หนึ่งคำมั่นนิรันดร์กาล...เรื่องของอ๋องอุ๋งผู้เป็นทาสเมียระดับสูงสุดในจักรวาล555

เรื่องของจิ่งเสาผู้มีฐานะสูงส่งตั้งแต่เกิด เป็นองค์ชายที่ถือกำเนิดจากอดีตฮองเฮาโดยตรง และยังมีความเก่งกล้าสามารถทางการรบ เพราะทุกครั้งที่ออกศึกก็จะรบจนชนะสงครามมาโดยตลอด จนคนทั้งแคว้นยกย่องให้เป็นเทพสงคราม แต่ความดีความชอบที่มีกลับโดนแผนร้ายของฮองเฮาองค์ใหม่ที่วางแผนตัดหนทางชิงบัลลังก์ ด้วยการประทานคู่สมรสที่เป็นบุรุษให้แต่งงานเป็นชายาเอก ไม่พอยังโดนศัตรูใส่ร้ายจนกระทั้งต้องยอมจบชีวิตด้วยตัวเอง แต่เขาไม่ยอมตายในมือของศัตรู...ก่อนจะตายเขามีเพียงสิ่งเดียวที่เขาเสียใจจนไม่อาจปล่อยวาง คือ การทำผิดต่อมู่หานจาง ชายาบุรุษที่เขาทอดทิ้งมาตั้งแต่แรก... เพียงแต่ถ้ามีชาติหน้าจริง เขาอยากจะชดใช้ความผิดให้กับมู่หานจาน...และเหมือนสวรรค์จะยอมรับคำขอของเขา ทำให้เขามีโอกาสได้กลับมาเปลี่ยนชะตากรรมของตัวเขาและมู่หานจาง เพื่อพิสูจน์คำมั่นสัญญาที่ว่าเขาจะรักและเชื่อฟังแต่เมียเขาคนนี้คนเดียวเท่านั้น.....(น่ารักอะ555)

เรื่องนี้อ่านมานานมา...ก แต่ยังคงเป็นเรื่องที่จะหยิบกลับมาอ่านซ้ำบ่อยมาก ทั้งๆที่กองหนังสือใหม่กองใหญ่ยังกองวางอยู่ตรงหน้า555 นิยายเรื่องนี้เป็นแนวฟิวกู๊ดทุกครั้งที่อ่านจบ สามารถล้างความรู้สึกแย่ๆเวลาผิดหวังกับหนังสือที่ซื้อมาแล้วมันไม่สนุก แล้วเราจะโมโหเสียดายเงินเสียดายเวลาในการอ่าน....แต่เราจะเยียวยาความรู้สึกด้วยนิยายเรื่องนี้แทน555

เล่ม1

จิ่งเสาในวัยสามสิบกว่า ชีวิตเขาที่ผ่านการกรำศึกมามากมายแต่เยาว์วัย มีความเก่งกล้าสามารถที่ได้รับการพิสูจน์มาหลายศึก ทำให้เขาได้รับแต่งตั้งเป็นเฉินอ๋องตั้งแต่อายุสิบเก้าก่อนเหล่าพี่น้องทั้งหมด ทั้งยังมีจวนใหญ่โตเป็นของตัวเอง จนทำให้เขาหลงผิดจนมั่นใจในตัวเองเกินไป ทำให้เขาก้าวผิดครั้งแล้วครั้งเล่า จนทำให้ชีวิตเขาตกอับมานั่งรอความตายในคุกหลวง มีเพียงคนเดียวที่ยินดียอมรับโทษทัณฑ์กับเขา คือมู่หานจางชายาบุรุษที่เขาแสนเกลียดชังเมื่อยามแรกพบในงานแต่งงาน แต่เมื่อเขาเข้าตาจนชีวิตแขวนบนเส้นด้ายกลับมีเพียงมู่หานจางที่ยังคงติดตามเขาไม่ห่าง

วันนี้หิมะตกอากาศเย็นจัด แต่มู่หานจางยังคงยินดีพูดคุยกับเขา การตกอับครั้งนี้ทำให้เขาเพิ่งรู้ว่ามูหานจางเป็นคนที่มีความรู้ มีความสามารถมาก และยังสามารถเข้าใจเขาได้ดีเหลือเกิน แต่อยู่ๆก้อมีทหารมาบีบบังคับให้เขาและมู่หานจางออกจากคุกด่วน ด้วยความผ่านสงครามมาเยอะ ทำให้เขารู้สึกถึงความผิดปกตินี้ ระหว่างหลบหนีออกมาเขาจึงฆ่าคนคุม แล้วชิงม้าพามู่หานจางซ้อนม้าหนีมาด้วยกัน

แต่เพราะไม่ใช่ม้าดี แถมหน่วยทหารที่ตามมาฆ่าเขาก็มีมากมายเหลือเกิน จนมู่หานจางที่บาดเจ็บหนักมาก่อนเพราะเขาวิ่งไปรับดาบแทนจิ่งเสาในคุกก็อาการแย่ลง ทำให้เขายิ่งต้องหาทางหนีไปให้ได้ เพราะมู่หานจางแต่เดิมก็ร่างกายอ่อนแอมากอยู่แล้วยังมาบาดเจ็บหนักอีก ส่วนจิ่งเสาเองยังโดนธนูยิงเข้าที่ขาอีก  ทั้งคู่หนีมาจนถึงยอดเขาหนึ่ง แต่ม้าทนไม่ไหวล้มตายลง จิ่งเสาแบกมู่หานจางขึ้นหลัง เขาพยายามจะหนีข้ามเขาลูกนี้ไปให้ได้ แต่ว่ามู่หานจางที่อ่อนแรงมานาน จวินชิงเองในที่สุดก็ทนพิษบาดแผลไม่ไหวจากไปในอ้อมกอดเขา ตรงหน้าคือหน้าผาสูงชัน จิ่งเสาไม่อาจยอมตายในเงื้อมมือศัตรูชั้นต่ำได้ เขายินดีที่จะจบชีวิตด้วยตัวเอง เพียงแต่เสียดายที่ไม่อาจชดใช้ความผิดที่ทำไม่ดีต่างๆไว้กับมู่หานจางได้ในชาตินี้ ระหว่างที่เขากอดร่างไร้ลมหายใจของมู่หานจางแล้วกระโดลงหน้าผาไปตายด้วยกัน เขาได้อธิษฐานว่าถ้าชาติหน้ามีจริง เขาจะรักและเชื่อฟังมู่หานจางทุกอย่าง จะรักและทำดีต่อเขาคนเดียว.....แล้วจิ่งเสาก็ตื่นมาอีกครั้ง

จิ่งเสาลืมตามาก็พบว่าตัวเองฟื้นคืนอดีตกลับมาในวันแต่งงาน ตอนนี้เขากลับมาอยู่ในร่างหนุ่มน้อยวันสิบเก้า ที่เพิ่งชนะศึกใหญ่มา แล้วเพราะความสามารถโดดเด่นเกินไป ฮองเฮาจึงเป่าหูเสด็จพ่อเขา ให้จัดงานแต่งงานในครั้งนี้ ด้วยสาเหตุที่เขาเป็นองค์ชายรองของอดีตฮ่องเฮาคนก่อน จึงได้ประทานชายาเอกเป็นบุรุษเพื่อตัดสิทธิ์ในการแย่งชิงบัลลังก์ มู่หานจางคือชายาเอกที่เป็นชายของจิ่งเสา เขาเป็นลูกชายของอนุในจวนโหว การแต่งงานครั้งนี้ทำให้จิ่งเสาเอาความผิดหวัง ความแค้นใจทั้งหมดไปลงกับมู่หานจาง แทนจะไปคิดแค้นฮองเฮาที่เป็นคนวางแผนนี้ ขณะที่เขากำลังดีใจว่ากลับมาเกิดใหม่ในตอนที่เรื่องร้ายๆยังไม่เกิด ก้อพลันไปเห็นร่างมู่หานจางที่บอบช้ำ เพราะเจอะเขารังแกไปชุดใหญ่ไม่มียั้งมือใดๆ จิ่งเสาก็ให้โกธรแค้นสวรรค์ที่ไม่ส่งเขากลับมาเร็วกว่านี้ เขาจะได้ทนุถนอมมู่หานจางให้ดีและมากกว่านี้

ว่าแล้วจิ่งเสาก้อเข้าไปพลิกดูอาการมู่หานจางที่กำลังได้สติ พอมู่หานจางเห็นหน้าจิ่งเสาก้อกลัวมากจนพยายามกระเทือบร่างหนีชิดขอบเตียง กลัวว่าจิ่งเสาจะลงมือกับเขาอีกรอบ จิ่งเสาเรียกบ่าวรับใช้ให้เอาน้ำร้อนมาเตรียมชำระกาย จิ่งเสาพยายามปลอบขวัญพร้อมหันไปอุ้มมู่หานจางลงอ่างน้ำ ระหว่างอาบน้ำให้เมียก็เริ่มมองเห็นความสวยของคนงามในอ้อมแขนละ(มู่หานจางตอนนี้เพิ่งอายุยี่สิบวัยละอ่อนพร้อมกินมาก55)

ในอ่างน้ำจิ่งเสาขอโทษมู่หานจางที่ตัวเองเมาจนกระทำการรุนแรงกับเขา จิ่งเสาช่วยมู่หานจางอาบน้ำชำระล้างจนเกลี้ยงกับมือ ทำเอามู่หานจางเขินจัด จากนั้นก้ออุ้มเมียไปขึ้นเตียง พร้อมหายาทาภายในจะมาทาให้ แต่มู่หานจางเขินหนักมากจะทายาเอง แต่จิ่งเสาแย่งขวดยากลับมา บอกมู่หานจางน่าจะทายาเองไม่ถนัดหรอก มู่หานจางเลยได้แต่เอาผ้าห่มมาปิดหน้า ส่วนเบื้องล่างที่เจ็บเป็นแผลนั้นก้อให้จิ่งเสาล้วงใส่ยาทาให้ทั่วแทน ฝั่งจิ่งเสาทายาไปก้อแอบลูบหากินเศษเล็กเศษน้อยไป555 พอทาข้างล่างเสร็จ ก้อหยิบยามาทาแผลตรงปากให้มู่หานจาง ทาเสร็จก้อบอกให้มู่หานจางรีบนอนพัก เพราะอีกไม่นานต้องรีบตื่นไปถวายพระพรฮองเฮากะท่านพ่ออีก จิ่งเสาที่รอมู่หานจางหลับแล้วจึงแอบก้มลงจูบหน้าผากเมีย(ความรักเมียหลงเมียกำลังมาละ)

เช้ามาสาวใช้ก็ร้องเรียกปลุกให้ทั้งคู่เตรียมแต่งตัว ระหว่างแต่งตัว สาวใช้ประจำตัวของมู่หานจางยังไม่ชำนาญการใส่มงกุฎประดับผม จิ่งเสาจึงอาสาเข้ามาจัดการใส่ให้แทน จากนั้นบ่าวรับใช้ส่วนตัวก็เข้ามาคารวะให้มู่หานจาง เป็นการต้อนรับชายาเอกของจวนเฉินอ๋อง หลังมู่หานจางตบรางวัลบ่าวทั้งหลายแล้ว จิ่งเสาให้ตัวฝูขันทีประจำกายให้จัดเตรียมบ่าวรับใช้ชายและองค์รักษ์ไว้ประจำตัวมู่หานจางด้วย ทำให้มู่หานจางดีใจมาก เพราะเท่ากับจิ่งเสายอมรับเขาเป็นชายาเอก แถมเท่ากับอนุญาติให้เขาสามารถเดินทางเข้าออกนอกจวนได้ตลอดเวลา

เมื่อถึงเวลาทั้งคู่ขึ้นเกี้ยวไปวังหลวง ระหว่างทางจิ่งเสาก้อเอ่ยแนะนำให้มู่หานจางรับของพระราชทานจากฮองเฮาไปเลยไม่ต้องปฎิเสธ แต่มู่หานจางมะคืนโดนจัดหนักจึงนั่งปวดเอวปวดหลังไปมา จิ่งเสาเลยโอบเมียมากอดแล้วนวดเอวนวดหลังให้ตลอดทาง ทำเอามู่หานจางใจชื่นขึ้นหลังจากมะวานหวาดกลัวแทบตายที่โดนสามีจัดหนักจนแทบจะเรียกว่าขืนใจแล้ว

ในตำหนักวังหลวง ทั้งคู่คุกเข่าคารวะ ฮ่องเต้เห็นจิ่งเสาทำหน้าบึ้งตึงไม่ใยดีชายาตัวเอง ฝ่ายมู่หานจางที่ไม่รู้เรื่องราวก้อเสียใจ นึกว่าจิ่งเสาแค่แกล้งทำดีกับเขา แต่พอต่อหน้าฮ่องเต้ก้อทำเป็นรังเกียจเขา ฝั่งฮองเฮาก้อนึกสะใจที่แผนตัวเองสำเร็จลงด้วยดี มู่หานจางที่เจ็บปวดทั้งร่างยังรู้สึกเสียใจในท่าทีของจิ่งเสาก้อหน้าซีด ฮ่องเต้เห็นหน้าตูดๆของจิ่งเสาก้อวางใจเลยรีบสั่งให้พวกเขารีบกลับจวน ขากลับมู่หานจางรีบเดินตามหลังจิ่งเสาเพื่อจะขึ้นเกี้ยว ก้อเป็นลมแต่โชคดีที่จิ่งเสาหันมารับร่างเมียไว้ทัน จากนั้นก็รีบสั่งสาวใช้ไปตามหมอหลวงมาจวนด่วน ส่วนตัวเองรีบอุ้มมู่หานจางขึ้นเกี้ยวรีบกลับจวน

ในห้องนอน จิ่งเสาร้อนใจรีบเช็ดเนื้อตัวให้จวินชิง(ชื่อรองของเมีย เรียกด้วยความสนิทสนม) เพราะเขารู้ว่าอดีตเมียร่างกายอ่อนแอมากกินแต่ยาตลอดเวลา เกิดใหม่คราวนี้ต้องหาทางบำรุงขุนเมียตัวเองให้แข็งแรงให้ได้ แต่จวินชิงรีบร้อนจะลุกขึ้น เพราะจะต้องไปคารวะพี่ชายแท้ๆของจิ่งเสาอีก แต่จิ่งเสากลับบอกว่าเขาส่งบ่าวไปเลื่อนเวลาละ ก็พอดีหมอหลวงเจียงมาพอดี หมอเจียงบอกว่าจวินชิงร่างกายไม่แข็งแรงแล้วเรื่องผัวเมียก้อให้ทำแบบระวังทนุถนอมหน่อย เพราะชายาชายบาดเจ็บได้ง่ายกว่าชายาหญิง จวินชิงนอนหน้าแดงเถือก ส่วนจิ่งเสาก้ออ้อมแอ้มรับปากพร้อมมอบกำไลปะการังแดงให้หมอเจียง หมอเจียงไม่ยอมรับ จิ่งเสาเลยบอกนี่ฝากให้ลูกชายหมอที่เป็นทหารต่างหาก กำไลนี้จะช่วยคุ้มครองให้ปลอดภัยในการออกรบไปต่อสู้ข้าศึก หมอเจียงจึงยอมรับของ

