังใจน้องต้วน เหล่าผู้คนแถวนั้นต่างฮือฮาจับจ้องพี่อู่ตู๋กันใหญ่

น้องต้วนหลิ่งเข้าไปเจอะหวงเจียน ที่สนใจถามว่าใครเป็นคนเป่าขลุ่ย ใช่พี่อู่ตู๋คนดังหรือเปล่า แถมยังเล่าเรื่องพี่อู่ตู๋ที่ปฎิเสธฮ่องเต้ ที่รับสั่งให้เขาเข้าไปรับใช้องค์รัชทายาท แบบนี้นะเอง น้องต้วนหลิ่งเลยเดาเรื่องพี่อู่ตู๋เขาโดนปาแท่นน้ำหมึกใส่หน้าได้ละ

ถึงเวลาสอบแล้ว ขณะที่น้องต้วนหลิ่งกำลังจะทำข้อสอบ ก็มีเสียงขลุ่ยบรรเลงเพลงสุขพบพานดังขึ้นอีกครั้ง แค่ครานี้ผู้บรรเลงคือพี่หลานจวิ้นสยานะเอง...ง น้องต้วนหลิ่งทำข้อสอบไป ใจก็นึกถึงเรื่องราวทั้งหลายที่ตัวเองและท่านพ่อต้องประสบพบพาน ยังคำสอนทั้งหลายที่ท่านพ่อตั้งใจสอนสั่งน้องต้วนหลิ่ง ทำให้น้องต้วนหลิ่งมีกำลังใจที่ใช้โอกาสนี้อย่างดีที่สุด

พี่อู่ตู๋เอาใบคำสั่งไปกรมทหาร เพื่อโยกย้ายทหารสี่สิบนาย เพื่อไปทำภาระกิจตามจับขบวนการรับสินบนชาวหยวน เริ่มจากจวนใต้เท้าซูฝาที่มีหลักฐานรายการรับสินบนจากฮาตานปาเท่อ จากนั้นก็ไล่ตามจับตามรายชื่อในมือต่อ

น้องต้วนหลิ่งสอบเสร็จส่งกระดาษคำตอบ ผู้คุมสอบอ่านผ่านๆก็ถึงกับชมเชยน้องต้วนหลิ่งว่าเขียนได้ดี ออกมาเจอะกับมู่ชิงที่มาสอบเช่นกัน เย็นแล้วคนทยอยกลับ แต่ยังไม่เห็นพี่อู่ตู๋มารับ มู่ชิงเลยอยู่รอเป็นเพื่อนน้องต้วนหลิ่ง

ส่วนพี่อู่ตู๋ที่ตามล่าหลักฐานทุจริต ก็มาถึงรายชื่อสุดท้าย ระหว่างทางกลับเจอะอามู่กู่ดักรออยู่ อามู่กู่มาติดสินบนพี่อู่ตู๋ เพื่อแลกกับหลักฐานในมือพี่อู่ตู๋ แต่พี่อู่ตู๋ปฎิเสธเลยเจอะอามู่กู่ดักลงมือโจมตี แต่ทั้งคู่ต่างเป็นยอดฝีมือ เลยโจมตีไม่มีถอยทั้งคู่ อยู่ๆเจิ้งเยี่ยนก็เข้ามาโจมตีสบทบ อามู่กู่ดักเลยโดนรุมสองต่อหนึ่ง พี่อู่ตู๋เห็นช่องว่างที่ศัตรูมั่วแต่โจมตีเจิ้งเยี่ยน พี่อู่ตู๋เลยใช้โอกาสชักกระบี่ฟาดไปโดนฝักดาบข้างเอวของอามู่กู่ดักขาดลง พี่อู่ตู๋เลยเก็บฝักดาบไว้เป็นหลักฐาน555 ก็พอดีมีกองทัพเกราะดำตระเวนเมืองมาถึง อามู่กู่ดักจำต้องหนีไปก่อนจะถูกจับ ส่วนเจิ้งเยี่ยนนั่นมาพบพี่อู่ตู๋เพื่อมารับหลักฐานรายการของกำนัลไป ส่วนใบรายชื่อนั่นพี่อู่ตู๋จะเก็บไว้เอง

จนเย็นย่ำพี่อู่ตู๋ยังไม่มา มู่ชิงเลยชวนน้องต้วนหลิ่งกลับบ้านด้วยกันไปก่อน เพราะตอนเย็นมู๋ควงต๋าพ่อเขาจะเลี้ยงข้าวเย็นทุกคนในจวน ส่วนตอนเย็นมู่ชิงจะพาน้องไปหอฉวินฟาง555 มู่ชิงตามน้องต้วนหลิ่งกลับไปถึงในเรือนที่พักเพื่อรอน้องแต่งตัวใหม่ เลยถามน้องต้วนหลิ่งนั่นอยู่อาศัยร่วมกับพี่อู่ตู๋ถึงขั้นนอนเตียงเดียวกันหรอ น้องต้วนยอมรับว่าทั้งคู่ยังนอนร่วมเตียงด้วยกันจริงอีกแนะ(ไม่รู้ว่ามู่ชิงคิดไปถึงไหนละ55) จู่ๆก็มีคนมาลักตัวมู่ชิงจนของในห้องล้มกระเจิง น้องต้วนหลิ่งได้ยินเสียงดังก้อรีบออกมาช่วยมู่ชิง แต่น้องต้านทานไม่ไหวสุดท้ายโดนลักพาตัวไปทั้งคู่แทน

ฝั่งพี่อู่ตู๋ขี่ม้ามาสนามสอบ ก้อพบแต่ความว่างเปล่า ก็โมโหไม่รู้ว่าน้องจะไปที่ใด เลยรีบกลับบ้านไปหาที่เรือน กลับพบว่าภายในเรือนมีร่องรอยการต่อสู้ของตกเต็มพื้น เลยรีบออกไปนอกตรอกก็ไม่เห็นรอยเท้าก็พอดีมาพบกับชางหลิวจวินที่มาตามหามู่ชิง แต่พอมองไปที่เรือนเห็นของตกกระจายก็รู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้ว

น้องต้วนหลิ่งฟื้นสติมาก็ได้ยินเสียงสองคนคุยกันด้วยภาษาฮวาล่าจื่อมัว แต่ตัวเองโดนถุงดำคลุมหัวอยู่ ได้แต่แอบฟังว่าพี่อู่ตู๋ชิงฝักดาบที่มีของสำคัญซ่อนเอาไว้อยู่ แต่โจรสองคนนั้นไม่รู้ว่าใครเป็นเด็กของพี่อู่ตู๋กันแน่ เลยจะค้นตัวเพื่อหาสิ่งของยืนยันสถานะ มาค้นตัวน้องต้วนหลิ่งก่อนเลยเจอะว่าน้องใส่เกราะประกายพยัคฆ์ขาวล้ำค่า แปลว่าจะเป็นลูกของมู๋ควงต๋ามากกว่า แต่พอจะค้นลึกไปกลับโดนจินอูกัด(องครักษ์พิทักษ์น้องต้วน555) พร้อมกับเสียงร้องของฮาตานปาเท่อ น้องเลยเดาว่าอีกคนน่าจะเป็นอามู่กู่ น้องโดนอามู่กู่ข่มขู่ให้เอายาแก้พิษ แต่ในตัวน้องไม่มียาแก้ต้องไปเอาจากคนอื่น น้องเลยโดนปล่อยตัวให้ไปนำยาแก้พิษมาแลกกับชีวิตของมู่ชิง พร้อมกับนำของสำคัญที่พี่อู่ตู๋ชิงไปมาคืน นัดเจอะแลกเปลี่ยนที่ท่าเรือนอกเมือง น้องต้วนหลิ่งโดนนำตัวมาปล่อยที่ตรอกๆหนึ่ง

ฝั่งชางหลิวจวินเร่งให้พี่อู่ตู๋ไปเอาของคืนมาจากฮ่องเต้ แต่ของอยู่ที่เจิ้งเยี่ยน พี่อู่ตู๋เลยสั่งให้ชางหลิวจวินไปเฝ้าดูที่สถานีพักม้าตัวเองจะไปเอาของที่เจิ้งเยี่ยน ตอนนี้อย่าเพิ่งบอกมู๋ควงต๋า แล้วก็แยกย้ายกันไป น้องต้วนหลิ่งกำลังเดินกลับมาที่จวน ก็มาเจอะกับชางหลิวจวินที่กำลังร้อนใจพอดี ชางหลิวจวินพอรู้ว่ามู่ชิงโดนอามู่กู่กับฮาตานปาเท่อลักพาตัวไป เลยแบกน้องไปตรวจค้นที่สถานีพักม้าด้วยกัน เจอะแต่พวกทหารชาวหยวน ชางหลิวจวินลงมือฆ่าทหารสะเกลี้ยง จากนั้นออกไปตามหาที่อื่น พอดีเจอะพี่อู่ตู๋ขี่ม้ามา พอพี่อู่ตู๋เห็นหน้าน้องต้วนก็โผเข้ากอดรัดแนบแน่น แทบจะลืมเรื่องอื่น จนชางหลิวจวินต่อว่าพี่อู่ตู๋ว่าเรื่องมันยังไม่จบนะเฟ้ย555

พี่อู่ตู๋เลยพาทั้งหมดกันไปนั่งปรึกษาที่ร้านบะหมี่เจ้าดัง น้องต้วนหลิ่งเลยถามว่าพี่อู่ตู๋ไปชิงอะไรมาจากอามู่กู่ ปรากฎว่าเป็นฝักดาบที่ติดประดับด้วยอัญมณี ชางหลิวจวินร้อนใจทวงยาถอนพิษให้ไปแลกตัวมู่ชิงกับอามู่กู่ พี่อู่ตู๋เลยลงมือผสมยาแก้พิษให้(ทั้งทีใจอยากกลับบ้านพาน้องไปนอน555) ระหว่างรอยาแก้พิษน้องต้วนหลิ่งเลยตรวจฝักดาบมือไปกดเจอะปุ่มลับ เจอะช่องลับสอดกระดาษไว้สองฉบับ ปรากฎว่าเป็นกระดาษข้อสอบที่มีลายมือและตราประทับของน้องต้วนหลิ่งกับไช่เหยียนสมัยเรียนที่สถานศึกษาที่ซั่งจิ่ง น้องตกใจเพราะชางหลิวจวินนั่งอยู่ข้างๆน้อง แต่ดีนะที่ชางหลิวจวินยังอ่านหนังสือไม่แตก เลยไม่สามารถอ่านข้อความในกระดาษได้555 น้องเลยซ้อนแผนว่าเป็นจดหมายลับของป๋าตูและวอคว่อไถ ทำเป็นมอบส่งให้ชางหลิวจวินนำไปให้มู๋ควงต๋าเอง แต่ชางหลิวจวินรู้สึกว่าเป็นเผือกร้อนไม่ยอมรับเลยให้พี่อู่ตู๋เก็บเอาไว้แทน ก็พอดีเจิ้งเยี่ยนนำของมาให้พอดีพร้อมกับพี่หลานจวิ้นสยาก็มาด้วย

เจิ้งเยี่ยนบอกว่าพี่หลานจวิ้นสยาเป็นคนนำของออกมาจากตำหนักบูรพา เลยโดนพี่หลานจวิ้นสยาทวงฝักดาบ แต่พอรับมากดช่องลับ กลับไม่พบสิ่งใด ส่วนสามคนที่มาก่อนนั่งเงียบมองหน้ากันไปมาแต่ไม่พูด555 เจิ้งเยี่ยนถามน้องต้วนหลิ่งหาสถานที่คนโดนจับ น้องบอกถูกถุงผ้าคลุมหัวแต่จากการคาดเดาน้องคิดว่าน่าจะเป็นหอฉวินฟาง ตอนนี้น้องเลยแบ่งคนเป็นสองทีม น้องต้วนพี่อู่ตู๋กับชางหลิวจวินจะหอฉวินฟางเพิ่งหาคน ส่วนเจิ้งเยี่ยนกับพี่หลานจวิ้นสยาไปเฝ้ารอที่ท่าเรือ

ทั้งสามมาที่หอฉวินฟางแล้วแยกกันไปหาคน ในหอทุกคนเต็มไปด้วยลูกค้ามาใช้บริการ น้องต้วนแอบเปิดหน้าต่างเข้าไปส่องที่ละห้อง เลยได้เห็นภาพคนกระลังทำกามกิจในรูปแบบต่างๆ แต่ห้องที่ทำให้น้องต้วนติดตาคือคู่ชายร่างใหญ่ประคองเด็กหนุ่มร่างบางประสานกายกันหน้ากระจกพร้อมส่งเสียงครวญครางอย่างเปี่ยมสุข น้องเผลอจ้องนานจนพี่อู่ตู๋ต้องเดินมาตามตัว เลยได้เห็นภาพที่น้องดู พี่ก้อเขินน้องต้วนพาตัวลากออกมาด้วยหน้าแดงก่ำ(ในใจพี่อู่ตู๋อยากจะกระทำน้องแบบนี้สิท่า555)

หาสักพักก้อเจอะห้องที่มู่ชิงกับฮาตานปาเท่อนอนสลบอยู่บนเตียง น้องต้วนผิวปากเรียกชางหลิวจวินให้มารับตัวมู่ชิงไป มู่ชิงที่เพิ่งทำให้ฟื้นก้อตื่นมางงๆก็ถูกชางหลิวจวินอุ้มพากลับบ้านไปในขณะที่มู่ชิงยังโวยวาย เพราะไม่อยากถูกอุ้มกลับบ้าน55 ส่วนฮาตานปาเท่อถูกปล่อยให้นอนตามเดิม

พี่อู่ตู๋รู้สึกหมดภาระแล้วเลยชวนน้องต้วนให้นั่งเล่นต่อที่หอฉวินฟาง พร้อมถามน้องต้วนว่าจะให้พี่ทำอะไรหรอ น้องต้วนหน้าแดงแสนอายไม่กล้าบอกว่าอยากทำเรื่องนั้นกับพี่อู่ตู๋นะสิ555 เลยจะชวนพี่อู่ตู๋กลับบ้าน แต่พี่อู่ตู๋ไม่ยอมจะเปิดห้องที่หอฉวินฟางให้ได้แต่ห้องดันเต็มหมดแล้ว555 เลยต้องลงไปนั่งที่โถงรวมข้างล่างนั่งฟังเพลงไป นั่งกินข้าวกันไป พี่อู่ตู๋รินเหล้าไม่ยั้งจนน้องเริ่มเมาเลยนั่งพิงอกให้พี่อู่ตู๋โอบกอดแทน แถมน้องต้วนยังชวนพี่อู่ตู๋ขึ้นไปหาห้องข้างบน พี่อู่ตู๋รู้ความนัยทันทีว่าน้องอยากแน่ๆ เลยจะชวนน้องกลับบ้านแทนเพราะที่นี่ห้องเต็ม555ส่วนน้องต้วนนั้นดึงแขนพี่แล้วเอาหน้าซบไหล่แล้วมองตาพี่เขาหวานเยิ่ม...ม(พี่เขาจะทนได้ยังไง...ละ )

แต่พี่อู่ตู๋ยังไม่ทันทำไรไช่เหยียนกับเฝิงเข้ามาหาสะก่อน เพราะมู่ชิงเป็นคนนัดไช่เหยียนให้มาที่หอฉวินฟาง เลยทำให้ไช่เหยียนได้ปะหน้าน้องต้วนหลิ่งสะที น้องต้วนหลิ่งเลยทำเป็นดื่มสุราให้ไช่เหยียนหนึ่งจอกแทน พี่อู่ตู๋เลยแนะนำตัวว่าน้องเป็นบุตรบุญธรรมของพี่เขานะชื่อหวังซาน ไช่เหยียนปั่นป่วนในใจแต่ฝืนทนพูดคุย

ส่วนสองหนุ่มที่ยืนรอที่ท่าเรือ กลับเสียท่าให้อามู่กู่ขโมยห่อยาแก้พิษแล้วหนีไปได้ ทั้งคู่วิ่งตามไลล่าไปที่หอฉวินฟาง น้องต้วนหลิ่งได้ยินเสียงเจิ้งเยี่ยนเออะวุ่นวาย ก็รู้ว่าอามู่กู่มาที่นี่แล้วแน่ๆ พี่อู่ตู๋ชักกระบี่เตรียมพร้อมกันน้องต้วนไว้ด้านหลังตัวเอง อามู่กู่บุกตะลุยเข้ามาสู้แล้วจับไช่เหยียนเป็นตัวประกัน พี่หลานจวิ้นสยาให้อามู่กู่เสนอเงื่อนไข เป็นน้องต้วนหลิ่งที่สั่งการแทน ให้เจิ้งเยี่ยนไปเตรียมม้าสามตัว แล้วให้ไปพาฮาตานปาเท่อพาดวางที่ม้า ก็พอดีชางหลิวจวินกลับมารวมกลุ่มพอดี

น้องต้วนหลิ่งเสนอให้อามู่กู่ติดตามเขาออกนอกเมือง ไม่งั้นถึงมีม้าก้อไม่อาจออกจากประตูเมืองไปได้ ทั้งหมดเดินทางไปถึงท่าเรือ น้องต้วนหลิ่งให้พี่หลานจวิ้นสยาไปเตรียมเรือ (ส่วนตัวเองแอบหลบไปเขียนจดหมายถึงป๋าตูลงบนแถบผ้าแล้วนำไปผูกไว้กับลูกธนู)

อามู่กู่กับฮาตานปาเท่อขึ้นเรือแต่ยังไม่คืนตัวประกันแถมยังพาขึ้นเรือไปด้วยอีก พอเรือจะออก น้องต้วนหลิ่งก็สั่งให้ทุกคนติดตามเรือ อามู่กู่เลยถีบไช่เหยียนลงน้ำเพื่อถ่วงเวลาหนีพร้อมตะโกนว่าไช่เหยียนเป็นรัชทายาทตัวปลอม(ทั้งหมดต่างได้ยินประโยคนี้กันเต็มสองหู) เจิ้งเยี่ยนกระโดดลงน้ำว่ายไปช่วยไช่เหยียน  ระหว่างนั้นน้องต้วนเลยยิงธนูที่เตรียมไว้ไปที่เรือ จากนั้นทุกคนก็ไปรุมดูไช่เหยียน พี่หลานจวิ้นสยาพาไช่เหยียนกลับวังพร้อมเฝิง น้องต้วนหลิ่งชวนเจิ้งเยี่ยนไปทำแผลที่บ้านกับพี่อู่ตู๋ ส่วนชางหลิวจวินรีบกลับไปรายงานมู๋ควงต๋าแทน

น้องต้วนหลิ่งจัดการบาดแผลให้เจิ้งเยี่ยน น้องเลยโดนถามว่าได้ยินที่อามู่กู่ตะโกนพูดไว้ไหม น้องเลี่ยงตอบไปว่าได้ยินไม่ชัดไปแทน น้องถอดถุงมือเจิ้งเยี่ยนออกมาเพื่อเช็ดถูมือให้ (ตอนนี้น้องเลยเห็นรอยสักของสียอดมือสังหารครบทุกคนละ พี่หลานจวิ้นสยาอยู่บนต้นแขน ชางหลิวจวินอยู่บนหน้า ของพี่อู่ตู๋อยู่บนคอ และสุดท้ายของเจิ้งเยี่ยนอยู่บนหลังมือ) เจิ้งเยี่ยนเลยถามว่างั้นชางหลิวจวินจะได้ยินชัดไหม น้องเลยตอบว่าน่าจะชัดเจนอยู่ เลยเจอะเจิ้งเยี่ยนจับเชยคางพร้อมจองมองใบหน้า พร้อมชมว่าหน้าน้องต้วนสวยงามยิ่งนัก แถมยังชวนให้น้องต้วนมาติดตามเขาแทนพี่อู่ตู๋อีก ก็พอดีพี่อู่ตู๋กลับมากับไหสุราพร้อมเอ่ยปากขับไล่เจิ้งเยี่ยนออกไปทันที555

เจิ้งเยี่ยนยังคงดื่มสุราชั้นต่ำพร้อมพูดคุยกับพี่อู่ตู๋ ส่วนน้องต้วนนั่นนอนฟังพี่ๆคุยกันบนเตียง เลยรู้ว่าเฝิงเป็นอดีตที่ปรึกษากองกำลังกลุ่มเงา แต่เพราะทำผิดเผยความลับให้พี่สาวที่แต่งเข้าตระกูลไช่ ตัวเองเลยโดนจับเข้าคุก

ส่วนไช่เหยียนที่โดนเปิดโป่งต่อหน้าสี่ยอดมือสังหาร พอกลับเข้าวังก้ออาละวาดฟาดหน้าพี่หลานจวิ้นสยาไปหนึ่งฉาด เลยโดนพี่หลานจวิ้นสยาชักกระบี่พาดคอกลับไปแทนถึงจะได้สติว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร ไช่เหยียนยอมลงทุนร้องไห้อ้อนวอนให้พี่หลานจวิ้นสยาตามไปลอบฆ่าทุกคนที่ได้ยินเรื่องในวันนี้โดยเฉพาะน้องต้วนหลิ่ง แต่พี่หลานจวิ้นสยาปฎิเสธเพราะตอนนี้ทุกคนได้ยินหมดแล้ว เจิ้งเยี่ยนคงไปบอกฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว ส่วนชางหลิวจวินคงไปบอกกับมู๋ควงต๋า ส่วนเขาไม่อาจจะสู้กับพี่อู่ตู๋ จากนั้นอีไช่เหยียนสั่งให้ไปนอนสงบสติซะ (อีไช่เหยียนชั่วมากหลงในอำนาจสุดๆ มาสวมรอยแล้วยังพยายามฆ่าเขาตลอดเวลาอีก)

น้องต้วนหลิ่งนั่นตื่นมาบนอกพี่อู่ตู๋สุดแสนสบายใจอิอิ น้องต้วนลุกมาดูหลักฐานที่เก็บซ่อนไว้ในฝักกระบี่พี่อู่ตู๋ ยังคิดไม่ตกว่าจะทำยังไรดี ส่วนพี่อู่ตู๋ตื่นแล้วเกิดอาการเมาค้าง55ยังคุยได้นิดหน่อยก็มีบ่าวมาตามให้ทั้งคู่ไปพบกับมู๋ควงต๋า

มู๋ควงต๋านั่นตื่นมาก็ฟังรายงานเรื่องเมื่อคืนจากชางหลิวจวิน ให้บ่าวไปตามฉางพิ่ง พี่อู่ตู๋และน้องต้วนหลิ่งให้มาพบที่เรือนตัวเอง จากนั้นให้ชางหลิวจวินเล่าเรื่องราวอีกที พร้อมถามน้องต้วนหลิ่งเรื่องจดหมายลับในฝักดาบของอามู่กู่ น้องต้วนหลิ่งเลยบอกว่าได้มอบให้เจิ้งเยี่ยนไปแล้ว แต่ชางหลิวจวินบอกว่าไหนมะวานจะเป็นคนมอบให้มู๋ควงต๋าไง น้องต้วนเลยเล่าเหตุการณ์มะคืนที่ไช่เหยียนโดนจับจนกระทั้งโดนถีบลงเรือสุดท้ายโดนอามู่กู่ ตะโกนกล่าวหาว่าเป็นตัวปลอมดังลั่นเรืออีก เนื่องอามู่กู่จากเปิดโป่งเรื่องนี้ไปแล้ว น้องเลยตัดสินใจเองว่าจะเป็นการดีกว่าถ้ามอบให้เจิ้งเยี่ยนไปคืนนั้นเลย เพราะเจิ้งเยี่ยนคงจะรีบนำไปมอบให้ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวทันที่แน่นอน ซึ่งจะดูน่าเชื่อถือกว่าที่จะให้มู๋ควงต๋าเป็นคนนำไปมอบให้ทีหลัง ซึ่งในเนื้อความจดหมายก้อกล่าวถึงว่าไช่เหยียนเป็นตัวปลอม

มู๋ควงต๋ากับฉางพิ่งลอบมองหน้ากัน มู๋ควงต๋ามีโทสะเล็กน้อยที่น้องต้วนทำโดยพลการ จึงสั่งสามคนออกไปก่อน ตัวเองนั่งปรึกษากับฉางพิ่งต่อ มู๋ควงต๋ายอมรับว่าวิธีของน้องต้วนนั่นดีที่สุด แต่ก็กลัวความฉลาดเกินเบอร์ในวัยของน้องละเกิน กลัวน้องเลี้ยงไม่เชื่อง แต่ยังดีที่ตอนนี้น้องยังอยู่ฝั่งเขา

พี่อู่ตู๋และน้องต้วนหลิ่งจะไปเยี่ยมมู่ชิง เพิ่งคุยได้ไม่นานก็โดนบ่าวตามน้องต้วนหลิ่งให้ไปพบมู๋ควงต๋าคนเดียว น้องต้วนหลิ่งโดนมู๋ควงต๋าสั่งให้คัดลอกจดหมายมะวาน แล้วให้ฉางพิ่งไปนำเอาฎีกาลายมือป๋าตูมาเทียบสำนวน ฉางพิ่งอ่านข้อความที่น้องเขียนก็เชื่อว่าเป็นสำนวนของป๋าตูจริง รวมทั้งเรื่องใช้ภาษาฮั่นในการเขียนจดหมายให้อามู่กู่กับฮาตานปาเท่อเพื่อไม่ให้คนอื่นในเผ่ารู้ความลับนี้ มู๋ควงต๋าสั่งให้น้องต้วนหลิ่งไปพักผ่อนสิบห้าวัน จากนั้นให้กลับเข้าจวนมาช่วยงานฉางพิ่งเพื่อเรียนรู้สะสางงาน มู๋ควงต๋าหวังความสัมพันของต้วนหลิ่งกับมู่ชิงเพื่อหวังทำการใหญ่ในภายหน้า

ในวังเจิ้งเยี่ยนรายงานเรื่องราวเมื่อคืนให้ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวฟัง แต่หลี่เหยียนชิวยังคงเก็บอาการทำเป็นไม่ใส่ใจ ก็พอดีไช่เหยียนฟูมฟายร้องไห้มาพบเล่าว่าโดนชาวหยวนใส่ร้ายว่าเขาเป็นตัวปลอม ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวก็ปลอบใจไช่เหยียนไป พร้อมให้เจิ้งเยี่ยนออกไปก่อน

ส่วนน้องต้วนหลิ่งกลับมาที่เรือนพักกลับไม่เจอะพี่อู่ตู๋ พบแต่กระดาษเขียนทิ้งไว้ให้น้องตามไปที่ใต้สะพาน น้องต้วนหลิ่งรีบร้อนวิ่งออกไปพบพี่อู่ตู๋ยืนอยู่ไกลๆพร้อมหลอกล่อให้น้องวิ่งตามหาพี่เขาไปเรื่อยๆ จนน้องเหนื่อยเลยตะโกนสั่งให้พี่อู่ตู๋หยุดเล่นเดียวนี้555 พร้อมถามหาจดหมาย สรุปยังซ่อนอยู่ในฝักกระบี่พี่อู่ตู๋อย่างดี น้องต้วนเลยถามว่าจะพาน้องไปที่ใด แต่พี่อู่ตู๋ไม่บอกแต่จับจูงน้องไปลงเรือแล้วพายออกนอกเมืองไปสองคน ระหว่างล่องเรือไปตามแม่น้ำ ก็แวะซื้อข้าวปลาอาหารไว้ทำกินกันบนเรือ น้องต้วนหลิ่งก็นั่งมองดื่มด่ำความงามของธรรมชาติสองฝากฝั่งไป กินนอนอยู่บนเรือสามวันสามคืนก็ถึงจุดหมาย

พี่อู่ตู๋จะแบกน้องต้วนหลิ่งขึ้นเขา เพราะทางชันหนทางไกล แต่น้องต้วนหลิ่งจะจับจูงมือพี่ค่อยๆเดินขึ้นไปด้วยกันแทน ทั้งคู่เดินมาถึงยอดเขาหน้าผาสูงก็เจอะรูปสลักพยัคฆ์ขาวที่แกะมาจากหินก้อนใหญ่ น้องต้วนหลิ่งก็รู้ละพี่พี่อู่ตู๋เขาพามาเยือนสำนักไป๋หูของพี่นะเอง จากนั้นก็พาเข้าสำนัก พี่อู่ตู๋ก็รีบปัดกวาดทำความสะอาดภายในอาคารใหญ่ เบื้องหน้ามีรูปสลักเทพพยัคฆ์ขาวที่แกะมาจากหยกขาวกลางโถง พี่อู่ตู๋พาน้องต้วนมาทำความเคารพพร้อมแนะนำตัวเองและน้องต่อหน้าเทพพยัคฆ์ขาว พร้อมถามชื่อจริงน้องอีกครั้ง ครานั้นพี่เขาตื่นเต้นจนจำไม่ได้555 น้องต้วนเลยกล่าวคำเองว่าหลี่รั่วทำความเคารพพร้อมขอพรให้ต้าเฉินรบชนะไม่มีแพ้ ส่วนพี่อู่ตู๋นั่นขอพรให้น้องต้วนกลับสู่ราชสำนักอย่างปลอดภัย

จากนั่นพี่อู่ตู๋ก็พาน้องต้วนไปชมทั่วๆในสำนักไป่หู ที่ตอนนี้เหลือพี่เขาสืบทอดเพียงคนเดียวแล้วตอนนี้ ยังพาไปดูห้องตัวเองสมัยเด็กอยู่เรียนวิชาที่นี้ จนน้องรื้อไปเจอะเอี๊ยมแดงสมัยพี่อู่ตู๋แรกเกิด พี่ก้อเขินไม่ให้น้องดู แล้วไล่ให้น้องไปเดินเล่นส่วนพี่จะหุงข้าวเตรียมอาหารเย็นจ้า55 หลังกินอาหารเย็นก็ค่ำพอดี คืนนี้พระจันทร์ขึ้นส่องสว่าง พี่อู่ตู๋พาน้องต้วนไปชมหุบเขาดอกท้อฮ้า

ในขณะที่น้องต้วนหลิ่งก็ตะลึงในความงามที่หุบเขาเต็มไปด้วยต้นท้อที่ออกดอกบานสะพรุ่งไปทุกที่บนเขานี้ พี่อู่ตู๋ก็หยิบขลุ่ยบรรเลงเพลงสุขพบพานทันที วิวดีบรรยากาศเยี่ยมพี่อู่ตู๋ก็พาน้องมานั่งกุมมือพร้อมสารภาพความในใจต่อ พรั่งพรูคำพูดมากมายว่าจะพาน้องเที่ยวตามที่น้องต้องการอยากไป ไม่รู้ว่าน้องจะยินยอมไหม ถึงแม้น้องจะต้องขึ้นเป็นจักรพรรดิก็ตาม ต่อหน้าตนอื่นเราจะทำตัวเหมือนเดิม แต่ขอเพียงอยู่กันลำพังกับพี่ พี่เขาจะปฎิบัติตัวเป็นสา..มีที่ดี555 จากนั้นล้วงสร้อยข้อมือที่ร้อยเม็ดถั่วแดงไว้ยื่นมาให้น้อง

ส่วนน้องต้วนหลิ่งก็ได้แต่นิ่งอึ้งพูดไม่ออกเพราะตื่นเต้นมาก อีพี่อู่ตู๋ดันเข้าใจว่าน้องปฎิเสธก็หน้าเศร้าจิตตกฝืนยิ้มคิดว่าน้องคงไม่ยินดี เลยเจอะน้องต้วนจับคอพี่อู่ตู๋โน้มมาจูบปากแทน อีพี่อู่ตู๋ร่างแข็งค้างจ้องตาน้องแต่ก็ไม่ขยับปากออกนะ555 ส่วนน้องต้วนก็แสนจะอับอายที่เผลอไปจูบพี่เขาก่อน555 จนทั้งคู่ได้สติน้องต้วนจึงหยิบสร้อยข้อมือมาใส่ ส่วนพี่อู่ตู๋หลังได้สติก็วิ่งเตลิดเข้าไปในป่าดงท้อแล้วตีลังการำมวยอย่างไร้สติ555 พอน้องต้วนวิ่งตามมาพบพี่เขา อีพี่อู่ตู๋ก้อวิ่งไปแอบหลบหลังต้นไม้อีกอะไรจะเขินบ้าได้ขนาดนี้เนีย555 จนน้องเดินไปนั่งชมวิวดงท้อตรงริมผาแทน ให้พี่เขาไปสงบสติก่อน หลังพี่อู่ตู๋ได้สติก็เป่าขลุ่ยบรรเลงเพลงใหม่ ก่อนจะตามไปนั่งกับน้องต้วน บรรยากาศเป็นใจพี่อู่ตู๋เลยจับน้องจูบเองคราวนี้จริงจังจนน้องเริ่มกลัวว่าพี่จะลงมือตรงนี้ ส่วนพี่ก็กลัวน้องจะหนาวเพราะก็ดึกมากแล้วอยู่บนยอดเขาด้วย เลยเดินจูงมือพาน้องกลับจูบต่อในห้องพักดีกว่า555