จิ่งเสารู้ว่าจวินชิงยังโกธรเขาที่แสดงอาการหมางเมินใส่ตอนอยู่ในวังหลวง เลยนั่งอธิบายให้เมียฟัง ว่าเขาต้องทำแบบนั้น ไม่งั้นฮ่องเต้จะหาว่าเขาเป็นพวกหน้าเนื้อใจเสือ เลยพาลจะไม่ไว้ใจเขา แล้วดูสิเขาอยากซื้อใจหมอหลวงสักคนยังลำบากเลย(จิ่งเสาอยากได้หมอที่ไว้ใจได้เพื่อค่อยดูแลรักษาร่างของจวินชิงแหละ) พอได้ฟังผัวบอกมาจวินชิงเลยเข้าใจเรื่องเกมการเมืองในวัง พร้อมแนะวิธีอยากได้หมอมารับใช้ ก้อให้รับลูกชายเขามาไว้ในกองทัพตัวเอง แล้วให้เขาก่อเรื่องเพื่อเป็นข้อบีบบังคับให้หมอเจียงมาขอร้อง จนต้องยอมรับทำตามสั่ง จิ่งเสาดีใจที่จวินชิงยอมเข้าใจตัวเอง แถมยังมีความคิดดีๆมาแนะนำเขาอีก เลยบอกเมียว่าคราวหลังมีไรให้บอกเขาตรงๆ แบบพี่เป็นคนซื่อๆๆนะ555 จากนั้นก้อห่อเมียลงในผ้าห่มแล้วนอนกกกอดเมียนอน จิ่งเสานึกว่าจวินชิงหลับไปแล้วก้อรำพึงมาว่าตอนแรกที่โดนบังคับให้รับงานแต่งพระราชทานนั้น เขาไม่เต็มใจมาก แต่พอเขาตื่นมาเห็นหน้าคนงามเขาก้อเปลี่ยนใจแล้ว ว่าต่อไปได้นี้จะได้อยู่ใช้ชีวิตกับจวินชิงก้อถือว่าเป็นเรื่องดีๆ นับจากนี้เขาจะดูแลพร้อมปกป้องเมียตลอดไป จวินชิงได้ฟังผัวรำพึงออกมาก็แอบยิ้ม

หลังกินเข้าวเที่ยงด้วยกันเสร็จ องค์ชายรองจิ่งเฉินผู้เป็นพี่ชายกับเซียวซื่อชายาเอกก้อมาเยือนถึงจวนพอดี ด้วยความดีใจมากจิ่งเสาเลยอยากลากเมียออกไปต้อนรับพี่ชาย จวินชิงต้องเตือนให้จิ่งเสาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อน ส่วนตัวเขาไม่อาจไปรับรองได้ เพราะมะเช้าที่ไปแจ้งองค์ชายรองจิ่งเฉินว่าเขาป่วยหนัก จึงต้องเลื่อนเวลาคารวะ แต่มาตอนนี้กลับแข็งแรงดี มันจะเป็นเหตุให้พี่น้องบาดหมางใจเปล่าๆ จิ่งเสาถึงนึกขึ้นได้ ยิ่งดีใจที่มีเมียฉลาดรู้ความนัก จึงแอบจุ๊ฟเมียแล้ววิ่งไปหาพี่ชาย

จิ่งเสาดีใจวิ่งเข้าใส่จิ่งเฉิน เลยโดนพี่ชายดุว่าทำตัวเป็นเด็กๆ แต่จิ่งเสากลับดีใจที่โดนดุ เพราะชาติที่แล้วเข้าใจพี่ชายผิดมาโดยตลอด เขามักนึกว่าพี่ชายไม่ชอบเขาจึงหาเรื่องต่อว่าเขาตลอดเวลาทุกเรื่อง แต่สุดท้ายตอนเขาตกต่ำ มีเพียงพี่ชายคนนี้ที่วิ่งเต้นช่วยเหลือเขาเพียงคนเดียว ตอนนี้จิ่งเสามีเรื่องมากมายจะพูดคุยกับพี่ชาย แต่ติดที่เซียวซื่อเมียพี่ชายมาด้วย แถมนางยังไปเยี่ยมไปคุยกับจวินชิงไม่ได้อีก เพราะจวินชิงเป็นบุรุษ ก้อพอดีซ่งหลินซิงเมียรองแอบถือโอกาสแสดงตัวว่านางสำคัญสุดในจวน พาตัวเองออกมาต้อนรับพี่สะไภ้เอกของจิ่งเสาแทน

ส่วนจิ่งเสาพาจิ่งเฉินไปเยี่ยมเมียที่ห้องพัก จิ่งเฉินก็สอบถามว่าเพิ่งแต่งงานแท้ๆ จวินชิงก้อมาล้มป่วยละ จิ่งเสาลุกลิกไปโทษชุดแต่งงานของเมียว่าทำมาบางเกินไป จวินชิงได้แต่มองบนใส่ผัว555 จิ่งเฉินเลยลากน้องชายไปคุยกันส่วนตัวที่ห้องหนังสือแทน

เพราะจิ่งเสาได้เปิดอกคุยกับพี่ชาย เลยทำให้คุยกันยาวจนมื้อเย็นต้องให้จวินชิงต้องทานข้าวคนเดียว หลันถิงมาเมาท์ว่าซ่งหลินซิงฉวยโอกาสเอาหน้า ออกตัวไปรับรองเซียวซื่อชายาเอกจิ่งเฉิน ทำเอาบ่าวรับใช้ในจวนเมาท์ว่าอำนาจในจวนไม่แน่จะตกอยู่ในมือใคร จวินชิงเริ่มถึงบรรดาเมียๆในจวนของจิ่งเสา เลยให้บ่าวไปหาแผนที่จวนมาดูสะหน่อย หลังมื้อเย็นผ่านไปเยี่ยนจีอนุเบอหนึ่งกะหลี่ซื่ออนุเบอสองมายกน้ำชาคารวะเมียแต่ง จวินชิงมอบของขวัญพบหน้าให้ทั้งคู่เสร็จ แต่สองนางก้อไม่ยอมกลับเรือน จวินชิงรู้ว่าเป้าหมายพวกนางคงรอดูเรื่องสนุกเรื่องแย่งชิงอำนาจของเมียหลวงแน่ๆ

ไม่นานจิ่งเสาที่อารมย์ดีเพราะได้เปิดใจกับพี่ชายจนความสัมพันธ์กลับมาดีดั่งเดิม ก้อเดินมาโดยมีซ่งหลินซิงเดินตอแหลแสดงความชิดใกล้โชว์บ่าวมาตลอดทาง แต่พอจิ่งเสาเข้าห้องโถงเจอะหน้าจวินชิงที่มีสีหน้านิ่งก็รู้ตัวทันที เขารีบเดินรี่ไปหาจวินชิงพร้อมนั่งโกล้ชิดเมียแต่งทันที ทำเอาซ่งหลินซิงเสียหน้าทันที (จิ่งเสาจำได้แม่นว่าชาติที่แล้วเขาหลงผิดเชิดชูอนุแล้วกดขี่ข่มเหงจวินชิงให้เจ็บช้ำน้ำใจมานานหลายปีแค่ไหน แต่สุดท้ายวันที่เขาหมดสิ้นอำนาจ อีอนุพวกนี้ต่างหนีตายออกจากจวนเขาไปกันหมด)

ซ่งหลินซิงยกน้ำชาคารวะพร้อมเรียกจวินชิงว่าท่านพี่เพื่อแสดงความสนิท จะได้ไม่โดนข่มด้วยตำแหน่งของเมียเอกเมียแต่งของจวินชิง แต่จิ่งเสาออกปากขัดทันทีว่าห้ามเรียกเมียเขาว่าท่านพี่ แต่ให้เรียกว่าพระชายา ซึ่งมันแสดงให้เห็นถึงความต่างของศักดิ์และอำนาจที่แตกต่างกันทันที จวินชิงอุ่นใจผัวใหท้ายแต่วันเลย555 จากนั้นจิ่งเสาก้อไล่พวกเมียรองๆออกไป ตัวเขาก้ออ้อดอ้อนจวินชิงต่อ พร้อมอธิบายที่มาของเมียที่โดนบังคับรับเข้าจวนว่าแต่ละนางมายังไง ซ่งหลินซิงรับเป็นชายารองเพราะพ่อนางเป็นรองเสนาบดีกรมทหาร ที่เขากะซื้อใจเลยรับลูกสาวเขามาเป็นชายารอง(แต่พอเขามีเรื่องเดือดร้อน อีพ่อยื่นหนังสือหย่าพร้อมพาลูกหนีออกจากจวนแทน) เยี่ยนจีเป็นอนุที่องค์ชายใหญ่มอบให้มา หลี่ซื่อเป็นอนุรับใช้ที่ทางวังในให้มา(สายสืบฮองเฮา) จากนั้นจิ่งเสาก้อแอบจุ๊ฟมือจวินชิงจนเมียเขินไล่ให้รีบไปนอนพัก เพราะพรุ่งนี้เป็นวันที่ฝ่ายเจ้าสาวต้องกลับบ้านตัวเอง

องค์ชายรองจิ่งเฉินนั่งรถม้ากลับ เซียวซื่อชายาเอกก้อรีบร้อนแก้ตัวอธิบายเรื่องเผลอทำกริยาไม่ดีใส่จิ่งเสา จิ่งเฉินสั่งเมียห้ามคิดร้ายกับน้องชายเขาเด็ดขาด

วันรุ่งขึ้นระหว่างทางนั่งรถม้ากลับจวนโหว จวินชิงออกปากห้ามจิ่งเสาไปตกลงรวมมือแอบค้าเกลือกับท่านพ่อตัวเอง ทำให้จิ่งเสานึกได้ชาติที่แล้วเขาโดนยื่นฎีกากล่าวหาหลายเรื่อง เรื่องค้าเกลือก็เป็นหนึ่งในนั้น จิ่งเสาเลยดีใจบอกจวินชิงว่าถ้ามีเรื่องอะไรก้อบอกเขามาได้เลย เพราะเขาไม่ถนัดเรื่องที่ใช้เล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ ตอนนี้เล่าเรื่องภายในจวนโหวให้เขาฟังหน่อย เขาจะได้ตั้งรับได้ถูก

เมื่อรถม้าจอดหน้าจวนโหว ก็พบว่าเป่ยเวยโหวมู่จิ้นพาครอบครัวฝ่ายผู้ชายมายืนต้อนรับพวกเขาที่หน้าประตูใหญ่ จิ่งเสายืนมือมาประสานมือกับจวินชิง ทำให้จวินชิงยิ่งมั่นใจในฐานะพระชายาของตัวเองมากขึ้น ระหว่างที่เดินเข้าจวน มู่หลินเป่าที่เป็นลูกชายเมียเอก ก้อปากดีเอ่ยถามว่าจวินชิงต้องไปอยู่ที่เรือนรับรองฝ่ายหญิงหรือมาที่โถงรับรองด้านหน้าของฝ่ายช่าย จวินชิงเลยด่ากลับเพราะๆว่ามารยาทพวกนี้มู่หลินเป่าควรจะรู้นะ ทำเอามู้จิ้นต้องเอ่ยปากตำหนิมู่หลินเป่าออกมา พร้อมบอกให้จวินชิงไปคารวะแม่ใหญ่ที่เรือนในก่อนแล้วค่อยมาสมทบที่โถงรับรองด้านหน้า จิ่งเสากุมมือจวินชิงแน่นๆแล้วบอกว่าเขายังป่วยอยู่อย่าได้ทำตัวให้เหนื่อยเกินไปโชว์หวานต่อหน้าทุกคนทันที

จวินชิงเดินเช้าเรือนในพร้อมบ่าวรับใช้ ปรากกฎว่าเหล่าบรรดาฮูหยิงนั่งเมาท์เขาไม่ยอมขยับตัว จนนางกำนัลต้องกล่าวให้บรรดาฮูหยินทั้งหลายลุกมาทำพิธีคารวะชายาเอกแห่งจวนเฉินอ๋อง แต่เพราะเป็นญาติทางฝั่งชายาเอก จึงอนุญาติให้พวกนางคารวะแค่ครึ่งขั้น ฮูหยินใหญ่ถึงได้สำเหนียกถึงฐานะของจวินชิงที่เปลี่ยนไป ว่าเขากลายเป็นชายาเอกของจวนเฉินอ๋อง มีศักดิ์เทียบเท่าท่านหญิงขั้นที่หนึ่งแล้ว ฮูหยินเรือนต่างๆทำพิธีคารวะพร้อมเอ่ยคำหวานเป็นห่วงเป็นใยจวินชิงออกมา แต่จวินชิงรู้ไส้รู้พุงดีก้อเอ่ออ้อพอเป็นพิธี แล้วจึงถามถึงแม่ตัวเองที่เป็นเพียงอนุอยู่เรือนหลังเล็กเงียบๆ ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อบอกแค่ว่านางล้มป่วยแล้วก้อให้จวินชิงออกไปเยี่ยมนาง แต่ในใจอาฆาตมาดร้ายต่อจวินชิงไม่หยุด

ที่โถงรับรองจิ่งเสามองภาพเขียนอาวุธในตำนานทั้งเก้า จึงเข้าใจว่าเป่ยเวยโหวมู่จิ้นตั้งชื่อลูกๆมาจากชื่ออาวุธเทพเหล่านี้นะเอง แต่มู่จิ้นที่พยายามพูดชักชวนให้จิ่งเสาสนใจทำการค้าเกลือแบบอ้อมไปอ้อมมา จิ่งเสาก้อทำเป็นไม่เข้าใจสักที แต่จิ่งเสากลับชวนให้มู๋จิ้นไปทำการค้าม้าทางชายแดนเหนือแทน