คืนนี้หลังรับรู้ถึงความรู้สึกของกันและกันแล้ว พี่อู่ตู๋ก็กอดจูบลูบไล้น้องต้วนไม่ยั้ง แถมกอดกันแน่นกว่าเดิม เพียงแต่ว่าน้องยังซิงไม่เคยมีประสบการณ์ แถมพี่อู่ตู๋ก็ไม่เคยกระทำกับชายใดมาก่อน ก็กลัวว่าจะทำน้องเจ็บแล้วอาจไม่ชอบไปแทน เลยขอเวลาไปปรึกษาเจิ้งเยี่ยนก่อนพร้อมกับเตรียมหาอุปกรณ์เสริมด้วย น้องต้วนก็นึกว่าว่าคืนนี้จะรอดพ้น ไม่จ้าพี่อู่ตู๋ก็จับน้องกอดจูบถูไถจนเสร็จกิจทั้งคู่ไปแทน555 ตื่นเช้ามาพี่อู่ตู๋ไปนั่งซักกางเกงให้น้องอีกครั้ง555


ไช่เหยียนสั่งให้เฝิงไปขโมยข้อสอบของน้องต้วนมาเผาทิ้ง แล้วให้เฝิงจัดคนไปลอบสังหารน้องต้วนให้ได้ เฝิงลังเลเพราะน้องต้วนเป็นคนของอู่ตู๋ คนที่ไม่ควรไปมีเรื่องด้วย แต่ไช่เหยียนยืนยันสั่งเฝิงให้ไปทำการมาให้ได้

บนเขาสำนักไป๋หูฝนตกหนักมาก จนพี่อู่ตู๋กลัวว่าจะเกิดน้ำป่าท่วมทาง เลยชวนน้องกลับจวนกันก่อน ทั้งคู่มาคำนับกล่าวลากับเทพพยัคฆ์ขาว จากนั้นพี่อู่ตู๋ก็บ้าพลังโชว์พายเรือต้านฝนให้น้องดู555 แต่น้ำในแม่น้ำไหลเชี่ยวแถมน้ำขึ้นสูง เลยต้องแวะจอดเรือแล้วไปจ้างรถม้าเพื่อเดินทางกลับแทน ระหว่างเดินทางก้อคลอเคลียพูดคุยด้วยความเสน่หาต่างจากตอนแรกเจอะละเกิน555 น้องต้วนกังวลเรื่องผลสอบ คาดว่าจะโดนไช่เหยียนกลั่นแกล้ง พี่อู่ตู๋ก็ปลอบใจไป พอถึงเมืองเจียงโจว ปรากฎว่าในเมืองน้ำท่วมสูง ในจวนก็ไม่พ้น ในเรือนพักพี่อู่ตู๋ก็มีน้ำทะลักท่วมพื้นไปหมดแล้ว แถมชางหลิวจวินที่คุมบ่าวขนของหนีน้ำท่วมให้มู่ชิง พอเห็นหน้าของพี่อู่ตู๋ก็ตามมาต่อว่าพี่อู่ตู๋ที่หายไปตั้งหายวัน บอกว่าในวังสั่งตามพี่อู่ตู๋ตั้งสี่ครั้งแล้ว

พี่อู่ตู๋เลยมาบอกน้องต้วนว่าต้องรีบเข้าวังด่วน ตอนนี้ให้น้องต้วนไปอยู่ใกล้ๆกับชางหลิวจวินไว้เพื่อความปลอดภัย น้องต้วนเลยว่าจะออกไปที่จวนอัครเสนาบดีแต่มองรอบๆในเรือนพักเพิ่งเห็นข้าวของในบ้านอยู่ผิดที่ มีร่องรอยคนแอบมารื้อค้น น้องต้วนเลยวิ่งไปหาชางหลิวจวินทันที

พี่อู่ตู๋เข้าวังพร้อมโดนสั่งให้ปลดกระบี่อีกแล้ว555 เลยเจอะพี่อู่ตู๋ดีดผงคันใส่สององครักษ์ผู้โชคร้ายจนทรุดลงไปนอนด้วยความคัน555 เดินไปหน้าห้องทรงอักษรก็เจอะเจิ้งเยี่ยนเฝ้าประตูอยู่ ด้านในได้ยินเสียงของมู๋ควงต๋า คงยังประชุมไม่เสร็จเลยต้องยืนเฝ้าประตูก่อน เจิ้งเยี่ยนถามว่าไปไหนมา อีพี่อู่ตู๋ทำมือเป็นนัยว่าเขาพาน้องไปบับๆกัน เจิ้งเยี่ยนถึงขั้นชูนิ้วกลางให้อีพี่อู่ตู๋555 แต่พี่อู่ตู๋ไม่สนยังส่งมือว่าหลังคุยงานเสร็จจะขอความรู้พร้อมปรึกษาเทคนิคจากเจิ้งเยี่ยนต่อด้วย555

ยังไม่ทันจะได้เข้าเฝ้าฝ่าบาท แม่ทัพเซี่ยโย่วก็เดินมาหาพี่อู่ตู๋สะก่อน ทั้งคู่จะปะทะกันเรื่องพี่อู่ตู๋ฝ่าฝืนพกกระบี่เข้าวังและวางยาองครักษ์หลวง ก็มีเสียงฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวรับสั่งออกมาให้ปลดกระบี่สุริยะการแผดเผาส่งเข้าห้องทรงอักษร พร้อมสั่งพี่อู่ตู๋ให้มอบยาถอนพิษให้แม่ทัพเซี่ยโย่วแล้วต่างคนให้เลิกแล้วกันไป

พี่อู่ตู๋เข้าห้องทรงงาน จึงพบว่าภายในห้องมีมู๋ควงต๋า ไช่เหยียน หลานจวิ้นสยาและเจิ้งเยี่ยน ไช่เหยียนมอบกระบี่สุริยะการแผดเผาคืนให้พี่อู่ตู๋ พร้อมยังกล่าวชวนเรื่องให้มารับใช้ตัวเองที่ตำหนักบูรพาเหตุที่ปฎิเสธเป็นเพราะบุตรบุญธรรมหวังซานรึ พี่อู่ตู๋บอกว่าไม่ใช่บุตรบุญธรรมแต่เป็นเพราะรับปากพ่อของน้องไว้ ว่าจะดูอยู่ข้างกายน้องไม่ยอมห่างแม้สักก้าว(พี่อู่ตู๋ช่างมั่งคงยิ่งนัก) จนฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวสนใจถามถึงจนขอดูข้อสอบของหวังซาน ไช่เหยียนเริ่มร้อนตัวจะขออยู่เป็นเพื่อนหลี่เหยียนชิว แต่โดนปฎิเสธพร้อมสั่งให้ทุกคนออกไปก่อน

พี่อู่ตู๋โดนฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวกล่าวถึงหน้าที่ของเจ้าสำนักไป๋หูที่ต้องภักดีปกป้องจักรพรรดิต้าเฉิน แต่พี่อู่ตู๋ดูจะกระทำการตามใจชอบละเกิน555 ก็มีขุนนางเข้ามากราบทูลว่าข้อสอบของหวังซานโดนพิษน้ำท่วมเสียหายไม่อาจจะเอามาตรวจสอบดูได้ ทุกคนต่างอึ้ง แต่ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวรับสั่งให้แม่ทัพเซี่ยโย่วไปตามผู้เข้าสอบทั้งหมดที่ข้อสอบเสียหายจากน้ำท่วม ให้เข้าวังมาทำข้อสอบใหม่ในคืนนี้ด่วน

มู๋ควงต๋ากลับเข้าจวนก็ตามน้องต้วนหลิ่งเข้ามาต่อว่าที่ไม่เกลี่ยกล่อมให้พี่อู่ตู๋เข้าไปรับใช้ในวังบูรพา น้องจำต้องรับปากมู๋ควงต๋าว่าจะพยายามโน้มน้ามใจให้พี่อู่ตู๋ให้ ชางหลิวจวินเข้ามารายงานว่าเจิ้งเยี่ยนมาหาเพื่อรับตัวน้องต้วนหลิ่งเข้าวังด่วนตอนนี้

น้องต้วนหลิ่งตามเจิ้งเยี่ยนเข้าไปในวัง พบกลุ่มคนหนุ่มมากมายกะลังเดินเข้ามาในวัง แต่ตัวน้องโดนพาไปที่ตำหนักอีกหลังคนเดียว พร้อมกับได้กินอาหารฝีมือของเจิ้งเยี่ยนสะที(แถมยังโดนเจิ้งเยี่ยนหยอกขอเข้าหอกับน้องอีกแนะ555) อาหารอร่อยสะจนน้องอยากให้พี่อู่ตู๋ทำอาหารได้แบบนี้จัง555

หลังกินข้าวเสร็จ เจิ้งเยี่ยนก็นำกระดาษข้อสอบมาให้น้องต้วนเขียน ด้วยเหตุว่ามีข้อสอบจำนวนหนึ่งโดนน้ำท่วมทำให้เสียหายนะเอง หัวข้อสอบฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวเป็นคนออก น้องเลยเขียนคำตอบที่ได้มาจากความรู้ที่ท่านพ่อสั่งสอนเขามา หลังน้องเขียนคำตอบเสร็จก็ถามหาพี่อู่ตู๋  เจิ้งเยี่ยนบอกให้น้องรออยู่ที่นี่ ส่วนตัวเองนำกระดาษสอบออกไป

รอสักครู่พี่อู่ตู๋ก็แอบเข้ามาหาน้องต้วนหลิ่ง พร้อมนั่งกอดน้องบอกว่าตอนนี้ยังกลับไม่ได้ ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวจะตรวจข้อสอบของน้อง ส่วนน้องต้วนก็เล่าว่ามู๋ควงต๋ากำลังกดดันน้องให้มากล่อมพี่อู่ตู๋ให้เข้าตำหนักบรูพา น้องจะทนไม่ไหวแล้วแถมตอนนี้มีคนแอบมารื้อค้นของในเรือนพัก ตอนนี้อดสงสัยทั้งเจิ้งเยี่ยนและพี่หลานจวิ้นสยาไม่ได้ พี่อู่ตู๋เลยว่าเดียวเขาจะจัดการเรื่องพวกนี้เอง น้องต้วนถามว่าเจิ้งเยี่ยนอยู่ฝ่ายใดกันแน่ พี่อู่ตู๋ลมเพชรหึงกำเริบทันทีที่ได้ยินน้องต้วนพูดถึงชื่อชายอื่น เลยจับน้องกอดจูบลูบคล้ำเพื่อหาร่องรอยว่าน้องต้วนโดนเจิ้งเยี่ยนแตะเนื้อต้องตัวรึป่าว555 พี่อู่ตู๋จูบจนน้องต้วนชวนกลับบ้าน(..ไปทำต่อ555) เจิ้งเยี่ยนก็เข้าพอดีแถมขอมาเล่นด้วยคน555 เลยเจอะพี่อู่ตู๋ด่าอีกแล้ว สรุปว่าฝ่าบาทรับสั่งให้น้องไปเข้าเฝ้า

น้องต้วนหลิ่งยืนต่อหน้าฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวก็นึกถึงท่านพ่อ ทั้งคู่มีรูปร่างหน้าตาที่คล้ายกันมาก อาสามหลี่เหยียนชิวพูดถึงคำตอบที่น้องเขียน ว่าทำให้ท่านนึกถึงใครบ้างคน คำตอบของน้องที่ทำให้เขาพึงพอใจ ตอนนี้น้องต้วนกับอาสามทั้งคู่พูดคุยปัญหาของแคว้นไปในทางเดียวกันเดียวจะส่งข้องสอบน้องให้ขุนนางคุมสอบตรวจอีกที ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวสั่งให้น้องออกไปได้แล้ว พร้อมเรียกพี่อู่ตู๋เข้ามาพบอีกครั้ง

น้องต้วนหลิ่งรอจนพี่อู่ตู๋ออกมาพร้อมเล่าว่าเขาได้รับคำสั่งให้ตามหาพิทักษ์ปฐพี ขณะกำลังเดินออกจากวัง พี่อู่ตู๋ก็จับได้ว่ามีมือสังหารลอบติดตาม แต่ก็ไม่สามารถลงมือทำอะไรพี่เขาได้555 น้องต้วนหลิ่งรู้ว่าไช่เหยียนเริ่มลงมือกำจัดเขาแล้วแน่ๆ กลับถึงเรือนพี่อู่ตู๋ก็เอาก้อนอิฐหนุนขาเตียงหนีน้ำท่วม คืนนั้นทั้งคู่นอนกอดกันนิ่งๆกันเตียงหล่นน้ำ555

ตื่นมาน้องต้วนก็ตะลึงมองสะพานไม้กระดานที่ต่อเข้ามาในเรือน แถมยังมีเรือน้อยจอดอยู่อีก น้องต้วนเดินไปนั่งในเรือให้พี่อู่ตู๋หวีผมผูกผมแต่งตัวให้น้อง แล้วพี่อู่ตู๋จะพาน้องนั่งเรือไปเที่ยวในเมืองอีก555 จู่ๆน้องต้วนก็ได้ไอเดียเลยให้พี่อู่ตู๋พายเรือไปตามมู่ชิ่งพร้อมสั่งให้นำเงินมาด้วยก่อนจะลงเรือมาด้วยกัน ชางหลิวจวินตามลงมาด้วยทันที

ฝากไช่เหยียนตื่นมาก็เรียกเฝิงมารายงานเหตุการณ์เมื่อคืน จิตใจเริ่มหวั่นไหวเพราะฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวได้เห็นลายมือแล้ว ไหนจะแนวความคิดเลิศล้ำอีก บ่ายนี้จะประกาศรายชื่อ ส่วนวันมะรืนจะเรียกสอบหน้าพระที่นั่ง หอบหายใจด้วยความกลัดกลุ้มบอกให้เฝิงไปตามหลานจวิ้นสยามาพบ

เมืองเจียงโจวเจิงนองไปด้วยน้ำ พี่อู่ตู๋พายเรือไปนอกจวนกองทัพเกราะดำก่อน พบแม่ทัพเซี่ยโย่วอยู่บนเรือกำลังจะไปลาดตระเวนในเมือง น้องต้วนเอาจดหมายของมู๋ควงต๋ามาให้ดู เป็นหนังสือจากจวนอัครมหาเสนาบดีทำเรื่องเบิกอาหารเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัย ส่วนมู่ชิ่งมีมาเป็นหลักประกันอีกด้วย แม่ทัพเซี่ยโย่วจึงมอบเรือบรรทุกเสบียงอาหารของกองทัพเกราะดำสิบลำ เพื่อให้พวกน้องต้วนไปแจกจ่ายเสบียงอาหาร นอกจากนี้น้องต้วนยังรับคนที่ประสบภัยขึ้นเรือเพื่อไปส่งยังพื้นที่สูงพ้นน้ำ มู่ชิ่งนั่นดูสนุกสนานกับการมาช่วยคนในครั้งนี้

ทั้งหมดล่องเรือมาในตรอกลึกแห่งหนึ่ง น้องต้วนเห็นหญิงชราส่งเสียงเรียกจากบนชั้นสองของบ้านที่จมน้ำ พี่อู่ตู๋พายเรือไปรับหญิงชรามาขึ้นเรือพร้อมจำหน้าหญิงชราคนนี้ได้ หญิงชราเองก็จำหน้าพี่อู่ตู๋ได้เช่นกัน น้องต้วนได้ยินหญิงชราพูดขอบคุณก็รู้ว่าเป็นชาวเซียเปย ชางหลิวจวินถึงขั้นถามว่าน้องรู้จักกี่ภาษาเนีย555 ขณะจะพายออกไปต่อก็เจอะ หลานจวิ้นสยาพายเรือตรงมาพร้อมมารับหญิงชราคนนั้นกลับไปด้วยกัน น้องต้วนเอาอาหารไปแจกจ่ายจนหมดแล้ว ก็เลยแยกเรือกับมู่ชิ่งพากันกลับบ้าน

ระหว่างที่นั่งพายเรือกลับกันสองคน น้องต้วนถามพี่อู่ตู๋ถึงหญิงชราคนนั้น สรุปหญิงชราเป็นแม่ของว่าที่คู่หมั้นของหลานจวิ้นสยา แต่โชคร้ายที่เกิดสงครามทำให้คนรู้จักของเขาล้วนตายไปหมดสิ้นเหลือเพียงหญิงชราคนเดียว จ้าวขุยส่งคนไปจับนางมาเพื่อข่มขู่หลานจวิ้นสยาให้ไปลอบสังหารน้องต้วนที่ซั่งจิ่ง ระหว่างที่น้องต้วนเก็บหมาเก็บแมวเก็บสัตว์ที่หนีน้ำมาขึ้นเรือ ก็ได้ยินคนตะโกนขอความช่วยเหลือด่วน พี่อู่ตู๋พายเรือไปดูทันที เป็นชาวบ้านกำลังช่วยนายทหารที่ใส่ชุดเกราะกองทัพเจิงเป่ยที่ได้ดูป่วยหนัก ชาวบ้านบอกทหารผู้นี้คือคนส่งสารที่มาจากทางเหนือ น้องต้วนเลยพาขึ้นเรือตรวจอาการแล้วพากลับไปที่จวนทันที

ที่ตำหนักบูรพา ไช่เหยียนเดือดดาลที่หลานจวิ้นสยาปฎิเสธการลอบฆ่าน้องต้วน แถมยังโดนหลานจวิ้นสยาแอบด่า ว่าเมืองหลวงผจญอุทกภัยอีไช่เหยียนควรจะออกหน้าไปเยี่ยมประชาชนในใต้ของตัวเองสักหน่อยไหม แถมก่อนหน้าจะเข้าวังมาเขายังเห็นรัชทายาทตัวจริงและบุตรชายของอัครเสนาบดีไปแจกจ่ายเสบียงอาหารให้เหล่าผู้ประสบภัยไปทั่วเมืองด้วยนะ ก็พอดีเจิ้งเยี่ยนมาตามไช่เหยียนให้ไปพบฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว


ภายในตำหนักใหญ่ ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวพร้อมขุนนางเจ้าหน้าที่หกกรมมากันพร้อมหน้า ไช่เหยียนก็มาถึงพอดี หมอหลวงกำลังฝั่งเข็มรักษาทหารส่งสาร เนื่องจากน้องต้วนเป็นคนไปพบและได้ฟังคำพูดก่อนทหารจะสลบ จึงต้องอยู่เพื่อถวายข้อความ ว่าเมื่อหนึ่งเดือนก่อน ชาวหยวนเคลื่อนพลมารบนอกเมืองเย่เฉิง เปิดฉากโจมตียามวิกาล กองทัพของเราพ่ายแพ้ เสียแม่ทัพหูไป ส่วนใต้เท้าหลี่ว์ตกอยู่ในวงล้อมศัตรูไม่รู้เบาะแสที่แน่ชัด

เหล่าขุนนางคิดว่าเรื่องนี้น่าจะเกี่ยวกับครั้งที่ชาวหยวนส่งราชทูตมาเพื่อแลกสองเมืองคราวก่อน เหล่าขุนนางต่างกล่าวเรื่องไม่อาจแบ่งกองกำลังจากเมืองอื่นมาช่วย เนื่องจากเพิ่งย้ายเมืองหลวง แถมประกาศลดกองกำลังทหารไปตั้งเยอะ แถบเจียงหนานก็เจอะภัยพิบัติอีก ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวสั่งเลิกประชุมแต่ให้มู๋ควงต๋ากับแม่ทัพเซี่ยโย่วเข้าไปปรึกษาต่อในห้องทรงอักษร น้องต้วนให้พี่อู่ตู๋แบกทหารคนนั้นกลับจวนไปทำการรักษาต่อ

กลับมาที่เรือนบ่าวรับใช้รีบเข้ามารายงานว่าน้องต้วนสอบได้ลำดับที่เจ็ดของแคว้น พี่อู่ตู๋มอบซองแดงให้น้องต้วนเป็นผู้มอบรางวัลให้บ่าวรับใช้ ส่วนพี่อู่ตู๋นั่นมอบจูบลึกล้ำพร้อมกอดแนบแน่นให้จนสติน้องต้วนหลุดลอยเป็นรางวัล555(เดียวนี้เออะพี่เขาก็จับน้องมาจูบตลอดเลย) แถมพี่อู่ตู๋ยังทวงถามเรื่องที่น้องต้วนบอกถ้าสอบติดจะให้พี่เขาทำอะไรให้สักอย่าง น้องต้วนอายหน้าแดงไม่กล้าบอก(ว่าน้องต้วนอยากโดนพี่กระทำอะ555) พี่อู่ตู๋เลยบอกว่าถ้าน้องต้วนสอบหน้าพระที่นั่งเสร็จแล้ว จะสอนเรื่องหนึ่งกับน้องต้วนนะจ๊ะ ก็พอดีนายทหารผู้นั้นได้สติพอดี

ที่ตำหนักบูรพา อีเฝิงชั่วคิดแผนลอบสังหารน้องต้วนให้อีไช่เหยียน โดยรอจังหวะให้น้องต้วนสอบติดเป็นขุนนาง แล้วให้อีไช่เหยียนทำทีส่งเสริมน้องต้วนให้ไปเป็นขุนนางที่นอกเมือง จากนั่นส่งมือสังหารกลุ่มเงาตามไปฆ่า แต่ในแผนนี้จะสำเร็จมีข้อบังคับว่าต้องแยกพี่อู่ตู๋ออกจากน้องต้วนก่อน อีไช่เหยียนยังไม่พอใจถามต่อว่าถ้ามีพี่อู่ตู๋อยู่ยังสามารถลอบฆ่าทั้งคู่ได้ไหม อีเฝิงชั่วบอกต้องรวมมือกับหลานจวิ้นสยาอาจจะทำสำเร็จ อีชั่วไช่เหยียนยิ้มให้กับแผนชั่วๆของมัน

ที่เรือนพี่อู่ตู๋ ทหารนายนั้นชื่อซุนถิง เป็นทหารเฝ้าด่านชายแดนเมืองเย่เฉิง เคยติดตามหลี่เหยียนหงทำสึกตั้งแต่อายุสิบหกตอนนี้ก็ผ่านมาสิบปีละ ต่อมาหลี่เหยียนหงถูกยึดอำนาจ กองทัพเจิงเป่ยถูดจัดระเบียบใหม่ เขาเลยกลับเมืองเย่เฉิง เฝ้าระวังชายแดนเมืองเย่เฉิง เมืองเหอเจียงและเมืองชางโจว เมื่อหนึ่งเดือนก่อนกองทัพชาวหยวนโดยมีฮวาเอ่อร์ชาลูกน้องของวอคว่อไถ ยกทัพมาโจมตีเมืองเย่เฉิง ถึงจะต้านทานการโจมตีไว้ได้แต่ก็สูญเสียทหารไปมากมาย ส่วนชาวหยวนหลังยกทัพมาตีก้อยกทัพกลับออกไป

น้องต้วนรู้กลศึกของชาวหยวนดี ว่ากองทัพชาวหยวนต้องมาอีกแน่ แต่ตอนนี้แคว้นไม่มีทหารมากพอจะแบ่งปันไปคุ้มครองเมืองเย่เฉิงได้ทันในตอนนี้ น้องต้วนเริ่มคิดแผนจะช่วยเหลือเมืองเย่เฉิงคราวๆ เพราะถ้าเมืองเย่เฉิงแตกจะพาให้อีกสองเมืองล้มตาม แคว้นก้อจะเสียดินแดนทางเหนือ

เช้าวันต่อมาซุนถิงถามน้องต้วนว่าจะได้เข้าเฝ้าไหม ถ้าไม่ได้เข้าเฝ้า เขาต้องรีบกลับเมืองเย่เฉิง น้องต้วนเลยสั่งให้รออยู่ในบ้าน หลังเขาสอบหน้าพระที่นั่งเสร็จจะมาให้คำตอบ

พี่อู่ตู๋พาน้องต้วนมาส่งสอบ ส่วนพี่ต้องรีบเข้าวังไปก่อน น้องต้วนมาพบหวงเจียนที่สนามสอบเลยได้รู้จักเพื่อนใหม่อีกสองคน ฉินชวี่กวง เจิงหย่งนั่ว ล้วนแต่อายุมากกว่าน้อยไปหลายปีมาก555 ทั้งหมดนัดพบปะหลังสอบเสร็จที่ร้านบะหมี่อันดับหนึ่งในใต้หล้า

น้องต้วนหลิ่งกำลังเข้าแถวเตรียมไปสอบก็เจอะเจิ้งเยี่ยนเรียกให้น้องไปเข้าประตูลัดด้านข้างคนเดียวท่ามกลางสายตาผู้เข้าสอบอื่นๆ555 เดินเข้าไปก็เจอะกับพี่อู่ตู๋อีกพร้อมชี้โต๊ะให้น้องไปนั่งตรงนั้น มู่ชิ่งก็วิ่งเข้ามาแบ่งขนมโชคดีดอกท้อรูปปลากินกันคนละครึ่งตัว(มู่ชิ่งเป็นเพื่อนที่แสนดีของน้องต้วนหลิ่งจริงๆนะเนีย) จากนั้นผู้เข้าสอบทยอยเข้ามานั่งจนเต็มลานสอบ พร้อมมีสี่ยอดมือสังหารมาเป็นคนคุมสอบ พี่หลานจวิ้นสยาแอบเห็นสร้อยข้อมือถั่วแดงบนข้อมือของน้องต้วน น้องต้วนรู้ว่าพี่หลานจวิ้นสยาคงมองหาสร้องประคำที่ให้น้องไว้คราวนั้น แต่น้องได้มาก็ไม่เคยหยิบมาสวมใส่เลย

เมื่อเริ่มการสอบ ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวเดินมาประกาศหัวข้อสอบวันนี้แล้วเดินจากไป ปล่อยให้ผู้เข้าสอบเขียนคำตอบกันไป หัวข้อสอบเป็นเรื่องเกี่ยวกับการรับมือกับศึกนอกศึกในได้อย่างไร น้องต้วนหลิ่งลองคิดว่าถ้าเป็นท่านพ่อจะทรงจัดการปัญหานี้ได้ยังไร ใกล้เที่ยงอากาศร้อนจัด มีนางกำนัลมาเสิร์ฟชาที่โต๊ะทุกคน เพียงแต่ของน้องต้วนนั่นพี่อู่ตู๋จะเป็นคนมาเสิร์ฟให้จ้า รับประกันไม่มียาพิษแน่นอน

เมื่อสอบเสร็จน้องต้วนก็เห็นอีชั่วไช่เหยียนแอบมองอยู่ อีชั่วไช่เหยียนเดินมาพร้อมขันทีที่มาบอกผู้เข้าสอบทุกท่าน ให้ไปรวมงานเลี้ยงมื้อเย็นในวังแล้วก็เดินจากไป น้องต้วนเห็นเจิ้งเยี่ยนก็รีบบอกความประสงค์จะเข้าพบฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว ก่อนน้องต้วนจะตามเข้าไปรอที่ห้องทรงอักษรก็เจอะพี่หลานจวิ้นสยา เลยขอนัดคุยกับพี่เขาแบบส่วนตัวสักหน่อย จากนั่นเดินไปหาพี่อู่ตู๋แล้วทวงถามว่าถ้าน้องต้วนจะไปที่ใดพี่อู่ตู๋จะตามน้องไปใช่ไหม ตอนนี้น้องต้วนจะไปเมืองเย่เฉิงละ พี่อู่ตู๋ตอบว่าไปทันทีแล้วบอกจะกลับไปเก็บของละ ทำเอาน้องไม่สบายใจที่พี่อู่ตู๋ไม่คิดจะถามอะไรหน่อยหรอ555 พี่อู่ตู๋บอกเชื่อมั่นในตัวน้อง ด่านถงกวนยังผ่านกันมาได้เลย

พี่หลานจวิ้นสยาก็เดินมาตามนัด น้องต้วนบอกมีเรื่องจะกล่าวพร้อมยกมือตบหน้าพี่หลานจวิ้นสยาเต็มที่หนึ่งฉาดจนพี่อู่ตู๋ตกใจหมดเลย555 น้องว่านี้คือการระบายความโกรธที่พี่หลานจวิ้นสยากระทำกับหญิงชราผู้นั้น ที่ปล่อยให้นางอยู่อย่างโดดเดียวเพราะไม่อยากให้ใครรู้ถึงความลับและจุดอ่อนตัวเอง จากนี้ไปให้ดูแลหญิงชราผู้นั้นให้ดี ไม่งั้นถ้าน้องได้เป็นขุนนางจะเล่นงานพี่ไม่เลิกแน่นอน จากนั้นก็เดินไปกับพี่อู่ตู๋ พี่เห็นน้องยังคงโกรธกรุ่นอยู่เลยอธิบายบอกน้องว่าหลานจวิ้นสยาเป็นคนไร้ความรู้สึก...แล้วก็เปลี่ยนเรื่องพาน้องต้วนไปกินข้าวที่ตำหนักพระมเหสีตามที่มู่ชิ่งบอกไว้ ระหว่างเดินไปในตำหนัก น้องต้วนอดจะเปรียบเทียบพี่หลานจวิ้นสยากับพี่อู่ตู๋ไม่ได้ ถึงทั้งคู่จะเป็นยอดมือสังหารเหมือนกัน

ในตำหนักพระมเหสีมู่จิ่นจือ น้องต้วนกินข้าวคนเดียวเพราะมู่ชิ่งสอบเสร็จก็สลบหลับไปยังไม่ตื่นเลย555 พระมเหสีมู่จิ่นจือไล่พี่อู่ตู๋ไปกินข้าวข้างตำหนักไม่ต้องเฝ้าน้องต้วน พระมเหสีมู่จิ่นจือเริ่มเกริ่มถามเรื่องแต่งงานกับน้องต้วนทำให้น้องต้องใช้แผนคนดวงแข็งไม่เหมาะมีเมียมาต้านไว้ก่อน555

หลังกินข้าวเสร็จทั้งคู่ไปยืนรอที่หน้าประตูห้องทรงอักษร ก็ได้ยินเสียงไอของฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว ก็ให้พอดีมีนางกำนันมาส่งยา น้องต้วนเลยแกล้งเกี่ยวขานางกำนันล้มจนยาหกใส่พี่อู่ตู๋ ทำให้ต้องกลับไปต้มใหม่ น้องต้วนดมยาบนร่างส่งสายตาบอกพี่อู่ตู๋ พี่อู่ตู๋ก็เข้าใจทันที ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวรับสั่งให้น้องต้วนเข้าพบได้แล้ว แถมโดนอาสามหยอกว่ายังไม่ทันได้เป็นขุนนางกลับมาเข้าเฝ้าถี่ละเกิน555 ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวรับสั่งชมเชยคำตอบของน้องมาก บอกว่าหลายปีผ่านมา นี้เป็นคำตอบข้อสอบเพียงฉบับเดียวที่อ่านแล้วทำให้เขาเศร้าใจมาก แล้วถามว่าอดีตฮ่องเต้หลี่เหยียนหงคิดว่าเป็นคนเช่นไร น้องต้วนครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วตอบว่าเป็นคนที่น่าสนใจ กลับเป็นคำตอบที่โดนใจมากของฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว พอดีนางกำนันมาส่งยาอีกรอบ น้องต้วนเลยไปรับถ้วยยามาถวายแล้วแอบจับชีพจรของฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว ปรากฎว่าชีพจรดีเพียงแต่เบาไปสักหน่อย

ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวบอกว่าถ้าคำตอบน้องไม่อ้างถึงฮ่องเต้หลี่เหยียนหงจะให้น้องเป็นจ้วงหยวน แต่เมื่อนำท่านมาอ้างเลยจะให้น้องต้วนเป็นทั่นฮวาแทน น้องต้วนก้มกราบคำนับลงหน้าอาสี่ แต่น้องต้วนถือโอกาสนี้ขออาสาไปดูแลเมืองเย่เฉิงด้วยตัวเอง ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวหัวเราะทันที หยอกน้องต้วนว่ายังไม่ทันติดประกาศราบชื่อให้น้องเป็นทั่นฮวาเลยนะ น้องต้วนบอกว่าอยากไปขจัดทุกข์เมืองเย่เฉิงให้แทนฝ่าบาท พร้อมเขียนแผนที่เมืองเย่เฉิงและอธิบายการคาดคำนวนแผนการรบของชาวหยวนพร้อมเสนอแผนรับศึกที่น้องคิดไว้ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวตื่นตะลึงกับแผนของน้อง พร้อมสั่งให้เจิ้งเยี่ยนไปตามมู่ค่วงต๋า เซี่ยโย่ว ซือปิงชาง ซูฝา และอู๋จุนมาหารือทันที

ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวนั่งพิงพนักเก้าอี้รอขุนนางมา น้องต้วนเลยให้พี่อู่ตู๋จับตรวจชีพจร สรุปชีพจรปกติ ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวเลยบอกน้องต้วนไม่ต้องห่วงทรงรู้ร่างกายตัวเองดี แถมถามกลับว่าทำไมน้องถึงสนใจเหตุการณ์ทางเขตเหอเป่ย พอจะตอบก็พอดีอีชั่วไช่เหยียนเสือกมาพอดี แล้วเดินมาแกล้งทักน้องต้วน ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวเลยบอกว่าตอนนี้น้องต้วนเป็นทั่นฮวาคนใหม่แล้ว พร้อมมอบข้อสอบของน้องต้วนให้มันอ่าน อีชั่วไช่เหยียนก็แสดงอาการถอดถอนใจเศร้าสร้อยร้องไห้ออกมา(อีตอแหล) อีชั่วไช่เหยียนก็ถามชื่อที่มาของหวังซาน น้องเลยบอกความหมายของชื่อว่าหวังซานคือความหมายของฟ้าดิน อีชั่วไช่เหยียนตอแหลชื่นชมเรื่องความสามารถในการรบที่ด่านถงกวนของน้อง แต่ในคำพูดแฝงความแดกดันน้องไปมา

เมื่อเหล่าขุนนางมาครบ ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวมองหน้าทุกคน ว่ามะวานนั่งฟังพวกเขาอภิปรายมาครึ่งค่อนวันไม่ได้คำตอบหรือแนวทางแก้ไขแต่ยังใด วันนี้กลับมีหวังซานอาสาไปขจัดทุกข์เมืองเย่เฉิงให้เขาแล้ว เซี่ยโย่วแสดงอาการตกใจพร้อมไม่เห็นด้วยอย่างแรงว่าน้องเด็กไปและยังไม่เคยทำสงคราม มู่ค่วงต๋าเลยยกสงครามที่ด่านถงกวนผลงานของน้องมาโชว์ น้องต้วนรีบบอกว่างานนี้มีพี่อู่ตู๋และอาจารย์เฟ่ยหงเต่อ อีขุนนางแก่ซูฝาแดกว่าน้องมีวาทศิลป์เป็นเลิศ ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวตัดบทให้น้องต้วนอธิบายแผนการรับศึกให้ทุกคนฟังพร้อมกัน

น้องต้วนแก้ปัญหาด้วยการทำสัญญากับแคว้นเหลียวก่อน และจะจัดการเรื่องของกองกำลัง และไม่มีการเพิ่มค่าใช้จ่ายของกองทัพในเรื่องเสบียง ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวลองถามความเห็นของอีชั่วไช่เหยียน ก็ตอแหลตอบว่าเป็นแผนที่ดี ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวเลยถามว่าน้องต้วนหลิ่งต้องการคนเท่าไร กลับได้คำตอบว่าไม่ต้องการสักคนเดียว เซี่ยโย่วกลับแสดงอาการห่วงน้องต้วนแทน พร้อมจะมอบคนให้แต่น้องขอไม่รับแทน เลยได้ใจแม่ทัพเซี่ยโย่วแทนเต็มๆ ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวถามว่าใครนำทัพให้น้องละ คำตอบคือพี่อู่ตู๋นะเอง แม่ทัพเซี่ยโย่วถึงขั้นต่อต้านทันที555 น้องต้วนหลิ่งเลยบอกว่าพี่เขามีประสบการณ์จากการติดตามแม่ทัพจ้าวขุยทั้งยังเคยติดตามอดีตฮ่องเต้หลี่เหยียนหงด้วย เรื่องจัดทัพไม่มีปัญหาแน่นอน มู่ค่วงต๋าสนับสนุนพร้อมเสนอให้นำเจ้าพนักงานปกครอง ผู้พิพากษา นายทะเบียบเพื่อจัดการปัญหาภายในเมืองเย่เฉิง

หลังทุกคนเห็นตรงกันก็สั่งให้มู่ค่วงต๋าว่าพรุ่งนี้ ออกหนังสือแต่งตั้งน้องต้วนหลิ่งกับพี่อู่ตู๋ทันทีจากนั้นก็แยกย้ายออกไปได้ น้องต้วนหลิ่งเดินออกมาพร้อมอีชั่วไช่เหยียน อีชั่วชิงเสนอเงื่อนไขว่ามันจะไม่แตะต้องน้อง(ถุย...ย) น้องต้วนหลิ่งอย่าเพิ่งเปิดโป่งมัน รอให้น้องกลับมาจากเมืองเย่เฉิงก่อนค่อยมาคุยตกลงกัน น้องต้วนหลิ่งเลยย้อนอีชั่วว่าอยากรู้ปะทำไมน้องถึงอยากไปเมืองเย่เฉิง เพราะเขตเหอเป่ยคือพื้นที่ศักดินาของท่านพ่อน้องเอง ดังนั้นอาสี่จึงเห็นด้วยอย่างแรง อีชั่วไช่เหยียนเหมือนโดนลากมาตบกลางลานตลาดจนหน้าสั่นเพราะมันไม่รู้ความสำคัญความนัยลับๆนี้นะเอง

ทั้งคู่พากันเดินจากมา พี่อู่ตู๋ก็บอกน้องต้วนว่าคนที่น้องสามารถใช้เขาได้คือแม่ทัพเซี่ยโย่ว พร้อมบอกว่าตัวเองเขียนจดหมายเรียกคนมาช่วยงานน้องอีกคนชื่อว่าเหยี่ยนตี๋อดีตลูกน้องของจ้าวขุยมีฝีมือชำนาญการจัดทัพ น้องต้วนหลิ่งยังไปตามซือซีไว้ดูแลบัญชีกองทัพ คืนนี้วิ่งตามหาคนรวมเดินทางจนค่ำแล้ว น้องยังต้องไปพบแก็งค์เพื่อนใหม่ที่ร้านบะหมี่ต่อ

ที่ร้านบะหมี่สามหนุ่มนั่งดื่มสุรารอน้องต้วนหลิ่ง ทั้งหมดต่างยินดีที่ได้พูดคุย น้องแนะนำพี่อู่ตู๋ว่าเป็นพี่บุญธรรม(มะก่อนเป็นพ่อบุญธรรม555) ส่วนพี่อู่ตู๋ก็ขอตัวลงไปข้างล่างปล่อยให้พวกน้องนั่งคุยกันไป สามหนุ่มตกใจที่น้องจะไปเมืองเย่เฉิง แต่ในเมื่อน้องต้วนรับคำสั่งมาแล้ว ทุกคนเลยช่วยกันวิเคราะห์สถานการณ์แคว้นเหลียวไปถึงแนวคิดต่างๆในการจัดการเมืองเย่เฉิงให้น้องต้วนไปลองคิดดู ทำให้น้องต้วนได้ความคิดมากมายที่บางสิ่งตัวเองยังลืมคาดคำนวนไปบ้าง

ที่ตำหนักบูรพา หลังอีชั่วไช่เหยียนพบน้องต้วนในใจยิ่งหวาดกลัวทั้งร้อนร้นยิ่งกว่าเดิม เขาอยากฆ่าน้องต้วนให้เร็วขึ้นไปอีก อีชั่วเฝิงมาเสนอแผนลอบสังหาร ว่าจะส่งมือสังหารกลุ่มเงาลอบตามไปฆ่า ในขณะเดียวกันก็จะไปซื้อคนในกลุ่มองครักษ์ในเมืองเย่เฉิง อู่ตู๋ตอนนั้นคงวุ่นวายกับการจัดการทหาร น่าจะมีโอกาสลงมือ ถ้ายังไม่สำเร็จจะขายข่าวให้ชาวหยวนลงมือจัดการน้องต้วนอีกที อีชั่วไช่เหยียนสั่งให้อีชั่วเฝิงให้ฆ่าให้หมดจดทั้งพี่อู่ตู๋และน้องต้วน

ร้านบะหมี่ใกล้จะปิดแล้วเลยต้องแยกย้ายกันกลับบ้าน น้องต้วนได้แนวคิดดีๆไปมากมายจากเหล่าสหายใหม่กลุ่มนี้ พอลงมาก็พบว่าพี่อู่ตู๋นั่งดื่มสุรากับเจิ้งเยี่ยนอยู่น้องต้วนเลยทักทายเจิ้งเยี่ยนที่มาบอกส่งลาน้องต้วนคืนนี้แทนเพราะพรุ่งนี้ไม่ว่าง555 ทั้งสามคนเดินคุยกันไปตลอดทางกลับเข้าจวน เจิ้งเยี่ยนถามว่าน้องไม่ชอบไช่เหยียนหรอ น้องต้วนไม่ตอบอิอิ(แสดงออกชัดขนาดนี้55) แต่เจิ้งเยี่ยนมีน้ำใจมอบจดหมายลายมือตัวเองให้น้องต้วน ไว้ไปขอความช่วยเหลือจากเจ้าเมืองเหยา ถ้าหากเมืองเย่เฉิงตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก หลังเจิ้งเยี่ยนไปแล้ว น้องต้วนถามพี่อู่ตู๋ว่าทำไมเจิ้งเยี่ยนมาถามน้องเรื่องนี้ พี่อู่ตู๋คิดว่าเจิ้งเยี่ยนน่าสงสัยตัวตนที่แท้จริงของไช่เหยียนมาแต่แรก แถมคืนนั้นเขาก็ได้ยินที่อามู่กูตะโกนว่าไช่เหยียนเป็นตัวปลอม น้องต้วนจูงมือพี่อู่ตู๋บอกว่ากลับถึงจวนคงต้องเข้าพบมู่ค่วงต๋าต่อ พี่อู่ตู๋ถามน้องว่าเป็นเรื่องจริงใช่ไหมที่พี่เขามีความสามารถที่จะเป็นแม่ทัพนำคนออกรบรับศึกได้ น้องต้วนบอกว่ายามพี่อู่ตู๋ใส่ชุดเกราะต้องเป็นแม่ทัพที่อาจหาญมากๆแน่นอน เลยโดนพี่อู่ตู๋จับจูบเลยอิอิ ส่วนพี่อู่ตู๋นั่นเป็นห่วงน้อง พี่อู่ตู๋บอกว่าต่อไปนี้มือน้องต้วนจะต้องเปื้อนเลือดอีกมากมาย แต่ไม่เป็นไรพี่อู่ตู๋เขาจะเป็นคนลงมือจัดการฆ่าเองทั้งหมดให้น้อง และย้ำว่าน้องห้ามใจอ่อนไม่งั้นภัยจะตามมาไม่สิ้นสุด น้องก็รับปากพี่ทันที

เมื่อกลับมาถึงจวน ก็เจอะบ่าวดักรอเพื่อพาทั้งคู่ไปพบมู่ค่วงต๋า เมื่อน้องต้วนไปที่เรือนพบว่ามู่ค่วงต๋านั่งคุยกับผู้อื่นอีกสองคน น้องต้วนขอโทษมู่ค่วงต๋าที่เขากลับมาช้าเพราะไปพบกับสหายมา มู่ค่วงต๋าบอกไม่เป็นไรพร้อมแนะนำคนที่เขาจะติดตามน้องไปในครั้งนี้ หลินอวิ้นฉีทำหน้าที่ตรวจสอบผลงาน หวังเจิงเป็นผู้พิพากษาติดตามกองทัพของอดีตจักรพรรดิ น้องต้วนรู้ละว่าคงเป็นคนของมู่ค่วงต๋าเพื่อไว้สอดแนมตัวเองแหละ หลังแนะนำตัวกันเสร็จจากนั่นก็ให้หลินอวิ้นฉีกับหวังเจิงออกไปได้

มู่ค่วงต๋านั่งฟังแผนของน้องต้วนอย่างละเอียดอีกครั้ง น้องต้วนเลยบอกแผนยืมเสบียงจากแคว้นเหลียวเพราะว่าอาจารย์เฟ่ยหงเต๋ออยู่กับเย่ลู่จงเจิงที่แคว้นเหลียว น่าจะสามารถคุยให้ได้ สรุปแผนทั้งหมดของน้องน้้นมู่ค่วงต๋าเห็นชอบหมด

มาถึงตอนนี้มู่ค่วงต๋ากล่าวโทษน้องที่ทำอะไรโดยพลการอีกแล้ว เพิ่งสอบได้เป็นทั่นฮว่า ทำไมถึงเสนอตัวไปเมืองหน้าด่านทางเหนือที่แสนอันตรายโดยไม่มาปรึกษากันก่อน พี่อู่ตู๋ออกหน้าว่าเป็นความคิดตัวเอง แต่น้องต้วนหลิ่งบอกว่าเป็นความคิดของน้องต่างหาก ที่ทำเช่นนี้เพราะอยากอยู่กับเขาให้นานอีกสักหน่อย (...มู่ค่วงต๋าหมดคำจะกล่าว555) มู่ค่วงต๋าโมโหน้องที่ทำตามอารมย์ชั่ววูบ บูชาความรักไม่สนใจความก้าวหน้าในชีวิต  เลยถามว่านี่ที่แท้เจ้าทั้งสองจะหนีตามกันไปหรอ...แล้วยังคิดจะกลับมาอีกไหม?(555รักพี่ให้หนีพ่อที่แท้จริง) น้องต้วนรับปากว่าจะกลับมาแน่นอน ยิ่งทำให้มู่ค่วงต๋าโมโหขึ้นไปอีก เลยบอกให้พี่อู่ตู๋ออกไปก่อน

มู่ค่วงต๋าว่ากล่าวน้อง อย่าได้ทำตัวปีกกล้าขาแข็งออกอุบายแอบหนีไปจากเขา น้องต้วนบอกไม่มีเจตตนาจะทำเช่นนั้น เพียงแค่อยากใช้เวลาอยู่ร่วมกับพี่อู่ตู๋มากอีกสักหน่อยจริงๆ หลังกลับจากเมืองเย่เฉิงแล้ว น้องต้วนยินยอมทำทุกอย่างตามที่มู่ค่วงต๋าจะสั่ง มู่ค่วงต๋าว่าน้องติดใจอะไรพี่อู่ตู๋นักหนา แถมด่าว่าราคะนั่นทำให้คนขาดสติ หรือว่าอู่ตู๋บังคับให้น้องตัดสินใจทำแบบนี้ น้องต้วนปฎิเสธบอกทั้งหมดเป็นความคิดตัวเอง ทั้งเรื่องความรักชอบและความรักชาติที่ตัวเองอยากปกป้องแผ่นดินเกิด มู่ค่วงต๋าทนนั่งฟังมานานจนเพียลใจ555 บอกว่าเป็นเพราะน้องยังเด็กเลยติดคน รออีกไม่กี่ปีก็จะตาสว่าง แล้วจะเห็นว่าความรักเป็นเรื่องไม่สำคัญอีกต่อไป ตอนนี้เมื่อไปถึงเมืองเย่เฉิงให้ระวังตัวให้มาก ให้เขียนจดหมายมารายงานมาให้สม่ำเสมอ แล้วเขาจะทำเรื่องโยกย้ายให้น้องกลับมาเข้าราชสำนักโดยเร็วที่สุด

พี่อู่ตู๋ยืนรอจนน้องต้วนออกมาจากห้องมู่ค่วงต๋า น้องต้วนก็บอกจะไปเยี่ยมมู่ชิ่ง แต่มู่ชิ่งไปถึงดันหลับไปแล้ว ทั้งคู่เลยเดินกลับเรือนที่พัก พี่อู่ตู๋ให้น้องต้วนไปนอนก่อนส่วนตัวเองเตรียมเก็บข้าวของสำหรับเดินทางพรุ่งนี้

น้องต้วนหลิ่งนอนไปนานแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้มีมือกำลังลูบไล้เอวน้องในห้องมืดสลัว ตามมาด้วยปากของพี่อู่ตู๋ที่บรรจงป้องน้ำให้น้อง จากนั้นก้อกลายเป็นจูบล้ำลึกจนน้องต้วนลืมตัวลูบไล้กายพี่อู่ตู๋ตอบกลับไปแทน เป็นนานกว่าน้องต้วนจะได้สติ ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่บนรถม้าที่กำลังออกเดินทางนอกเมืองหลวงไปแล้ว แถมตอนนี้ทั้งน้องและพี่อู่ตู๋ล้วนใส่แต่ชุดเสื้อผ้าตัวในเอง น้องต้วนเลยลุกมานั่งดูที่หน้าต่างรถม้าเห็นสองข้างทางเป็นทางหลวงนอกเมืองแล้ว พี่อู่ตู๋ลุกมาโอบกอดจับน้องกดลงไปนอนพร้อมกอดจูบลูบไล้ต่อ ไม่พอยังจัดการถอดชุดน้องต้วนออกจนหมดตัว แล้วบอกว่าตอนนี้ไม่มีใครแล้ว พร้อมจับน้องมาจูบทั่วร่างเลยคราวนี้ น้องต้วนก้อเขินจะถอดชุดให้พี่ด้วย พี่อู่ตู๋จัดการถอดชุดตัวเองแทนทำเอาน้องเขินหนักไปอีก พี่อู่ตู๋บอกเป็นผัวเมียจะอายกันไปทำไม555 แถมหยอกน้องอีกว่าน้องนอนลูบไล้กายพี่มาตลอดก็รู้แหละว่าน้องชมชอบบุรุษ ระหว่างบรรเลงเพลงรักพี่ก็ถามน้องตลอดว่าชอบรึป่าวๆ555  เพราะคราวนี้พี่อู่ตู๋เขาจะสอบบทเรียนรักจนจบหลักสูตรแบบแท้จริง (นี่สงสัยว่าคืนนั่นที่ร้านบะหมี่ เจิ้งเยี่ยนคงติวเข้มให้พี่อู่ตู๋แน่นอน555) หลังเสร็จกิจก็ถามว่าน้องเจ็บรึป่าว จากนั้นก็จัดการเช็ดตัวน้องพร้อมจับสวมเสื้อผ้าและห่มผ้าให้เรียบร้อย ก่อนพี่เขาจะออกไปตรวจเส้นทางต่อ

เดินทางต่อมาไม่นานก็ถึงสถานีพักม้า น้องเลยได้เจอะคณะเดินทางจะร่วมทางไปเมืองเย่เฉิงประกอบด้วย ซุนถิง เหยียนตี๋ หลินอวิ้นฉี หวังเจิง และครอบครัวสกุลหลิน บางคนยกครอบครัวมาเลย บางคนก็พาพวกพ้องตามมาด้วยสรุปคณะติดตามมีจำนวนมากถึงยี่สิบกว่าคน รวมถึงคนของมู่ค่วงต๋าอีกสรุปรวมๆแล้วสี่สิบคน ตอนนี้น้องต้วนหลิ่งเป็นขุนนางมารับตำแหน่งท่านเจ้าเมืองเย่เฉิงคนใหม่ ส่วนพี่อู่ตู๋นั่นรับตำแหน่งเซี่ยวเว่ยแห่งเมืองเหอเจียน เป็นแม่ทัพใหญ่ ทั้งคู่นั่งที่โต๊ะด้วยกัน รอลูกจ้างร้านมาเสิร์ฟบะหมี่ พี่อู่ตู๋บอกว่าแถวนี้ไม่มีอาหารอร่อยๆแต่ไม่ต้องห่วงเพราะเขาไปขอสูตรอาหารมาจากเจิ้งเยี่ยนแล้ว ถึงเมืองเย่เฉิงแล้วจะทำอาหารดีๆให้น้องต้วนหลิ่งกินเอง(เป็นสามีที่เก่งกาจในทุกเรื่องเลยนะเนีย555) น้องต้วนได้ยินก้อปลื้มใจเลบตักบะหมี่ตัวเองให้พี่อู่ตู๋เขา แล้วบอกให้กินกินเยอะๆ แล้วถามด้วยความเป็นห่วงว่าพี่เหนื่อยไหม? พี่อู่ตู๋ดันคิดไปอีกเรื่องมองน้องต้วนหน้าแดงแล้วบอกว่า ที่ให้พี่กินอิ่มแล้วจะได้ใช้งานให้เต็มที่ใช่ไหม ทำเอาน้องต้วนเขินทันที555

หลังกินข้าวเสร็จหลินอวิ้นฉีก็บัญชีมาให้น้องตรวจ น้องเลยทำการตรวจตราคนในคณะพร้อมจดจำชื่อหน้าตาของทุกคน ส่วนพี่อู่ตู๋ออกไปตรวจตรารอบๆที่พัก คืนนี้ต้องนอกพักที่นี้ แต่สถานีพักม้านอกเมืองหลวงไม่มีห้องพัก ทุกคนเลยต้องนอนรวมกันในห้องโถง ทั้งคู่นอนด้วยกันที่มุมหนึ่งมีฉากบางลมกั้นไว้ น้องต้วนนอนหนุนแขนพี่อู่ตู๋ ส่วนพี่อู่ตู๋ตอนนี้ทำได้แค่จับน้องมาจูบปากแล้วกระซิบบอกน้องต้วนว่าพรุ่งนี้จะกระทำเจ้าให้ตาย น้องต้วนหมดคำจะกล่าว555(อีพี่อู่ตู๋คิดอยากกระทำน้องต้วนมากมาย เสียดายไม่มีห้องส่วนตัว ตอนนี้ห้องโดยสารรถม้าคือห้องสวีตไว้ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ของพี่อู่ตู๋ละสิ555)

ริมทางห่างออกไปห้าลี้ มือสังหารกลุ่มเงาถูกฆ่าไปมากมายโดยคนชุดดำผู้หนึ่งที่กำลังถอดเก็บป้ายชื่อจากกองซากศฟเหล่านี้ พร้อมกับเตรียมเผาทำลายซากต่อไป

ที่วังหลวง ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวที่กำลังตรวจฎีการับสั่งให้แม่ทัพเซี่ยโย่วเข้าพบ พร้อมถามเขาว่าตอนนี้อีชั่วไช่เหยียนทำอะไรอยู่ เซี่ยโย่วบอกว่าช่วงนี้อีชั่วไช่เหยียนขยันต่องานกองทัพมาก ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวสั่งให้เซี่ยโย่วไปเอา จดหมายลายมือของอีชั่วไช่เหยียนมาดู เลยสังเกตุเห็นตัวหนังสือคำว่าหลี่จากคำว่าแผ่นดินสกุลหลี่

ส่วนอีชั่วไช่เหยียนเรียกอีชั่วเฝิงมารายงานความคืบหน้า สรุปว่ามันส่งหน่วยสังหารกลุ่มเงาไปสามกลุ่ม ทั้งหมดสี่สิบแปดคนทั้งหมดดักซุ่มในที่ลับ คาดว่าหนึ่งเดือนจะทำการสำเร็จ

ฝากคณะน้องต้วนหลิ่งที่เดินทางมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว ตอนน้องต้วนนี้จำคนในขบวนได้ทุกคนละ ต่อหน้าคนอื่นพี่อู่ตู๋จะแสดงเป็นผู้คุ้มกันที่แสนภักดี แต่พออยู่ในที่ส่วนตัวพี่อู่ตู๋ก็เข้าไปปรนนิบัติพัดวีให้น้องเป็นอย่างดี โดนเฉพาะยามน้องนอนกลางวันบนรถม้า555 ส่วนกลางคืนพี่อู่ตู๋จะแอบหลบเข้ามาในห้องพักน้องเพื่อพร่ำพลอดบอกรัก ขยันทำการบ้านทำหน้าที่สามีได้ดีมาก เดินทางมานานจนปลายฤดูร้อนก็มาถึงเขตแดนเหอเป่ย

วันนี้ฝนตกหนัก ข้างหน้าไม่มีโรงเตี๊ยม แถมล้อรถม้าคันหนึ่งติดหล่มอีก พี่อู่ตู๋ก็เข้าไปช่วยลูกน้องเข็นรถม้าให้พ้นหล่ม จากนั่นก็นำขบวนไปพักที่ป่าเพื่อหลบน้ำป่าที่อาจไหลมาท่วมทาง พี่อู่ตู๋จัดขบวนรถม้าเป็นวงกลมล้อมไว้ จากนั้นพาคนออกลาดตระเวนรักษาการณ์รอบนอก พร้อมจัดการแบ่งคนเฝ้ายามทั้งคืน พี่อู่ตู๋เข้าไปบอกน้องต้วนหลิ่งว่าคืนนี้ต้องนอนบนรถม้าในป่า น้องต้วนกลับเป็นห่วงพี่ จับพี่ถอดเสื้อดูไหล่ที่แดงก่ำเพราะไปช่วยเขาเข็นรถ น้องเลยเอายามาทาคลึงกล้ามเนื้อให้ พี่อู่ตู๋กลับขอจูบจากน้อง น้องก็ให้จูบแต่โดนดี พี่อู่ตู๋บอกน้องอย่าลืมกินน้ำขิงกันเป็นหวัด จากนั้นก็นอนกอดกันไป(หวานเวอร์มากผัวเมียคู่นี้)

อยู่ๆน้องต้วนหลิ่งได้ยินขบวนเสียงฝีเท้าม้าวิ่งมาไกลๆ เลยปลุกพี่อู่ตู๋ให้ลองฟังดู พี่อู่ตู๋เลยจับน้องใส่เกราะประกายพยัคฆ์ขาวทันที น้องต้วนบอกว่าพี่อู่ตู๋อย่ากังวลไปเลย พี่อู่ตู๋กลับบอกว่าเขาต้องดูแลน้องเป็นอย่างดี หากว่าน้องเป็นอะไรไปพี่อู่ตู๋เขาก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว ตอนนี้พี่อู่ตู๋ฟังเสียงฝีเท้าม้าคาดว่าจะเป็นกองทัพม้าประมาณห้าพันนายอยู่ห่างไปห้าลี้

พี่อู่ตู๋สั่งหวังเจินนำสิบคนเฝ้าขบวนรถม้า ส่วนที่คนเหลือที่สามารถสู้ได้ให้ติดตามทั้งคู่ไปลาดตระเวน ตัวน้องต้วนหลิ่งซ้อนหลังพี่อู่ตู๋ขี่เปินเซียวนำทัพออกเดินทาง ห่างไปห้าลี้พบว่ามีทหารชาวหยวนแอบดักซุ่มจะโจมตีเมืองเหอเจียง พี่อู่ตู๋สั่งนับจำนวนคนของตัวเอง นับแล้วมีแค่สิบสองคน ส่วนทหารชาวหยวนที่มีจำนวนหนึ่งพันนาย

พี่อู่ตู๋คิดแผนลอบโจมตีทหารชาวหยวนด้านหลัง โดยการสั่งตัดต้นไม้เตรียมเสียบคบเพลิงบนพื้น จากนั้นก็นำคนบุกเข้าตะลุยทหารชาวหยวน พี่อู่ตู๋ขี่เปินเซียวเป็นกองหน้าใช้กระบี่สุริยะการแผดเผาฟาดฟันทหารตายเกลื่อน ส่วนน้องต้วนหลิ่งระวังด้านหลังใช้เกาทัณฑ์ยิงปกป้องคุ้มครองพี่อู่ตู๋ ทำให้ทหารชาวหยวนปั่นป่วนแล้วจึงรีบพาทุกคนหลบเข้าป่า นับจำนวนคนตัวเองยังอยู่ครบ แล้วก้อออกรบแบบกองโจรสู้ๆแล้วถอยหลบเป็นระยะๆ ล่อให้ทหารหยวนเข้ามาติดกับ จากนั้นก็เผาไม้ที่เตรียมพร้อมโรยยาของพี่อู่ตู๋ทำให้เกิดเป็นระเบิดควัน จากนั้นพี่อู่ตู๋พาทุกคนเข้าไปหน้าประตูเมือง

ทหารเฝ้ากำแพงเมืองเห็นเหตุการณ์ต่างตะโกนเตือนว่ามีศัตรูบุกมาแล้วต่างยิงธนูลงมา เลยเจอะพี่อู่ตู๋ด่า55จนหยุดยิง ก็พอดีกองทัพชาวหยวนวิ่งตามมาโจมตี น้องต้วนหลิ่งบอกทุกคนไปหลบใต้กำแพงแทน กันโดนน้ำมันเดือดราดลงมา ตอนนี้ทหารในเมืองล้วนตื่นตัวแล้วรีบตีระฆังส่งสัญญาณระวังภัยทุกด้าน ตอนนี้ฟ้าใกล้สว่างแล้วมีรองแม่ทัพและทหารออกจากเมืองมาตรวจตรา น้องต้วนหลิ่งเลยแจ้งว่าศัตรูมีอีกไม่น้อย แล้วบัญชาให้ทหารลากศฟทหารชาวหยวนไปแขวนไว้บนประตูเมือง ที่ยังไม่ตายให้จับเป็นเชลย มีรองแม่ทัพมาถามว่าพวกน้องเป็นใคร พี่อู่ตู๋เลยบอกว่าตัวเองเป็นเซี่ยวเว่ยแห่งเมืองเหอเจียน ส่วนน้องต้วนหลิ่งคือท่านเจ้าเมืองเเขตเหอเป่ยคนใหม่ ทุกคนต่างรีบทำความเคารพทั้งคู่เพราะถือเป็นตำแหน่งขุนนางบุ๋นบู๊ที่สูงที่สุดในเขตของเหอเป่ยแล้ว

น้องต้วนหลิ่งสั่งให้ทหารทำกองกำลังไปรับคณะติดตามของตัวเองที่หลบอยู่ในป่า ให้เข้ามาหลบพักในเมืองเหอเจียนให้หมด แล้วให้หาหลินอวิ้นฉีเพื่อรับหนังสือแต่งตั้งของน้อง ส่วนพี่อู่ตู๋ตามหาคนที่รับผิดชอบดูแลกำแพงเมืองมะคืน เพื่อจัดการลงโทษฐานละเว้นการปฎิบัติหน้าที่ พี่อู่ตู๋ให้น้องต้วนหลิ่งเข้าไปพักในเมืองก่อน น้องต้วนหลิ่งเลยนับจำนวนลูกน้องตัวเอง ก้พอดีว่าทหารกำลังลาเชลยชาวหยวนมาขัง น้องต้วนดันเห็นหน้าป๋าตู เลยวิ่งไปดูพร้อมจะเอาน้ำไปให้ เลยเจอะป๋าตูจับน้องเป็นตัวประกันพร้อมทุบน้องจนสลบ แล้วสั่งให้ทหารส่งมอบม้าเพื่อขี่ม้าพาน้องหนีออกมาจากเมือง

ฉางพิ่งเข้าพบมู่ควงต๋าเพื่อรายงานที่ตัวเองไปสืบหาข้อมูลมา ว่าแปดปีก่อนพี่หลานจวิ้นสยาจัดการฆ่าล้างโคตรตระกูลต้วนที่เมืองสวินหยาง คืนนั้นญาติๆทางของต้วนเสี่ยวหว่านไม่มีใครรอดตายเลยสักคน แต่ห้าปีก่อนในเมืองประสภัยแห้งทำให้คนในเมืองสวินหยางอพยนหนีตายออกมาจนหมดจนตอนนี้จนกลายจะเป็นเมืองร้าง แต่โชคดีที่เขาไปเจอะชายชราที่รู้เรื่องในอดีตของคนสกุลต้วน แต่เนื่องจากอากาศร้อนเกินไปไม่เหมาะจะพาชายชรากลับมาด้วย มู่ควงต๋าเลยให้ไปคุยต่อที่ห้อนชั้นบน