ที่เรือนเล็กแคบด้านหลังจวน จวินชิงมาพบแม่ของเขา พอชิวอี่เหนี่ยงเห็นหน้าลูกชายก็ทั้งดีใจทั้งปวดใจ ดีใจที่ลูกหลุดพ้นจากจวนนี้ไปได้ดี แต่ปวดใจที่อนาคตของจวินชิง ที่อดสอบเป็นบัณฑิตเพื่อเข้ารับราชการเป็นขุนนาง ทั้งๆที่ลูกชายของนางทั้งหล่อ ทั้งเรียนเก่งจนสอบได้ที่หนึ่งมาโดยตลอด แต่จวินชิงกลับปลอบชิวอี่เหนี่ยงว่าเขาโชคดีมากแล้ว ที่จิ่งเสาทั้งใจดีทั้งยังให้เกรียติเขามาก ตอนนี้เขามีบ่าวรับใช้และองค์รักษ์ส่วนตัวไว้รับใช้ข้างกาย ทำให้เขาสามารถออกจากจวนเมื่อไรก็ได้ ชิวอี่เหนี่ยงดีใจแต่ก้ออดเตือนไม่ได้ว่าถึงตอนนี้จิ่งเสาจะดีต่อเขา แต่อนาคตเขาก้อต้องมีเมียใหม่เพื่อสร้างทายาทในอนาคตอีกละ เรื่องนี้ทำเอาจวินชิงซึมไปเหมือนกัน

บนรถม้าขากลับ จิ่งเสาที่มึนๆเพราะรับสุราคารวะตลอดเวลา ก้อพูดเรื่องเขาปฎิเสธพ่อตาที่จะทำการค้าเกลือแล้วนะ แต่จวินชิงกลับเหม่อลอยจนจิ่งเสางอน ก้อพอดีรถม้าสะดุดก้อนหิน จิ่งเสารีบโอบกอดจวินชิงไว้ทันที ไม่ให้เมียไปกระแทกกับตัวผนังรถม้า พร้อมกับอ้อนให้เมียเรียกชื่อตัวเองเพื่อแสดงความสนิทสนม เวลาอยู่ด้วยกันไม่ให้เรียกชื่อตำแหน่งเขา จวินชิงพยายามบอกว่ามันเป็นธรรมเนียมปฎิบัติ แต่เจอะผัวนัวเนียไม่เลิกเลยต้องยอมเรียกชื่อตรงๆว่าเสา ทำเอาจิ่งเสาดีใจหนัก

กลับถึงจวน จวินชิงก้อพาจิ่งเสาไปนอนพักในห้องก่อน ส่วนตัวเองก้อมานั่งพักอ่านหนังสือ ก้อพอดีบ่าวมาบอกว่าจิ่งเสาทำห้องหนังสือเล็กไว้ให้จวินชิงโดยเฉพาะ พระชายาอยากไปดูไหม จวินชิงดีใจสุดๆเมื่อได้เห็นห้องหนังสือที่สวยงามเต็มไปด้วยหนังสือที่จัดวางอย่างเป็นระเบียบ ทั้งเครื่องประดับตกแต่งห้องก้อล้วนสวยงามถูกใจตามรสนิยมของเขาอีก ไหนจะเครื่องเขียนชั้นดีที่วางเตรียมไว้ จวินชิงรู้สึกดีกับจิ่งเสามาก

จิ่งเสาตื่นมาก้อเลยเวลาอาหารเย็นแล้ว จวินชิงถือถ้วยโจ๊กเข้ามา ให้จิ่งเสากินรองท้องก่อน พร้อมเอ่ยปากขอบคุณเรื่องห้องหนังสือเล็ก เขาถูกใจมาก จิ่งเสาขอรางวัลเป็นจูบ จะจวินชิงจูบเขาหรือให้เขาจูบจวินชิงก็ได้ ทำเอาจวินชิงอายเดินหนีไปห้องสมุดแทน จิ่งเสาเลยเดินไปหาจวินชิงพร้อมชวนออกไปเดินเล่นนอกเรือน

ที่ภูเขาหินจำลองในสวน จิ่งเสามุดเข้าไปเอาเหล้าดอกท้อที่เอามาซ่อนไว้ตรงนี้ จากนั้นก็โอบอุ้มจวินชิงกระโดดปีนหลังคาเรือนที่สูงสุดในจวน เพื่อชมวิวกลางคืน จากนั้นก้อรินเหล้าดอกท้าให้จวินชิงจิบ จวินชิงยังกลัวจะตกหลังคา จิ่งเสายิ่งกอดตัวเขาไว้แน่นพร้อมรับรองว่าเขาไม่มีวันตกหรอก แล้วถามว่าตอนเด็กจวินชิงไม่เคยซุกซนปีนต้นไม้เก็บไข่นกบ้างหรอ แถมเป่ยเวยโหวมู่จิ้นก้อมีวิชายุทธด้านทวนที่โด่งดังอีก จวินชิงเลยเล่าว่าเขาเป็นเพียงลูกอนุ เพราะแม่มีฐานะต่ำ แม่เลยไม่มีสิทธิ์สอนสั่งเขา ท่านพ่อจับเขาส่งสำนักศึกษาแต่ยังเด็กมาก เขาจึงมีหน้าที่เพียงขยันศึกษาเท่านั้น ส่วนเรื่องวิชายุทธนั้นตอนเด็กได้รับการถ่ายทอดเล็กน้อย แต่เขาเกิดอุบัติเหตุตกลงในสระบัวตอนหน้าหนาว จนทำให้เอ็นแข็งไม่อาจฝึกยุทธได้อีก จึงทำให้ท่านพ่อไม่ค่อยได้สนใจในตัวเขาสักเท่าไร จิ่งเสาได้ฟังก้อโกธรมาก แค่ได้ฟังเขาก้อรู้ว่าจวินชิงต้องโดนกลั่นแกล้งให้ตกสระน้ำเย็นๆนั่นแน่นอน จิ่งเสาจึงดึงตัวจวินชิงมากอดพร้อมให้สัญญาว่าเขาจะล้างแค้นนี้ให้แน่นอน จวินชิงอบอุ่นใจจนกอดจิ่งเสาตอบทำเอาผัวหนุ่มปลื้มมาก....ก

เช้าต่อมาจวินชิงแต่งตัวให้จิ่งเสาที่เตรียมตัวจะออกไปข้างนอกคนเดียว จิ่งเสาสงสัยทำไมเมียไม่ถามสักคำว่าเขาจะออกไปไหน555 แต่จิ่งเสาก้อแนะนำแหล่งสังสรรค์ของชายาบุรุษที่อยู่สวนทางด้านใต้ของเมือง เพื่อให้จวินชิงหาโอกาสไปสังสรรค์กับเพื่อนใหม่ๆดู ส่วนเย็นๆเขาจะกลับมากินข้าวด้วย ก่อนขี่ม้าออกไป จิ่งเสาสั่งพ่อบ้านให้ไปตามสืบว่าในจวนเป่ยเวยโหว จวินชิงตอนเด็ก เขาตกลงไปในสระบัวได้ยังไง พ่อบ้านรีบบอกว่าหลี่เหยียนชิ่งมาหามะวานแต่ไม่เจอะเขา จิ่งเสาเลยสั่งพ่อบ้านถ้าเจอะหลี่เหยียนชิ่งอีกให้เขาไปรอที่หอจวี้เซียนพรุ่งนี้ จากนั้นก้อขี่ม้าออกจากจวน

ระหว่างทางจิ่งเสาได้ยินผู้คนพอเห็นหน้าเขาก้อพากันหลีกทาง ทั้งยังขู่เด็กๆแถวนั้นว่าเขานั้นโหดเหี้ยมอำมหิตผิดมนุษย์ สามารถฆ่าคนได้ตาไม่กระพริบ หรือเรื่องต่ำช้ำทั้งหลาย ทำให้เขาเพิ่งเข้าใจว่าข่าวลือพวกนั้นมันเริ่มต้นมาตั้งแต่ช่วงนี้แล้ว

ฝั่งจวินชิงที่กำลังนั่งดูสินสมรสที่ติดตัวมา ก้อได้แต่ทอดถอนใจ ที่ฝั่งฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อทำเป็นมอบทรัพย์ล้ำค่าสามหมื่นตำลึง ที่แท้ก้อล้วนเป็นที่ดินเปล่าประโยชน์ทำไรไถ่นาไม่ได้ มีแต่ป่ารกก้อนหินใหญ่ยากจัดการ อวิ๋นจู๋ก็รีบวิ่งเข้ามารายงานว่าซ่งหลินซิงเมียรอง นางกำลังจะมารายงานเรื่องการจัดการบัญชีใช้จ่ายในจวน คิดว่านางคงไม่ยอมโอนอำนาจนี้มาให้จวินชิงง่ายๆ อวิ๋นจู๋บอกจวินชิงอย่ายอมให้ซ่งหลินซิงทำต่อ เพราะที่แล้วมานางยักยอกเงินในจวนให้แต่พรรคพวกตัวเอง

 

และเป็นดังที่อวิ๋นจู๋บอก ซ่งหลินซิงทำเป็นว่าบัญชียังคงจัดการไม่เรียบร้อย ยังคงไม่อาจนำมามอบให้จวินชิงดูแลในตอนนี้ได้ จวินชิงเลยบอกว่าให้นางจัดการต่อสักสองสามวัน เดียวจิ่งเสากลับมาเขาจะปรึกษากับจิ่งเสาเอง ซ่งหลินซิงเห็นผิดแผนก้อหน้าเริ่มหงิก จากนั้นเอาสมุดแบ่งวันรับใช้ท่านอ๋องออกมาให้จวินชิงจัดการว่าจะแบ่งยังไง จวินชิงรับไว้แล้วไล่นางกลับไป

จิ่งเสาขี่ม้ามาที่คฤหาสน์ส่วนตัวบนเขาด้านตะวันตกของเมือง คฤหาสน์ส่วนตัวโดนดัดแปลงเป็นสนามประลองยุทธขนาดใหญ่ เขาเริ่มสะสมคนสนิทที่เป็นชาวยุทธที่ออกจากวงการแล้วมารับใช้ราชวงค์แทน เริ่นเฟิงเป็นผู้คุมใหญ่ที่นี้ จิ่งเสาเรียกเขามาประลองฝีมือทันที

จวินชิงกินข้าวเที่ยงเสร็จก้อมาสำรวจชั้นหนังสือที่เต็มไปด้วยตำรามากมายถูกใจเขายิ่งนัก มองๆไปก็เจอะชั้นที่วางหนังสือที่ไม่ใช่ของเขา ล้วนเป็นตำราพิชัยสงคราม จวินชิงหยิบออกมาดูเห็นลายมือโย้เย้แบบเด็กๆเขียนกำกับข้อความแต่ละบทเพื่อไว้ทำความเข้าใจ จวินชิงอมยิ้มนึกถึงจิ่งเสาตอนยังเด็กก็ขยันปานนี้ และชมเชยในใจว่ามิน่าเขาถึงรบเก่ง รบเมื่อไรก็ชนะศึกมาได้ตลอด

อวิ๋นจู๋วิ่งมารายงานเรื่องการแบ่งวันรับใช้ท่านอ๋องนั้น เมื่อก่อนซ่งหลินซิงเก็บวันของตัวไว้ยี่สิบวัน ส่วนอนุที่เหลือได้คนละสี่วัน ซึ่งน่าจะเป็นช่วงที่นางซ่งหลินซิงมีป.จ.ด แต่ตอนนี้พระชายาเป็นบุรุษปัญหาเรื่องวันนั้นก้อไม่น่ามี อวิ๋นจู๋ให้จวินชิงกาไปเลยว่าของเขายี่สิบห้าวันรวด555 จวินชิงเลยถามเรื่องจิ่งเสาให้พวกเมียๆมารับใช้บ่อยไหม อวิ๋นจู๋บอกปกติท่านอ๋องออกรบที่เป็นปีๆไม่ค่อยได้เข้าหอหรอก

ตกเย็นจิ่งเสากลับมา พ่อบ้านก้อบอกว่าได้นัดหมายกับหลี่เหยียนชิ่งไว้ให้แล้ว จากนั้นเขาก็ไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ หลังกินอาหารก้อจะล้มนอนท่าเดียว จวินชิงไม่ยอมเพราะเขาเพิ่งกินอาหารอิ่มมา ให้เขาลุกขึ้นนั่งพิงตัวเอง จิ่งเสาบ่นว่าเพิ่งไปประลองยุทธมา ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวให้เมียนวดให้หน่อย จวินชิงปากบอกนวดไม่เป็นแต่ก้อลงมือนวดให้ เลยทำให้เห็นรอยช้ำตามตัวจิ่งเสา จวินชิงเลยไปเอาน้ำมันนวดมานวดทาให้จิ่งเสาคลายปวดเมื่อยแทน จิ่งเสาสบายตัวยิ่งนัก แถมมือจวินชิงก้อสวยมาก นิ้วยาวได้รูปเหลือเกิน ผิวสัมผัสก็นุ่มเนียน ทนไม่ไหวยกมือจวินชิงมาขบกัดจนจวินชิงอายอีกแล้ว

จวินชิงเลยถือโอกาสบอกว่าซ่งหลินซิงมาถามเรื่องการจัดการบัญชีในจวน กับเรื่องแบ่งวันรับใช้ท่านอ๋อง จิ่งเสาเห็นว่าควรจัดการยังไร จิ่งเสาเลยงอน เพราะเขามอบอำนาจทั้งหมดให้จวินชิงจัดการได้ทุกสิ่งในจวนนี้ ยังจะมาถามหยั่งเชิงเขาอีก จวินชิงเลยต้องรีบง้อผัวทันที แต่จิ่งเสากลับหันนอนตะแคงเข้าขางฝาให้แทน555 จวินชิงต้องโน้มตัวไปเขย่าว่าเขาจะจัดการซ่งหลินซิงพรุ่งนี้เอง จะเอาบัญชีทั้งหมดมาจัดการเอง จิ่งเสาก้อรีบพลิกตัวมาทับจวินชิงแทน พร้อมจูบเมียเป็นการลงโทษ หากยังมาพูดทำเป็นเกรงใจผัวอีก ก้อจะโดนจูบอีก จิ่งเสายิ่งจูบก้อยิ่งเพลิน แต่จวินชิงที่เจอะประสบการณ์ครั้งแรกแล้วจำได้แต่ความเจ็บปวด ก้อยังไม่พร้อมที่จะทำต่อจากนี้ ได้แต่ขอร้องให้จิ่งเสาหยุดก่อน ผัวก้อหยุดให้ทันทีเพราะสงสารอยากให้เวลาเมียเหมือนกัน คืนนี้เลยนอนกอดกันไปแทน555

เช้ามาจวินชิงตื่นมาในอ้อมกอดของจิ่งเสาที่แสนขี้เซา แถมกว่าจะยอมตื่นก้อน้วยกับเมียพักใหญ่กว่าจะยอมให้จวินชิงลุกไปแต่งตัว เช้ามาหลังทานอาหารเช้าเสร็จ บรรดาเมียเรือนหลังเข้ามาคารวะช่วงเช้า เยี่ยนจีอนุเบอหนึ่งก้อแกล้งทำเป็นอ่อนแอจะล้มลงใส่ตัวจวินชิง แต่จิ่งเสากลับรีบมารับตัวนางแทน ทำให้เขานึกถึงอดีต ว่าชาติที่แล้ว เขาโดนอนุเบอหนึ่งที่ได้มาจากองค์ใหญ่ใหญ่มอบให้ นางก็ทำเป็นซวนเซล้มในอ้อมกอดเขาแบบนี้แหละ จากนั้นเขาก็ติดใจในความอ่อนแอบอบบางของนาง แต่พอเวลาเขาโดนกล่าวโทษนางก้อหายหัวไปเงียบๆ ท่าทางนางคงส่งข่าวลับขายจุดอ่อนของเขาให้ให้องค์ใหญ่ไปไม่น้อย ชาตินี่เขารู้ไส้พวกนางหมดแล้วชิ ว่าแล้วก้อผลักดันนางให้ยื่นด้วยตัวเองเองต่อไป55

ซ่งหลินซิงเห็นเยี่ยนจีทำเป็นล้มใส่จิ่งเสาก้อโมโห (แต่ต้องเก็บอารมย์เพื่อร่วมมือกับพวกนางต่อกรกับชายาเอก) ซ่งหลินซิงถือโอกาสขอคำตอบเรื่องการจัดการบัญชีในจวน จวินชิงบอกเขาสั่งตัวฝูขันทีคนสนิทสามีแล้ว ต้นเดือนหน้าให้นางส่งมอบบัญชีมาให้เขาให้หมด ส่วนตอนนี้ก้อเอาบัญชีก่อนหน้านี้ทั้งหมดมาให้เขาดูก่อน จิ่งเสาก้อบ่นว่าเดือนหน้าเมียรักคงยุ่งมากแล้วสิ ซ่งหลินซิงเลยถือโอกาสตามน้ำ ว่าถ้างั้นก้อมอบเรื่องนี้ให้นางจัดการต่อ แต่จวินชิงบอกเขาไม่ยุ่งเพราะตอนนี้ก้อไม่มีไรทำ จิ่งเสาเลยบอกงั้นเดือนนี้เขาจะพาจวินชิงไปเที่ยวก่อน ซ่งหลินซิงและบรรดาเมียบ่าวได้แต่อิจฉาเข้าไปใหญ่555 

หลังคารวะเมียหลวงเสร็จ สามเมียเรือนหลังก้อพากันไปสุมหัวต่อ เพื่อหาวิธีดึงความสนใจจากสามีกันที่เรือนของซ่งหลินซิง หลี่ซื่อเมียบ่าวที่สนิทกับหญิงรับใช้ในเรือนหลักท่านอ๋อง ก้อบอกเรื่องลับที่ได้ยินมาว่าคืนแต่งงานแรก จวินชิงโดนท่านอ่อนจัดหนักทั้งคืนจนป่วย เช้าหลังไปเคารพฮ่องเต้ จวินชิงที่ป่วยก้อทะเลาะขอหนังสือหย่าจากจิ่งเสา ข่าวจากหลี่ซื่อทำให้ซ่งหลินซิงคิดแผนชั่วได้อีกแผน

ส่วนจวินชิงที่กำลังวาดภาพพู่กันเพื่อเป็นของขวัญให้ท่านพ่อตัวเอง ก้อเจอะจิ่งเสาออดอ้อนชวนให้ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกด้วยกัน ทั้งคู่ไปที่หอจวี้เซียนที่นัดไว้กับหลี่เหยียนชิ่ง จิ่งเสาสั่งการให้หลี่เหยียนชิ่งเก็บกวาดหลักฐานแล้วล้างเรื่องการลักลอบค้าเกลือให้หมด จากนั้นจิ่งเสาก้อบอกว่าช่วนนี้จวินชิงได้ยินข่าวลือที่เมืองหลวงในตอนนี้ไหม จวินชิงบอกได้ยิน เรื่องที่จิ่งเสาเป็นคนเหี้ยมโหด ที่กล้าฆ่าเชลยนับหมื่นคนในพริบตา ดุร้ายจนสามารถทำให้เด็กหยุดร้องไห้เพียงแค่เอ่ยชื่อเขาเท่านั้นละสิ

จากนั้นจวินชิงก้อแนะวิธี่แก้เรื่องข่าวลือ ว่าในเรื่องนี้ต้องแก้ที่ต้นเหตุกับปลายเหตุ แต่ยามนี้ควรลงมือแก้ที่ปลายเหตุก่อนแล้วค่อยกลับไปแก้ที่ต้นเหตุ จิ่งเสาดีใจจนแทบน้ำตาไหล เมียนอกจากจะเป็นคนงามมากไม่พอยังโคตรฉลาดอีก แค่เขาเกริ่นนิดเดียวเมียรู้ทันว่าเขากังวลเรื่องอะไร ไม่พอๆยังคิดวิธีแก้ไขข่าวลือให้เขาได้ด้วย จวินชิงบอกก้อเขาแต่งงานเป็นเมียท่านแล้ว ไม่ช่วยผัวตัวเองจะให้ไปช่วยใครละ555 จิ่นเสาปลื้มใจเลยให้เมียรีบกินข้าวก่อน จากนั้นก้อลากจวินชินไปร้านขายสุราเล็กๆของเถ้าแก่เนี้ยคนหนึ่ง ที่เขาแอบดูแลนางแทนเพื่อนทหารสนิทที่ตายในระหว่างรบ เมียยิ่งเห็นผัวเป็นคนจิตใจดี แต้มบุญผัวเพิ่มขึ้นอีกหลายแต้ม555 จากนั้นจิ่งเสานั้นก้อลากจวินชิงไปชมดอกท้อในสวนป่าดอกท้อ ที่เป็นสวนดอกไม้ส่วนตัวขององค์ชายรองจิ่งเฉินพี่ชายตัวเอง

ในศาลาชมดอกท้อ จิ่งเสารินสุราให้เมียไป จวินชินก้อบอกวิธีแก้ข่าวฉาว ด้วยการปล่อยข่าวฉาวที่ฉาวกว่าและแรงกว่าเพื่อกลบข่าวลือเก่าที่ชาวบ้านเริ่มเล่าจนเบื่อ ระหว่างคุยว่าจะสร้างเรื่องให้ดูน่าเชื่อถือยังไง จวินชินเผลอเอามือไปลูบขอบจอกสุราที่ทำจากกระบอกไม้ไผ่สด จนทำให้เสี้ยนที่ขอบจอกตำมือ จิ่งเสารีบบ่งเสี้ยนออกแล้วบีบเค้นเลือดที่นิ้วออก จากนั้นก้อเผลอเอานิ้วจวินชิงมาอม จนจวินชิงเขินอาย จิ่งเสาเลยโอบเมียมาจูบกำลังจะรุกก้าวต่อไป จวินชิงที่เขินหนักมากก้อเผลอผลักอกจิ่งเสาจนหงายหลังตกศาลาไป5555

ตกเย็นหลังทั้งคู่กลับถึงจวน จิ่งเสาให้เมียขอโทษที่ลงมือทำร้ายผัวด้วยการอาบน้ำให้เขาด้วยตัวเอง หรือจะเป็นคนทายาที่ตูดเขา จวินชิงเลือกทายาแทน จากนั่นก้อวิ่งหนีออกไปจากอ่างน้ำ พอกลับเข้าห้องนอน ก็พอว่าจิ่งเสานอนคว่ำเปลือยตูดรอให้เมียทายาจริงๆ จวินชิงเห็นตูดเด้งเนื้อแน่นของจิ่งเสาก้อทั้งเขินทั้งใจสั่น แต่ก้อลงมือทายานวดให้อย่างดี ส่วนจิ่งเสานั่นที่คิดจะแกล้งเมียก้อเจอะกรรมตามทัน เพราะนิ้วมือเมียทั้งยาวเรียวทั้งผิวเนียนนุ่ม ระหว่างที่มือทั้งสองของจวินชิงนวดคลึงยาให้เข้าเนื้อตูดที่เด้งมือของสามี จิ่งเสาก้อทรมานจนน้องชายแข็งขันขึ้นมา555 พอเมียทายาเสร็จ จิ่งเสาก้อบอกจวินชิงว่าคืนนี้เขาจะนอนคว่ำนอน เพราะก้นเลอะน้ำมันยานวด กว่าจิ่งเสาจะข่มตานอนคืนนั้นได้555

เช้ามาจิ่งเสาก้อรีบไปปรึกษาคุยแผนการแก้ข่าวฉาวของเขากับพี่ชายที่จวนองค์ชายรองจิ่งเฉิน ส่วนตัวฝูหอบเอากองบัญชีของจวนเมื่อสามปีที่แล้วมาให้จวินชิงตรวจ อวิ๋นจู๋รายงานว่ามะวานซ่งหลินซิงไปคลังเก็บของกับไปที่สำนักบัญชีของจวน สงสัยจะแก้ไขเรื่องเงินที่แอบยักยอกละมาง

พอเที่ยงจิ่งเสาก้อกลับมาแล้วลากจูงจวินชิงขึ้นม้าทันที แล้วขี่ม้าพาจวินชิงตะบึงออกจากจวนไปที่คฤหาสน์ส่วนตัวบนเขา แล้วจิ่งเสาก็ขึ้นไปลานประลอง  เข้าไปฟาดฟันใส่เหล่าคนที่ฝึกยุทธไม่ยั้งจนคนกระเจิงหนีไปหมด ฝนก้อดันตกลงมาอีก แต่เขายังออกแรงฟาดอาวุธอย่างหนักหน่วงจนข้อนิ้วแตกหมดสิ้นแรง แล้วถึงหันมากอดจวินชิงร้องไห้ บอกว่าเขาเพิ่งรู้ว่าท่านแม่ที่แสนดีของเขา โดนคนชั่วพวกนั้นวางยาพิษจนตาย  เพราะว่าเขาไปปรึกษาเรื่องแก้ไขข่าวฉาว จิ่งเฉินจึงมั่นใจว่าเขาโตพอมีสติไตร่ตรองแล้ว จึงได้บอกความลับเรื่องนี้กับเขา 

หลังอาบน้ำร้อนแล้ว จิ่งเสาก้อบังคับให้จวินชิงรีบดื่มน้ำขิงไล่ความหนาวเย็นออกจากร่างกาย เขากลัวจวินชิงจะป่วยหนัก เพราะมายืนตากฝนรอเขาประลองยุทธบนลานประลองทั้งบ่ายวันนี้ จวินชิงบอกเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะตอนเด็กๆเขาเคยนั่งคุกเขาตากฝนสามชั่วยาม เพื่อขอร้องท่านแม่ใหญ่แทนแม่นมของเขา สุดท้ายท่ายย่าทนมองไม่ไหวถึงมาช่วยเขาไว้ จิ่งเสาบอกเขาเคยนั่งคุกเข่าหน้าตำหนักท่านพ่อหนึ่งวันหนึ่งคืน เพื่อให้ท่านยอมให้เขาเข้าร่วมทัพในการทำศึกแรกตอนเขาอายุสิบสี่ ดีที่ท่านแม่กับท่านพี่ช่วยปกป้องเขามาตลอด จิ่งเสานอนกอดซุกอกเมียนอนพร้อมคิดถึงแม่ จวินชิงก้อนอนกอดสามี แล้วลูบหลังปลอบโยนจนจิ่งเสาหลับไป

หลังทั้งคู่กลับเข้าจวน พ่อบ้านก้อมารายงานที่สืบเรื่องจวินชิงตกสระน้ำในหน้าหนาวปีนั้นได้แล้ว ว่าเหตุเกิดจากท่านย่าทำเสื้อคลุมให้หลานชายสองคน ของมู่หลินเป่าเป็นผ้าคลุมหนังจิ้งจอก ของจวินชิงเป็นผ้าคลุมหนังกระต่ายขาว ด้วยความจวินชิงหน้าตาสะสวยแถยยังอยู่ในวัยน่ารักเป็นก้อนข้าวเหนียวน้อยอีก เลยโดนมู่หลินเป่ากับแก็งค์ญาติเด็กอิจฉา ที่จวินชิงได้ผ้าคลุมสวยกว่าของตัวเอง ทั้งสามช่วยกันแย่งผ้าคลุมจากจวินชิงแล้วผลักเขาตกลงสระบัว กว่าจะมีคนช่วยเหลือเด็กน้อย จวินชิงก้อเจอะไอเย็นเข้าแทรกร่างกาย ป่วยไปครึ่งปี จนจวินชิงหมดหนทางฝึกยุทธเพราะเส้นเอ็นจับตัวแข็งไปแล้ว

จิ่งเสาได้ยินก้อโกธรมากสั่งให้พ่อบ้านสืบเรื่องมู่หลินเป่าทุกเรื่อง พร้อมสะกดรอยตามมันเอาไว้ ส่วนอีกเรื่องให้ไปปล่อยข่าวว่าองค์ชายสี่วิปริตชอบกินเนื้อปลาสดๆดิบๆ เพื่อเป็นการล้างแค้นที่มาวางแผนใส่ร้ายเขา หลายวันผ่านไปข่าวลือเรื่ององค์ชายสี่ชอบดินเนื้อปลาดิบ(ความจริงคือชอบกินปลาดิบแบบซูชิญี่ปุ่นเอง55) ข่าวก้อลือจนปลายปลายเป็นเนื้อสัตว์ดิบๆจนลามไปเนื้อเด็กๆแล้ว