น้องต้วนหลิ่งโดนป๋าตูปลุกจนตื่น ตอนนี้น้องต้วนเพิ่งรู้ตัวว่าโดนป๋าตูจับกดลูบไล้ตัวอยู่บนพื้นหญ้า น้องต้วนตกใจรีบปัดป้อง แต่โดนป๋าตูจับถอดเสื้อออกหมดแล้วชิงเสื้อเกราะประกายพยัคฆ์ไป ถือสะว่าเป็นของแลกเปลี่ยนที่น้องติดค้างคราวนั้น แถมยังประกาศว่าตัวน้องเป็นของเขาแล้ว(อีป๋าตูขี้ตู่จริงๆ) น้องต้วนบอกให้ป๋าตูปล่อยน้องกลับไป ป๋าตูไม่ยอม น้องเลยหาจังหวะวิ่งไปหาม้าแล้วขึ้นขี่หวังจะหนีไป แต่อีป๋าตูวิ่งตามแล้วปาหินใส่สะโพกม้าทำให้น้องต้วนตกม้าลงมา เลยโดนป๋าตูจับกดพื้นอีกแล้ว จากนั้นก็มัดมือน้องขึ้นม้าพาไปที่ค่ายทหารชาวหยวน

ระหว่างทางป๋าตูบอกว่าคิดถึงน้อง องครักษ์ของเขาโดนน้องฆ่าเกือบหมด ทำไมน้องถึงมีจิตใจโหดเหี้ยมเพียงนี้ น้องต้วนเลยย้อนว่าชาวหยวนบุกเมืองซั่งจิ่ง สังหารบิดาเขา ทั้งยังฆ่าชาวฮั่นไปทั่วขนาดนี้ ที่น้องทำแค่นี้ยังจะว่าน้องโหดร้ายอีกหรอ ป๋าตูเลยถามว่าน้องเกลียดเขาไหม น้องต้วนบอกว่าไม่เกลียด ป๋าตูถามว่าวิธีการรบมะวานของน้องหรอ เทคนิคการรบเทพมาก ไม่มีใครเอาชนะเขามานานแล้ว น้องต้วนเริ่มระแวงว่าจะโดนล้วงความลับ เลยออกบอกขอร้องป๋าตูให้ปล่อยตัวน้องไป ป๋าตูไม่ยอมปล่อยบอกเขาติดตามหาตัวน้องมาสองปีแล้วเรื่องอะไรจะปล่อยน้องไป

ป๋าตูพาน้องต้วนมาถึงกระโจมของหัวหน้ากองพัน แล้วถูกผูกมัดไว้กับเสา ป๋าตูออกไปเอาอาหารมาให้น้องต้วน ก็มีนายทหารตามมาต่อว่าป๋าตู ที่พาคนออกรบแต่ทหารตายไปมากมายกลับจับเชลยมาได้คนเดียว แล้วสั่งจะให้พาน้องต้วนไปปลอบขวัญเหล่าทหาร ป๋าตูโมโหเลยด่ากลับ นายทหารนั่นกลับฟันดาบใส่หลังป๋าตูหวังฆ่าทิ้ง แต่โชคดีที่ป๋าตูใส่เกราะประกายพยัคฆ์ คมดาบจังไม่อาจฟันเข้าเนื้อเลยเจอะป๋าตูชักมีดเสียบคอนายทหารคนนั้นเข้าไปแทน แล้วสั่งคนมาจัดกาลากรศฟออกไป น้องต้วนเลยตื่นใจในความป่าเถือนของชาวหยวนแท้ๆว่าเป็นแบบนี้

ป๋าตูออกไปอีกครั้ง สักพักมีคนมาตามน้องต้วนไปที่กระโจมบัญชาการ พบว่าผู้บัญชาการกองกำลังต่อว่าป๋าตู ทั้งยังเร่งจะจัดการเอาเมืองเย่เฉิงอีก น้องต้วนฟังจนคำนวนทหารคราวๆในทัพได้ประมาณห้าพันนาย ทั้งหมดเข้ามาในเขตหนานเฉินแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะมีทัพใหญ่ตามมาไหม พอดีป๋าตูโดนผู้บัญชาการสั่งให้ลงมือฆ่าน้อง แต่ป๋าตูปฎิเสธบอกขอเวลาสิบวันจะตีเมืองเย่เฉิงมาให้ได้ จากนั้นจูงน้องต้วนกลับกระโจม บอกเกราะนี้ดีมากให้น้องต้วนใส่ไว้ดีกว่า พร้อมถอดเกราะประกายพยัคฆ์ออกจากตัว แล้วเอาไปสวมคืนให้น้องต้วน แล้วจับน้องนั่งมัดไว้กับเสาอีก เพราะเขาจะออกไปตรวจนับทหารที่เหลือ น้องต้วนเลยเห็นที่ข้อมือป๋าตูมีแถบผ้าเก่าผูกข้อมือเอาไว้ ตอนนี้น้องต้วนยังหาโอกาสหลบหนีไม่ได้เลยถือโอกาสพักเก็บแรงดีกว่า

ไม่รู้หลับไปนานแค่ไหน แล้วโดนแกะเชือกออกตั้งกะเมื่อไรไม่รู้ รู้แต่ตอนนี้ป๋าตูมุดผ้าห่มมานอนข้างๆตัวน้อง น้องต้วนรอให้ป๋าตูหลับสนิทแล้วจะขยับตัว ก็เจอะป๋าตูพลิกตัวมานอนทับร่างน้องพร้อมจะเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อน้องต้วน จนน้องต้องร้องห้ามทันที เพราะขืนปล่อยป๋าตูให้ล้วงมือเข้าไปต้องโดนจินอูกัดตายแน่ ป๋าตูหงุดหงิดลุกมาถอดเสื้อเช็ดตัว น้องต้วนเลยถามว่าแถบผ้าที่ข้อมือคืออะไร ป๋าตูเลยถอดออกมาให้ดู ปรากฎว่าเป็นแถบเสื้อที่น้องฉีกมาเขียนข้อความถึงป๋าตู แล้วผูกไว้กับลูกธนูที่ยิงใส่เรืออามู่กู่คราวนั้นนะเอง

ป๋าตูเลยชวนน้องดื่มสุราน้องต้วนปฎิเสธ น้องอึดอัดกับความรู้สึกของป๋าตู น้องครุ่นคิดว่าป๋าตูตอนนี้เปลี่ยนไปจากจากป๋าตูที่เคยรู้จักเมื่อสมัยอยู่ที่ซั่งจิ่งมากๆ สุดท้ายเจอะป๋าตูกรอกสุราจนน้องหน้าแดงสำลักเหล้าจนไอ น้องเจอะป๋าตูมองด้วยสายตาพิกล เลยถามป๋าตูว่าจับน้องมาคิดจะทำอะไรกันแน่ ป๋าตูบอกว่าอยากกระทำน้องตอนนี้แล้วน้องจะร้องไห้แล้วเกลียดเขาไปทั้งชาติรึป่าว

หลังหักห้ามใจป๋าตูก็เล่าว่า ภายหลังที่ท่านพ่อของน้องต้วนช่วยพาป๋าตูกับบิดาเขาหลบหนีออกมาจากเมืองซั่งจิ่งแล้ว เขาพยายามเขียนจดหมายส่งกลับมาหาน้องห้าหกฉบับ แต่ไม่เคยส่งถึงมือน้องเลย เพราะโดนทหารสอดแนมจับได้หมด เขาเลยโดนบิดาตีจนกระดูกซี่โครงหักต่อหน้าวอคว่อไถ ซ้ำยังเกือบโดนสั่งตัดมือเพราะจะช่วยน้องต้วน ทำให้นอนแปปไปครึ่งปี วันที่เมืองซั่งจิ่งแตก ป๋าตูหนีออกจากกองทัพของพ่อตามลำพังเพื่อจะไปช่วยน้องต้วน จนตัวเองเกือบจะตายในมือทหารชาวฮั่นแทน น้องต้วนฟังแล้วได้แต่อึ้งไร้คำพูด เลยโดนป๋าตูว่าเป็นคนไร้หัวใจ(ถ้าไม่มีพี่อู่ตู๋ในใจแล้ว ป๋าตูนี้ก็แนวพระเอกดิบเถื่อนนะเนีย)

น้องต้วนได้แต่ขอโทษป๋าตูแทน เพราะตัวน้องต้วนไม่สามารถไปไหนได้ น้องก็มีภาระที่ต้องทำ ในอนาคตก็อาจทำเรื่องที่ผิดต่อพวกของป๋าตูอีก ป๋าตูบอกว่าน้องเปลี่ยนไป จะพูดหลอกเขาว่าน้องจะอยู่ด้วยกันตลอดไปไม่ได้หรอ ยังน้อยหลอกให้ดีใจสักนิดก็ยังดี น้องต้วนบอกไม่อยากหลอกป๋าตู  เพราะตัวน้องต้วนไม่มีอะไรจะให้ตอบแทนป๋าตูได้ น้องต้วนเลยถามถึงแม่ป๋าตู เลยรู้ว่าแม่เขาตายไปแล้ว ในโลกนี้เขาถือว่าน้องเป็นญาติเพียงคนเดียว เลยอยากให้น้องติดตามเขาไป

น้องต้วนเลยขอร้องให้ป๋าตูปล่อยน้องไป แล้วค่อยมานัดสู้กัน ป๋าตูไม่สนใจข้อเสนอ บอกจะพาน้องไปอยู่กับตัวเองให้ได้ ส่วนเมืองเย่เฉิงจะตีได้หรือไม่นั้นเขาไม่สน เขาวางแผนให้ทหารชาวเหลียวทางเหนือต่อสู้เสร็จ แล้วจะพาน้องไปยังทุ่งหญ้าฮูหลุนเป้ยเอ่อร์แทน ตอนนี้น้องต้วนถือเป็นคนของเขาแล้ว(ป๋าตูอุบอิบขี้ตู่มากๆ) ป๋าตูชวนน้องต้วนนอนพัก แล้วถามถึงมีดสั้นที่เขาให้น้องต้วนไว้เป็นของแลกใจ น้องต้วนว่าเจอะพี่หลานจวิ้นสยายึดไปให้ไช่เหยียนแล้ว ป๋าตูบอกไม่เป็นไรเดียวทำให้น้องใหม่(ป๋ามากคะ)

น้องต้วนใช้แผนกวนไม่ให้ป๋าตูได้นอน55 บอกว่าทำไมป๋าตูไม่ช่วยน้องไปจัดการไช่เหยียนแล้วทำสัญญายกดินแดนเหนือให้เล่า ป๋าตูตอบว่าจะทำไปทำไม เขาต้องขอบใจไช่เหยียนด้วยซ้ำที่ทำให้เขาจับน้องต้วนได้ที่เมืองนี้ง่ายๆ น้องต้วนถามว่าจะพาเขาไปทุ่งหญ้าฮูหลุนเป้ยเอ่อร์ทำไม ป๋าตูหงุดหงิดบอกไม่ทำไมจะพาน้องไปใช้ชีวิตอยู่ที่นู่นแหละ น้องบอกให้แก้เชือกที่มือ ป๋าตูไม่ยอมแก้ให้บอกเดียวเจอะน้องลอบฆ่า อามู่กู่บอกเขาว่าบนตัวน้องมีตะขาบพิษ น้องต้วนเลยถามว่ารู้แล้วยังจะมากล้าลูบตัวน้องอีก ป๋าตูบอกตายเป็นตายสิ พร้อมกับเอาผ้ายัดปากน้องให้หยุดพูดสะที555(ดิบเถื่อนจริงจังมาก) จากนั้นจับน้องหันหลังกอดรัดเอาขาพาดบนตัวน้องไว้เหมือนตอนที่ทั้งคู่ต้องนอนค้างที่สถานศึกษากันสองคนที่เมืองซั่งจิ่ง ทั้งยังเป็นการกักตัวน้องให้นอนนิ่งๆด้วย55

ตกดึกมีเสียงทหารตะโกนร้องเตือนว่าทหารชาวฮั่นบุกค่ายเข้ามาแล้ว ป๋าตูถีบน้องไปสุดมุมที่นอนแล้วชักดาบออกไป ทั้งค่ายเต็มไปด้วยเปลวไฟลุกไหม้เต็มไปหมด น้องต้วนคิดว่าเป็นฝีมือพี่อู่ตู๋แน่ๆ แต่เสียงด้านนอกดังราวกับมีทหารนับหมื่นบุกเข้ามา น้องต้วนตะโกนเรียกพี่อู่ตู๋ทันที ป๋าตูรีบกลับเข้ามาเอาผ้าอุดปากน้อง แล้วอุ้มวิ่งออกมาจากกระโจม กลับเจอะวัวที่ห่มไฟวิ่งชนจนกระเด็นทั้งคู่ น้องต้วนเห็นดาบตกอยู่เลยเอามาตัดเชือกพร้อมลากป๋าตูให้หลบพ้นทางวัววิ่งพุ่งเข้ามา พร้อมลุกขึ้นตะโกนเรียกพี่อู่ตู๋ ป๋าตูจับน้องกดลงแล้วกอดรัดเอาน้องเข้าเอววิ่งไปที่โรงม้า น้องต้วนเลยกัดข้อมือป๋าตูให้ปล่อยมือ ป๋าตูเลยจะฟาดให้น้องสลบอีกรอบ ปรากฎว่ามีเงากระบี่ฟาดเข้ามา น้องต้วนเลยรีบตะโกนให้พี่อู่ตู๋ยั้งมือก่อน พี่อู่ตู๋พุ่งเข้าหาน้องต้วนแล้วจับตัวมาจูบทันที(ป๋าตูเห็นภาพบาดตาจะๆ) ป๋าตูรีบหยิบทวนยาวมาต่อกรพี่อู่ตู๋ แต่ไม่อาจต่อสู้อู่ตู๋ได้เลย แถมเจอะพี่เขาซัดฝ่ามือเข้าไปจนป๋าตูกระอักเลือด

พี่อู่ตู๋ไม่รีรอผิวปากเรียกเปินเซียวมาทันที แล้วอุ้มน้องต้วนขึ้นเปินเซียวแล้วทั้งคู่ขี่ม้าฝ่าออกไป พี่อู่ตู๋ให้น้องบังคับเปินเซียวส่วนตัวเองใช้กระบี่ต้านธนูและทหารชาวหยวนที่ดักด้านหน้า จนสามารถทลวงออกมาจากค่ายทหารชาวหยวน ที่ตอนนี้เจอะกองทัพวัวไฟบุกตะลุยจนไฟไหม้กระโจมทหารไปมากมาย ตอนนี้พี่อู่ตู๋หมดแรงหมอบกอดอยู่บนหลังน้องต้วน พี่อู่ตู๋ถามว่าน้องเป็นอะไรหรือป่าว พี่เขาเลยได้รับจูบจากน้องแทน น้องต้วนถามว่าว่าพี่โดนธนูหรือป่าว สรุปโดนไปดอกน้องต้วนเลยหยุดม้า พาพี่เขาลงมาถอดชุดเกราะเพื่อผ่าเอาหัวธนูออกที่ตรงหัวไหล่ จากนั้นทายาอุดแผลห้ามเลือด พี่อู่ตู๋ขอจูบเป็นรางวัลน้องก้อใจดีให้พี่หมดตามที่ขอ ตอนนี้ยังไม่พ้นภัยเลยต้องขี่ม้ากันต่อ น้องต้วนเอาเกราะประกายพยัคฆ์ให้พี่ใส่แทน และจะเป็นคนบังคับม้าเองให้พี่อู่ตู๋นอนกอดเอวเอาหน้าซุกหลังน้องไปก่อน

ตลอดทางทหารชาวหยวนยังคงไล่ตามติดทั้งคู่ น้องต้วนบังคับเปินเซียวให้วิ่งไปทางตะวันออก ส่วนพี่อู่ตู๋ยังสลบอยู่ ทหารชาวหยวนแบ่งเป็นสองทัพตีโอบล้อมเปินเซียว ทหารชาวหยวนเตรียมทวนยาวล้อมเบียดเข้ามาตรงกลาง น้องต้วนตะโกนเรียกพี่อู่ตู๋ โชคดีที่พี่อู่ตู๋ตื่นทันเลยได้เป็นคนบังคับให้เปินเซียววิ่งพุ่งลงไปหน้าผา ปรากกฎว่าเปินเซียวกระโดดลงมาตรงสะพานแขวนคะ แล้ววิ่งจนสุดสะพานจากนั้นพี่อู่ตู๋ก็ตัดสะพานแขวนจนขาดจ้า เลยหลุดพ้นทหารชาวหยวนสะที จากนั้นทั้งคู่ก็ให้เปินเซียววิ่งมาจนไปถึงเมืองเย่เฉิง

ทหารหน้าด่านเห็นเปินเซียวก็จำได้ รีบเปิดประตูเมืองให้ทั้งคู่เข้าไป ทหารเข้าแถวมารอรับ แล้วพาทั้งคู่เข้าไปจวนเจ้าเมืองทันที มีคนตะโกนเรียกพี่อู่ตู๋ พี่เขาก็ทำสัญญาณมือ แล้วสั่งให้ทหารออกไปวางกำลังป้องกัน พร้อมเพิ่มทหารลาดตระเวน หลินอวิ้นฉีรีบเข้ามารายงานตัว ตอนนี้เหล่าขุนพลและเจ้าหน้าที่ต่างๆเข้ามารุมล้อมแล้วแย่งกันถามปัญหากับเจ้าเมืองคนใหม่วุ่นวายไปหมด จนพี่อู่ตู๋เริ่มของขึ้น จะใช้วินัยทหารจัดการ ทั้งหมดถึงได้เงียบลง

น้องต้วนหลิ่งตื่นเพราะได้กลิ่นอาหาร55 ลืมตามาเห็นพี่อู่ตู๋เปลือยอกมีผ้าพันแผลพันหัวไหล่แล้วนั่งอุ่นโจ๊ก พี่อู่ตู๋รายงานว่าตัวเองก็เพิ่งตื่น ส่วนน้องนั่นนอนมาสิบสองชั่วยามแล้ว(หนึ่งวันหนึ่งคืน) น้องต้วนถามว่าแผลพี่เป็นยังไง พี่อู่ตู๋เลยมานั่งข้างเตียงให้น้องดู น้องต้วนหลิ่งเลยกอดเอวแล้วจูบปลอบขวัญพี่เขา จูบไปทุกส่วนบนหน้ายันบนแผลที่หัวไหล่ จนพี่อู่ตู๋ต้องบอกว่าโจ๊กจะไหม้แล้ว..ว555 พี่อู่ตู๋เลยไปตักโจ๊กให้น้องกิน

จากนั้นก็ถามว่าพี่อู่ตู๋หาน้องเจอะได้ยังไง เลยได้รู้ว่าพี่อู่ตู๋ขี่เปินเซียวมาที่เมืองเย่เฉิง สายลับกองทัพเมืองเย่เฉิงสั่งเกตุเห็นทหารชาวหยวนมาระยะหนึ่ง สืบพบที่ตั้งแล้วเพียงแต่ตั้งอยู่ชิดแคว้นเหลียวเกินไป หลังจากน้องต้วนหลิ่งที่โดนจับตัวไป พี่อู่ตู๋ใช้กองทหารหนึ่งพันคนออกติดตามแล้วใช้วัวจากเมืองเหอเจียงและเมืองเย่เฉิงทั้งหมดสองร้อยสามสิบตัว จัดการล่อเข้าชนเข้าไปในค่ายทหารชาวหยวน ตอนนี้คนกลับมาได้ทั้งหมด แต่วัวรอดกลับมาร้อยกว่าตัว พี่อู่ตู๋ด่าว่าทหารพวกนี้นิสัยชั่วล้วนเป็นทหารเก่า น้องต้วนรู้ว่าพวกนั้นเห็นว่าเป็นเจ้าเมืองคนใหม่ถึงได้ไม่ยอมลงแรงช่วยเหลือน้องตอนโดนจับไปตอนแรก มีเพียงพี่อู่ตู๋เท่านั้นตามหาแล้วคิดช่วยเหลือน้องอย่างจริงใจ

น้องต้วนหลิ่งขอโทษพี่อู่ตู๋ที่เขาประมาทเอง จนทำให้เกิดเรื่องขึ้นมา พี่อู่ตู๋ถามว่าคนที่จับน้องใช่องค์ชายชาวหยวนคนนั้นรึป่าว แล้วโดนจินอูกัดไหม น้องต้วนบอกป๋าตูไม่โดนจินอูกัด เขาเป็นเพื่อนเรียนสมัยน้องอยู่ที่ซั่งจิ่ง เป็นคนท้าน้องต่อยตีในวันแรกเจอะ พี่อู่ตู๋เสียดายรู้งี้น่าฟาดให้ตายวันนั้นไปเลย ดูท่าก็รู้คิดจะจับน้องไปทำเมียแน่นอน แล้วถามว่าเฮ่อเหลียนป๋ออยู่ในค่ายทหารด้วยหรือป่าว(อารมย์หึงดะมากเลยพี่ขา) น้องต้วนหลิ่งได้แต่สงสัยว่าทำไมพี่อู่ตู๋ถึงได้แต่ระแวงฮ่อเหลียนป๋อเนีย น้องต้วนเลยต้องเอาใจจูบพี่อู่ตู๋ให้หายฟุ้งซ่าน

พี่อู่ตู๋เล่าว่าตอนขี่เปินเซียวมาที่เมืองเย่เฉิง เกือบโดนทหารเก่าแทงเอา หาว่าพี่อู่ตู๋ขโมยม้าตัวนี้มาอีกแนะ น้องต้วนสงสารพี่อู่ตู๋มาก ที่โดนกล่าวหาว่าเป็นคนสังหารท่านพ่อ ทั้งที่จริงไม่ใช่ความผิดของพี่อู่ตู๋เลยสักนิด หลังกินข้าวแล้วพี่อู่ตู๋รายงานว่าหลังเจ้าเมืองคนเก่าถูกทหารชาวหยวนจับตัวไป เหล่าทหารก็เข้ามาปล้นชิงของมีค่าในจวนไปจนหมด ภายใต้การนำของรองแม่ทัพ เพื่อนำไปแลกเงินแทนเบี้ยทหาร ตอนนี้พี่อู่ตู๋จะพาน้องไปอาบน้ำ น้องต้วนหน้าแดงรู้ความนัยของพี่ เลยห้ามพี่ไว้ก่อนว่าแผลยังไม่หายดีห้ามโดนน้ำ น้องต้วนสั่งให้พี่อู่ตู๋กินข้าวเยอะๆพร้อมนั่งเฝ้ามองพี่เขากินไป จากนั้นจึงจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวแทน

เช้าวันแรกของการรับตำแหน่งเจ้าเมืองของน้องต้วนหลิ่ง เต็มไปด้วยปัญหา แต่อย่างแรกคือต้องหาทางคืนวัวที่ยืมมาให้ประชาชนก่อน ตามด้วยการซ่อมกำแพงเมืองเพื่อป้องกันกองทัพหยวนจะกลับเข้ามาบุกโจมตีในเร็วๆนี้ จากนั้นหาเงินอีกเกือบสองหมื่นตำลึงเงินเพื่อจ่ายเบี้ยเลี้ยงคืนให้เหล่าทหารลูกน้องของท่านพ่อ สุดท้ายหาเสบียงอาหารอีกห้าหมื่นตั้นเพื่อบรรเทาความหิวของชาวเมืองให้ผ่านหน้าหนาวนี้ ตอนนี้มีคนมากมายล้วงจ้องมองเจ้าเมืองและเซี่ยวเว่ยคนใหม่อยู่

ตอนนี้น้องต้วนหลิ่งรู้ว่ามีแต่คนมองว่าน้องเด็กเกินไป เลยเริ่มจัดการบริหารเมืองทันที เริ่มจากหวังเจิงรับไปจัดการตัดสินโทษและพิจารณาคดีทันที หลินอวิ้นฉีให้ดูแลคลังแทนน้องไปก่อน ตรวจค้นนับหนี้สินค้างปีทั้งหมด ซุนถิงนั่นให้ไปจัดทหารมาสักสิบคนให้มาประจำเป็นองครักษ์ในจวน ซุนถิงรีบบอกว่าพวกนั้นเป็นทหารเก่าเกรงว่าจะกลั่นแกล้งน้องเอา น้องต้วนบอกไม่มีปัญหา ใครอาสามารถมาทำงานจะได้เพิ่มเงินอีก เหยี่ยนตี๋ให้ไปเป็นหัวหน้ากองซ่อมกำแพงเมืองทั้งหมด ทั้งยังรวมถึงคูเมืองกับแผงกั้นม้าก้อต้องซ่อมแซม นอกจากนี้ยังรวมถึงหอธนู ด่าน รั้ว ป้อมสังเกตุการณ์ด้วย ให้ไปตีราคาทั้งหมดมา

น้องต้วนแอบถามพี่อู่ตู๋ถึงเจ้าเมืองคนก่อน เลยรู้ว่าก่อนเมียเจ้าเมืองหนีออกไปนานแล้ว แต่พี่อู่ตู๋ไม่เข้าใจว่าจะจ้างองครักษ์ทำไมให้เสียดายเงิน น้องต้วนเลยบอกว่าจ้างไว้เพื่อหลอกให้ไปกระจายข่าวให้พวกทหารเก่าไง ไว้ซ้อนแผนอีกที หลินอวิ้นฉีเข้ามารายงานหลังไปตรวจสอบมาแล้ว พบว่านอกจากหนี้สินแล้ว ยังมีใบกู้ยืมที่ใต้เท้าหลี่ปล่อยกู้เงินให้ประชาชนยืมเงินอีกมากมาย น้องต้วนเลยให้หักเงินของตัวเองกับพี่อู่ตู๋ไปหนึ่งพันตำลึง เพื่อเอาไปใช้หนี้ของเจ้าเมืองคนเก่าสร้างไว้ ส่วนซุนถิงพาทหารเก่าสิบนายมารายงานตัว น้องต้วนสบตาพี่อู่ตู๋แล้วให้คนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปแต่ให้ซุนถิงอยู่ต่อ พี่อู่ตู๋สั่งให้ซุนถิงไปเอาใบเสร็จการปล่อยกู้ไปที่ปากทางเข้าถนนหลัก แล้วเรียกรวมประชาชนมาเยอะๆ แล้วจัดการเผาทิ้งต่อหน้าสาธารณชนสะ หลินอวิ้นฉียิ้มเข้าใจแผนจึงพยักหน้าเห็นด้วย ซุนถิงซาบซึ้งใจมากขอบคุณน้องแทบชาวเมืองทุกคน หลินอวิ้นฉียังไม่ลืมเตือนว่ายังมีเรื่องต้องคืนวัวให้ชาวบ้านอีก จัดการแบ่งงานเสร็จแล้ว ทุกคนก้อแยกย้ายไปจัดการ

พี่อู่ตู๋บอกว่าถึงตาตัวเองจัดการรื้อระเบียบทหารแล้ว ร้องสั่งให้รองแม่ทัพสองนายประจำเมืองเย่เฉิงเข้ามาที่เรือน พร้อมให้เตรียมยาเตรียมหมอมาด้วย ผ่านไปเวลาหนึ่งก้านธูป รองแม่ทัพนายหนึ่งก้อปลิวออกมาชนชั้นวางดอกไม้แตกกระจาย ส่วนอีกคนก้อลอยไปชนบนหลักหินกระอักเลือดออกมา พี่อู่ตู๋เดินออกมาพร้อมด่าว่าใช้ให้พวกเขาออกไปช่วยตามหาเจ้าเมือง แต่ละคนล้วนหลบอยู่แต่ด้านหลัง หาเจ้าเมืองไม่พบยังมีหน้ากลับมากันเองแล้ว ก่อนหน้าเจ้าเมืองคนเก่าตกอยู่ในค่ายศัตรูก็ยังหลบหนีการต่อสู้ พอเจ้าเมืองคนใหม่มาก็คิดทำแบบเดิมอีก คิดจะปล่อยให้ตายใช่ไหม

ว่าแล้วพี่อู่ตู๋ชักกระบี่ขึ้นมา เหล่าองครักษ์ล้วนมองดูด้วยความหวาดกลัวพร้อมร้องขอชีวิตให้รองแม่ทัพกันตัวสั่น พี่อู่ตู๋ฟาดกระบี่ลงบนหมวกเกราะแล้วยั้งมือค้างไว้ พร้อมบอกว่าหนี้ในครั้งนี้ถือว่าติดค้างไว้ก่อน ถ้าคิดจะกระทำลับหลังละก้อ บอกเลยว่าพี่เขาเก่งมากฆ่าไม่ตายแน่นอน แต่พี่อู่ตู๋จะตามไปฆ่าล้างโคตรพวกแกแน่นอน สองรองแม่ทัพร่างกายบอบช้ำหนัก น้องต้วนเลยตรวจอาการพร้อมจัดยาให้ซุนถิงไปจัดการดูแล

จากนั้นน้องต้วนให้ไปตามหัวหน้ากองร้อยเข้ามาครั้งละสิบคนเพื่อรายงานพี่อู่ตู๋ต่อ พร้อมกล่าวว่าจะไม่ตีพวกเขาเหมือนรองแม่ทัพที่ถูกหามออกไป555 หัวหน้ากองร้อยรายงานปัยหาเรื่องเงินเบี้ยเลี้ยงขาด ท้องหิวทำสงครามไม่ไหว แถมมีโจรภูเขากำเริบหนักมาก จนเที่ยงหลินอวิ้นฉีมาถามว่าอยากกินอะไร น้องต้วนเลยสั่งอาหารง่ายๆเพราะตอนนี้ยากจนละเกิน555

หลังกินข้าวเสร็จน้องต้วนว่าจะไปเขียนดหมายถึงอาจารย์เฟ่ยที่แคว้นเหลียว ส่วนพี่อู่ตู๋คิดแผนหาเงินด้วยการจะไปปล้นโจวภูเขาแถวนี้555 แต่น้องต้วนว่าโจรคือคนที่หนีความจนจากในเมืองขึ้นเขาไป จะมีเงินสักเท่าไร ตอนนี้ต้องหาแหล่งอาชีพให้ประชาชน เรื่องของการเริ่มเพาะปลูก ตอนนี้ต้องห้ามตัดไม้ทำลายหน้าดิน สามวันผ่านไป น้องต้วนเลยเร่งศึกษาเรื่องหาเมล็ดพันธ์ที่สามารถทำการเพาะปลูกได้ที่นี่ พร้อมกับเดินสำรวจตัวเมืองกับพี่อู่ตู๋ ที่จัดการรองแม่ทัพทั้งสองจนนอนแปปแล้ว กองทัพกลับมามีระเบียบขึ้นทันที ไม่รู้ว่าทำหลอกๆให้ตายใจรึไม่ก้อตาม

น้องต้วนหลังจัดการเมืองเย่เฉิงแล้ว ก้อเริ่มรื้อตรวจบัญชีเมืองเหอเจียงต่อ เมืองนี้ปกครองโดยรองแม่ทัพแซ่ฉินกะบรองแม่ทัพแซ่ฉี่ สองเมืองนี้มีทหารรวมสี่พันนาย ประจำการเมืองละสองพันนาน ทั้งหมดขึ้นตรงกับเซี่ยวเว่ยคนใหม่ก็คือพี่อู่ตู๋นะเอง

 วันนี้น้องต้วนถามอาการพี่อู่ตู๋ว่าดีขึ้นหรือยัง น้องต้วนจะชวนพี่ไปขี่ม้าออกไปสำรวจเขตแดนทั้งสองเมือง พี่อู่ตู๋เลยไปจัดเตรียมทหารติดตามพร้อมออกเดินทางทันที นอกเมืองน้องต้วนถามว่านี้วันอะไรแล้ว พี่อู่ตู๋ใกล้ถึงวันเทศกาลซีซีละ(วันที่เจ็ดเดือนเจ็ด) น้องต้วนถอนใจปีที่แล้ววันเทศกาลนี้ก็ตะลุยศึกอยู่ด่านถงกวน พอปีนี้มาเตรียมรับศึกที่เหอเป่ยแทน ทั้งคู่ขี่มาจนถึงแม่น้ำที่คั่นเมืองสวินหยาง บ้านเก่าตระกูลต้วนนะเอง พี่อู่ตู๋ถามอยากข้ามไปดูไหม น้องถอนใจไม่ได้ผูกพันกับเมืองนี้สักเท่าไร เขาคิดถึงท่านพ่อที่เฝ้าดูแลเขตเหอเป่ยเหมือนเป็นกิจการของบ้านที่น้องต้องกลับมาดูแล