ส่วนจวินชิงหลังตรวจรายรับ-จ่ายในจวน ก้อรู้ว่าตัวเองต้องได้รับเงินประจำตำแหน่งเดือนละแปดสิบตำลึง เลยให้อวิ๋นจู๋ไปเบิกเงินเดือนตัวเองที่ห้องบัญชีมา หลันเซวียนก้อวิ่งมาบอกว่าแม่นมของจวิ่นชิงส่งคนมาขอร้อง เพื่อยืมเงินไปช่วยลูกชายของแม่นมที่กำลังป่วยหนัก จวินชิงไม่มีเงินสดติดมือ เลยเดินไปขอยืมเงินจิ่งเสา แต่เจอะผัวโกธรใส่ แต่หลังจากงอนเมียเสร็จแล้ว สามีก้อยกหีบใส่เงินให้จวินชิงไปหีบหนึ่ง บอกไม่พอมาเอาหีบใหม่ไปเพิ่ม แถมบอกคราวหลังถ้าเงินไม่พอใช้ให้มาบอกหรือมาเอาเงินจากเขาได้เลย ไม่ต้องมาทำเกรงใจ มาทำทีขอยืมเงินไรแบบนี้อีก เงินผัวก้อเหมือนเงินของเมีย(ป๋ามากจ้า.....5555) 

หลังผัวเปย์เงินให้ห้าพันตำลึงในห้านาทีที่ขอ จวินชิงก้อมอบเงินร้อยตำลึงให้หลันถิงนำไปให้แม่นม พร้อมให้พาหมอไปด้วย ตกเย็นจวินชิงก็นึกได้ว่าวันนี้เป็นวันที่จิ่งเสาต้องไปโปรดเมียรองที่เรือนหลัง แต่จิ่งเสางอแงบ่นเหนื่อย ว่าแล้วก้อล้มตัวลงนอนกอดจูบลูบๆคลำๆจวินชิงต่อ555

หลายวันต่อมา จวินชิงพาอวิ๋นจู๋ไปเดินเล่นในตลาด จนเหนื่อยก้อแวะกินข้าวที่หอหุยเว่ย ก้อได้ยินข่าวลือขององค์ชายสี่วิปริตต้องกินเนื้อดิบของเด็กทารกทุกปีเพื่อเสริมความแข็งแกร่งของร่างกายตัวเอง

ส่วนจิ่งเสาที่เริ่มเข้าประชุมเช้าของราชสำนักแล้ว ก้อยืนมององค์ชายสี่ที๋โดนฎีกาเรื่องข่าวลือที่ชอบกินเนื้อดิบๆเล่นงาน แต่องค์ชายสี่จิ่งอวี๋รีบคุกเข่าแก้ตัวว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง ที่จริงเขาแค่ชอบกินปลาดิบ ที่เคยได้ลองกินตอนทูตญี่ปุ่นนำปลาดิบมาบรรณาการ เขาเองได้ปลานี้มาจากทางฮองเฮา เลยโดนองค์ชายใหญ่จิ่งหรงเปรยน้อยใจ ว่าตัวเขาเองเป็นถึงองค์ชายใหญ่ยังไม่เคยมีลาภปากได้ลองชิมปลาดิบเลย ฮ่องเต้เลยลงโทษกักบริเวณองค์ชายสี่จิ่งอวี๋หนึ่งเดือนห้ามออกจากวังตัวเอง

จิ่งเสาแวะไปหอหุยเว่ยเพื่อดักรอเซียวหยวนที่รองเสนาบดีกรมอากร ว่าจะไปขอเทคนิคเอาชนะใจความกลัวของชายาชายในการเข้าหอ ไปถึงเซียวหยวนยังไม่มา โจวจิ่นที่เป็นเจ้าของหอหุยเว่ยและเป็นชายาชายของเซียวหยวน ก้อมาพูดคุยต้อนรับพร้อมเสริฟอาหารไปด้วย เซียวหยวนที่กลับมาเห็นเมียรักมาพูดคุยเจาะแจะกับจิ่งเสาก้อแสดงอาการหึงทันที555(คู่นี้นารักเมียตัวใหญ่น่าจะเป็นฝ่ายรุกนะ เพราะเซียวหยวนมักจะปวดเอวแทน555) จิ่งเสารีบบอกจุดประสงค์ที่มาทันที พอเซียวหยวนรู้ว่าจิ่งเสามาขอวิธีกล่อมเมียชายให้ยอมรวมอภิรมย์โดยไม่หวาดกลัว ก้อถูกใจรีบโม้เทคนิคลีลาเด็ดทันที5555 จิ่งเสารับปากว่าถ้าได้ผลเมียยอมให้นอนด้วย เขาจะกลับมาเลี้ยงตอบแทนเซียวหยวนอย่างดีแน่ๆ

พอจิ่งเสากลับถึงจวนก้อได้ยินเสียงซ่งหลินซิงต่อว่าจวินชิงเสียงดัง เรื่องเอาคนนอกเข้ามาพักในจวนโดยพลการ จิ่งเสาเข้าไปก้อเจอะซ่งหลินซิงรีบชิงฟ้องก่อนทันที แต่เจอะจิ่งเสาตบหน้ากลับไปแทน แถมหันไปปลอบจวินชิงทันที พร้อมยังอนุญาติให้จวินชิงพาแม่นมกับลูกชายเข้ามาพักในจวนได้เลย ให้พักในเรือนดีๆด้วย จากนั้นก็ยึดอำนาจจัดของซ่งหลินซิง พร้อมสั่งให้นางเอาสมุดบัญชีมามอบให้จวินชินทันทีด้วย จากนั่นให้ทหารประจำจวนลากนางไปกักตัวในเรือน หนึ่งเดือนไม่ต้องออกมา จวินชิงขอบใจสามีแต่จิ่งเสาขอเป็นจูบแทน จวินชิงเลยอายเดินหนีไปแทน555

ตกบ่ายจิ่งเสากลับกรมทหารเพื่อไปนั่งตรวจรายงานพอเป็นพิธี ก้อเจอะรายงายการกำเริบของชนเผ่าหมานนอกด่านที่แอบเข้ามาโจมตีบุกรุกชายแดน เขานึกคิดถึงชาติที่แล้วว่าศึกนี้เหมือนง่ายแต่กลับจัดการยาก ทำเขาเสียเวลาทำศึกยืดเยื้อไปเป็นปีๆ ก็พอดีรองเสนาบดีซ่งอันเข้ามาเพื่อเสนอแนะนำให้เขาออกปากรับศึกนี้ไปจัดการ เพื่อจะได้สร้างความดีความชอบเพิ่ม แต่จิ่งเสาแสดงให้เห็นเลยว่าเขาไม่สนใจจะออกศึกสู้รบในตอนนี้ รองเสนาบดีซ่งอันเลยเปลี่ยนเรื่องมาขอร้องแทนซ่งหลินซิง ที่เช้านี้ทำตัวกำเริบโดยไม่ตั้งใจ แต่เจอะจิ่งเสาด่ากลับเนียนๆไปแทนจนซ่งหลินซิงต้องถอยกลับไปทันที (เพราะเขาเข้าใจแล้วว่าชาติที่แล้วซ่งอันแนะให้เขารีบออกรบ ก็เพื่อให้ซ่งหลินซิงมีโอกาสชิงคุมอำนาจในจวนต่อนะเอง)

ตกเย็นจิ่งเสาก้อแวะซื้อพะโล้เจ้าดังไปฝากเมีย พอถึงจวนจวินชิงก้อจัดเตรียมสำรับอาหารพร้อมละ จิ่งเสาก้อไปอ้อนจูบเมียก่อนค่อยไปล้างมือเปลี่ยนชุด555 หลังกินเสร็จจิ่งเสาก้องอแงไม่ยอมไปนอนเรือนหลัง แต่วอแวกะจวินชิง พร้อมใช้เทคนิคที่ได้เรียนรู้จากเซียวหยวน คืนนี้สามารถลูบคลำจวินชิงได้หลายแห่งแต่ยังคงได้แต่กอดจูบแต่กินไม่ได้เหมือนเดิม555

ในห้องโถงประชุม ฮ่องเต้ถามจิ่งเสาถึงชนเผ่าหมานนอกด่านที่เข้ามาท้าทาย ว่าเขาคิดเห็นกับเรื่องนี้ยังไง จิ่งเสาว่าเรื่องนี้จัดการไม่ยากแต่ก้อไม่ง่าย เพราะชนเผ่าหมานนอกด่านสามารถต่อกรกับผู้ตรวจการเตียนฉางได้ ก้อแปลว่าพวกมันมีฝีมือพอตัว ทำให้ขุนนางถกเถียงกันในเรื่องจะส่งไปใครไปจัดการออกรบในครั้งนี้ แต่จิ่งเสาสบตาจิ่งเฉินแล้วทำตัวเฉยๆต่อ ปล่อยให้ฮ่องเต้ปวดหัวพร้อมเลื่อนการตัดสินใจหาแม่ทัพไปรบในวันพรุ่งนี้แทน

ระหว่างขึ้นรถม้าเตรียมกลับจวน จิ่งเฉินก้อรีบมุดเข้ารถม้าเพื่อบอกข่าวลับว่า รองเสนาบดีซ่งอันแอบเขียนจดหมายแนะนำให้เสนาบดีซุนให้เลือกเขาออกไปรบ หลังจากนั้นพี่น้องก้อวางแผนจัดการตลบหลังซ่งอันแทน จิ่งเสาแวะไปขอบใจพร้อมรายงานคืบหน้ากับเซียวหยวน555 จากนั้นว่าจะกลับจวนแต่เริ่นเฟิงส่งคนมาตามให้จิ่งเสารีบกลับไปที่คฤหาสน์ส่วนตัวบนเขาด้าน เพื่อเลือกชาวยุทธมากมายที่มาสมัครเป็นคนของจวนเขา

จวินชิงหลังตื่นมาจิ่งเสาก้อไปประชุมแล้ว เลยไปแวะเยี่ยนแม่นมที่เรือน เลยโดนแม่นมเตือนว่าอย่าได้ขัดใจท่านเฉินอ๋องจนเขาเบื่อแล้วระหว่างพาลจะหมดรักเอา จวินชิงโดนเตือนจนเข้าใจหัวใจของตัวเองแล้วก้อเริ่มไม่สบายใจจนเดินเหม่อ ก้อมาเจอะจิ่งเสาพอดี เลยโดนสามีลากให้ไปกินข้าวเย็นด้วยกัน แต่ว่าพอหลังดื่มน้ำซุปไปไม่นาน จวินชิงก้อรู้สึกผิดปกติทันที จิ่งเสาตกใจนึกว่าเมียโดนวางยาพิษก้อตะโกนเรียกหาหมอเสียงดัง แต่จวินชิงรีบบอกว่าว่านี่ไม่ใช่ยาพิษ แต่เป็นยาปลุกกำหนัด จิ่งเสารีบอุ้มเมียเข้าห้องนอนพร้อมตะโกนสั่งตัวฝูจัดการปิดจวนหาตัวคนร้ายทันที

จวินชิงพยายามไล่จิ่งเสาให้ออกจากห้อง เพราะบุรุษโดนยากำหนัดก้อแค่ปลดปล่อยจนหมดฤิทธิ์ยาก้อนับปลอดภัยแล้ว แต่จิ่งเสาไม่ยอมจะช่วยปลดปล่อยให้จวินชิงด้วยมือตัวเอง(จริงๆฉวยโอกาสได้ลูบคลำจวินชิงอย่างชอบธรรมต่างหาก55) จวินชิงก้อนึกถึงคำสอนแม่นม ตัวเองก้อชอบเขาอยู่แล้วด้วย เลยอนุญาติให้สามีจัดการจนฤิทธิ์ยาสลายไปเกือบหมด จิ่งเสาเองก้อกินน้ำซุปชามนี้เหมือนกัน โดนฤิทธิ์ยาปลุกกำหนัดไม่พอ ยังได้สัมผัสลูบไล้ไปทุกส่วนของร่างกายจวินชิงอีก ตอนนี้ก้อทนแทบไม่ไหวจะไปลงอ่างแช่น้ำจัดการตัวเอง แต่จวินชิงคนดีซึ้งใจเลยอยากตอบแทนน้ำใจสามี ไม่ยอมให้เขาไป จะช่วยจิ่งเสาปลดปล่อยให้เอง จิ่งเสาดีใจที่จวินชิงมีเมตตาเลยรีบถอดเสื้อผ้าตัวเองทันที(กลัวเมียเปลี่ยนใจ55) ส่วนจวินชิงมาเสียใจภายหลัง เพราะสามีอึดมากกว่าจะยอมเสร็จ แถมยังวอแวมาจัดการเขาให้เสร็จไปพร้อมกันอีก555

ผ่านไปนานหลาย สองผัวเมียอาบน้ำชำระกายเสร็จ จิ่งเสาให้เมียนอนพัก ส่วนตัวเขาจะไปตัดสินโทษคนวางยา จวินชิงเลยบอกว่านี้เป็นเรื่องภายใน เขาเป็นคนดูแลจวนจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง จิ่งเสาก้อตามใจเมีย(นี่เพิ่งแต่งยังไม่ได้แอ้มจริงจังตอนนี้ยังทั้งรักทั้งหลงเมียสุดใจ)

ที่โถงหลัก หลี่ซื่ออนุบ่าวรับใช้เบอสองนั่งคุกเข่า เพราะคืนนี้เป็นตารางคืนที่ท่านอ๋องจะต้องเวียนมาค้างคืนที่เรือนของนาง แต่จวินชิงไม่เชื่อว่านางทำคนเดียวจึงบีบเค้นสอบสวน จนหลี่ซื่อได้สติว่าตัวเองโดนหลอกใช้ จึงสารภาพว่าทั้งหมดเป็นแผนของซ่งหลินซิง และสาวใช้ที่ลงมือวางยาคือเมิ่งซี จวินชิงสั่งให้พาซ่งหลินซิงมาดูการไต่สวน จวินชิงลงโทษหลี่ซื่อให้พรุ่งนี้ปลงผมบวชชีไปอยู่วัดตลอดกาล เมิ่งซีคนวางยาทำร้ายเจ้านาย โดนโทษโบยจนตาย แล้วระหว่างโบยตีเมิ่งซี ก็ให้บ่าวทุกคนจากทุกเรือนมายืนดูจนกว่าเมิ่งซีจะตาย ส่วนซ่งหลินซิงลักลอบส่งข่าวในจวนออกไปภายนอก จิ่งเสาสั่งปลดตำแหน่งชายารองไปเป็นแค่อนุทันที แล้วสั่งคุมกักตัวอยู่ภายในเรือนห้ามออกมา นับจากนั้นฐานะเมียแต่งเมียเอกของจวินชิงก็มั่งคงสุดในจวนเฉินอ๋อง

วันรุ่งขึ้น จิ่งเสาเข้าไปตรวจงานในกรมทหาร แล้วเล่นละครออกตัวว่าเขาอยากรับภารกิจนี้ เพื่อจะได้มีโอกาสสร้างความดีความชอบ ส่วนองค์ชายรองจิ่งเฉินก้อให้คนไปปล่อยข่าวลวงให้องค์ชายสี่จิ่งอวี๋ ว่าองค์ชายใหญ่จิ่งหรงกับจิ่งเสาต่างแข่งขันกัน เพื่อแย่งเป็นคนนำทัพออกศึกไปปราบชนเผานอกด่าน พอถึงเวลาฮ่องเต้มาถามหาคนอาสานำทัพ องค์ชายใหญ่จิ่งหรงก้อรีบออกตัวรับภารกิจนี้ แต่ฮ่องเต้หันไปมองจิ่งเสาที่ทำตัวนิ่งเฉยสะงั้น จนฮ่องเต้ต้องถามว่าทำไมไม่ออกมาอาสานำทัพ จิ่งเสาบอกพ่อว่าเขาเจอะหมอดูทักว่ายามนี้ไม่ควรนำทัพสู้ศึก เพราะดวงเขาไม่ดีช่วงนี้ ถ้าฝืนออกรบจะทำให้พ่ายแพ้มากกว่าจะได้ชัยชนะกลับมา เลยโดนฮ่องเต้โมโหด่าว่างมงาย โดนลงโทษให้กักบริเวณให้อยู่แต่ในจวนกับคัดตำราพิชัยยุทธมาสามสิบเล่ม ถ้าคัดไม่เสร็จก็ไม่ต้องเข้าวังอีก (สมใจจิ่งเสายิ่งนัก555) ส่วนองค์ชายใหญ่ได้นำทัพออกศึกในครั้งนี้แทน

จิ่งเสากลับจวนก้อเข้าไปอ้อนเมียว่าโดนลงโทษกักบริเวณและยังต้องคัดหนังสืออีก เอ่ยชวนจวินชิงไปพักที่คฤหาสน์ส่วนตัวบนเขา แต่จวินชิงไม่เห็นด้วย เพราะถ้าฮ่องเต้รู้จะโดนโทษหนักกว่าเดิม จากนั้นก้อรายงานเรื่องจัดการบ่าวที่เป็นสายให้กับคนนอกหมดแล้วเหลือแค่เยี่ยนจีอนุเบอหนึ่ง องค์ชายใหญเป็นคนประทานมาให้ดังนั้นจึงจัดการได้ยาก แต่จวินชิงก็ยังหาวิธีกำจัดนางได้ หลังถามว่าจิ่งเสาไม่เคยแตะต้องนางมาก่อน แค่รอองค์ชายใหญ่ออกจากเมืองหลวงไปก่อน แล้วก็รอองค์ชายสี่พ้นโทษกักบริเวณ แล้วให้จิ่งเสามอบนางให้องค์ชายสี่เป็นของกำนัลแสดงความยินดีที่ได้รับอิสระ(ที่จริงโยนเผือนร้องไปลงที่ชายสี่แทน55) จิ่งเสายิ่งได้ฟังยิ่งหัวใจฟองโตด้วยความรักเมียที่มีมากขึ้นทุกวัน

หลังกินข้าวแล้วนอนกลางวันกอดเมียรักจนบ่าย จวินชิงก้อลุกมาทำบัญชี ส่วนจิ่งเสาก้อนั่งคัดตำราพิชัยสงคราม คัดไปไม่กี่หน้าก้อเริ่มงอแง จวินชิงหลอกล่อว่าให้รีบคัดเร็วๆอีกสองสามวันจะได้ไปพักที่คฤหาสน์ส่วนตัวบนเขา แต่สุดท้ายจิ่งเสาทนไม่ไหววิ่งหนีไปฝึกยุทธแทน จวินชิงได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับนับถือฮ่องเต้ว่าเป็นคนที่รู้นิสัยลูกชายจริงๆ เพราะให้โทษโบยตีจิ่งเสาคงไม่รู้สึกไร แต่การคัดลายมือนี่คือทัณฑ์ทรมานที่แท้จริงของจิ่งเสา จวินชิงเลยหยิบสมุดมาคัดต่อด้วยการลอกลายมือของจิ่งเสาแทน ตกเย็นจิ่งเสามาเห็นสมุดคัดตำรา ก้อตกใจที่มันงอกมาอีกสามสิบกว่าหน้าได้เลยได้รู้ว่าเมียรักมีความสามารถในการลอกเลียนแบบตัวอักษร ทักษะนี้มาจากตอนเด็กจวินชิงต้องทำการบ้านให้มู่หลินเป่าเป็นประจำ จิ่งเสาชวนเมียรักไปกินข้าวนอกบ้านที่หอหุยเว่ยพรุ่งนี้ เพื่อจะได้ไปแนะให้รู้จักโจวจิ่นกับเซียวหยวน

แต่พอจวินชิงได้รู้จักกับโจวจิ่น ก็กลายเป็นได้พบสหายรู้ใจทันที ทั่งคู่ต่างสนใจเรื่องการค้าขายมากเลยยิ่งคุยถูกคอกันจนนัดกันไปเที่ยวทีสวนด้านใต้ของเมือง แล้วทิ้งผัวของทั้งคู่ให้หันหน้าคุยกันเอง555

เวลาผ่านไปจนเดือนสี่ จิ่งเสาพาจวินชิงมาเดินเล่นในตลาดกลางเมือง ระหว่างกินไปชิมไป จิ่งเสาเห็นหญิงนางหนึ่งกระทันหัน ก้อเขาเผลอตัววิ่งตามผู้หญิงไปทิ้งให้จวินชิงยืนงง ก็พอดีมู่หลินเป่ากับญาติสนิทก้อเดินเข้ามาล้อมเขาไว้พร้อมเข้ามาพูดจาถากถาง จิ่งเสาที่วิ่งตามหาคนไม่ทันเลยเดินกลับมาเห็นจวินชิงโดนล้อมวง ก็โมโหเข้าถีบจนทั้งคนล้มลุกคลุกคลาน จวินชิงได้แต่ยิ้มสะใจ

จิ่งเสาพาเมียขี่ม้าจะไปคฤหาสน์ส่วนตัวบนเขาด้านตะวันตกของเมือง ก็ผ่านป่ารกชันผืนใหญ่ จวินชิงปรึกษาว่าป่ารกชันทำอะไรไม่ได้แบบนี้ทำยังไงถึงจะทำเงินได้บ้าง จิ่งเสาเลยเพิ่งรู้ว่าที่ตรงนี้เป็นสินสมรสติดตัวเมียมาเลยดีใจมาก จิ่งเสาขอแลกที่ดินผื่นนี้กับที่ดินที่สามารถปลูกพืชทำไร้ให้จวินชิง ทันที แต่จวินชิงกลับยกให้จิ่งเสาไปเลย ทำให้เขายินดีมากคิดแผนจัดการที่ดินผืนนี้ทันที

พอถึงคฤหาสน์ที่พัก องค์รักษ์ลับก้อมารายงานว่าตามตัวไม่เจอะ จิ่งเสาได้แต่สั่งให้ลองตามสืบดู เพราะหญิงคนนั้นคือเก่อรั่วอี นางจะเป็นหมากสำคัญในการสังหารตงหนานอ๋อง เขาต้องรีบหาทางดึงนางมาเป็นพวกให้ได้ เลยไม่ได้บอกแผนการนี้ให้เมียรักฟัง จวินชิงที่ยังหนักใจเรื่องสามีไปต้องใจหญิงงามจนทิ้งเขาได้ในทันที เขาได้แต่เก็บความเศร้าใจนี้ไว้เงียบๆ

ถึงวันเกิดของเป่ยเวยโหวมู่จิ้น จวินชิงส่งมอบภาพเขียนฝีมือตัวเองเป็นของจวัญให้ท่านพ่อ จิ่งเสาก้อมอบของขวัญล้ำค่าไปให้สมฐานะ แต่ที่น่าแปลกใจคือองค์ชายสี่ก้อมามอบของขวัยด้วย จวินชิงเลยเข้าใจว่าเป่ยเวยโหวมู่จิ้นต้องการเหยียบเรือสองแคมเพื่อรักษาสมดุลอำนาจ ไม่ว่าใครมีอำนาจฝั่งพวกเขาล้วนปลอดภัย ทางด้านฮูหยินใหญ่ก็เตรียมดันลูกสาวตัวเองเข้าไปเป็นชายาในจวนองค์ชายสี่ ยิ่งเห็นครอบครัวตัวเองเอาอกเอาใจองค์ชายสี่ ก็ยิ่งทำให้จวินชิงสงสารสามีตัวเองที่ได้รับการตอนรับที่ไม่ทัดเทียม แต่จิ่งเสากลับกอดเมียรักพร้อมปลอบใจว่าเขาไม่เป็นไรหรอก 

ก็พอดีรถม้าหยุดกระทันทัน คนรับใช้มารายงานว่าจู่ๆก็มีหญิงสาววิ่งมาตัดหน้ารถม้าองค์ชายสี่ จิ่งเสาออกไปดูก็พบว่าเป็นรั่วอีที่วิ่งมาขอความเป็นธรรมที่หน้ารถม้าของจิ่งอวี๋ เลยทำให้จิ่งเสาต้องเข้าไปจัดการตัดหน้า ว่าแล้วจิ่งเาก้อเข้าไปตะโกนเรียกชื่อนาง พร้อมลากตัวนางมาจากจิ่งอวี๋ที่กำลังจะถามถึงเหตุผลที่นางมาคุกเข่า จิ่งเสาบอกเพียงนางเป็นนางระบำที่ต่างแดน แถมสติไม่ดี แต่เดียวเขาจะมอบหญิงงามที่คู่ควรให้แทน

ที่จวนจวินชิงได้แต่นั่งคัดหนังสือให้จิ่งเสาแทน แต่วันนี้เขากลับไม่มีสมาธิเลย ยิ่งวันนี้พอกลับจวน จิ่งเสาก็เข้าไปดูหญิงสาวนางนั่นทันที จวินชิงเขียนๆไปก้อดันไปเขียนชื่อของจิ่งเสาแทน จนเสียกระดาษไปหลายปึก

ในห้องหนังสือ จิ่งเสารับปากว่าจะยื่นถวายฎีกาเรื่องนี้ให้แทนรั่วอี แต่ผลตอบรับไม่อาจจะมั่นใจว่าฮ่องเต้จะยอมรัปปากช่วยนาง รั่วอีได้แต่ขอบคุณที่จิ่งเสายอมออกหน้าให้นาง จิ่งเสากลับเรือนพักก็ได้ข่าวจากบ่าวรับใช้ว่าอาหารตั้งโต๊ะแล้ว แต่พระชายาไม่อยากอาหารตอนนี้อยู่ที่บ่อน้ำพุร้อน จิ่งเสาเลยรีบตามไป เห็นคนงามในสระน้ำร้อนกำลังฟุบตัวที่ขอบสระผ่อนคลาย ก้อทำให้จิ่งเสารีบร้อนถอดเสื้อลงสระไปวอแวเมียทันที

แต่จวินชิงกลับทำหน้าไม่สนใจ ทำให้รู้ว่าเมียกำลังงอนแน่ๆเลยเว้าซี้ถามว่าเมียักเป็นอะไร จวินชิงเลยถามว่าหญิงนางนั้นจิ่งเสาจะรับนางเข้าจวนเป็นอนุใช่ไหม จิ่งเสาเลยเข้าใจทันทีว่าตัวเองทำให้เมียเข้าใจผิดไปไกลแล้ว

จิ่งเสาเลยรีบเล่าเรื่องของนางให้เมียฟังทันที ว่ารั่วอีเป็นลูกสาวคหบดีพ่อค้าใหญ่ที่ตงหนาน แต่เพราะพี่ชายของนางมีรูปโฉมงดงานจนไปต้องใจตงหนานอ๋อง จนคิดจะรับพี่ชายของนางไปเป็นอนุ แต่พี่ชายนางไม่ยินยอมเลยทำให้ตงหนานอ๋องลงมือสังหารครอบครัวนางจนหมด พี่ชายพอทราบข่าวก้อเสียใจมากจนฆ่าตัวตายแทน ตอนนี้เหลือนางที่แบกความแค้นนี้ไว้ จึงเดินทางร่อนแรมมาเพื่อถวายฎีกาเลือดนี้เพื่อจะให้ฮ่องเต้ส่งคนไปทวงความเป็นธรรมกับตงหนานอ๋อง จวินชิงได้ยินก็ถามอีกให้แน่ใจว่าจิ่งเสาไม่ได้คิดอะไรกับนางแน่ๆนะ จิ่งเสาจึงบอกว่าหลังจากตัดสินใจจะใช้ชีวิตกับจวินชิงแล้ว เขาตัดสินใจว่าจะไม่ยอมรับอนุเข้าจวนอีกต่อไป ไม่สนใจเรื่องทายาทสืบทอดเลยด้วยซ้ำ คิดอยู่ด้วยกันสองคนผัวเมียพอแล้ว ทำให้จวินชิงยอบรับว่าเขาชอบจิ่งเสาเหมือนกัน แถมยังยอมให้จิ่งเสาแสดงความรักด้วยดี555

วันรุ่งขึ้นจิ่งเสาขี่ม้ามาส่งจวินชิงไปร่วมงานสังสรรค์ของเหล่าชายาชายที่สวนโม่หยวนด้านใต้ พร้อมฝากฝังให้โจวจิ่นให้ดูแลเมียเขาให้ดี ที่งานโจวจิ่นก้อพาจวินชิงไปแนะนำตัวกับเหล่าชายาชาย เหล่าชายาชายต่างเข้ามาชื่นชมที่จวินชิง ที่เขาสามารถทำให้เฉินอ๋องไปขอพระทานอนุญาติลดชั้นซ่งหลินซิงชายารองให้กลายเป็นอนุได้ เลยมาขอเทคนิคมัดใจสามีแทน555 งานนี้ทำให้ได้พบชายาชายมากมาย ได้สังสรรค์จิบชา ท่องบทกวี ชมสวนที่สวยงามสุดแสนบันเทิงเริงใจ