น้องต้วนสังเกตุเห็นหอสังเกตุการณ์ริมลำน้ำเลยชวนกันไปสำรวจ ซุนถิงเลยรายงานว่ามะก่อนมีหลายหมู่บ้านอาศัยริมแม่น้ำสวินสุ่ย แต่เพราะเจอะชาวหยวนบุกมารุกรานประจำ คนจึงอพยพหนีไปจนหมดแล้ว ทั้งคนโดนฆ่า บ้านโดนเผาทำลาย เหลือเพียงหอสูง น้องต้วนเลยให้ทหารเก็บรวบรวมเศษเหล็กที่พอใช้ได้เพื่อเอากลับไปหลอม พี่อู่ตู๋หัวเราะเหมือนมาเก็บขยะ น้องต้วนเลยเขินอายบอกตอนนี้จนต้องประหยัดสักหน่อย

น้องต้วนชวนพี่อู่ตู๋ขึ้นไปบนหอสังเกตุการณ์ คิดว่าด้านบนน่าจะมีระฆัง ก็พอดีพี่อู่ตู๋จับได้ว่ามีคนโดนลอบทำร้าย เป็นชายชุดดำสาดเข็มพิษใส่น้องต้วน แต่เจอะพี่อู่ตู๋สกัดไว้ได้ แต่มีอีกคนโผล่มาสาดเข็มพิษอีกสามเล่มใส่น้องต้วนอีก แต่พี่อู่ตู๋ก็จัดการได้หมดพร้อมอุ้มน้องต้วนหลบออกมา มือสังหารสองคนสู้ไม่ได้เตรียมจะหนี เจอะพี่อู่ตู๋สาดผงพิษเข้าใส่ วิ่งไปตายตรงริมน้ำพอดี ทหารติดตามจะวิ่งเข้าไปดูเจอะพี่อู่ตู๋ร้องสั่งห้ามจับตัวมือสังหารเพราะจะโดนพิษได้ น้องต้วนได้แต่บอกกับพวกของซุนถิงว่าน่าจะเป็นสายลับชาวหยวน ทั้งที่เขาและพี่อู่ตู๋รู้ว่าคือมือสังหารกลุ่มเงาที่อีชั่วไช่เหยียนส่งมาลอบฆ่าพวกเขานะเอง

น้องต้วนชวนพี่อู่ตู๋ไปล้างมือกลัวพิษร้ายจะติดมือติดตัวพี่เขา(รักผัวหวงผัวมากคะน้อง555) พี่อู่ตู๋บอกไม่เป็นไรเขาใช้กำลังภายในดีดผงพิษแต่ก้อเดินไปหาน้ำล้างมือนะ จากนั้นก็พาน้องต้วนขึ้นไปดูบนหอ เพื่อแอบคุยกัน ว่าจะจัดการส่งศฟนี้ไปเมืองหลวงดีไหม แต่คนนำศฟไปส่งคงไม่พ้นโดนลอบฆ่าไปก่อนแน่ๆ พี่อู่ตู๋บอกว่าจะคุ้มครองน้องเองไม่ต้องกังวล น้องต้วนเลยชวนไปดุหอที่อื่นต่อ คิดว่าน่าซ่อมเพื่อไว้จุดควันส่งสัญญาณ เพราะระฆังตีไปอาจไม่ได้ยิน จะได้เป็นการส่งข่าวเตือนรับศึกของสองเมืองนี้ ทั้งคู่พาทหารสำรวจจนตกเย็น แล้วพักแรมกันแถวนั้น

ซุนถิงจัดการตรวจสอบ พบว่าระหว่างเมืองทั้งสองมีหอสังเกตุการณ์สิบสองหลัง พี่อู่ตู๋บอกไม่พอแถมแต่ละหลังอยู่ไกลกันเกิน น้องต้วนไม่พอเราก็สร้างเพิ่มได้ สร้างศาลาไว้จุดควัน ป้อมในเขาใช้ตีระฆังเอา น้องต้วนตัดสินใจกลับไปแล้วจะแบ่งเขตพิ้นที่ป้อมสังเกตุการณ์

วันถัดมาทั้งหมดเดินทางมาถึงเมืองเหอเจียง น้องต้วนหลิ่งสังเกตุว่าพี่อู่ตู๋ดูเครียดๆและระวังตัวมากกว่าปกติ รองแม่ทัพแซ่ฉิน นามว่าฉินหลงมาลูกน้องต้อนรับพร้อมขอโทษน้องต้วนหลิ่ง (วันที่น้องโดนจับตัวไปนั้นฉินหลงโดนพี่อู่ตู๋จัดการสั่งสอนไปแล้วรอบหนึ่ง) เมืองเหอเจียงนั้นถือเป็นเมืองสำคัญเป็นด่านไว้ต้านแคว้นเหลียว กลางเมืองคือจวนของเซี่ยวเว่ยก้อคือจวนของพี่อู่ตู๋ ณ.ตอนนี้ น้องต้วนหลิ่งดูก็รู้ว่าฉินหลงเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอก กองทัพเมืองเหอเจียงปฎิบัติตามเซี่ยวเว่ยแค่ในนาม แต่คนที่กุมอำนาจคุมกองทัพคือรองแม่ทัพแซ่ฉิน ฤดูใบไม้ผลิปีนี้วอคว่อไถนำทัพมาบุกเมืองเหอเจียง เซี่ยวเว่ยคนก่อนนำทัพไปต้านศึกแต่กลับไม่มีกองทัพออกมาสนับสนุนเลยต้องตายในเงื้อมมือศัตรู ถ้าพี่อู่ตู๋ไม่มาอีฉินหลงคงได้ขึ้นมาเป็นเซี่ยวเว่ยแทน

น้องต้วนหลิ่งถามหานายอำเภอเมืองเหอเจียง อีฉินหลงบอกนายอำเภอออกไปลาดตระเวนหมู่บ้าน สงสัยจะเจอะอีฉินหลงจัดการกวาดเก็บไปแล้ว อีฉินหลงชักชวนให้น้องย้ายมาอยู่ที่จวนเจ้าเมืองเหอเจียง น้องต้วนหลิ่งปฎิเสธ บอกวันนี้แค่เดินทางมาตรวจสอบความเป็นอยู่ของชาวเมืองเฉยๆ พร้อมมาฟังรายงานว่ามีปัญหาอะไรหรือไม่ น้องต้วนหลิ่งย้อนถามอีฉินหลงกลับไปว่า เขาอยากย้ายกลับเมืองหรอ ได้นะน้องจะเขียนจดหมายให้ราชสำนักจัดการโยกย้ายอีฉินหลงกลับไปในต้นฤดูใบไม้ผลิปีหน้า อีฉินหลงกลับกวนตีนใส่ต่อว่าน้องต้วนอยากย้ายกลับเมืองหลวงหรอ น้องต้วนบอกว่าโดนตำแหน่งน้องนั่น ผ่านไปสักสามปียังไงก็ต้องโดนโยกย้ายอยู่แล้ว อีฉินหลงเปรยว่าจะไม่ย้ายกลับก็ได้ ดูแต่เจ้าเมืองคนเก่าสิอยากย้ายกลับทุกวัน(ดูมันกวนตีนสิ)แล้วพลิกลิ้นมาเลียน้องต้วนต่อ ว่าน้องเป็นขุนนางดีที่ห่วใยประชาชนที่แทนจริง ส่วนในใจน้องต้วนนั้นคิดว่าไม่นานคงต้องหาทางกำจัดอีฉินหลงนี้แน่ๆ ตอนนี้คงต้องปล่อยมันครองเมืองเหอเจียงไว้ก่อน รอให้พ้นศึกกับชาวหยวนก่อนค่อยกลับมากวาดล้างทั้งก๊วน 

น้องต้วนหลิ่งเลยบอกว่าตอนนี้ใต้ท้าวหลินไม่อยู่ เลยฝากบอกเขาด้วยว่าให้จัดการเรื่องที่เหลือตามเดิม อีกไม่กี่วันกองทัพชาวหยวนจะเข้าบุกโจมตีเมืองเย่เฉิงอีก เขาต้องกลับไปวางแผนการ ขอให้ทุกคนรวมแรงรวมใจในการต่อต้านในศึกนี้ด้วยกัน ฉินหลงตกใจในข่าวนี้ (ป๋าตูลั่นปากแล้วว่าจะใช้เวลาบุกเมืองเย่เฉิงในสิบวันตอนนี้ผ่านมาสี่วันแล้ว) พี่อู่ตู๋เลยบอกว่าพรุ่งนี้จะมีจดหมายมาส่ง อีฉินหลงอยากรั้งให้น้องต้วนอยู่ต่อด้วยการเอาเอาบ่อน้ำพุร้อนมาล่อใจ พี่อู่ตู๋ตาเป็นประกายทันที น้องต้วนต้องรีบลากพี่เขาออกมา บอกพี่อู่ตู๋ว่าค่อยมาที่หลัง555 ทหารมาส่งข่าว

ระหว่างเดินกลับน้องต้วนถามพี่อู่ตู๋ว่าไม่ชอบรองแม่ทัพแซ่ฉินหรอ พี่อู่ตู๋ว่าไม่ชอบมากดูเป็นคนเจ้าเลห์เกินไป พี่อู่ตู๋แอบมองสองฝั่งทางเห็นชายฉกรรจ์นั่งริมถนนเป็นจำนวนมาก ยังพวกที่นั่งดื่มสุราตามร้านเหล้าอีก น้องต้วนว่าคนพวกนั่นดูเป็นคนขี้เกียจ พี่อู่ตู๋ว่าคนพวกนั้นมีกลิ่นอายโจร พี่อู่ตู๋ว่ากุมอำนาจในเมืองพร้อมชุบเลี้ยงโจรไว้เป็นพวกแน่นอน เสร็จศึกใหญ่จะกลับมากวาดล้างให้เกลี้ยง ตอนนี้กลับไปหาเหยียนตี๋ก่อน

กลับมาถึงเมืองเย่เฉิงพี่อู่ตู๋สั่งให้เหยียนตี๋มารับคำสั่ง ไปสร้างป้อมตามจุดบนแผนที่ด่วน เหยียนตี๋ว่าคนไม่พอ พี่อู่ตู๋เลยโยกทหารให้มาช่วยตู๋เหยียนตี๋ สร้างแค่โครงสร้างหลักก็พอ กำหนดเวลาให้แค่สามวัน จากนั้นให้ทหารส่งจดหมายว่าให้อีฉินหลงสังเกตุควันสัญญาณสุดท้ายทุกเวลา แล้วสั่งซุนถิงให้ไปโยกย้ายคนให้เหยียนตี๋ น้องต้วนว่าพี่น่าไปด้วยตัวเอง พี่อู่ตู๋บอกเลยว่าเพื่อความปลอดภัยของน้อง ตอนนี้พี่เขาไม่อาจอยู่ห่างจากน้องสักนาที น้องต้วนเริ่มเป็นห่วงว่าถ้าพี่อู่ตู๋ไม่ยอมอยู่ห่างน้องต้วนเลย แล้วพี่เขาจะรบยังไงละเนีย

พี่อู่ตู๋ดูแผ่นที่แล้วบอกว่าสายลับทหารไปสืบมาพบว่ากองทัพหยวนย้ายที่พักค่าย ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปตั้งค่ายที่ไหน น้องต้วนเลยว่าเฝ้าต้นไม้รอกระต่ายมาดีกว่า ยามนี้ไม่ควรแบ่งทหาร น้องต้วนเป็นห่วงว่าถ้าอีฉินหลงไม่ส่งคนมาช่วยจะทำยังไง พี่อู่ตู๋บอกว่าอีฉินหลงต้องมาแน่นอน เพราะถ้าเมืองเย่เฉิงแตก น้องต้วนกับพี่อู่ตู๋ยังไงก็รอดตายแน่นอน แต่เมืองต่อไปที่จะโดนกองทัพหยวนโจมตีก้อคือเมืองเหอเจียง แถมราชสำนักในเมืองหลวงต้องไม่ปล่อยเขาเอาไว้แน่ ตอนนี้พี่อู่ตู๋ชวนน้องไปนอน พร้อมบอกว่าชนะศึกนี้แล้วจะพาน้องต้วนไปแช่บ่อน้ำพุร้อนอิอิ

ตกดึกพี่อู่ตู๋นอนกอดจูบน้องต้วนที่เอาแต่นอนขมวดคิ้ว จนพี่อู่ตู๋ต้องถาม น้องก้อบ่นว่ามีเรื่องมากมายให้กลุ้มใจละเกิน พี่อู่ตู๋บอกว่าพี่เขาเลี้ยงน้องได้และเสริมด้วยและจะเลี้ยงดูประชาชนของเจ้า น้องต้วนหัวเราะคิกๆทำให้อารมย์ดีทันที

เช้ามาทั้งคู่นอนเปลือยกายหลับสนิท จู่ๆก็มีคนถีบประตูบุกเข้ามา พี่อู่ตู๋ลุกขึ้นชักกระบี่ทันที ส่วนน้องต้วนพลิกตัวนอนต่อ555 ก็มีเสียงกล่าวเตือนว่ากองทัพชาวหยวนจวนจะบุกมาแล้วนะ เป็นเสียงของเจิ้งเยี่ยนนะเอง น้องต้วนพลิกตัวลุกขึ้นมาหลบอยู่ด้านหลังพี่อู่ตู๋ทันที ส่วนพี่อู่ตู๋นั้นรีบเอาเสื้อคลุมตัวเองแล้วจับสวมให้น้องใส่ทันที(พี่เขาหวงมาก55) พร้อมด่าไล่เจิ้งเยี่ยนให้ออกไปก่อน

เจิ้งเยี่ยนนั่นรีบเดินทางมาภายในครึ่งเดือน เนื้อตัวมอมแมมไปหมด นั่งเกาตัวในห้องโถงพร้อมจูงคนมาด้วยอีกคน พี่อู่ตู๋กับน้องต้วนล้างหน้าเสร็จก็ออกมาหา เจิ้งเยี่ยนเห็นหน้าต้วนที่ดีใจเมื่อเห็นเขา เลยหยอกน้องต้วนด้วยการชวนมาแลกน้ำลายกัน555 เจิ้งเยี่ยนเลยเจอะหน้าต้วนเดินมาถีบไปหนึ่งที เจิ้งเยี่ยนเล่าว่าระหว่างทางเจอะคนนี้กำลังโดนโจรภูเขาจับตัวไปทำเมียแล้ว เขาเลยช่วยไว้ ปรากฎว่าเป็นซือซีที่จะตามมาที่หลังนะเอง เลยไล่ให้เขาไปอาบน้ำก่อน

พี่อู่ตู๋กับน้องต้วนชวนเจิ้งเยี่ยนกินข้าวเช้า พร้อมถามเขาว่ามาทำอะไรแถวนี้ เจิ้งเยี่ยนว่ามาหาของอย่างหนึ่ง พี่อู่ตู๋เลยว่าพิทักษ์ปฐพีละสิ แล้วถามต่อว่าจะอยู่นานแค่ไหน เจิ้งเยี่ยนว่าจะอยู่จนกว่าจะหาเจอะ น้องต้วนดีใจยิ่งนักถ้าเจิ้งเยี่ยนอยู่เมืองเย่เฉิง พี่อู่ตู๋จะได้มีสมาธิไปออกรบทำศึกไม่ต้องมาห่วงตัวน้อง เจิ้งเยี่ยนบอกจับทหารส่งสารชาวหยวนได้คน แต่อ่านจดหมายไม่ออก เลยเอามาให้น้องต้วนดู สรุปเป็นจดหมายของป๋าตูที่เขียนไปขอทหารเพิ่มอีกห้าพันนายจากวอคว่อไถเดิมมีอยู่แล้วห้าพันตอนนี้ ถ้าตามมาเพิ่มอีกก็เท่ากับป๋าตูมีทหารหมื่นนายในมือ น้องต้วนเลยจะรีบไปเขียนจหมายถึงหานปิน ให้หานปินจัดการต้านทหารหยวนที่จะตามมาสมทบ

พี่อู่ตู๋บอกเจิ้งเยี่ยนให้อารักขาน้องในจวน แค่ทหารหยวนห้าพันคนพี่อู่ตู๋จัดการได้ พี่อู่ตู๋รีบออกไปเรียกประชุมขุนพลทั้งหมดทันที เจิ้งเยี่ยนยังคงหยอกขอจูบปากน้องต้วนอีก555 น้องต้วนดีใจบอกต่อนี้ไปเจิ้งเยี่ยนไม่ต้องออกไปไหนแล้ว เจิ้งเยี่ยนเลยชวนน้องต้วนมาแต่งงานกับเขา รับรองจะเฝ้าน้องไม่ห่างแม้แต่นิ้วเดียว555 เจิ้งเยี่ยนว่ามาใช้เขาเฝ้าน้องก็ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยน น้องต้วนบอกยกเว้นเรื่องนั้นจะให้น้องทำอะไรก็ได้ น้องเลยต้องมานั่งอาบน้ำขัดถูตัวให้เจิ้งเยี่ยนแทน  น้องต้วนว่าเขาออกนอกเมืองหลวงมายังงี้ แล้วใครจะดูแลฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวละ เจิ้งเยี่ยนว่าเซี่ยโย่วจะเป็นคนดูแลเองไม่ต้องกังวลไป เจิ้งเยี่ยนอาบน้ำเสร็จก็ลุกเดินมาโชว์เปลือยตัวต่อหน้าน้อง มีลูบหว่างขาตัวเองเล่นต่อหน้าน้องอีก555 จนน้องเขินรีบโยนเสื้อผ้าใหม่ให้เจิ้งเยี่ยนเอาไปรีบใส่ๆสะ ตัวน้องเองก็รีบเก็บเสื้อเก่าไปซักทันที555

พี่อู่ตู๋มาสรุปผลประชุม ว่าหานปินที่คุมด่านอวี้ปี้ เป็นอดีตลูกน้องของท่านพ่อน้องต้วน อดีตเคยหักหลังท่านพ่อของน้อง แต่ศึกคราวนี้เขาจำต้องช่วย เพราะถ้าเมืองเย่เฉิงแตก ทหารชาวหยวนจะข้ามแม่น้ำสวินสุ่ย ด่านอวี้ปี้จะต้องรับศึกหนักที่จะต้องทำศึกสองด้านทั้งทางตะวันออกและตะวันตก ส่วนกองทหารในเมืองเย่เฉิงมีจำนวนแค่สองพันนาย แต่ล้วนเป็นทหารเก่าไว้ใจได้เรื่องของฝีมือการรบ แต่ถ้าหานปินปล่อยทหารหยวนลงมาตีเมืองเย่เฉิงจนแตก พวกเราก็ต้องเตรียมแผนอพยพชาวบ้านไปหลบภัยที่เมืองเหอเจียงแทน แล้วรวมกำลังทัพสองเมืองนี้เข้าสู้ศึกนี้

น้องต้วนหลิ่งเลยสั่งให้ซุนถิงขี่เปินเซียวไปด่านอวี้ปี้เพื่อส่งสารให้หานปิน ส่วนซุนถิงนั่นไม่กล้าขี่เปินเซียวเพราะรู้ว่าเปินเซียวจะยอมให้นายตัวเองเท่านั้นที่ขี่มันได้ น้องต้วนหลิ่งบอกซุนถิงขี่ได้เปินเซียวพร้อมเข้าไปลูบหัวแล้วพูดกับมันว่าให้ช่วยพาซุนถิงไปที่ด่านอวี้ปี้ เขาจะไปส่งสารเพื่อพาคนมาช่วยพวกน้อง จากนั้นเรียกให้ซุนถิงขี่เปินเซียว น้องต้วนหลิ่งก็บอกให้เปินเซียวไปได้แล้ว ให้รีบไปรีบกลับมา เปินเซียวออกวิ่งทันที

หลายวันต่อมาเจิ้งเยี่ยนเฝ้าน้องต้วนหลิ่งในจวนไม่ห่างกาย พี่อู่ตู๋รีบออกไปประชุมวางแผนจัดทัพเตรียมออกรบ พร้อมสั่งกองทหารฝึกรบทุกวัน ส่วนน้องต้วนหลิ่งนั่งคิดแผนพัฒนาเมือง จะบริหารให้เมืองเย่เฉิงผ่านหน้าหนาวดีได้ยังไง หากแคว้นเหลียวไม่ยินดีส่งเสบียงมาให้ แถมการวางกลศึกครั้งนี้เป็นคนจัดการ น้องมิได้ลงไปดูเหมือนด่านถงกวน เจิ้งเยี่ยนเอาอาหารฝีมือตัวเองมาให้น้องทาน พร้อมบอกให้น้องไม่ต้องหวงพี่เขาหรอก จากนั้นก็นั่งเฝ้าน้องต้วนจนกว่าพี่อู่ตู๋จะมารับช่วงต่อ555

รอมานานทัพของป๋าตูยังไม่มาสะที แต่ทหารลาดตระเวนพบร่องรอยกองทัพชาวหยวน แต่ตั้งค่ายไม่นานก็ย้ายหลบหนีไปอีก ทำให้ไม่รู้ที่ตั้งที่แน่ชัดจริงๆ พี่อู่ตู๋คิดว่าป๋าตูรอโอกาสบุกโจมตี ตอนนี้อากาศร้อนอบอ้าว เมฆฝนดำก่อตัวแน่นหนา น้องต้วนหลิ่งกังวลว่าฝนจะทำให้ป้อมส่งสัญญาณควันไฟมีปัญหาเพราะโดนน้ำ ท่ามกลางดินโคลนจะทำให้ทหารสู้รบลำบากยิ่งขึ้น หากทหารชาวหยวนบุกโจมตียามนี้ก็จะอันตรายมาก พี่อู่ตู๋ให้ทหารนำชาวบ้านมาฝึกยิงธนูทุกวัน เพื่อนำคนเหล่านั้นมาเฝ้าเป็นแนวป้องกันบนกำแพงเมืองได้

ที่เชิงเทิงกำแพงเมือง เจิ้งเยี่ยนบอกว่าพรุ่งนี้เป็นวันที่เจ็ดเดือนเจ็ด วันครบรอบวันเสียชีวิตของอดีตจักรพรรดิ น้องต้วนหลิ่งเลยถามว่าฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวทำยังไร เจิ้งเยี่ยนว่าท่านคงทำพิธีไว้อาลัยในวังแหละ จะทำยังอื่นอะไรได้ละ555ยืนพูดคุยกันไม่นานน้องก็โดนพี่อู่ตู๋ตะโกนให้สั่งรีบลงมาจากกำแพงเมือง(หวงมาก) พี่อู่ตู๋บอกเขาจะไปสำรวขป้อมส่งสัญญาณ น้องเลยจะตามไปด้วย พี่เลยให้น้องมาขี่ม้าตัวเดียวกัน ส่วนเจิ้งเยี่ยนเฝ้าในเมืองไป

ระหว่างพี่อู่ตู๋ไปตรวจความพร้อมของทั้งคนเฝ้าและไม้ฟื้นให้มีความตื่นตัวเตรียมพร้อม น้องต้วนหลิ่งนั่งกอดเอวของพี่อู่ตู๋แนบแน่น น้องถามพี่ว่าศึกนี้เราจะชนะไหม พี่อู่ตู๋บอกว่าไม่มีทางแพ้แน่ๆ ดินแดนนี้เป็นพื้นที่ศักดินาของท่านพ่อของน้อง เชื่อว่าท่านพ่อจะต้องคุ้มครองพวกเราจากบนฟ้าแน่นอน ก็ฝนตกพอดีน้องต้วนมีลางสังหรณ์ว่าป๋าตูจะบุกเข้ามาวันนี้แน่ๆ ทั้งคู่จึงรีบกลับเข้าเมือง ก็มีทหารมารายงานว่าซุนถิงกลับมาแล้ว จากนั้นทหารอีกคนก็วิ่งมารายงานว่าพบกองทัพชาวหยวนกำลังเดินทัพเข้ามา ตอนนี้อยู่ในระยะห่างร้อยลี้ จากนั้นฝนก็กระหน่ำตกลงมาอย่างหนัก

พี่อู่ตู๋ตะโกนเรียกทหารทั้งหมดพร้อมบัญชาการให้เตรียมรับศึกทันที เหล่าทหารรีบแยกย้ายไปประจำตำแหน่งที่ได้รับมอบหมายโดยพร้อมเพียง น้องต้วนหลิ่งประทับใจพี่อู่ตู๋ ที่พี่เขาสยบเหล่าทหารเก่าได้อยู่มือหมดแล้ว ซุนถิงกลับมาอยู่ในจวนเจ้าเมืองพร้อมรายงานว่าได้ทำภารกิจสำเร็จแล้ว สร้างความดีใจให้น้องต้วนหลิ่งมากขึ้นไปอีก

หานปินนั่นหลังเห็นข้อความในสาร ก็ส่งคนไปสอดแนมทันที กองทัพหยวนส่งเหยี่ยวหลายตัวแยกกันส่งข่าวไปให้วอคว่อไถ ส่วนวอคว่อไถเองก็รีบส่งทหารหยวนให้รีบเดินทางไปสมทบป๋าตูด่วน หานปินส่งทหารไปซุ่มดักโจมตีทหารหยวนจนแตกพ่าย ตัดเส้นทางช่วยเหลือของป๋าตูไปได้ หลังซุนถิงจัดการงานนี้เสร็จก็รีบขี่เปินเซียวกลับมาที่เมืองเย่เฉิงทันที

ตอนนี้ซุนถิงอาสาเป็นทัพหน้าให้น้องต้วนหลิ่ง แต่พี่อู่ตู๋ไม่อนุญาติแต่ให้เขาอยู่ประสานงานในเมือง ตอนนี้พี่อู่ตู๋สั่งม้าเร็วไปส่งข่าวให้รองแม่ทัพแซ่ฉินที่เมืองเหอเจียนแล้ว ส่วนพี่อู่ตู๋จะนำทัพส่วนหนึ่งไปดักซุ่มโจมตีด้านนอกเมือง รอกองทัพหยวนมาตีหน้าเมือง ก็จะโดนทัพพี่อู่ตู๋ตีตลบหลังอีกที น้องต้วนสั่งให้พี่อู่ตู๋ขี่เปินเซียวออกไปรบ พี่อู่ตู๋จูบลาน้องต้วนพร้อมบอกให้น้องรอพี่เขากลับมา

เสียงระฆังตีระรัวพร้อมเสียงร้องว่ากองทัพหยวนบุกเข้ามาแล้ว ชาวบ้านรีบขึ้นมาประจำที่ตามกำแพงเมืองทั้งหมด เจิ้งเยี่ยนยืนเฝ้าน้องต้วนหลิ่งไม่ห่าง น้องต้วนเตรียมหยิบคันธนูพร้อมพกกระบี่จะไปเฝ้าดูสถานการณ์ที่เชิงเทินกำแพง จากนั้นน้องก็สั่งพลธนูทั้งหมดให้ทุกคนเตรียมพร้อมยิงธนู แต่ฝนตกลมนั้นพัดแรงมากจนเจิ้งเยี่ยนร้องห้ามไม่ให้น้องขึ้นไป บอกว่าลมจะพัดห่าธนูมาโดนน้องแทน น้องต้วนหลิ่งบอกว่าไม่เป็นไรดึงดันขึ้นเชิงเทินไป ทันใดนั้นพายุลมฝนกลับถูกพัดไปทางด้านอื่น(ท่านพ่อมาช่วยละป่าวเนีย) ทำให้ฝั่งของน้องต้วนหลิ่งฟ้าสว่างแจ้งทันตา น้องต้วนสั่งให้จุดควันไฟ่งสัญญาณทันที

น้องต้วนหลิ่งตะโกนลงไปยังฝั่งของกองทัพชาวหยวนว่าพวกเขามาช้าเกินไป ก็มีขุนศึกหนุ่มชาวหยวนขี่ม้าออกมาด้านหน้าเป็นป๋าตูนะเอง บอกถึงเขาจะชอบมาช้าไปหนึ่งก้าวเสมอ แต่ตอนนี้ถือว่ายังมาทัน ทว่าป้อมส่งสัญาญาณไฟกลับถูกจุดลุกติดไฟเป็นทอดๆแล้วตอนนี้ กองทัพหยวนเห็นไฟส่งเป็นทอดๆนับสิบลี้ก็แตกตื่น ป๋าตูสั่งกองทัพเสียงดังให้เข้าโจมตีทันที แล้วสั่งให้น้องต้วนหลิ่งถอยไปเพราะไม่อยากทำร้ายน้อง น้องต้วนกลับบอกว่าถ้าอยากตีเมืองเย่เฉิงต้องข้ามศฟน้องไปก่อนจ้า

ระหว่างที่กองทัพชาวหยวนเข้าล้อมโจมตีเมืองเย่เฉิง แต่ทัพหลังชาวหยวนตอนนี้มีกองทัพจากเมืองเหอเจียนเข้ากระหน่ำโจมตี พร้อมกองกำลังของพี่อู่ตู๋ลอบโจมตีเป็นระยะๆไม่ได้ชนศึกซึ่งๆหน้า ทำให้ทัพของป๋าตูปั่นป่วนไปหมด ทัพที่ป๋าตูนำมาก็ดูแตกแยกคงเพราะหัวหน้ากองทัพมิได้เชื่อฟังเขา ยิ่งทำให้คุมทหารในกองทัพลำบาก หัวหน้ากองทัพชาวหยวนสองนายพยายามบุกโจมตีประตูเมือง น้องต้วนสั่งให้คนต้านท้านที่ทัพชาวหยวนใช้ท่อนไม้กระทุงเข้ามากระแทกหน้าประตูเมือง พี่อู่ตู๋คุมทหารเข้ามาช่วยโจมตีทันที

กองทัพชาวหยวนได้สติแบ่งทหารเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งให้รีบไปจัดการกองกำลังของพี่อู่ตู๋ ทำให้ทหารชาวหยวนหน้าเมืองเย่เฉิงเบาบางตาลงไป น้องต้วนสั่งทหารบนกำแพงเทน้ำมันราดลงพื้นหน้ากำแพงเมืองแล้วจุดไฟ พร้อมสั่งพลธนูเตรียมยิงสกัด พี่อู่ตู๋คุมทหารล่อกองทัพชาวหยวนเข้าไปในป่า พอกองทัพชาวหยวนติดกับก็จุดไฟเผาทันที ส่วนทัพของพี่อู่ตู๋วิ่งทะลุออกจากด้านข้างป่า กองทัพชาวหยวนล้มตายไปมากมาย

เริ่มเล่มที่สี่ สงครามที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงระหว่างป๋าตูกับน้องต้วนหลิ่งเริ่มขึ้นแล้ว ถึงป๋าตูจะรักน้องต้วนมากแค่ไหนก็ยังต้องทำตามหน้าที่ขององค์ชายแคว้นหยวน น้องต้วนหลิ่งถึงจะรักเพื่อนมากแค่ไหนก็ไม่อาจเสียดินแดนแผ่นดินเกิดให้ป๋าตูเด็ดขาด พี่อู่ตู๋ก็ยังคงสนับสนุนน้องต้วนหลิ่งสุดใจ...