แต่งานนี้จวินชิงมาเจอะตู้อิงหาวคู่แข่งในอดีตอีกคน ที่เคยเป็นเพื่อนร่วมสำนักศึกษาแถมยังเป็นหลานชายของฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อ แต่เพราะตู้อิงหาวเป็นลูกอนุเหมือนกันเลยโดนจับแต่งเข้าจวนของเม่ากั๋วกง ตู้อิงหาวที่อิจฉาจวินชิงมาแต่เด็ก ก้อเอาเรื่องซุบซิบที่ได้ยินมาจากจวนเป่ยเวยโหวมาเย้ยจวินชิงต่อหน้าเหล่าชายาชายที่ต่างรุมล้อมรอฟัง เรื่องเฉินอ๋องที่ต้องใจหญิงปริศนาจนนำหญิงงามไปซ่อนไว้ในจวนตัวเอง ทำให้ฐานะชายาเอกที่เป็นชายเริ่มไม่มั่นคง พอทุกคนได้ยินเลยไม่กล้าพูดไรต่อ แต่จวินชิงทำหน้าไม่แคร์555 เพราะตอนนี้ตำแหน่งเขาน่าใหญ่สุดในเหล่าชายาชายละ เลยบอกแต่ได้เวลากลับละ ทุกคนเลยเดินมาส่งจวินชิงที่หน้าประตู

พอถึงหน้าประตู จิ่งเสาก้อขี่ม้ามารับพอดี เหล่าชายาจึงคุกเขาคารวะเฉิงอ๋อง ส่วนจวินชิงก้อขึ้นไปนั่งขี่ม้ากับจิ่งเสากลับคฤหาสน์ให้คนอื่นอิจฉาในความหวานนี้5555 ข่าวรักร้าวของชายาชายของจวนเฉิงอ๋องจึงล่มเหลวไม่เป็นท่า ส่วนโจวจิ่นได้นั่งรถม้าหรูหราของจวนเฉิงอ๋องกลับบ้านยังสุดสบายใจ

หลายวันผ่านไปเรื่องฎีกาที่จิ่งเสาส่งถวายฮ่องเต้ก้อได้รับคำตอบ ฮ่องเต้คิดจะล้มตงหนานอ๋องอยู่แล้ว เพียงแต่ยังไม่ใช่เวลานี้ ซึ่งก็เป็นไปตามที่จิ่งเสาคาดไว้ ออกจากวังมาจิ่งเสาก็ขี่ม้าเรื่อยเปื่อนจนไปถึงหน้าจวนของจิ่งเฉินพี่ชาย เลยชวนกันไปคุยกันที่หอหุยเว่ย จิ่งเสาเล่าเรื่องของเก่อรั่วอีกับตงหนานอ๋องให้พี่ชายฟังเพื่อเตรียมรับมือแต่เนิ่นๆ ตอนแรกจิ่งเฉินจะรับรั่วอีมาเก็บตัวที่จวนตัวเอง แต่จิ่งเสาขอไปปรึกษาเมียก่อน จิ่งเฉินก็เห็นด้วย เพราะจวินชิงฉลาดมากสามารถช่วยวางแผนได้ดี

ระหว่างพูดคุยก้อมีคนทะเลาะสู้กันอยู่ เป็นมู่หลินเป่ากับทายาทจวนเม่ากั๋วกง ตอนนี้ทั้งสองจวนมีปัญหาไม่ถูกกัน เนื่องจากต่างก้อคิดจะส่งน้องสาวแต่งเข้าไปเป็นชายาในจวนองค์ชายสี่จิ่งอวี๋ จิ่งเฉินเลยเตือนจิงเสาว่าถ้าน้องสาวของมู่หลินเป่าได้แต่งเขาองค์ชายสี่จิ่งอวี๋ ก็ให้เขาระหว่างตัวหน่อย แต่จิ่งเสาบอกว่าไม่มีทาง เพราะน้องสาวของมู่หลินเป่าก้อนิสัยเหมือยพี่ชาย ไม่มีทางโดนใจฮองเฮาหรอก แถมตอนนี้เป่ยเวยโหวมู่จิ้นเริ่มค้าม้าที่แดนเหนือ จิ่งเฉินเลยคิดแผนถีบให้องค์ชายสี่จิ่งอวี๋ได้แต่กับหญิงสาวของจวนเม่ากั๋วกง

จิ่งเสากลับจวนก็พบจวินชิงนอนอ่านหนังสือ ก็เข้าไปวอแวพร้อมเล่าเรื่องที่เจอะมู่หลินเป่ากับทายาทจวนเม่ากั๋วกงต่อสู้กัน แถมมั่นใจว่าน้องสาวของมู่หลินเป่าไม่มีทางขายออกถ้าหน้าตาเหมือนพี่ชาย555

วันรุ่งขึ้นจิ่งเสาเรียกรั่วอีมาบอกว่าฎีกาที่ยื่นไปนั้น ฮ่องเต้ยังไม่อาจทำได้เพราะยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม ตอนนี้เขามีสองทางเลือกให้นาง หนึ่งให้รออยู่ในเมืองหลวง รอจนมีโอกาสแล้วจะสั่งงานให้ไปทำ สองเขาจะส่งให้นางไปเรียนวิชายุทธกับครูฝึกในจวน แล้วปล่อยให้นางกลับไปล้างแค้นด้วยตัวเอง รั่วอีเลือกข้อสองทันที

สิ้นสุดการกักตัวขององค์ชายสี่จิ่งอวี๋ ก้อได้เวลาส่งเยี่ยนจีไปเป็นของกำนัล และการพักร้อนในคฤหาสน์ส่วนตัวบนเขาของจิ่งเสาก็สิ้นสุดลง จิ่งเสาเข้าวังไปถวายตำราพิชัยยุทธที่คัดลองสามสิบชุดให้ฮ่องเต้ ก็ได้รับเสียงชื่นชมจากท่านพอแถมยังประทายผ้าไหมและไข่มุกมามากมายแทน จิ่งเสาตัดสินใจเอาผ้าไหมไว้ตัดชุดให้ตัวเองและเมีย ส่วนไข่มุกให้จวินชิงเอาไปฝากญาติทางฝั่งจวินชิงเพื่อโชว์พาว555

จวินชิงไปเยือนจวนเป่ยเวยโหว ก็เจอะฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อหาเรื่องตำหนิ เรื่องจวินชิงทำตัวไม่สมเป็นเมียที่ดีตัดช่องทางที่เฉิงอ๋องไม่รับอนุเพิ่มแต่ยังไล่อนุที่มีออกจากจวน แต่ที่จริงหาเรื่องด่าที่เฉิงอ๋องส่งอนุตัวเองเข้าจวนองค์ชายสี่ แถมจวินชิงยังไม่ส่งเสริมให้ลูกสาวนาง ให้เพิ่มหนทางในการเป็นชายาของจวนองค์ชายสี่ต่างหาก เลยเจอะจวินชิงด่ากลับเนียนๆว่าเรื่องนี้อยู่เหนืออำนาจของเขา 

อยู่ๆก็มีเรื่องด่วนจากซีหนานอ๋องถวายฎีกาว่าเครื่องบรรณการของแคว้นตัวเองโดนดักปล้นชิง ทำให้ปีนี้ไม่อาจส่งของมาถวายตามธรรมเนียมได้ ฮ่องเต้ถามความเห็นจากเหล่าองค์ชาย โดยองค์ชายสี่จิ่งอวี๋เสนอให้งดส่งบรรณการในปีนี้เพื่อแสดงความเมตตา องค์ชายรองจิ่งเฉินเห็นว่าไม่ควรงดเพราะความผิดพลาดมาจากทางซีหนานต่างหาก ส่วนเฉินอ๋องคิดว่ามันดูเป็นแผนลวงซีหนาน ของบรรณการส่วนหนึ่งเป็นหินอ่อนที่หนักมาก โจรโง่ทีไหนมาดักปล้นของแบบนี้ ทำให้ฮ่องเต้ปลื้มใจ จากนั้นก้อเรียกองค์ชายรองจิ่งเฉินเข้าไปคุยส่วนตัว ทำเอาองค์ชายสี่จิ่งอวี๋หน้าหงิก ส่วนจิ่งเสาเห็นพ่อตาเดินออกมาก็เลยเดินไปหาบอกจะแวะไปรับจวินชิงที่จวนเป่ยเวยโหว

ส่วนที่จวนเป่ยเวยโหว ในจวนนี้คนที่ปกป้องแล้วดีต่อเขาก็คือท่านย่า จวินชิงเลยแวะไปเยี่ยม พอออกจากเรือนท่านย่าเลยไปเจอะแก็งค์มู่หลินเป่ามาแดกเรื่องว่าโดนท่านอ๋องรังแกเลยหนีกลับมาจวนละสิท่า เลยโดนจวินชิงตบหน้าไปซ้ายขวา ญาติลิ่วล้อจะเข้าไปซักจวินชิงแต่เจอะองค์รักษ์ชักกระบี่ออกมาแทน ทำเอาแก็งค์มู่หลินเป่าตกใจจนร้องไห้ ก็พอดีท่านพ่อน้องมาห้ามพอดี แต่จิ่งเสารีบเข้าไปกอดปลอบจวินชิงแทนพร้อมตั้งใจจะเอาลงโทษแก็งค์มู่หลินเป่า แต่เป่ยเวยโหวมู่จิ้นขอร้อง จวินชิงเองก้อขอร้อง จิ่งเสาเลยตามใจเมีย แต่ก้อคาดโทษว่าใครบังอาจล่วงเกินเมียรักอีก อย่าหาว่าเขาใจร้ายละกัน555

พอสองผัวเมียกลับถึงจวน ก้อมีบ่าวจากจวนองค์ชายรองจิ่งเฉินมาตามให้จิ่งเสาไปพบด่วน เขาเลยต้องรีบไปทันที จิ่งเฉินบอกฮ่องเต้ตัดสินใจส่งเขาไปสืบคดีบรรณการซีหนานโดนดักปล้น โดยการไปแบบเป็นการส่วนตัวแบบลับๆ จิ่งเสาไม่ไว้ใจในทหารองค์รักษ์ที่จะติดตามจิ่งเฉินไป เลยมอบองค์รักษ์ลับฝีมือดีให้คอยติดตามจิ่งเฉินไปตลอดทางแทน

ส่วนฝั่งจวินชิงก็มีพี่โจวจิ่นมาเยี่ยม พร้อมชวนทำการค้ากับสินค้าพิเศษสำหรับชายาชาย มันคือขี้ผึ้งหอมจากเจียงหนาน กลิ่นหอมและช่วยให้คู่รักชายชายมีความสุขในกิจกรรมรัก พี่โจวจิ่นทิ้งตัวอย่างขี้ผึ้งหอมให้จวินชิงไว้ตลับหนึ่ง จวินชิงนึกถึงการค้านี้จนใจลอยไม่รู้ว่าจิ่งเสาเดินมาหาถึงตัว จิ่งเสาเลยเห็นตลับขี้ผึ้งหอมในมือเขา ก็เลยแซวจนเมียงอนนอหันหลังให้555 ก็เลยง้อเมียด้วยการบอกลู่ทางการค้าว่าเขามีเพื่อนสนิทตำแหน่งใหญ่โตอยู่ที่เจียงหนาน จวินชิงสามารถใช้เส้นสายเขามาสั่งซื้อสินค้านี้ให้เขาส่งมาที่เมืองหลวงได้ แค่จ่ายค่าดำเนินการพอประมาณ จวินชิงอารมย์ดีทันที เขาเริ่มคิดเรื่องเปิดร้านค้าดำเนินกิจการทันที555 

จวินชิงให้พี่โจวจิ่นออกหาทำเลตั้งร้าน แล้วสั่งพ่อบ้านติดต่อช่างทำตลับขี้ผึ้ง จนทุกอย่างพร้อมก็ดำเนินการเปิดร้านโม่เหลียน ส่วนตัวเองบริหารหลังร้าน ด้วยใครๆก้อรู้ว่าร้านนี้เป็นของชายาเอกเฉินอ๋องเลยไม่มีใครกล้ามาตอแยหาเรื่อง ร้านโม่เหลียนหลังเปิดบริการก้อได้รับการตอบรับดีมาก จวินชิงนั่งมองตัวเลขในสมุดบัญชีด้วยความสุข

ในท้องพระโรง ฮ่องเต้อารมย์เสียมาก ข่าวจากซีหนานว่าทัพที่องค์ชายใหญ่จิ่งหรงนำไป ทหารของกองทัพโดนอากาศพิษจนล้มป่วย เดือนหนึ่งผ่านไปจนถึงตอนนี้การศึกยังนี้ยังไม่ไปไหน ฮ่องเต้ผิดหวังในตัวองค์ชายใหญ่จิ่งหรงมาก จิ่งเสาเลยเสนอให้ฮ่องเต้ออกราชโองการให้ซีหนานอ๋องส่งทหารไปช่วยองค์ชายใหญ่จิ่งหรงรบกับเผ่าหมาน เพื่อทดแทนการงดส่งของบรรณการในปีนี้ ทำให้ฮ่องเต้พอใจในตัวจิ่งเสามากขึ้น

จิ่งเสากลับจวนมาก้อเห็นจวินชิงยิ้มกริ้มกับสมุดบัญชีร้านโม่เหลียน เลยเข้าไปวอแวเมีย555 จากนั้นเขาก้อเล่าเรื่องที่ประชุมมะเช้าให้จวินชิงฟัง พร้อมสรุปว่าคงจะต้องเปิดศึกกับซีหนานในเร็วๆนี้แล้วอย่างเลี่ยงไม่ได้ แล้วคงจะเป็นเขาที่จะต้องทำทัพออกไปรบ เรื่องนี้ทำให้จวินชิงเศร้าใจทันที เพราะถ้าผัวออกไปรบครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจะต้องแยกห่างกันนานขนาดไหน เลยเผลอพูดว่าเป็นเขาที่ทำร้ายจิ่งเสา เลยทำให้จิ่งเสาตกใจจนกอดจวินชิงแน่น เพราะทำให้เขานึกถึงชาติที่แล้วที่จวินชิงพูดประโยคนี้ก่อนตาย จิ่งเสาเลยรีบกอดจูบเมียด้วยความกลัว จูบไปจูบมาเริ่มเพลิน จิ่งเสาขอเมียเข้าหอแบบเต็มรูปแบบได้ไหมวันนี้ เพราะข่าวว่าจิ่งเสาจะต้องออกรบทำให้จวินชิงใจอ่อนยอมเข้าหอด้วยความเต็มใจ

คราวนี้จิ่งเสาเตรียมการมาดี ขี้ผึ้งหอมอย่างดีจากวังหลวง การเล้าโลมที่เรียนรู้เทคนิคมาจากเซียวหยวน ก็นำมาใช้ทุกขั้นตอนเพื่อลดความกลัวเจ็บของเมีย555 ทำในกิจกรรมครั้งนี้จบลงด้วยความสุขทั้งสองฝ่าย นับจากนั้นเฉินอ๋องก้องอแงตื่นสายเพราะไม่อยากไปประชุมเช้าอีก ส่วนจวินชิงก้อเหนื่อยล้าปวดเอวทุกวัน5555