ป๋าตูเห็นกองทัพตัวเองพลาดท่าระส่ำระส่าย ก็โมโหเดือดชักม้าเข้าไปลุยกับพี่อู่ตู๋ ป๋าตูใช้ทวนยาวเข้าโจมตี พี่อู่ตู๋ขี่เปินเซียวพร้อมใช้กระบี่สุริยการแผดเผาต้านรับฟันด้ามทวนป๋าตูจนขาด แถมม้าป๋าตูโดนเปินเซียวพุ่งเข้าชนจนล้มลงพื้น ป๋าตูพลิกม้าให้ลุกแล้วหยิบดาบเข้าพร้อมโจมตี แต่พี่อู่ตู๋ขี่เปินเซียวพุ่งออกจากขบวนรบไปแล้ว

กองทัพชาวหยวนมุ่งจัดขบวนไปโจมตีกองทัพของรองแม่ทัพแซ่ฉิน พี่อู่ตู๋คุมทหารเข้าไปช่วยต้านทัพ ฝากให้น้องต้วนหลิ่งเฝ้าดูแลในเมืองไปก่อน กองทัพชาวหยวนโดนตีแตกพ่ายถอนกำลังกระจายตัวกันหลบหนีแต่ยังคงจัดรูปขบวนทัพไปด้วย โดยมีกองทัพของฉินหลงไล่โจมตีตามท้ายขบวนกองทัพชาวหยวน น้องต้วนเห็นเลยสั่งให้ทหารในเมืองเตรียมขึ้นม้าออกไปช่วยโจมตี กองทัพชาวหยวนที่เพิ่งจัดรูปขบวนก็เลยโดนตีจนแตกไปอีกรอบ เจิ้งเยี่ยนที่ขี่ม้าตามประกบคุ้มกันน้องต้วนเริ่มต่อว่าน้องทำการตามอำเภอใจ แล้วสั่งให้น้องต้วนรีบกลับเข้าไปในเมืองทันที

ก็พอดีแต่พี่อู่ตู๋ขี่เปินเซียวมา สั่งแบ่งกำลังให้กองทหารฉินหลงตามเจิ้งเยี่ยนไป พี่อู่ตู๋จะอยู่ริมฝั่งแม่น้ำสวินสุ่ยเตรียมล้อมจับทหารชาวหยวนที่แตกพ่าย ทางหนีเดียวพวกชาวหยวนตอนนี้คือพยายามข้ามแม่น้ำสวินสุ่ยหนี ส่วนที่ซ่อนหลบตัวในป่าก็เจอะเกาทัณฑ์นกหวีดที่พี่อู่ตู๋ติดตั้งไว้ดักหลอกในป่าอีก ริมฝั่งแม่น้ำสวินสุ่ยเต็มไปซากศฟชาวหยวน ส่วนทหารชาวหยวนที่หนีข้ามแม่น้ำไปได้เพียงสองพันนาย แต่ยังไม่พบตัวป๋าตูเลย พี่อู่ตู๋สั่งถอนทัพนำกองทหารรีบกลับไปเฝ้ารักษาเมืองทันที จากนั่นบัญชาการให้นับตรวจจำนวนทหารทั้งหมด พี่อู่ตู๋กับน้องต้วนกลับเข้าถึงจวน ก็นั่งพักรอรายงานจำนวนคนเสียชีวิตและคนบาดเจ็บทั้งหมด ส่วนน้องต้วนเตรียมหาเงินจ่ายชดเชยให้ผู้เสียชีวิต

ที่เจียงโจว ทหารส่งสารจากเมืองเย่เฉิงวิ่งม้าเร็วเข้าไปรายงานในราชสำนัก ประกาศชัยชนะของกองทัพเมืองเย่เฉิงที่มีต่อกองทัพชาวหยวนที่แตกพ่ายหนีกลับข้ามแม่น้ำสวินสุ่ยไปแล้ว ขุนนางต่างร่ำร้องยินดี มู่ค่วงต๋ากล่าวชมเชยพี่อู่ตู๋กับน้องต้วนต่อหน้าฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว พร้อมบอกว่าเป็นผลงานของฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวที่ตัดสินใจถูกที่อนุญาติให้สู้ศึกครั้งนี้ อีชั่วไช่เหยียนหน้าด้านรีบบอกว่าทำผลงานไม่เลวแค่กองทัพต้าเฉินสี่พันนายสู้ชนะทหารหยวนห้าพันนาย เลยเจอะแม่ทัพเซี่ยโย่วย้อนด่ากลับนิ่มๆว่าการรบนี้ไม่อาจวัดด้วยจำนวนทหาร เพราะทหารหยวนถนัดรบแบบลอบโจมตีเคลื่อนทัพไปมา กลศึกของพี่อู่ตู๋นั่นคือแบ่งทหารซุ่มโจมตีนอกเมือง พร้อมเรียกทัพเสริมจากเมืองเหอเจียนตลบทัพหลังของกองทัพทหารหยวน เป็นการทำกลศึกแบบโอบล้อมข้าศึก ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวบอกว่านี่เป็นยุทธวิธีที่ถนัดของของอดีตจักรพรรดิหลี่เหยียนหงในการทำศึก อีชั่วไช่เหยียนหน้าเสีย(เพราะมันไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับอดีตจักรพรรดิหลี่เหยียนหงเลยปล่อยโง่มาเต็มๆ) มู่ค่วงต๋ากล่าวเหล่าว่าถึงชนะศึก แต่ชาวเมืองยังคงขาดแคลนอาหาร จำต้องส่งเสบียงไปช่วยบรรเทา ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวอนุมัติตามคำขอ

หลังกองทัพหยวนถอนทัพกลับไป น้องต้วนสั่งสลายกองทัพ ให้ทั้งหมดรีบเก็บเกี่ยวข้าวและพืชผล คนในเมืองหายไปจนบางตา น้องต้วนหลิ่งนั่งเปลี่ยนยาให้พี่อู่ตู๋ พร้อมถอนใจว่าออกทำศึกทีกลับมาก็ได้รอยแผลเป็นกลับมาที นี่รอยธนูบนไหล่เพิ่งหายตอนนี้ก็มีแผลใหม่มาสะแล้ว พี่อู่ตู๋ว่าดีออกวันหน้าแก่ตัวมา เวลาน้องต้วนเห็นรอยแผลจะได้นึกถึงความดีของพี่จนตัดใจทิ้งพี่ไม่ลง555 น้องต้วนได้ยินพี่บอกงี้ก้อกอดเอวซุกไหล่แล้วจูบรอยสักบนคอพี่อู่ตู๋ (น้องเหมือนแมวเลยอะคลอเคลียพี่ตลอด555) พี่อู่ตู๋ว่าเด็กป๋าตูนั่นคงไม่กล้ากลับมาเร็วๆนี้แน่ แต่น้องกลับมั่นใจว่าป๋าตูจะกลับมาเร็วๆนี้ ที่ป๋าตูแพ้เพราะกองทัพเสียงแตก ป๋าตูยกทัพมาคราวหน้าต้องพาอามู่กู่เพื่อมาปะทะกับพี่อู่ตู๋แน่ๆ

พี่อู่ตู๋กับน้องต้วนออกมาลาดตระเวนรอบนอกเมือง ส่วนเจิ้งเยี่ยนเดินทางไปทางเหนือทำภาระกิจต่อ น้องต้วนกังวลเรื่องเสบียงไม่พอยังกังวลเรื่องถ่านไม้ฟื้นเพื่อจุดบรรเทาอากาศหนาวที่ตอนนี้ยังขาดแคลน จะให้ตัดไม้ในเมืองเย่เฉิงก็ไม่ได้ เดียวฝนตกฉะหน้าดินทำนาไม่ได้อีก ปีหน้าจะเจอะภัยแล้งแทน บ่นๆจนมาถึงริมแม่น้ำสวินสุ่ย ทั้งคู่นั่งมองฝั่งตรงข้ามก็จะเป็นแคว้นเหลียวละ พี่อู่ตู๋มีอาการหึงเรื่องน้องกับเย่ลู่จงเจิง555 มองๆไปในป่าฝากนู่นน้องต้วนได้ความคิดใหม่ละ

ในวังหลวง อีชั่วไช่เหยียนรีบสั่งให้เฝิงเข้าพบด่วน ตอนนี้เย่ลู่จงเจิงส่งจดหมายมาให้ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว ว่าเขายินดีให้ยืมเสบียงแต่ให้อีชั่วไช่เหยียนเขียนจดหมายกู้ยืมกลับไป อีชั่วไช่เหยียนถามเฝิงว่าคนที่ส่งไปจัดการไปถึงไหน เฝิงหน้าเสียแต่รายงานว่ากลุ่มเงาทั้งสามกลุ่ม กลุ่มหนึ่งขาดการติดต่อ อีกสองกลุ่มดักซุ่มอยู่นอกเมืองเย่เฉิง หน่วยสอดแนมสองคนในกลุ่มหนึ่งเจอะพี่อู่ตู๋ดักพบแล้ว ตอนนี้เหลือมือสังหารสามสิบคน ตอนนี้คาดว่ากลุ่มที่ขาดหายไปเป็นฝีมือของเจิ้งเยี่ยนที่บอกว่าจะออกเดินทางไปเมืองหวยอิน อีชั่วไช่เหยียนเริ่มกลัวว่าฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวน่าจะรู้แล้วว่ามันแอบส่งคนไปลอบฆ่าน้องต้วน ก็พอดีหลานจวิ้นสยาเดินมา  อีชั่วไช่เหยียนขอร้องเขาให้ไปฆ่าน้องต้วนกับพี่อู่ตู๋ หลานจวิ้นสยาบอกว่าเขาฆ่าอู่ตู๋ไม่ได้แล้ว ตอนนี้มือเขาเสียหายไปหนึ่งนิ้ว แถมวรยุทธของอู่ตู๋ก้าวล้ำเหนือเขาไปไกลมากแล้ว จากนั้นก็เดินออกไปปล่อยให้อีชั่วไช่เหยียนกระสับกระส่ายใกล้บ้าอยู่ในวังต่อไป

ด้านจวนอัครมหาเสนาบดี มู่ค่วงต๋าถามชางหลิวจวินว่าเจิ้งเยี่ยน หลานจวิ้นสยายันมือสังหารกลุ่มเงาเกือบห้าสิบคนล้วนต่างเดินทางไปเมืองเย่เฉิง มุ่งขึ้นทางเหนือกันหมด เป็นเพราะเหตุอันใดกันแน่ ตอนนี้ฉางพิ่งเองเพิ่งออกเดินทางจากสวินหยางก็เมาเงียบหายไปอีกคนกล่าว เพื่อความสบายใจมู่ค่วงต๋าสั่งชางหลิวจวินให้ไปเมืองเย่เฉิงให้ไปหาพี่อู่ตู๋กับน้องต้วน เพื่อให้พวกเขาช่วยตามหาฉางพิ่งแต่ห้ามบอกถึงวัตถประสงค์ของฉางพิ่งที่มาทางเหนือในครั้งนี้

กองทัพหยวนเดินทัพกลับพร้อมปล้มสะดมหมู่บ้านพร้อมเผาทำลายตามเส้นทางกลับทัพ ป๋าตูเดินไปพร้อมคิดถึงน้องต้วนหลิ่งในอดีตที่ผ่านมา ตั้งแต่เจอะกันครั้งแรก จนกลายมาเป็นเพื่อนสนิท กระทั่งจู่ๆกว่าจะรู้ตัวเขาก็รู้สึกรักใคร่ผูกพันน้องต้วนหลิ่งมา...ก จนอยากจะคว้าเอาตัวน้องมาเป็นของตัวเอง หลายครั้งที่เล่นเกมกันไปมา แต่เขาเกิดอารมย์ใคร่อยากจับน้องต้วนมากดแล้วกระทำแรงๆให้น้องเป็นของตัวเอง แต่ก็กลัวจะถูกน้องเกลียด จึงได้แต่ยอมปล่อยน้องต้วนตลอดมาแทน ยิ่งตอนนี้มาเจอะน้องต้วนเป็นหนุ่มน้อยหน้าสวยหวาน ป๋าตูเห็นแล้วก็เกิดความปรารถนาคลั่งไคล้น้องต้วนยิ่งกว่าเดิม

ระหว่างเดินผ่านบ้านหลังหนึ่ง ป๋าตูก็ได้ยินเสียงทหารหยวนกำลังจะขืนใจเด็กหนุ่มชาวฮั่น ป๋าตูถีบทหารคนนั้นแล้วหวังจะกระทำชำเราเด็กหนุ่มต่อ แต่เด็กหนุ่มกลับกรีดร้องขอชีวิตอย่างน่าเวทนาจนป๋าตูหมดอารมย์แทน เลยถีบเด็กหนุ่มตกเตียงไปอยู่มุมห้อง ป๋าตูสั่งให้เด็กหนุ่มไปหาสุรามา เมื่อเด็กหนุ่มเดินไปเห็นศฟพี่ชายตัวเองตายอยู่หลังบ้าน เด็กหนุ่มก็คลุ้มคลั่งหยิบเคียวหมายจะแทงป๋าตู แต่สุดท้ายพลาดถูกเคียวแทงอกตัวเองตายแทน ป๋าตูได้แต่ปลิดปลงนั่งดื่มสุราจนเมามายแทน

อามู่กู่ออกมาตามหาป๋าตูแล้วปลุกจนตื่น เพื่อรายงานว่าครั้งนี้ที่ป๋าตูรบแพ้ทำให้ทัวเลี่ยเกอน่ากำลังใส่ร้ายป๋าตูต่อหน้าวอคว่อไถ ตอนี้ไช่เหอไถไม่อยากมอบทหารคืนให้เขา คนที่ถูกส่งมาคุมเขตเหอเป่ยคราวนี้เป็นทัวเหลยแทน ตอนนี้พ่อของป๋าตูอาการไม่ดี ป๋าตูถามถึงฝีมือระหว่างอามู่กู่กับอู่ตู๋เป็นยังไง อามู่กู่ว่าฝีมือทั้งคู่ถือว่าเสมอกัน ป๋าตูเลยขอให้อามู่กู่สอนวิทยายุทธให้เขาใหม่ เพราะตอนนี้เขาสู้อู่ตู๋ไม่ได้จริงๆ ตอนนี้ป๋าตูต้องไปพบคนของวอคว่อไถก่อน

ฝั่งพี่อู่ตู๋ที่ร่างกายหายดี ก็มาตามหาน้องต้วนที่ห้องโถงใหญ่ แต่ไม่พบเจิ้งเยี่ยนที่ต้องอยู่เฝ้าประกบน้อง พี่อู่ตู๋เลยหงุดหงิดถามหาทันที น้องต้วนบอกมีเด็กหนุ่มมาหาเจิ้งเยี่ยน ตอนนี้ทั้งคู่เลยออกไปเที่ยวกันแล้ว แถมยังไม่ยอมทำอาหารเช้าด้วย พี่อู่ตู๋เลยต้องลงมือเอง(กลัวน้องหิว55) แล้วให้น้องต้วนติดตามตัวเองไม่ห่างแทน น้องต้วนบอกว่าอยากจะออกไปข้างนอก พี่อู่ตู๋โมโหว่าน้องจะออกไปไหนคนเดียวอีกไม่กลัวตายรึไง น้องต้วนบอกก็ไปพร้อมพี่อู่ตู๋ไง555 พี่อู่ตู๋ถึงบางอ้อ..โอเครตามใจน้อง แต่น้องต้วนบอกว่าต้องรอคนส่งสารกลับมาจากแคว้นเหลียวก่อน แล้วต้องพาคนไปด้วยจำนวนสี่ร้อยคน พี่อู่ตู๋สงสัยจะเอาคนไปไหนตั้งเยอะ น้องต้วนบอกว่าจะไปสวินเป่ย

พี่อู่ตู๋ทำกับข้าวเสร็จ ก็มีแขกมาเพิ่มพอดีอีกคน เป็นอาจารย์เฟ่ยหงเต๋อที่เดินทางกลับมาจากแคว้นเหลียวพร้อมข่าวดี น้องต้วนหลิ่งแสนดีใจ เพราะนอกจากจะได้เสบียงแล้วยังได้อาจารย์เฟ่ยมาอยู่ช่วยเหลืออีกแรงต่างหาก ส่วนอาจารย์เฟ่ยถามถึงอาการของฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว น้องต้วนรายงานว่ายังทรงปกติดีทุกอย่าง อาจารย์เฟ่ยว่าหลังเฮ่อเหลียนป๋อกลับไปก็เขียนจดหมายถึงเย่ลู่จงเจินว่าพบน้องต้วนที่ด่านถงกวนแล้ว ทำให้เย่ลู่จงเจินยินดีมอบเสบียงให้ทันทีที่ได้จดหมายขอยืม

อาจารย์เฟ่ยหงเต๋อมองพี่อู่ตู๋แล้วขอให้พี่เขามองข้ามผ่านเรื่องในอดีต เรื่องความแค้นของเฉินและเหลียวที่ต่อสู้กันมาในอดีต ตอนนี้พี่อู่ตู๋กลายเป็นแม่ทัพแล้วขอให้พี่อู่ตู๋มองภาพใหญ่เพื่อส่วนรวม พี่อู่ตู๋ไม่ได้กล่าวคำใดๆ เพราะแค้นที่เมืองเหลียวฆ่าอาจารย์ทั้งสองของเขาแล้วยังฆ่าสวิชชุนศิษย์พีเพิ่มหนี้แค้นล่าสุดให้อีก

อาจารย์เฟ่ยหงเต๋อมอบกล่องที่เย่ลู่จงเจินฝากเขาให้นำมามอบให้น้องต้วนหลิ่งอีกใบพร้อมจดหมายส่วนตัวให้น้อง พอน้องต้วนเปิดกล่องปรากฎว่าเป็นลูกท้อใหญ่เล็กสิบกว่าลูก อาจารย์เฟ่ยบอกน้องต้วนว่าถ้าน้องเห็นก็จะเข้าใจได้เอง เย่ลู่จงเจินฝากบอกมา555 พี่อู่ตู๋เริ่มของขึ้นถามว่าน้องต้วนไปให้ของแทนใจอะไรกับเขาหรอ น้องต้วนรีบปฎิเสธว่าไม่เคยให้ของแทนใจใครเลยนะ พี่อู่ตู๋หยิบลูกท้อมาดูบอกว่าทั้งดิบทั้งลูกเล็ก กินไม่ได้แต่ปลูกได้ น้องต้วนเลยนึกได้ละ ตอนที่เย่ลู่จงเจินชวนน้องต้วนไปเป็นเพื่อนเรียนที่เมืองหลวงจงจิง แต่วันนั้นน้องไปไม่ได้เลยมอบกิ่งท้อที่มีลูกท้อติดก้านในลานบ้านของตัวเองที่เมืองซั่งจิ่ง มอบให้เย่ลู่จงเจินเป็นของดูต่างหน้านะเอง ไม่นึกเลยว่าเย่ลู่จงเจินจะเอาลูกท้อของน้องไปปลูกในวังหลวงจนเติบโตมีลูกท้อใหม่ได้เช่นนี้ ส่วนจดหมายเย่ลู่จงเจินกล่าวถึงขอบคุณที่ช่วยชีวิตเขาในคราวนั้น ครั้งนี้เลยมอบเสบียงเป็นการทดแทนคุณ เขาหวังว่าน้องจะยืนหยัดผ่านพ้นไปได้ เย่ลู่จงเจินกลัวแค่ป๋าตูจะไม่รามือจากน้อง และเย่ลู่จงเจินรู้เรื่องน้องหมดแล้ว หนี้แค้นของน้องคงจะได้ชำระล้างเร็ววันนี้ ส่วนลูกท้อนี้เป็นผลผลิตปีแรกที่ออกผลิดอกออกผลมา จากกิ่งท้อติดลูกที่น้องมอบให้เขาในคราวนั้น

น้องต้วนหลิ่งเล่าเรื่องที่น้องได้รู้จักกับเย่ลู่จงเจินให้พี่อู่ตู๋ฟังทั้งหมด ตั้งแต่แรก เริ่มจนทำให้มีความสัมพันธ์ยาวนานมาถึงตอนนี้ พี่อู่ตู๋ฟังแล้วก็เตือนน้องว่าเย่ลู่จงเจินเป็นฮ่องเต้ตอนนี้มีสามวังหกเรือน น้องยังคิดจะไปอยู่หรอ...น้องต้วนงอนว่าพี่พูดอะไรออกมาเนีย555 พี่อู่ตู๋เลยหอมแก้มน้องเอาใจแทนอิอิ น้องต้วนชวนพี่อู่ตู๋ไปปลูกต้นท้อจากลูกท้อเล่านี้แทน

เจิ้งเยี่ยนเอาแต่เที่ยวจนหายศีรษะ พี่อู่ตู๋เลยฝากจดหมายทิ้งไว้ให้ ก่อนจะจัดขบวนเดินทางแอบไปสวินเป่ย ส่วนน้องต้วนหลิ่งเรียกลูกน้องทั้งหมดมาสั่งการว่าช่วงนี้อาจารย์เฟ่ยหงเต๋อจะดูแลเมืองเย่เฉิงช่วงคราว ให้ทุกคนทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด

สรุปน้องต้วนหลิ่งชวนพี่อู่ตู๋มาแอบต้นไม้ของชาวเหลียว555 พี่อู่ตู๋บ่นว่านอกจากจะยืมเสบียงเขามาแล้ว ยังเข้ามาแอบตัดไม้ของเขาต่ออีก555 น้องต้วนหลิ่งบอกว่าแถบสวินหยางแทบไม่เหลือคนอยู่อาศัยแล้ว โดนชาวหยวนบุกโจมตีตลอด จากนั้นชี้แผนที่ว่าจะตัดไม้ที่ป่ามืด แล้วส่งท่อนซุงลงแม่น้ำในเขาออกมาถึงแม่น้ำสวินสุ่ย แล้วให้ทหารเย่เฉิงได้ชักลากเก็บท่อนซุงมาเตรียมทำถ่านไว้ต่อสู้กับภัยหนาวที่จะมาถึงในไม่ช้านี้ จำนวนที่ต้องตัดคือแปดพันต้น(...ป่าเหี้ยนหายทั้งลูกเลยมางนี้)

พี่อู่ตู๋ก็ออกไปสำรวจตามที่เมียเด็กสั่ง555 จนมาถึงจุดต้นน้ำก็ลงมือตัดไม้เพื่อทำกังหันน้ำก่อน น้องต้วนหลิ่งคิดว่าใช้เวลาตัดต้นไม้เสร็จใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือน น้องต้วนหลิ่งไปช่วยเขาตัดไม้กับเขาด้วย คืนนี้เลยปวดเมื่อยไปทั้งตัว ยามนี้นอนดูดาวกับพี่อู่ตู๋ เลยโดนถามเรื่องแม่น้องต้วนเป็นชาวสวินเป่ย น้องต้วนเลยถามว่าแล้วพี่อู่ตู๋เป็นคนที่ใด พี่อู่ตู๋เลยให้น้องทายสิ น้องต้วนเลยมองแล้วลูบไล้หน้าพี่ไปมาแล้วทายว่าพี่อู่ตู๋น่าจะเป็นชาวตั่งเซียง เพราะท่านพ่อบอกว่าชายชาวตั่งเซียงหน้าตาซื่อตรงแถมวันๆเหมือนสุนัขตัวผู้ติดสัด(น้องต้วนท้าทายพี่สุดๆนะเนีย) น้องต้วนเลยโดนพี่อู่ตู๋จับกดพื้นกระทำน้องจัดหนักทันที(อ้า....พิมพ์ไม่ได้อาย555) ระหว่างกระทำพี่อู่ตู๋ก็บอกรักน้องมากมายนัก ส่วนน้องต้วนก็บอกพี่อย่าได้จากน้องไปไหนขี้อ้อนกันทั้งคู่

หลังสุขสมแล้วพี่อู่ตู๋ก็บ่นเสียดายที่เจอะน้องต้วนช้าไปเลยอดเห็นน้องตอนยังเด็กๆเลย น้องเลยบอกถ้าเจอะน้องครั้งแรกอย่าลืมซื้อเกี๊ยวน้ำเลี้ยงน้องด้วยละ พี่อู่ตู๋เลยฮึดจะพาน้องต้วนไปหรู่หน่านบ้านเกิดน้องเพื่อจะซื้อเกี๊ยวน้ำให้น้องกินตอนนี้ ว่าแล้วพี่อู่ตู๋ก็จับน้องใส่เสื้อผ้าอุ้มขึ้นม้าพาออกเดินทางทันที(พี่เขาบ้าพลังมากเลยนะเนีย ตอนเช้าขี่ม้าจากเมืองเย่เฉิงเข้าป่าลึกมาตัดต้นไม้มาทั้งวัน ตกดึกก้อขยันทำการบ้านส่งน้องทั้งคืน จากนั้นมาขี้ม้าข้ามเมืองเพื่อพาน้องต้วนไปกินเกี๊ยวน้ำอีก555)


สรุปคืนนั้นน้องต้วนนั่งหลับมาบนหลังเปินเซียวตลอดทาง จนถึงเมืองหรู่หน่านก็ถูกปลุก พร้อมกับตกใจที่ตอนนี้เมืองหรู่หน่านกลายเป็นเมืองร้างไร้ผู้คนไปแล้ว น้องต้วนพาพี่อู่ตู๋เดินหาบ้านตระกูลต้วนของตัวเอง แต่ถึงจะเส้นทางเดิมที่น้องจำได้ แต่ตัวบ้านนั้นกลายเป็นบ้านหลังใหม่ที่ไม่เหลือโครงสร้างบ้านเก่าที่น้องเคยอยู่ตอนนั้น ทั้งคู่พากันเดินกลับ น้องต้วนคิดว่าพรุ่งนี้น้องจะพาพี่อู่ตู๋มาไหว้หลุมฝังศฟแม่แทน ฉับพลันพี่อู่ตู๋ก็รู้สึกว่ากำลังโดนลอบทำร้ายเลยจัดการลงมือตอบโต้ ปรากฎว่าเป็นชางหลิวจวินที่โผล่มาประลองฝีมือเล่นๆกับพี่อู่ตู๋แทน


ชางหลิวจวินพาทั้งคู่ไปพบฉางพิ่นที่พักอยู่ที่ร้านน้ำชาร้างข้างทาง ฉางพิ่นถ่ายทอดคำสั่งมู่ค่วงต๋าที่สั่งให้พวกเขาช่วยฉางพิ่นทำภารกิจตามหาคน หากพบแล้วให้ชางหลิวจวินพาคนกลับจวนทันที แต่พี่อู่ตู๋เล่นตัวว่าตอนนี้ทั้งคู่เป็นขุนนางไม่สะดวกจะทำงานแบบนี้ ฉางพิ่นเลยบอกปัญหาว่าตอนนี้แคว้นหยวนกำลังทำสงครามจะตีเมืองลั่วเยี่ยนของแคว้นเหลียวตอนนี้ ชางหลิวจวินเองก็ไม่อาจทำงานนี้ได้เพราะเขาไม่รู้หนังสือ และพูดภาษาเหลียวไม่ได้ แล้วจะไปตามหาคนได้ยังไง จึงต้องให้น้องต้วนหลิ่งและพี่อู่ตู๋เป็นคนทำงานนี้ ก่อนหน้ามีพ่อลูกชาวตั่งเซียงผ่านมาแถมในตัวยังมีใบผ่านทาง ชางหลิวจวินเลยจัดการคนพร้อมชิงเสื้อผ้าข้าวของมาไว้เพื่อใช้ปลอมตัว(สองพ่อลูกโชคร้ายเนอะ)

สรุปทั้งคู่ต้องปลอมตัวเป็นพ่อลูกชาวตั่งเซียงที่เป็นพ่อค้าเพื่อจะเข้าเมืองลั่วเยี่ยน เพื่อตามหาชายชราผู้หนึ่งแซ่เฉียนที่ตาบอด อายุแปดสิบสามปี เป็นชาวฮั่นให้ฉางพิ่น งานนี้ตกหนักที่น้องต้วนหลิ่งดำเนินการเพราะพูดภาษาเหลียวได้ พี่อู่ตู๋นั่นกลายเป็นพ่อใบ้เพราะพูดภาษาเหลียวไม่ได้(คราวนี้พี่อู่ตู๋เลยได้เป็นชายชาวตั่งเซียงสมพรปากน้องต้วนเลย555) แต่พี่อู่ตู๋ไม่ยอมทำงานนี้ฟรีๆ เพราะมีเงื่อนไขว่าถ้างานนี้สำเร็จ ฉางพิ่นต้องช่วยพูดให้มู่ค่วงต๋าเลิกคิดหาทางจับน้องต้วนแต่งงานสะที555 ฉางพิ่นโอเครรับปากพี่อู่ตู๋ งานนี้ชางหลิวจวินจะเข้าเมืองลั่วเยี่ยนพร้อมเป็นผู้ช่วยลับให้ทางฝั่งพี่อู่ตู๋ ส่วนฉางพิ่นนั่นจะกลับไปอยู่รอเมืองเย่เฉิงพร้อมพาเปินเซียวกลับไปด้วย

เนื่องจากเมืองลั่วเยี่ยนกำลังโดนกองทัพหยวนล้อมกำลังดักซุ่มหน้าเมือง ทั้งคู่เลยวางแผนแกล้งโดนทหารหยวนจับเข้าค่ายเชลยก่อน จากนั้นพอตกดึกชางหลิวจวินจะเข้ามาปล่อยกรงที่ขังเชลยทั้งหมด เพื่อพากันวิ่งหนีทหารหยวนเข้าประตูเมืองลั่วเยี่ยน สรุปแผนการสำเร็จจ้า ระหว่างที่โดนจับขังในกรง น้องต้วนเห็นคนคุ้นๆหน้าแต่จำชื่อไม่ได้ล้มป่วยอยู่ในกรง ระหว่างที่พากันหนีน้องต้วนกับพี่อู่ตู๋ก็พยายามประคองพาคนนั้นหนีมาด้วย พอเข้าเมืองได้ น้องถึงรู้ว่าชายผู้นั้นคือคนสนิทของเย่ลู่จงเจินชื่อว่าซู่ลวี่ตวน

หลังเข้าเมืองก็เช่าห้องพัก ทั้งคู่กะลังจะพักผ่อนชางหลิวจวินที่แบกสัมภาระและอาวุธของพี่อู่ตู๋ตามกลับมาจะร่วมพักอยู่ในห้องนี้ด้วยจ้า แต่พี่อู่ตู๋ไม่ยอมให้พักในห้องด้วย555 น้องต้วนเลยให้พี่อู่ตู๋ไปเปิดห้องเพิ่มจะได้ตัดปัญหาที่ทั้งคู่ทะเลาะกัน555

ฝั่งฉางพิ่นที่กะลังขี่ม้าจูงเปินเซียวกลับ ระหว่างทางดันไปเจอะหลานจวิ้นสยากำลังลงมือฆ่ามือสังหารกลุ่มเงา ฉางพิ่นเลยเจอะหลานจวิ้นสยาฆ่าปิดปากและถีบลงเหวไปพร้อมเฉลยความลับ ว่าใครคือหลี่รั่วรัชทายาทตัวจริงให้ฉางพิ่นรู้ก่อนตาย จากนั้นหลานจวิ้นสยาก็ขึ้นขี่เปินเซียวกลับเข้าเมืองลั่วเยี่ยนทันที่

ฝั่งพี่อู่ตู๋หลังจากแบ่งห้องพักแล้ว ก็เปลี่ยนชุดดำพรางกายเตรียมออกไปสำรวจในเมืองปล่อยให้น้องต้วนนอนรอที่ห้องพักไปก่อน ระหว่างน้องต้วนรอจนดึกปรากฎว่ามีไฟไหม้ลามมาแถวที่พักของน้อง เพราะกองทัพหยวนโจมตีบุกเข้าเมืองมาแล้ว น้องต้วนวิ่งเข้าไปปลุกชางหลิวจวินให้รีบพากันหนีออกมา ระหว่างหนีน้องต้วนก็หยิบยิงธนูของทหารหยวนที่ตายอยู่ริมทางติดมือมาด้วย ชางหลิวจวินพาน้องต้วนกระโดดข้ามมาที่ชั้นสองร้านเหล้าตึกตรงข้ามที่พัก แล้วให้น้องต้วนรอที่นี้ส่วนตัวเองจะออกไปดูลาดเลา

ระหว่างที่ไฟกำลังลุกไหม้โรงเตี๊ยม พี่อู่ตู๋ก็วิ่งมาถึงทำท่าจะวิ่งฝ่าเข้ากองไฟ น้องต้วนเรียกแล้วแต่พี่อู่ตู๋เขาไม่ได้ยิน น้องเลยยิงธนูสกัดหน้า พี่อู่ตู๋ถึงหันกลับไปเห็นหน้าน้องต้วน พี่อู่ตู๋ตอนแรกนั่นตกใจกลัวว่าน้องจะตกอยู่ในกองเพลิง แต่ตอนนี้โกรธชางหลิวจวินที่ปล่อยให้น้องต้วนอยู่คนเดียวที่นี่ น้องต้วนหลิ่งต้องจับพี่อู่ตู๋มาจูบปลอบเพื่อสงบสติที่กำลังจะแตก555 ชางหลิวจวินก็ตามกลับมาสมทบพอดี พี่อู่ตู๋บอกว่ากองทัพหยวนแอบเข้ามาโจมตีกระทันทัน ลอบเผาไฟสถานีพักม้าด้านตะวันออกทั้งหมด น้องต้วนชวนไปสังเกตุดูทางด้านตะวันตกของเมืองแทน ที่นั่นมีวัดร้างที่ผู้อพยพมักจะพากันไปซ่อนตัวหลบภัย เผื่อจะหาชายชราผู้นั้นเจอะ

พี่อู่ตู๋ก็พาน้องต้วนหลิ่งหลบหนีทหารหยวน จนถึงที่อาคารบ้านชั้นสองแห่งหนึ่ง ก็พอดีที่หน้าถนนใกล้ๆมีขุนพลเกราะเงินนำกองทัพเหลียวเข้าโจมตีสกัดกองทัพหยวน แต่ว่าทหารกองทัพหยวนมีจำนวนมากกว่า ทำให้กองทัพเหลียวต้องล่าถอยออกมา ส่วนขุนพลนำทัพเหลียวพลาดท่าโดนทหารหยวนจะใช้ดาบตัดม้าฟาดใส่ตัว น้องต้วนเลยยิงธนูสกัดทหารหยวนคนนั้นเข้าที่ตา ดาบเลยฟาดไปตบลงที่หมวกเกราะ แต่มีทหารหยวนตามเข้าจะซ้ำอีกคน น้องต้วนเลยยิงธนูใส่จนตายแทน ขุนพลเกราะเงินขี่ม้าแหวกวงล้อมออกมา น้องต้วนกับพี่อู่ตู๋เลยตามไปช่วย เพราะเขากำลังจะตกม้า ปรากฎว่าขุนพลเกราะเงินคือเย่ลู่จงเจิน

น้องต้วนหลิ่งกับพี่อู่ตู๋พาเย่ลู่จงเจินหลบหนีเข้าประตูบ้านหลังหนึ่ง น้องต้วนรีบถอดชุดเกราะเย่ลู่จงเจินที่สลบอยู่ เพื่อตรวจหาดูบาดแผลแต่ไม่พบ มีแต่เลือดออกที่จากจมูก น้องต้วนเลยขอยืมเข็มเงินพี่อู่ตู๋มาแทงจุดสลายเลือดให้เย่ลู่จงเจิน พร้อมบอกพี่อู่ตู๋ว่านี้คือเย่ลู่จงเจินฮ่องเต้แคว้นเหลียว รอจนมีทหารเหลียวมาตามหาเย่ลู่จงเจินแล้ว ทั้งคู่ก็กระโดดหลบออกไป

พี่อู่ตู๋ถามว่านี่คือสหายรักหรอ555 น้องต้วนว่าเคยพบเขาไม่กี่ครั้ง ก็พอดีชางหลิวจวินมาตาม ทั้งสามคนไปที่วัดร้างปรากฎว่าวัดโดนไฟเผา แถมมีแต่ซากศฟ ตรวจดูแล้วไม่พบศฟชายชรา ฟ้าใกล้สว่างแล้วคงต้องหาสถานที่หลบซ่อนใหม่เพื่อให้พี่อู่ตู๋เปลี่ยนชุดเพราะตอนนี้ใส่ชุดดำอยู่ ชางหลิวจวินเองก็ต้องหาที่ซ่อนตัว น้องต้วนเลยพาไปร้านขายยาที่น้องเคยรับจ๊อบทำงาน ตอนที่น้องต้วนหนีออกมาจากเมืองซั่งจิ่งแตกครานั้น ระหว่างที่เดินๆดูรอบๆร้าน น้องต้วนกลับได้พบชายชราผู้นั่น

สรุปว่าคนที่มู่ค่วงต๋าสั่งให้ฉางพิ่นพากลับจวนให้ได้ ก็คือชีกงหรือเฉียนชีคนขายเกี๊ยวแถวบ้านตระกูลต้วน เจ้าของหาบแผงร้านเกี๊ยวที่หลานจวิ้นสยาซื้อเกี๊ยวน้ำเลี้ยงเขาก่อนพาออกมาจากเมืองหรู่หน่านนะเอง แสดงว่ามู่ค่วงต๋าหาพยานบุคคลเพื่อจะจัดการอีชั่วไช่เหยียนแล้ว (ดีที่ตอนเจอะพี่อู่ตู๋สั่งห้ามน้องต้วนส่งเสียง รอให้ชางหลิวจวินเป็นคนพาชีกงไปส่งให้มู่ค่วงต๋าเอง)

น้องต้วนหลิ่งอยู่เฝ้าชีกงรอเขาที่นี่ ส่วนพี่อู่ตู๋ไปหาชางหลิวจวินที่โรงเตี๊ยมเพื่อบอกให้มารับชีกง น้องต้วนเดินไปส่งพี่แล้วแวะไปซื้อหมั่นโถวจะเอาไปให้ชีกงกิน กลับไปเจอะพี่หลานจวิ้นสยากับเปินเซียวที่กลางถนน น้องต้วนตกใจพร้อมวิ่งหนีพี่หลานจวิ้นสยาทันที พี่หลานจวิ้นสยาก็วิ่งตามไม่หยุด น้องก็ยิ่งกลัววิ่งชนคนจนของล้มกระจายหนีตายจนพี่หลานจวิ้นสยาจะจับตัวน้องได้แล้ว น้องก็พบกลุ่มทหารเหลียวเลยตะโกนประกาศว่าตัวเองเป็นคนช่วยชีวิตเย่ลู่จงเจิน ทหารเลยล้อมตัวจับน้องต้วนไป พี่หลานจวิ้นสยาเจอะทหารเหลียวล้อมตัวเลยต้องหลบหนีออกไป

ในจวนเจ้าเมือง น้องต้วนหลิ่งได้พบกับเย่ลู่จงเจินอีกครั้ง น้องต้วนบอกเย่ลู่จงเจินให้ช่วยสั่งทหารรีบออกไปตามหาพี่อู่ตู๋ที่ตอนนี้แต่งชุดชาวตั่งเซียนก่อนตอนนี้(น้องกลัวว่าสามีจะคลุ้มคลั่ง555) จากนั้นทั้งคู่ก็นั่งคุยกัน เป็นดังคาดว่าเย่ลู่จงเจินรู้เรื่องจริงๆของน้องหมดแล้ว น้องต้วนบอกเย่ลู่จงว่าตอนนี้มีคนลอบจะมาฆ่าน้อง เย่ลู่จงเลยสั่งเพิ่มองค์รักษ์ลาดตระเวน พร้อมบอกให้น้องต้วนไม่ต้องกังวลเพราะองค์รักษ์เหล่านี้เป็นยอดฝีมือ สักพักทหารเหลียวก็พาพี่อู่ตู๋มาที่ห้องโถง พี่อู่ตู๋มาถึงพี่ก็มานั่งข้างน้องต้วนหลิ่งทันที(เพื่อกันผู้ทุกคนในโลกนี้555 พี่เขาชัดเจนในการกระทำเสมอ)

น้องต้วนหลิ่งถามเย่ลู่จงเจินว่ามาทำอะไรที่เมืองนี้ ปรากฎว่าเย่ลู่จงเจินบอกว่าเมื่อหนึ่งเดือนก่อนเขาตั้งจะไปหาเฮ่อเหลียนป๋อ ที่ซีเหลียงแบบลับๆ กลับโดนหานเหวยยงส่งมือสังหารลอบตามฆ่าจนมาถึงที่เมืองนี้ พร้อมขายเบาะแสของเขาให้กับแคว้นหยวน และเหมือนคราวนั้นที่เขาจะโดนลอบสังหาร ก็จะเป็นน้องต้วนที่มาช่วยชีวิตเขา ราวกับว่าทั้งคู่มีวาสนาต่อกัน ส่วนพี่อู่ตู๋นั่งฟังก็หน้าตึงไป555

หลังแยกย้ายพักผ่อน พี่อู่ตู๋ก็บอกน้องว่าชางหลิวจวินพาชีกงไปดูแลแล้ว ตอนนี้ฝากให้น้องต้วนหาวิธีขอใบผ่านด่านออกจากเมืองเพื่อชางหลิวจวินจะได้พาชีกงกลับเจียงโจว ส่วนตอนนี้พี่อู่ตู๋ก็ถามว่าน้องต้วนมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง พี่อู่ตู๋ก็เลยได้รู้ว่าพี่หลานจวิ้นสยาตามมาถึงที่เมืองนี้แล้วแถมขี่เปินเซียวมาอีก แปลว่าฉางพิ่นถึงฆาตคงต้องตายไปแน่แล้ว พี่อู่ตู๋เลยคิดจะออกจากเมืองนี้ทันที แต่น้องต้วนหลิ่งอยากอยู่ช่วยเย่ลู่จงเจินมากกว่า พี่อู่ตู๋เลยประกาศว่าเขาจะไม่ช่วยแคว้นเหลียวเพราะหนี้แค้นที่ชาวเหลียวสังหารทั้งอาจารย์และศิษย์พี่ของเขา แต่น้องต้วนอยากให้พี่มองถึงภาพรวม ว่าเย่ลู่จงเจินที่มีชีวิตรอดย่อมจะมีผลดีต่อแคว้นต้าเฉินมากกว่า ทั้งคู่เลยได้ทะเลาะกันจริงจังเป็นครั้งแรก พี่อู่ตู๋เลยงอนกระโดดขึ้นกำแพงหายไป

น้องต้วนหลิ่งล้มตัวนอนด้วยความกลุ้มใจ น้องเองไม่อยากฝืนใจบังคับพี่อู่ตู๋ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงขลุ่ยบรรเลงเพลงสุขพบพานลอยมา เย่ลู่จงเจินที่กำลังเดินจะมาหาน้อง เลยได้ยินเสียงน้องทะเลาะกับพี่อู่ตู๋อีกแล้ว เรื่องถ้าน้องได้ครองบัลลังก์จะยังคงผูกมิตรกับแคว้นเหลียวอีกใช่ไหม น้องต้วนเลยบอกพี่ว่าถึงตอนนั้นแผ่นดินนี้ครึ่งหนึ่งเป็นของพี่อู่ตู๋เหมือนกัน พี่คิดจะทำยังไรละ ก็ลองเอาไปคิดดูเอง พี่อู่ตู๋ก็งอนออกไปอีกละ เย่ลู่จงเจินเลยหันหลังเดินกลับไปแทน

น้องต้วนหลิ่งเองก้อนอนไม่หลับเลยเดินออกไปหาเย่ลู่จงเจินแทนเพื่อขอใบผ่านทาง เย่ลู่จงเจินเลยบอกถึงน้องได้ใบผ่านทางแต่ออกไปไม่พ้นหรอก ตอนนี้กองทัพหยวนล้อมไว้หมดแล้ว น้องต้วนบอกว่าตัวเองยังอยู่แต่ใบผ่านทางนี้จะให้คนอื่นใช้ เย่ลู่จงเจินเลยถามว่าน้องจะให้คนไปตามทหารจากเมืองเย่เฉิงมาช่วยหรอ แต่ตอนนี้ป๋าตูอยู่คุมทหารในกองทัพหยวน ดูท่าไม่น่าจะสู้กองทัพป๋าตูไหว น้องต้วนตกใจในข่าวนี้

เย่ลู่จงเจินคุยไปก้อเขียนใบผ่านทางให้น้องไป ถามว่าพี่อู่ตู๋เขาดีกับน้องมากไหม น้องต้วนบอกว่าพี่เขาไม่เคยขัดใจน้องสักครั้ง เย่ลู่จงเจินถามอีกระหว่างประชาชนกับพี่อู่ตู๋จะเลือกใคร น้องเลยบอกว่าอย่ารู้เลยเพราะประชาชนจะสาปแช่งน้องเอา555 เย่ลู่จงเจินเลยเสนอให้น้องต้วนมาแต่งงานกับเขาเพื่อความปรองดองของสองแคว้น แต่น้องต้วนไม่ตกลง เลยถามว่าน้องต้วนมีน้องสาวบ้างไหม (ในเมื่อหมดหวังจะได้น้องต้วน ก็ขอคนคล้ายน้องก็ยังดี555) ก็มีเงาดำสองเงาโฉบหลบหนีผ่านไป

เย่ลู่จงเจินบอกว่าถ้าเรื่องนี้ผ่านไปด้วยดี เขาจะช่วยสืบเรื่องราวตระกูลไช่พร้อมตามหาพิทักษ์ปฐพีให้น้องต้วน แล้วจะส่งไปให้น้องที่เมืองเย่เฉิง น้องต้วนกลับมาที่ห้องพักกลับเจอะชางหลิวจวินมานั่งรออยู่ น้องเลยถามหาพี่อู่ตู๋เลยได้รู้ว่าพี่เขาออกไปตามล่าพี่หลานจวิ้นสยาอยู่ ชางหลิวจวินบอกว่าเขาจะออกไปตามหาฉางพิ่นก่อน น้องเลยบอกว่าไปถามพี่หลานจวิ้นสยาน่าจะได้คำตอบมากกว่าไปตามหาเอง ชางหลิวจวินกระโดดกำแพงหายตัวไปทันที

พี่อู่ตู๋ตามล่าพี่หลานจวิ้นสยาจนถึงตรอกแห่งหนึ่ง พี่หลานจวิ้นสยารู้ว่าหนีพี่อู่ตู๋ไปไม่พ้นก็ชักกระบี่เตรียมรับมือ ระหว่างที่ประมือกันอยู่ ชางหลิวจวินก็ตามมาถึงพอดี พี่หลานจวิ้นสยาเตรียมหันหลังชนกำแพงเพื่อรับการโจมตีของสองยอดมือสังหาร แต่จู่ๆก็มีเจิ้งเยี่ยนตามมาอีกคน พี่หลานจวิ้นสยาโดนรุมสามต่อหนึ่งหมดทางหนีอย่างแท้จริง

น้องต้วนหลิ่งกำลังนั่งคุยเล่นกับซู่ลวี่ตวน ที่เย่ลู่จงเจินส่งเขามาเป็นองค์รักษ์ให้น้อง พวกพี่อู่ตู๋ก็เปิดประตูเข้ามากระทันหัน ซู่ลวี่ตวนเลยมายืนบังหน้าน้องต้วนเพื่อปกป้อง ทำเอาพี่อู่ตู๋โมโหหึงอีกแล้วพร้อมตวาดไล่ซู่ลวี่ตวนออกจากห้องทันที น้องต้วนต้องรีบเชิญซู่ลวี่ตวนออกจากห้องทันที ป้องกันเรื่องจะบานปลาย555

ตอนจากนั่นชางหลิวจวินคุมตัวพี่หลานจวิ้นสยามาไว้กลางห้องพร้อมกับเจิ้งเยี่ยน ส่วนพี่อู่ตู๋นั่นมานั่งข้างน้องต้วนประกาศความเป็นเจ้าของกันซีนเจิ้งเยี่ยนที่ชอบตามมาเตาะน้องต้วนทุกครั้งที่มีโอกาส555 พี่หลานจวิ้นสยาโดนรุมสอบสวนทั้งเรื่องของฉางพิ่นและแผนลอบสังหารน้อง แต่เขาไม่ยอมรับข้อกล่าวหาใดๆ พร้อมบอกว่าตัวเองมีราชโองการขององค์รัชทายาทมาทำภารกิจลับ แถมตัวเองก็เป็นขุนนางใหญ่ด้วย พี่อู่ตู๋เลยเอาจินอูจากน้องต้วนมาใส่ในตัวพี่หลานจวิ้นสยาไว้ เป็นการควบคุมไม่ให้ขยับตัวหลบหนีไม่งั้นเจอะจินอูกัดตายแน่นอน จากนั้นสามมือสังหารก้ออกไปสุมหัวประชุมข้างนอก ทิ้งน้องต้วนไว้กับพี่หลานจวิ้นสยาในห้องสองคน

ในห้องน้องต้วนถามพี่หลานจวิ้นสยาว่าทำไมต้องทำเรื่องเหล่านี้ พี่หลานจวิ้นสยาเลยบอกถึงความแค้นเก่าว่ายี่สิบปีที่แล้วฮ่องเต้องค์ก่อนทำให้แคว้นอู่ลั่วโหวของเขาต้องตายไปเกือบหมด จนต้องหลบหนีไปอยู่ที่เขาเซียนเป่ย แต่สุดท้ายคนของเขาที่เหลือก็ยังต้องตายเพราะศึกชาวฮั่นและชาวหยวนที่สู้รบมาถึงเขาเซียนเป่ย ที่พี่หลานจวิ้นสยามานี่ก็เพื่อฆ่าทุกคน น้องเลยถามว่างั้นทำไมไม่ฆ่าน้องตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอะละ พี่หลานจวิ้นสยาเลยบอกว่าตอนน้องยังเด็กนั่นยังมีประโยชน์ น้องต้วนเลยว่าที่พี่หลานจวิ้นสยาช่วยไช่เหยียนก็เพราะคิดว่าน้องตายไปแล้วสินะ พี่หลานจวิ้นสยาเล่าความแค้นของไช่เหยียนที่ตระกูลไช่ที่โดนกลศึกฆ่าตายจนเกือบหมดสิ้นตระกูลเพราะแผนการณ์ของปู่น้องต้วน

ฝั่งสามหนุ่มก็ครุ่นคิดไม่ตก ชางหลิวจวินไม่อยากฆ่าหลานจวิ้นสยาเพราะไม่มีคำสั่งฆ่า แถมพี่หลานจวิ้นสยาก็เป็นหนึ่งในสี่ยอดนักฆ่าร่วมสำนักอีก แถมตัวเองมีภารกิจลับของมู่ควงต๋าที่ไม่อาจให้ใครรู้ ส่วนเจิ้งเยี่ยนอยากถามหาความจริงกับพี่หลานจวิ้นสยา แถมยังสงสัยในภารกิจของแต่ละคน ถ้าไม่สอบสวนจะให้เขารายงานฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวยังไง ส่วนพี่อู่ตู๋ก็กลัวพี่หลานจวิ้นสยาจะเปิดโปงความลับน้องต้วน สามหนุ่มต่างมีความลับที่ไม่อาจให้ถูกค้นพบ555 สุดท้ายพี่พี่อู่ตู๋เลยรีบเปิดประเด็นว่าเขากับชางหลิวจวินมาตามหาหลักฐานที่ชี้ว่าไช่เหยียนเป็นรัชทายาทตัวปลอมกับเจิ้งเยี่ยน แล้วโยนเผือกร้อนไปให้มู่ควงต๋าพร้อมบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้น้องต้วนไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง เพื่อสกัดความน่าสงสัยไปมากกว่านี้ สรุปทั้งหมดต้องเก็บตัวพี่หลานจวิ้นสยาไว้เป็นพยานบุคคล แล้วพากลับไปจัดการเมืองหลวงต่อ

พี่อู่ตู๋ให้พี่หลานจวิ้นสยากินยาสลายพลังยุทธชั่วคราว จากนั้นก็พาเขาไปคุมขังที่ห้องไว้ จากนั้นพี่อู่ตู๋ก็เอาจินอูไปให้น้องต้วนเก็บไว้ที่ตัว ทั้งคู่ได้กลับมากอดกันกันต่อ พี่อู่ตู๋บอกว่าตอนนี้ทุกฝ่ายต่างรู้ว่าไช่เหยียนเป็นรัชทายาทตัวปลอม ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวคงไม่อยู่นิ่งเฉยแน่ๆ น้องต้วนบอกพี่อู่ตู๋ว่าเย่ลู่จงเจินสัญญาสืบหาหลักฐานของไช่เหยียนพร้อมตามหาพิทักษ์ปฐพีให้เขา พี่อู่ตู๋ตกลงใจจะช่วยทำตามแผนของน้องต้วน

เจิ้งเยี่ยนกับชางหลิวจวินต่างอยู่เฝ้าพี่หลานจวิ้นสยา น้องต้วนหลิ่งเข้ามาบอกว่าพี่อู่ตู๋หลบออกนอกเมืองลั่วเยี่ยนละ เพื่อกลับไปตามทหารจากเมืองเย่เฉิง มาช่วยเย่ลู่จงเจินให้ได้กลับไปเมืองหลวงจงจิงอย่างปลอดภัย ดังนั้นทุกคนคงต้องอยู่ที่นี่อีกสักพักจนกว่าพี่อู่ตู๋จะกลับมา เจิ้งเยี่ยนถามน้องจัดการเองโดยพลการแบบนี้ ถ้าว่าฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวทรงทราบเรื่องน้องจะทำยังไง น้องต้วนว่าแม่ทัพอยู่ภายนอกไม่ต้องรอบัญชาจากกษัตริย์ แถมน้องมีใบคำสั่งของฝ่าบาทที่ประทานอนุญาติให้ใช้ดุลพินิจเองได้

หลังพี่อู่ตู๋ไปแล้ว น้องต้วนหลิ่งก็อยู่กับสามยอดมือสังหารที่ใช้วาจาแดกดันกันไปมาตลอดเวลา555 แต่มีพี่หลานจวิ้นสยาที่โดนใส่กุญแจมือแต่ยังคงเฝ้าเดินตามดูแลน้องต้วนตลอดเวลา พี่หลานจวิ้นสยารู้ว่าน้องเคยช่วยชีวิตเย่ลู่จงเจินที่ซั่งจิ่งครั้งนั้น ทำให้น้องต้วนรู้แล้วว่าพี่หลานจวิ้นสยาเป็นคนลอบฆ่าเย่ลู่จงเจิน แต่พี่เขาไม่ยอมบอกว่าใครเป็นคนออกคำสั่งฆ่า

น้องต้วนหลิ่งไปหาเย่ลู่จงเจินเพื่อบอกข่าวพี่อู่ตู๋ที่กลับไปตามทหารมาช่วย ถึงแม้จะมีทหารในมือเพียงสองพันนายก็ตาม ส่วนทหารในมือเย่ลู่จงเจินรวบรวมมาได้หนึ่งพันคน น้องต้วนวางแผนหลบหนีให้เย่ลู่จงเจิน พร้อมเตือนให้เขารีบกำจัดหานเหวยยงโดยไว เย่ลู่จงเจินรับปากจะจัดการหานเหวยยงหลังกลับเมืองหลวงจงจิงทันที และบอกว่าเหตุการณ์ที่เกิดที่ซั่งจิ่งครั้งนั้นเป็นหานเหวยยงสมคบคิดกับคนที่เมืองต้าเฉินของน้อง(ตอนนี้น้องรู้แล้วว่ามือสังหารเป็นพี่หลานจวิ้นสยา) ตอนกองกำลังเหลียวและหยวนสู้รบกัน ทหารเหลียวเก็บกระบี่โบราณได้แล้วนำไปมอบให้หานเหวยยง ถ้ากลับจงจิงได้เขาจะไปตามกระบี่เล่มนั้นให้น้อง ส่วนเย่ลู่จงเจินเองก็ตามหากระบี่ทองกระบี่ฮูปี้เลี่ยเพื่อมาทำลาย เขาถามหาสถานที่สุดท้ายที่น้องต้วนทำกระบี่ฮูปี้เลี่ยหายไป เย่ลู่จงเจินบอกถึงความสำคัญของกระบี่กระบี่ฮูปี้เลี่ยนี้จะมีผลต่ออำนาจของป๋าตูในเผ่า

หลายวันผ่านไปจวนถึงคืนนี้ที่นัดหมายกับพี่อู่ตู๋ ส่วนเย่ลู่จงเจินเองก็จัดเตรียมทหารพร้อมแล้ว ให้ชางหลิวจวินกับเฉียนชีพาทหารหน่วยหนึ่งออกประตูตะวันตกตีฝ่าทหารหยวนออกไปก่อน ที่เหลือจะบุกหนีออกประตูตะวันออกอีกด้าน ฝ่ายเจิ้งเยี่ยนจะเป็นคนควบคุมพี่หลานจวิ้นสยาพาออกไปแล้วจะกักเขาไว้ที่เมืองเย่เฉิงก่อน น้องต้วนขอร้องเจิ้งเยี่ยนอย่าเพิ่งรีบฆ่าพี่หลานจวิ้นสยา(ที่จริงน้องก็ยังรักพี่เขาอยู่ดี) แถมน้องต้วนยังทำลายกุญแจมือให้พี่หลานจวิ้นสยาและมอบคืนกระบี่ยอดเขาเขียวให้อีกด้วย พี่หลานจวิ้นสยาเลยเป่าขลุ่ยเพลงสุขพบพานอีกครั้ง

พี่อู่ตู๋แอบเข้ามาจูบปลุกน้องต้วนที่กำลังงีบหลับว่าถึงเวลาหลบหนีแล้ว น้องต้วนหลิ่งดีใจได้เห็นหน้าพี่อู่ตู๋ เลยจับพี่อู่ตู๋มาจูบใหญ่จนพี่จะทนไม่ไหวแทน555 น้องต้วนให้ซู่ลวี่ตวนจัดหาชุดเกราะทหารปกติมาอีกสามชุด ให้พี่อู่ตู๋ พี่หลานจวิ้นสยาและตัวน้องใส่

ก่อนจะลงมือหลบหนี เย่ลู่จงเจินให้หนังสือสัญญาสงบสุขว่าจะไม่บุกรุกล้ำเหอเป่ยของน้องแบบคราวเมืองซั่งจิ่งอีกพร้อมประทับตราแลกสาสน์ถือไว้คนละฉบับ และยังมอบซู่ลวี่ตวนที่เป็นองครักษ์สนิทของเขาให้มาติดตามเป็นคนของน้องต้วนแทน จากนั้นก็เริ่มแผนปล่อยกองกำลังของชางหลิวจวินออกไปล่อก่อน หลังจากนั้นสักพักก็เปิดประตูเมืองอีกด้าน เย่ลู่จงเจินนำกองกำลังบุกหลบหนีก่อน ส่วนน้องต้วนหลิ่งนั่งซ้อนหลังพี่อู่ตู๋ขี่เปินเซียวออกไปเป็นกองหลัง

ระหว่างที่กองทัพเหลียวปล่อยกำลังออกมาหลากหลายกลุ่ม ทำให้กองทัพหยวนปั่นป่วนไม่รู้ว่ากองทัพเหลียวจะเข้ามาบุกโจมตีค่ายหรือป่าว ทำให้กองทัพหยวนต้องแยกย้ายกองกำลังรับมือหลายฝ่าย ขณะที่กองกำลังของเย่ลู่จงเจินเข้าสู้แนวต้านด่านสุดท้าย พี่อู่ตู๋ก็สั่งทุกคนให้กลั้นหายใจเพื่อโรยผงพิษจัดการทหารหยวนในคราวเดียว เมื่อทั้งหมดหลบหนีออกมาได้ก็จัดการทิ้งเกราะหนักทั้งหมด แล้วนับคนเพื่อจัดขบวนทัพหลบหนีเข้าป่ามืด

แต่กองทัพหยวนยังคงตามไล่หลังมาไม่หยุด เย่ลู่จงเจินเลยสั่งให้กระจายกำลังหนีเข้าทุ่งฟ่าง เพื่อไปรวมตัวที่จุดนัดหมายที่หลัง พี่อู่ตู๋กับน้องต้วนที่หนีในทุ่งข้าวกลับโดนสกัดโดยกลุ่มสังหารเงา ทำให้ทั้งคู่หล่นจากหลังม้า คราวนี้ทั้งทหารหยวนที่ตามติดมาและกลุ่มเงาที่ลงมือจู่โจมไม่หยุดทำให้พี่อู่ตู๋กับน้องต้วนพลัดหลงในทุ่งข้าว น้องต้วนที่กำลังจะโดนมือสังหารฆ่า พี่หลานจวิ้นสยาก็เข้ามาช่วยไว้ได้ทัน เขาต้านมือสังหารไว้ แล้วเจิ้งเยี่ยนก็มาอุ้มน้องต้วนขึ้นม้าพาหลบหนีไป น้องต้วนอยากให้เจิ้งเยี่ยนช่วยพี่หลานจวิ้นสยาด้วย แต่เจิ้งเยี่ยนไม่อาจทำ ได้แต่รีบพาน้องต้วนหนีจากไปทิ้งพี่หลานจวิ้นสยาไว้เบื้องหลัง

พี่อู่ตู๋วางแผนจุดไฟเผาทุ่งข้าวล้อมทหารหยวน ก่อนขึ้นเปินเซียวไปรับน้องต้วนจากเจิ้งเยี่ยน ให้มานั่งกับเขา ทั้งหมดมาเจอะกันที่จุดนัดพบ จากนั้นไปรวมตัวกับกองกำลังที่พี่อู่ตู๋ซุ่มไว้ เย่ลู่จงเจินบอกน้องต้วนว่าพี่หลานจวิ้นสยาโดนทหารหยวนจับไปแล้ว ครั้งนี้ป๋าตูพาอามู่กู่มาด้วย

ที่ตั้งค่ายทหารป่ามืด ฉินหลงมารายงายพี่อู่ตู๋ว่าเมื่อสิบวันก่อนจับทหารส่งสารชาวหยวนได้ ได้เอกสารลับว่าวอคว่อไถสั่งป๋าตูให้เคลื่อนทหารห้าหมื่นนายจากเมืองลั่วเยี่ยน ให้ป๋าตูนำทัพหยวนบุกโจมตีเมืองเย่เฉิงทันที พี่อู่ตู๋เลยให้ทัพของเย่ลู่จงเจินไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้จะจัดกำลังไปส่งพวกเขาให้เข้าเขตเหอเป่ยแล้วพาหนีจนกลับไปแคว้นเหลียว แต่เย่ลู่จงเจินจะขออยู่ช่วยพี่อู่ตู๋ต้านทัพหยวนแทน แต่น้องต้วนไม่เห็นด้วยเพราะการกลับไปเมืองจงจิงของเย่ลู่จงเจินสำคัญกว่า เจิ้งเยี่ยนบอกให้น้องต้วนไปพักก่อน

ฝั่งพี่อู่ตู๋ เย่ลู่จงเจิน ฉินหลง รวมตัวปรึกษาแผนตั้งรับกองทัพหยวน จากนั้นเย่ลู่จงเจินถามพี่อู่ตู๋ว่าทำไมจะไปช่วยพี่หลานจวิ้นสยาละ พี่อู่ตู๋บอกไม่อยากสู้กับคนตาย ขืนปล่อยพี่หลานจวิ้นสยาตาย ในใจน้องต้วนคงคิดถึงแต่พี่หลานจวิ้นสยาแล้วพี่อู่ตู๋จะอยู่ยังไงละ555

น้องต้วนหลิ่งตื่นมาไม่เจอะพี่อู่ตู๋ก็รีบวิ่งตามหากลัวพี่เขาจะบุกเดียว ก็ไปเจอะพี่อู่ตู๋เขายืนเหม่อกลางทุ่ง พี่อู่ตู๋บอกว่าป๋าตูส่งเชลยมอบขลุ่ยของพี่หลานจวิ้นสยาพร้อมจดหมายแลกเปลี่ยนตัวประกัน ในที่นี้ขอแลกพี่หลานจวิ้นสยากับตัวน้องต้วนหลิ่งพร้อมสัญญาจะถอนทัพกลับไปไม่ข้ามแม่น้ำสวินสุ่ยมา น้องต้วนบอกให้พี่อู่ตู๋ทำตามคำเรียกร้องนี้ เพราะป๋าตูไม่มีวันฆ่าน้องต้วนแล้วให้พี่อู่ตู๋กับเจิ้งเยี่ยนลอบเข้ากองทัพหยวนเข้าไปสังหาร พี่อู่ตู๋บอกกับน้องต้วนหลิ่งว่าเขาไม่ใช่มือสังหารแล้ว พี่เขาเป็นแม่ทัพ ตอนน้องอยากมาเมืองเย่เฉิงพี่ก็ฟังน้อง น้องอยากสู้กับชาวหยวนพี่ก็ฟังน้อง แต่ตอนนี้น้องต้องฟังพี่แล้ว นอกจากว่าน้องจะใช้คำสั่งกับพี่เอา ตอนนี้พี่อู่ตู๋ให้น้องต้วนเลือกว่าน้องต้วนจะเป็นองค์รัชทายาทหรือจะเป็นเมียพี่เขา น้องต้วนมองหน้าพี่อู่ตู๋แล้วบอกว่าน้องเลือกเป็นเมียพี่จ้า ว่าแล้วน้องก็เข้าไปกอดซุกลงอกพี่ เลยโดนพี่เขาจับจูบ แล้วบอกน้องให้เชื่อใจสามีหน่อยอิอิ

สองชั่วยามต่อมา น้องต้วนหลิ่งขี่เปินเซียวมาที่ผาไป๋เยี่ยนตามที่นัดหมายกับป๋าตู พร้อมตะโกนเรียกป๋าตูให้ปล่อยคนลงมา ส่วนป๋าตูยืนอยู่กับพี่หลานจวิ้นสยาที่โดนแขวนร่างริมผาพร้อมมีมือธนูเตรียมยิง ป๋าตูบอกน้องต้วนว่าพี่หลานจวิ้นสยาทายผิดที่ว่าน้องจะไม่มาช่วยเขาพร้อมถามหาเย่ลู่จงเจิน น้องต้วนว่าเย่ลู่จงเจินจากไปแล้ว ป๋าตูสั่งให้น้องข้ามมาก่อนถึงจะปล่อยเชลย น้องต้วนลงม้ากำลังก้าวเดิน พี่หลานจวิ้นสยากลับจะกระโดลงผาก็มีคนชุดดำใช้เชือกมัดร่างเขาไว้ ป๋าตูรีบขี่ม้าวิ่งมาจับตัวน้องต้วนที่ถือห่อผ้ากำลังจะวิ่งหนี ทหารหยวนหยวนที่ซ่อนตัวในป่าก็กระจายกำลังออกมา ก็มีธนูลึกลับยิงมาที่ห่อผ้าน้องต้วน ทำให้ผงพิษกระจายทันที พอทหารยวนสูดดมไปก้อล้มทันที ป๋าตูเองก้อสลบไป น้องต้วนเลยลากป๋าตูลงไปที่ลำน้ำ เพื่อหลบสองทัพที่เริ่มทำการโจมตีอยู่ในป่า

ในขณะที่ทัพหยวนสู้ปะทะกับทัพเมืองเย่เฉิง กองกำลังของเย่ลู่จงเจินก็ตามมาสมทบ พี่อู่ตู๋กลิ้งไม้ลงน้ำวิ่งตามมาหาน้องต้วนก็เจอะอามู่กู่มาสกัด ทั้งคู่ต่อสู้กันกลางแม่น้ำและเหล่าท่อนซุงที่กลิ้งลงน้ำมา ขณะเดียวกันน้องต้วนก้อประคองป๋าตูที่สลบอยู่ ทั้งหาทางหลบหลีกท่อนไม้ที่จะลอยมาชนทั้งคู่ ไหนจะโดนความเชี่ยวของแม่น้ำที่พัดทั้งคู่จวนจะตกหน้าผา ป๋าตูตื่นมาพอดีเลยเหวี่ยงน้องต้วนขึ้นมาจนมือน้องเกาะหินริมผาได้ น้องต้วนก็เกี่ยวมือป๋าตูไว้ไม่ให้เขาตกหน้าผาต่อ  ส่วนพี่อู่ตู๋รีบจัดการอามู่กู่ พร้อมซัดผงพิษใส่อามู่กู่จนสลัดหลุดจากการติดตามแล้วพี่เขากระโดดลงแม่น้ำไปช่วยน้องต้วนลงจากริมผาได้ สุดท้ายยังจับตัวป๋าตูมาเป็นเชลยได้อีก พี่อู่ตู๋ให้น้องต้วนหลิ่งพาทุกคนกลับเมื่องเย่เฉิงก่อน ส่วนตัวพี่อู่ตู๋กลับเข้าป่ามืดเพื่อไปตามเจิ้งเยี่ยนกับพี่หลานจวิ้นสยา

ทุกคนหลังกลับเข้าเมืองก็แยกย้ายกันพักผ่อน เมื่อพักจนฟื้นตัวดีแล้วพี่อู่ตู๋กับน้องต้วนหลิ่งก็กลับมาฟังสรุปผลการทำงานของเหล่าลูกน้อง กิจการทุกอย่างในเมืองล้วนเป็นปกติ ส่วนน้องต้วนหลิ่งก็จะเขียนจดหมายรายงานส่งถึงเมืองหลวง พร้อมจัดการมอบเงินชดเชยให้เหล่ทหารที่บาดเจ็บล้มตายในครั้งนี้ พร้อมสั่งให้รีบซ่อมป้อมยามและกำแพงด่วน เพื่อเตรียมรับมือทัพใหญ่ของกองทหารหยวน

น้องต้วนหลิ่งเชิญอาจารย์เฟ่ยหงเต๋อมาปรึกษาแผนการในการรับศึกกับมู่ควงต๋า ตอนนี้อาจารย์เฟ่ยหงเต๋อรู้ฐานะที่แท้จริงของน้องแล้ว อาจารย์เฟ่ยแนะนำให้น้องต้วนรอไปก่อน ให้มู่ควงต๋ากับไช่เหยียนเปิดศึกกันเองก่อน และให้กักขังพี่หลานจวิ้นสยาเอาไว้เป็นพยานพร้อมกับเก็บไว้เป็นความลับ ให้มู่ควงต๋ากับไช่เหยียนต่างระแวงสงสัยกันเอง ตอนนี้อย่าเพิ่งกลับเมืองหลวง แล้วให้น้องต้วนใช้โอกาสนี้กล่อมป๋าตูให้ถอนทัพทหานหยวนออกไปก่อน น้องต้วนหลิ่งปรึกษากับพี่อู่ตู๋ พร้อมจะจัดงานเลี้ยงเย็นนี้ในจวน

ฝั่งเมืองหลวง ในห้องโถงต่างปรึกษาเรื่องกองทัพหยวนห้าหมื่นนายมีแววว่าจะโจมตีเหอเป่ย ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวถามความคิดเห็นจากไช่เหยียน แต่ไช่เหยียนกลับถือโอกาสโจมตีน้องต้วนที่แอบออกจากเมืองโดยพลการ แต่ได้มู่ควงต๋าแก้ต่างให้ สรุปฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวสั่งให้ส่งสารไปยังเจ้าเมืองหวยอินส่งทหารไปสนับสนุนน้องต้วนหลิ่ง

ส่วนพี่อู่ตู๋นั่นพาน้องต้วนหลิ่งลงบ่อน้ำพุร้อนตามสัญญา555 พร้อมโอบกอดน้องด้วยความอ่อนโยน พอตกเย็นน้องต้วนหลิ่งก็เชิญเย่ลู่จงเจินและป๋าตูมาทานข้าว ป๋าตูยังคงอารมย์ไม่ดีแต่น้องต้วนหลิ่งกับเย่ลู่จงเจินไม่สนใจกลับลงมือกินอย่างจริงจังทำให้ป๋าตูคลายความโมโห ระหว่างกินอาหารทั้งสามเลยใช้โอกาสนี้พูดคุย น้องต้วนบอกแผนจะส่งป๋าตูกลับไป แต่ป๋าตูไม่ยอมรับเงื่อนไขใดๆ เย่ลู่จงเจินเลยบอกว่าเขาส่งสารไปให้เฮ่อเหลียนป๋อแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นแคว้นซีเหลียง แคว้นเฉินและแคว้นเหลียวจะร่วมมือกันต้านศึกกับแคว้นหยวนบนสนามรบแน่นอน แต่ป๋าตูไม่กลัวเพราะเย่ลู่จงเจินยังต้องรับศึกภายในกับหานเหวยยง ส่วนเฮ่อเหลียนป๋อนั้นไม่อยู่ในสายตาป๋าตูสักนิด ป๋าตูคิดว่าใครมีกำลังแข็งแกร่งก็สามารถยึดครองทุกสิ่งในใต้หล้าเป็นของตัวเองได้

ด้วยความเมาป๋าตูเริ่มเปิดศึกด่าท่อกับเย่ลู่จงเจิน น้องต้วนหลิ่งต้องเป็นคนห้ามทัพแต่กลับโดนป๋าตูจับกดพร้อมจะปล้ำจูบน้องต้วนหลิ่งอีก เย่ลู่จงเจินเข้ามาช่วยแยกพร้อมโจมตีแต่สู้แรงป๋าตูไม่ไหวกระเด็นออกไป ป๋าตูบอกให้น้องต้วนไปตามพี่อู่ตู๋มา เขาจะท้าพี่อู่ตู๋แข่งมวยปล้ำ ถ้าป๋าตูแพ้เขาจะถอนทหารออกไป แต่ถ้าป๋าตูชนะน้องต้วนต้องตามเขากลับไป น้องต้วนเลยบอกว่าตัวเองไม่ใช่ของรางวัล น้องต้วนเลยจะเป็นคนลงแข่งเอง ถ้าป๋าตูเลยยิ่งโกรธบอกว่าตลอดมาน้องไม่เคยสนใจความรู้สึกเขาเลย ที่น้องชนะนั้นเป็นเพราะป๋าตูออมมือยอมให้น้องมาตลอด เพราะกลัวน้องจะเกลียดเขาไม่ยอมคบหาด้วยต่างหาก จากนั่นป๋าตูลากเย่ลู่จงเจินไปกินเหล้าต่อกันสองคนที่สวนดอกไม้ งานเลี้ยงจำต้องเลิกลาเพียงเท่านี้

น้องต้วนหลิ่งไม่อาจเลี่ยงศึกครั้งนี้ เลยปรึกษากับอาจารย์เฟ่ย เย่ลู่จงเจิน พี่อู่ตู๋ และเจิ้งเยี่ยนในการรับศึกแคว้นหยวน เจิ้งเยี่ยนเองก็ส่งสารขอกำลังทหารจากเจ้าเมืองหวยอินแล้วเพื่อแลกกับพิทักษ์ปฐพีจากพี่อู่ตู๋ แต่น้องต้วนอยากไปกล่อมป๋าตูเป็นครั้งสุดท้าย

น้องต้วนหลิ่งไปหาป๋าตูที่ห้องพร้อมคุกเข่าขอร้องป๋าตูว่าให้โอกาสเขาสามปี ในการแย่งชิงบัลลังก์จากไช่เหยียน จากนั้นทั้งคู่จะนำกองทัพมาตัดสินกันกันบนสนามศึก ตอนนี้ป๋าตูเองก็ต้องกลับไปจัดการศึกภายในตระกูลตัวเอง ป๋าตูตกลงพร้อมบอกว่าสามวันหลังจากนี้ ให้น้องต้วนนำแพะไปที่ริมแม่น้ำสวินสุ่ยเพื่อทำสัญญา  พี่อู่ตู๋ไปส่งป๋าตูออกจากเมืองเย่เฉิง

สามวันต่อมาทัพของน้องต้วนและป๋าตูไปที่ริมแม่น้ำสวินสุ่ย พร้อมเชือดคอแพะแล้วทั้งคู่ดื่มเลือดแพะสาบานเป็นอันต๋า พร้อมให้สัญญาในการทำศึกของทั้งคู่ที่จะเกิดในสามปีครั้งหน้า แล้วป๋าตูก็พากองทัพหยวนจากไป เมื่อเหตุการณ์คลี่คลายลงแล้วเย่ลู่จงเจินเดินทางกลับเพื่อจัดการเรื่องของตัวเองต่อ เจิ้งเยี่ยนเองก็ส่งสารยกเลิกคำสั่งให้กับเจ้าเมืองหวยอิน เจิ้งเยี่ยนแลกเปลี่ยนความลับกับน้องต้วน โดยการบอกว่าตัวเองเป็นลูกนอกสมรสของเหยาฟู่เจ้าเมืองหวยอิน ยามนี้เจิ้งเยี่ยนรู้ฐานะที่แท้จริงของน้องต้วนแล้ว และบอกว่าฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวก็รู้ความลับนี้เช่นกัน ถึงได้ส่งเขามาช่วยคุ้มครองน้องต้วนและระหว่างทางเขาก็เป็นคนกำจัดกลุ่มเงาที่ตามมาลอบสังหารน้อง ตอนนี้ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวมีคำสั่งให้น้องต้วนอยู่ที่เมืองเย่เฉิงไปก่อน รอให้ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวจัดการเรื่องทั้งหมดในเมืองหลวงให้เรียบร้อยค่อยให้น้องต้วนกลับเข้าไป

เรื่องในวันนี้ทำให้น้องต้วนหลิ่งดีใจมากจัดหนักให้พี่อู่ตู๋รับความสุขกันไป ส่วนพี่อู่ตู๋น้อยใจนิดหน่อยที่ไม่ได้เป็นคนเฉลยให้ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวรับรู้ถึงฐานะของน้องต้วน (นับถือผู้แต่งบรรยายฉากรักของพี่อู่ตู๋ที่กระทำน้องต้วนจนคนอ่านเห็นภาพในหัวชัดเจนจนไม่ต้องจินตนาการใดๆ555)

พอไม่ต้องสู้ศึกแล้วน้องต้วนหลิ่งก็เริ่มหันมาบริหารเมืองเย่เฉิงกระตุ้นการค้าขาย จากนั่นก็ไปกล่อมพร้อมสอบถามพี่หลานจวิ้นสยาให้มาอยู่ช่วยน้องต้วน ส่วนพี่อู่ตู๋ฝากน้องต้วนหลิ่งให้เจิ้งเยี่ยนดูแล ตัวพี่อู่ตู๋นั่นจะออกตามล่ามือสังหารกลุ่มเงาที่เหลือตามคำแนะนำของอาจารย์เฟ่ย แต่พี่อู่ตู๋เขาสัญญาว่าจะกลับมาก่อนวันเกิดน้องแน่นอน อาจารย์เฟ่ยกับเจิ้งเยี่ยนกลายเป็นฝ่ายสนับสนุนช่วยเหลือดูแลน้องต้วนอย่างเป็นทางการ ตอนนี้มีชาวบ้านอพพยมาจากทางเหนือมากขึ้นเกือบสองหมื่นคน น้องต้วนเริ่มจัดสรรที่พักและอาหารเพื่อบรรเทาความเดือดร้อน พร้อมวางแผนให้กับคนที่จะเริ่มมาตั้งหลักที่เมืองเย่เฉิงเพื่อกันปัญหาการแย่งชิงที่ดินทำกิน

หลังพี่อู่ตู๋จากไปเวลาก็ล่วงผ่านไปถึงคืนวันเกิดของน้องต้วนหลิ่งจนได้ กลางดึกเจิ้งเยี่ยนมาเคาะประตู น้องต้วนคิดว่าเป็นพี่อู่ตู๋มา แต่คนที่มากลับเป็นฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว นี่เป็นครั้งแรกที่น้องต้วนได้เรียกเขาว่าอาสี่ได้เต็มปาก ทั้งสองต่างกอดกันด้วยความดีใจ เป็นพี่อู่ตู๋นะเองที่ไปตามฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวให้มาหาน้อง เลยโดนเจิ้งเยี่ยนบ่นว่าพี่อู่ตู๋แทน คืนนี้สองอาหลานนั่งๆนอนๆคุยกันทั้งคืน ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวบอกว่าเขารู้สึกได้ตั้งแต่วันแรกที่พบกับน้องต้วนผ่านม่านไม้ไผ่แล้ว แถมพี่ชายยังมาเข้าฝันอีก แถมยิ่งได้พบได้คุยกับน้องต้วนยิ่งรู้สึกว่าใช่ ส่วนไช่เหยียนนั่นมีหลายสิ่งในตัวที่ดูน่าสงสัยโดยเฉพาะลายมือ ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวให้น้องต้วนเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้เขาฟัง คืนนี้น้องต้วนนอนกอดอาสี่หลี่เหยียนชิวจนหลับไปด้วยกัน

ในวังหลวงหลังฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวออกจากวังหลวงพร้อมทิ้งราชโองการว่าจะไปเมืองหวยอินด่วน ไช่เหยียนก็งดจัดการวันเกิดพร้อมสั่งให้เฝิงรายงานความคืบหน้า สรุปว่าหน่วยสังหารเงาสามกลุ่มทั้งหมดล้วนสูญหายไปอย่างไร้ร่องรอย ไช่เหยียนฟังแล้วเครียดจัด ไช่เหยียนสั่งให้เฝิงหาวิธีฆ่าใหได้ ไม่งั้นก็จะได้ตายกันเองทั้งคู่

พอฟ้าเริ่มส่างน้องต้วนหลิ่งแอบหนีออกมาจากห้องอาสี่หลี่เหยียนชิว แล้วไปมุดเตียงไปปล้ำจูบปลุกพี่อู่ตู๋แทน555 ยังไม่ทันโหมโรงเจิ้งเยี่ยนก็มาเคาะประตูตามน้องต้วนให้ไปปรนนิบัติรับใช้ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวแทน ระหว่างที่น้องต้วนดูแลรับใช้ อาสี่หลี่เหยียนชิวก็มอบหยกจันทร์เสี้ยวของท่านพ่อหลี่เหยียนหงให้น้องต้วนเก็บติดตัวเอาไว้ และบอกว่านับจากนี้อาสี่หลี่เหยียนชิวจะดูแลแทนท่านพ่อของน้องต้วนเอง พร้อมสั่งให้เจิ้งเยี่ยนทำบะหมี่อายุยืนให้น้องต้วนรอกินพร้อมหน้ากับพี่อู่ตู๋ด้วย ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวว่าหลังจัดการเรื่องราวให้เรียบร้อยจะตบรางวัลให้กับคนที่ติดตามน้องต้วนทั้งหมด น้องต้วนเลยขออาสี่หลี่เหยียนชิวให้อนุญาติพี่อู่ตู๋ได้อยู่ข้างกายน้องตลอดไป อาสี่หลี่เหยียนชิวเลยบอกจะมอบพิทักษ์ปฐพีกับหยกจันทร์เสี้ยวอีกครึ่งให้พี่อู่ตู๋หลังเสร็จงาน น้องต้วนดีใจมาก

ที่เมืองหลวงหลังประชุมขุนนางเสร็จ มู่ควงต๋าอ่านจดหมายของน้องต้วนที่รายงานเรื่องราวที่เมืองลั่วเยี่ยน พร้อมกับตอนนี้เขาได้ควบคุมตัวพี่หลานจวิ้นสยาไว้ที่เมืองเย่เฉิงเป็นการลับๆ มู่ควงต๋าสอบถามชางหลิวจวินว่าน้องต้วนไปรู้จักกับฮ่องเต้เมืองเหลียวได้ยังไง ชางหลิวจวินบอกว่าน้องต้วนไปช่วยชีวิตไว้ตอนทัพหยวนบุกเข้าโจมตีกลางดึกคืนนั้น ส่วนฉางพิ่นนั้นสูญหายไร้ร่องรอยจนถึงตอนนี้ไม่รู้ไปอยู่ที่ใด  มู่ควงต๋าคิดว่าฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวไม่ได้ไปเมืองหวยอินแต่ไปเมืองเย่เฉิงเพื่อสอบสวนพี่หลานจวิ้นสยามากกว่า

ที่เมืองเย่เฉิงฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวพูดคุยถึงวิธีบริหารเมืองของน้องต้วนหลิ่งด้วยความพึงพอใจ พร้อมบอกว่าจะมอบเจิ้งเยี่ยนให้อยู่ดูแลเฝ้าน้องต้วนไว้เพื่อความปลอดภัย น้องต้วนพาอาสี่หลี่เหยียนชิวไปแช่น้ำพุร้อนพร้อมปรนนิบัติขัดถูให้ท่านอา น้องต้วนรู้สึกเหมือนเมื่อครั้งไปโรงอาบน้ำกับท่านพ่อหลี่เหยียนหงในครั้งนั้น อยู่ๆอาสี่หลี่เหยียนชิวก็ตัดสินใจจะพาน้องต้วนกลับวันเลย น้องต้วนหลิ่งไม่เห็นด้วย น้องขอวางแผนให้ดีก่อนจะกลับเข้าเมืองหลวง ตอนนี้ต้องวางแผนให้เจิ้งเยี่ยนคุ้มครองอาสี่หลี่เหยียนชิวให้กลับวังก่อน อาสี่หลี่เหยียนชิวยิ่งอยู่ยิ่งติดหลานมากจนไม่อยากห่างจากหลานชายเลย

ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวตามไปสอบสวนพี่หลานจวิ้นสยาในห้องพัก พี่หลานจวิ้นสยายอมรับสารภาพสิ้น ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวสั่งลงโทษตายพี่หลานจวิ้นสยา แต่น้องต้วนหลิ่งร้องขอชีวิตให้พี่หลานจวิ้นสยาทำคุณไถ่โทษแทน ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวตามใจหลานแต่ยังรู้สึกขัดเคืองน้องต้วนเลยต้องวิ่งไปตามง้องอนอาสี่หลี่เหยียนชิวแทน555 ส่วนพี่อู่ตู๋นั่นขิงกับพี่หลานจวิ้นสยาว่าสุดท้ายใครคือคนที่อยู่ในใจน้องต้วนหลิ่ง555

คืนนั้นน้องต้วนนอนกอดพูดคุยกับฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว เรื่องเขาไม่อยากแต่งงานให้กำเนิดบุตร ซึ่งฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวก้อตามใจแล้วแต่น้องเลย เพราะเขาเองก็ไม่ชอบที่ต้องแต่งงานติดอยู่กับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก น้องต้วนดีใจมาก(น้องกลัวโดนจับแต่งงานมาก555)

เช้าต่อมาฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวจัดขบวนเตรียมตัวเดินทางกลับเมืองหลวง ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวขี่เปินเซียวกลับและมีเจิ้งเยี่ยนตามอารักขา พร้อมพาพี่หลานจวิ้นสยากลับไปด้วย น้องต้วนหลิ่งกับพี่อู่ตู๋ตามออกมาส่ง

หลังจากนั้นผ่านไปน้องต้วนหลิ่งกับพี่อู่ตู๋ก็มานั่งคุยระหว่างตรวจรายงาน น้องต้วนบอกเล่าว่าเมื่อคืนฝันว่าได้แต่งงานกับพี่อู่ตู๋555 ก็มีคนมารายงานว่ามู่ควงต๋าส่งจดหมายมาถึงน้อง แต่ไม่เห็นตัวของชางหลิวจวินทำให้น้องต้วนสงสัย พี่อู่ตู๋ตามไปสืบคนส่งสาร คาดว่าชางหลิวจวินน่าจะมาด้วยแต่ไม่ยอมปรากฎตัว น้องต้วนเป็นห่วงกลัวมู่ควงต๋าถือโอกาสนี้ลอบสังหารฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว เลยให้พี่อู่ตู๋จัดกองกำลังทหารในค่ายทั้งหมด รีบออกตามหาฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวทันที

ฝั่งขบวนของฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวหยุดพักที่สถานีพักม้าเพราะหิมะตกหนัก ระหว่างนั่นก้เจอะหน่วยสังหารลอบโจมตี แต่เจิ้งเยี่ยนจัดการพาฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวกับพี่หลานจวิ้นสยาลอบหนีออกไปก่อน

ขบวนทัพของพี่อู่ตู๋กับน้องต้วนหลิ่งตามมาก้อเจอะโรงเตี๊ยมที่โดนเผาทำลายพร้อมคราบเลือดสาดกระจายเต็มไปหมดจนน้องใจเสีย แต่พี่อู่ตู๋เข้าไปตรวจแล้วไม่พบฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว จากร่องรอยคิดว่าเขาน่าจะหนีทัน ทั้งหมดออกตามหาต่อทันที

ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวพาทหารหนีมาถึงเขาติ้งจวิน แต่ดูแล้วมีคนร้ายดักซุ่มอยู่เบื้องหน้า ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวคิดแผนจะเอาตัวเองออกไปล่อศัตรู แล้วปล่อยให้ซุนถิงหนีกลับไปบอกน้องต้วนหลิ่งที่เมืองเย่เฉิง แต่ซุนถิงไม่ยอมทอดทิ้งจะอยู่อารักขาถึงที่สุดแทน พี่อู่ตู๋กับน้องต้วนตามร่องรอยมาจนพบเจิ้งเยี่ยนที่โดนพิษอยู่กับพี่หลานจวิ้นสยา พี่อู่ตู๋ให้ยาแก้พิษเจิ้งเยี่ยนพร้อมให้ทหารพาเจิ้งเยี่ยนหลบหนีไปก่อน พี่หลานจวิ้นสยาขอยาแก้พิษกับพี่อู่ตู๋ แต่พี่อู่ตู๋กลับมอบยาถอนพิษให้น้องต้วนเป็นคนตัดสินใจแทน

ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวตัดสินใจจะพาทหารฝ่าวงล้อม คนที่นำกำลังออกมาดักล้อมฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวออกมาปรากฎตัว กลายเป็นรองแม่ทัพฉินหลง ทำเอาซุนถิงตกใจโมโหเดือดที่ฉินหลงบังอาจถึงเพียงนี้ ซุนถิงบอกฐานะที่แท้จริงของฮ่องเต้หลี่เหยียนชิว แต่รองแม่ทัพฉินหลงถึงจะตกใจที่รู้ความความจริงแล้ว แต่ขึ้นหลังเสือลงมือทำไปแล้ว ก็ได้แต่สั่งกองกำลังตัวเองให้ลงมือสังหารฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวทันที ระหว่างทัพฉินหลงโจมตีฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวก็โดนกองกำลังของน้องต้วนตามมาสกัดกำลัง ช่วยคุ้มกันฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวได้พอดี

พี่อู่ตู๋เข้าไปปะทะกับรองแม่ทัพฉินหลงกะจะจับเป็นไว้สอบสวนและเก็บไว้เป็นพยานหลักฐาน แต่ชางหลิวจวินก็เข้ามาโจมตีหมายสังหารฉินหลงเพื่อปิดปาก พี่อู่ตู๋เลยสู้กับชางหลิวจวิน ส่วนน้องต้วนคอยคุ้มกันฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวพาหนีออกไปจากวงล้อมศัตรู ทั้งหมดปะทะกันจนตอนนี้ทหารกองทัพเมืองเย่เฉิงสามารถจัดการกองกำลังของฉินหลงได้หมดแล้ว แถมยังจับตัวของฉินหลงได้ด้วย พี่อู่ตู๋จัดกองขบวนเตรียมรับมือหน่วยสังหารที่ยังติดตามมา ตอนนี้น้องต้วนรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของอาสี่หลี่เหยียนชิวละ ถึงจะดูขี้โรคแต่แท้จริงนั่นเขากลับเป็นขาลุยแถมยังมีวรยุทธใช้เพลงกระบี่ปฐพีเป็นด้วย มาถึงตอนนี้น้องต้วนมอบยาแก้พิษให้พี่หลานจวิ้นสยาละ

ทั้งหมดเตรียมจะข้ามแม่น้ำที่เริ่มจับตัวเป็นแผ่นน้ำแข็ง ไปได้ถึงกลางทางก็มีมือสังหารพุ่งมาจากใต้แผ่นน้ำแข็ง พี่หลานจวิ้นสยาคุ้มกันฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวกับน้องต้วน พี่อู่ตู๋เข้าไปปะทะชางหลิวจวินสกัดไว้ จนพี่หลานจวิ้นสยาตามไปช่วยสมทบ ชางหลิวจวินเลยลากพี่อู่ตู๋ให้ตกลงไปใต้แม่น้ำ เพื่อให้มือสังหารที่ดักรอใต้น้ำเข้าจัดการพี่อู่ตู๋ แถมชางหลิวจวินล็อคแขนพี่อู่ตู๋ ให้มือสังหารอีกคนใช้เชือกรัดคอพี่อู่ตู๋ น้องต้วนเห็นก็กระโดดลงน้ำตามไปช่วยพี่อู่ตู๋ทันที ใช้ลูกธนูอาบยาพิษแทงมือสังหารคนนั้นจนตาย พี่อู่ตู๋ตามจัดการมือสังหารที่เหลือใต้น้ำ ส่วนชางหลิวจวินว่ายน้ำหนีไปได้ พี่อู่ตู๋รีบพาน้องต้วนขึ้นจากน้ำทันที

พี่อู่ตู๋กับน้องต้วนมานั่งกอดกันผิงกองไฟเพื่อไล่ความหนาว พี่อู่ตู๋รู้สึกดีใจที่ได้มีโอกาสได้ว่ายน้ำแข็งร่วมกับเมียเด็ก555 ก็พอดีมีกองกำลังทหารของเจ้าเมืองหวยอินตามมาถึงพอดี ทั้งหมดเดินทางกลับเข้าเมืองหวยอินอย่างปลอดภัย ระหว่างเดินทางพี่อู่ตู๋ก้อปรุงยาไล่หนาวป้อนให้น้องต้วนกินตลอดทาง

เมื่อถึงเมืองหวยอิน น้องต้วนหลิ่งได้พบกับอาหญิงห้า น้องสาวของท่านพ่อ องค์หญิงตวนผิงกับอาเขยเหยาฝู่เจ้าเมืองหวยอิน น้องต้วนหลิ่งได้รับการยอมรับพร้อมการต้อนรับอย่างดีจากญาติแท้ๆของตัวเอง ส่วนพี่อู่ตู๋ยังโดนถากถางจากองค์หญิงเหยาเจิงเหมือนเดิม5555

ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวสอบสวนฉินหลงหาผู้บ่งการที่จริง ส่วนพี่อู่ตู๋มีความผิดฐานปล่อยปละลูกน้องให้ก่อกบฎ แต่กองกำลังที่ฉินหลงนำมาก่อการเป็นโจรภูเขาที่แอบซุ่มเลี้ยงเอาไว้ แล้วนำมาปลอมตัวเป็นกองกำลังทหารเหอเป่ย แต่เห็นแก่ความดีความชอบของพี่อู่ตู๋ที่ดูแลปกป้องน้องต้วนมาโดยตลอด แถมยังดูแลบริหารกองทัพเหอเป่ยพร้อมป้องกันการโจมตีจากกองทัพหยวน เลยมอบตำแหน่งอนุราชครูของรัชทายาทให้พี่อู่ตู๋ แต่ปรับเบี้ยเลี้ยงหนึ่งปีแทน555 ฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวบอกพี่อู่ตู๋ให้พาน้องต้วนไปเที่ยวเล่นในเมือง จากนั้นฮ่องเต้หลี่เหยียนชิวก็ไปวางแผนลับกับเหยาฝู่เจ้าเมืองหวยอินต่อ พี่อู่ตู๋ดีใจได้ตำแหน่งใหม่ คราวนี้เป็นขุนนางฝ่ายบุ๋นละ ปกติเป็นฝ่ายบู๊555

น้องต้วนหลิ่งไปพบพี่หลานจวิ้นสยาเพื่อพูดคุยโน้มน้าวให้พี่เขากลับใจอย่าทำผิดอีกเลย พี่หลานจวิ้นสยาก็รับปากน้องต้วน

ก่อนกลับเมืองเย่เฉิงพี่อู่ตู๋ชวนน้องต้วนไปล่องเรือชมความงามของเมืองหวยอิน(ระหว่างชมวิวทิวทัศน์ต่างก้อลูบไล้กันไป ต่างฝ่ายต่างมีความสุขยิ่งนัก555) บนเรือสำราญทั้งคู่เลยไปปะกับพี่หลานจวิ้นสยาที่มากับองค์หญิงเหยาเจิง เลยรู้ว่าเหยาเจิงแอบชอบพี่หลานจวิ้นสยา เพียงแต่ในใจพี่หลานจวิ้นสยานั่นช่างมีความลับในใจมากมาย สุดท้ายองค์หญิงเหยาเจิงคงต้องกินแห้วต่อไป

มาถึงเล่มที่ห้าแล้ว...เนื่องจากพิมพ์เยอะมากไปจนหมดหน้าแล้วหรือเปล่า555 ทำให้ไม่สามารถเล่าจบในหน้านี้ เลยจำเป็นต้องไปเปิดหน้าใหม่เพื่อเล่าเรื่องย่อเล่มที่ห้าที่เป็นตอนสุดท้าย และเป็นก้าวสำคัญในการชี้ชะตาน้องต้วนหลิ่ง ว่าเขาจะสามารถชิงบัลลังก์จากเหล่าศัตรูได้หรือไม่...ติดตามอ่านเรื่องย่อได้ในโพสถัดไปนะจ๊ะ......อิอิ