วันนี้ก้อเช่นกัน กว่าจะแงะจิ่งเสาไปประชุมก้อเสียเวลาไปมาก ที่หน้าหอประชุม จิ่งเสาเจอะเซียวหยวนก้อยิ้มวิ่งไปขอบคุณเซียวหยวน ว่าเทคนิคจ่างๆที่ได้เรียนรู้มาตอนนี้สัมฤิทธิ์ผลแล้ว วันนี้เขาจะเลี้ยงสุราตอบแทน เซียวหยวนดีใจด้วยแต่ก้อเตือนจิ่งเสาว่าอย่าแสดงสีหน้าระรื่นเข้าไป ตอนนี้ข่าวจากองค์ชายใหญ่จิ่งหรงขาดหายไป ทำให้ฮ่องเต้อารมย์ไม่ดี

ฮ่องเต้ให้จิ่งเสาเข้าเฝ้าส่วนตัว ถามถึงองค์รักษ์ส่วนตัวที่เขาส่งไปคุ้มครององค์ชายรองจิ่งเฉิน ว่าถ้าพวกเขากลับมาจะตบรางวัลให้อย่างงาม จิ่งเสาเลยรู้ว่าเกิดเรื่องกับพี่ชายตัวเองแล้ว เลยขออนุญาติฮ่องเต้เพื่อจะออกไปคุ้มครองรับองค์ชายรองจิ่งเฉินกลับวังหลวงเอง แต่ฮ่องเต้บอกเขาส่งทหารไปคุ้มครองกลับมาแล้ว น่าจะอีกไม่นานก้อคงกลับมาถึงละ

ที่ตำหนักฮองเฮา ที่กำลังวุ่นในการคัดเลือกชายาให้องค์ชายสี่จิ่งอวี๋ ฮองเฮากำลังวุ่นวายน่าดู เพราะฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อกับฮูหยินเม่ากั๋วกงต่างก้อพาบุตรสาวมาเข้าเฝ้าฮองเฮาทั้งคู่ เลยทำให้ฮูหยินสองจวนปะทะฝีปากกันทั้งในที่ลับและที่แจ้ง

จิ่งเสากลับถึงจวน แต่เมียรักยังนอนหลับไม่ตื่น เลยมุดเตียงเข้าไปนอนกอดเมียต่อ ก็พอดีจวินชิงตื่นพร้อมบ่นปวดเอว จิ่งเสาเลยนั่งนวดเอวให้เมียไป เล่าเรื่องมัเช้าที่ฮ่องเต้บอกข่าวเรื่องพี่ชายโดนลอบทำร้าย จิ่งเสาถามว่านี่น่าจะเป็นฝีมือซีหนานอ๋องป่าว จวินชิงว่าไม่ใช่ จากที่เขาคิด ซีหนานอ๋องรู้ดีสุดว่าแคว้นเรากำลังมีเรื่องกับเผ่านอกด่าน จึงหาเหตุงดบรรณาการ เพราะรู้ว่าอาจโดนเรียกเกณฑ์ทหารไปช่วยรบ ดังนั้นไม่น่าลงมือทำให้ตัวมีพิรุธไปมากกว่านี้ จิ่งเสาใจหายวาบเมื่อนึกได้ว่ามะเช้า เขาอาจโดนฮ่องเต้ลักไก่ถามหาคนร้ายที่ลอบลงมือสังหารพี่ชาย ดังนั้นคนที่ลงมือสั่งฆ่าพี่ชายเขาน่าจะเป็นพี่น้องเขาในราชวงค์ที่คิดจะกำจัดคู่แข่งแย่งบัลลังก์แน่ๆ นึกดูแล้วก้อมีไม่กี่คนที่น่าจะลงมือได้

หลายวันต่อมา จวินชิงเมาท์เรื่องฮองเฮาประทานกำไลหยกให้ทางฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อ แต่มอบถุงหอมให้ฮูหยินเม่ากั๋วกง ทำใหคนลือกันว่าอนาคตว่าที่ชายาองค์ชายสี่น่าจะตกไปที่บุตรสาวของเป่ยเวยโหวมู่จิ้น แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าถุงหอมที่มอบให้ฮูหยินเม่ากั๋วกงนั้น มีป้ายหยกสำหรับเข้าวังหลวง เรื่องนี้สร้างความอับอายขายหน้าให้กับเป่ยเวยโหวมู่จิ้นมาก

วันนี้จิ่งเสาเตรียมตัวลอบแอบไปรับจิ่งเฉินที่นอกเมือง เพราะไม่ไว้ใจศัตรู ส่วนจวินชิงกลับบ้านเดิมไปพบท่านพ่อ ซึ่งได้เกริ่นว่าจากตอนแรกคิดจะดองเป็นญาติทั้งสองฝ่าย แต่ผลออกมาแบบนี้คงต้องเลือกข้างแล้ว และเพราะมารดาของจวินชิงฐานะต่ำ เขาจึงจะยกชิวอี่เหนี่ยงขึ้นเป็นชายารอง เพื่อให้อนาคตของจวินชิงไม่มีปัญหาในอนาคต และทำให้จวินชิงสามารถเรียกนางว่าท่านแม่ต่อหน้าคนอื่นได้แล้ว

จิ่งเสาสลัดคนสะกดรอยตามจนหลุดก้อขี่ม้าไปหาพี่ชาย พบว่าเขามีผ้าพันแผลรอบกายเพราะโดนฟันมา หลังจากพูดคุยเรื่องรายงานลับที่สืบมาได้ จิ่งเสาก้อมอบยารักษาแผลภายนอกอย่างดีให้พี่ชายไว้ แล้วลอบขี่ม้ากลับจวน กลับบ้านมาก้อรายงานให้เมียรักฟังต่อ

เช้าวันต่อมา ที่โถงประชุม องค์ชายรองจิ่งเฉินกลับมาเข้าร่วมประชุม ฮ่องเต้สั่งสอบสวนให้สืบหาผู้สั่งการทำร้ายองค์ชายรอง ส่วนองค์ชายใหญ่ที่ยังไม่รู้ชะตากรรมก้อยังไม่มีรายงานกลับมา ซีหนานอ๋องก้อไม่ยอมส่งคนไปช่วยองค์ชายใหญ่ ขุนนางต่างถกเถียงกันจนน่ารำคาญ

ที่จวนเป่ยเวยโหว มู่หลินเป่าโวยวายกับฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อ เรื่องที่ท่านพ่อเขาจะยกฐานะแม่ของจวินชิงเป็นชายารอง มู่หลินเป่ากลัวว่าจวินชิงจะมีโอกาสแย่งตำแหน่งเป่ยเวยโหวขากเขาไป ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อเลยบอกว่านางวางแผนกำจัดจวินชิงไว้แล้ว ก็พอดีชิวอี่เหนี่ยงเดินมาจะส่งมอบบัญชีของจวนมาให้ นางกลัวลูกชายจะโดนเล่นงาน เลยรีบสั่งสาวใช้ให้ไปติดต่อกับจวินชิงด่วน นางอยากบอกให้ลูกชายระวังตัว

หลายวันผ่านไป จากการสอบสวนของศาลต้าหลี่ พบว่าเป็นฝีมือของชาวยุทธที่ไม่ทิ้งร่องรอยไว้ เนื่องจากเฉินอ๋องมอบองค์รักษ์ที่เป็นชาวยุทธสองคนไว้ติดตามองค์ชายรอง และองค์รักษ์ลับสี่คนที่ได้รับมาจากคำสั่งคุ้มครองของฮ่องเต้จาก ที่จวนขององค์ชายรองจิ่งเฉิน พวกที่ปรึกษาคาดเดาว่าอาจเป็นฝีมือจิ่งเสา เลยโดนจิ่งเฉินด่ากลับว่าน้องชายเขาไม่มีวันทำร้ายหรือหักหลังเขา

ส่วนจิ่งเสาก้อหงุดหงิดที่โดนสงสัยว่าลงมือทำร้ายพี่ชายตัวเอง จนไม่อยากไปเข้าเฝ้าประชุมเช้า จวินชิงเลยกล่อมให้เขาไปให้ได้ พร้อมแนะกลยุทธให้ผัวเตรียมรับมือ ว่าต้องทำยังไรเวลาโดนขุนนางชั่วกล่าวโทษกลางที่ประชุม แล้วตอนเที่ยงจวินชิงจะไปรับสามีที่กรมทหารเอง เพื่อไปหอหุยเว่ยด้วยกัน จะได้กินข้าวกลางวันอร่อยๆ

ที่โถงประชุม เหตุการณ์เป็นไปตามที่จวินชิงคาดไว้ไม่ผิด ขุนนางปัญญาอ่อนและพวกขององค์ชายสี่ พุ่งเป้าโจมตีว่านี้อาจเป็นฝีมือของเฉิงอ๋อง ทำให้เกิดการโต้เถียงเสียงดังต่อหน้าฮ่องเต้ เหล่าขุนนางโจมตีไม่หยุดว่าจิ่งเสาน่าสงสัยสุด ในขณะที่องค์ชายสี่ทำตัวนิ่งเฉย จิ่งเสาเลยด่าขุนนางชั่วตามที่เมียสอนมาจนครบทุกประโยค สุดท้ายฮ่องเต้เลยปาฎีกาลงพื้นแล้วให้ขุนนางที่กล่าวโทษจิ่งเสาดู ว่าองค์ชายรองยื่นฎีกาขอยุติการสืบคดีนี้ เพราะผู้ต้องสงสัยคือน้องชายทั้งสองคน แล้วฮ่องเต้บอกว่าเขาไม่ได้โง่ ขุนนางทั้งหมดจึงหุบปากกันหมด 

จวินชิงพาอวิ๋นจู๋ไปหาสามีที่กรมทหาร จากนั้นก้อพากันไปกินข้าว แล้วซื้ออาหารไปฝากจิ่งเฉินที่พักรักษาตัวที่จวน เมื่อเจอะกันแล้วจิ่งเฉินก็เอาเอกสารลับให้จวินชิงดูเพื่อปรึกษายุทธวิธีในการรับมือซีหนานอ๋อง สามคนปรึกษากันว่าศึกสามเจ้าศักดินาคงจะต้องเริ่มขึ้นเร็วๆนี้ จิ่งเสาเห็นด้วยเพราะจะได้เป็นโอกาสในการคุมกองทัพไว้ในมือตัวเอง

จวินชิงกลับจวนเป่ยเวยโหว หลังได้รับข้อความจากชิวอี่เหนี่ยง ตอนนี้แม่เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นชายารองแล้ว จึงได้เรือนพักหลังใหม่ตามฐานะที่สูงขึ้น ชิวอี่เหนี่ยงกังวลว่าจิ่งเสาจะมีแผนชิงบัลลังก์กะอยากมีทายาทในอนาคต แต่จวินชิงบอกว่าสามีตัวเองไม่เคยมีความคิดแบบนั้นเลย ขอให้ท่านแม่วางใจ....จบเล่ม1แล้วจ้า

เล่ม2

เดือนเจ็ดซีหนานอ๋องปฎิเสธที่โดนลดบรรดาศักดิ์ พร้อมสังหารทูตที่ส่งไปประกาศราชโองการ ทำให้ฮ่องเต้ได้โอกาสเตรียมจัดทัพทหารสิบหมื่นเพื่อยกทัพไปปราบซีหนานอ๋อง

ฮูหยินเม่ากั๋วกงไปเข้าเฝ้าฮองเฮาว่าสะกัดไม่ให้จิ่งเสาได้ตำแหน่งแม่ทัพในศึกนี้ พร้อมมาฟ้องว่าจิ่งเสามอบนางกำนัลให้องค์ชายสี่ ทำให้มีข่าวลือไปทั่วว่าองค์ชายสี่ลุ่มหลงอนุคนนี้มาก (แต่ที่จริงฮูหยินเม่ากั๋วกงมายืมมือฮองเฮากำจัดอนุและจิ่งเสาแทน...ร้ายนะอีแก่)

ตัวลู่ขันทีจากวังหลังมาเรียกให้จวินชิงเข้าพบฮองเฮาด่วน โดยไม่บอกเหตุผล จิ่งเสาไม่ไว้ใจเลยจะตามไปด้วย แต่เพราะวังหลังไม่ให้ผู้ชายเข้าไปง่ายๆ จิ่งเสาเลยสั่งให้เมี่ยวซีตามจวินชิงเข้าไปด้วย ตัวเองจะรอที่เรือนสำนักศึกษาในวังหลวงแทน ถ้ามีอะไรให้นางวิ่งออกมาบอกเขา

ที่ตำหนักฮองเฮา จวินชิงโดนบีบให้รับหลานสาวของฮองเฮาให้นางแต่งเข้าจวนเฉินอ๋องเป็นชายารอง แต่จวินชิงไม่ยอมรับปากเพราะเขาไม่มีอำนาจในเรื่องนี้ ให้ฮองเฮาไปถามเฉิงอ๋องเองว่าจะยินยอมรับชายารองไหม จวินชิงเลยโดนอีฮองเฮาแกล้งให้ตากแดดคุกเข่าสำนึกตนที่กลางลานหินหน้าตำหนัก จนผ่านไปหลายชั่วยาม เมี่ยวซีรอจนฮองเฮาหลบไปพัก นางจึงรีบวิ่งออกไปจิ่งเสาให้รีบมาช่วยจวินชิง (ที่จริงอีฮองเฮารอจิ่งเสามาอาละวาดที่ตำหนัก นางจะได้ทั้งลงโทษและยัดหลานสาวตัวเองให้จิ่งเสาแบบมัดมือชก)

จิ่งเสาที่มารอเมียที่สำนักศึกษา เลยได้เจอะแก็งค์น้องชายต่างวัย ที่ประทับใจเขามากในความกล้าและเก่งในการรบที่ผ่านมา ทำให้พูดคุยเสียงดังจนฮ่องเต้เดินมาได้ยินเสียงพี่น้องคุยกันอย่างสนุกสนาน ก็เลยเดินไปร่วมวงพูดคุยด้วย ก็พอดีเมี่ยวซีวิ่งทะลุวังหลัง มาบอกว่าจวินชิงโดนลงโทษนั่งตากแดดคุกเข่าจวนจะเป็นลมล้มลงแล้ว จิ่งเสาโมโหวิ่งเข้าวังหลังทันที

ฮองเฮาที่กะจะเล่นงานจิ่งเสา กลับเจอะฮ่องเต้เสด็จมาด้วยตัวเอง แถมจิ่งเสาที่วิ่งมาประคองเมียรัก ส่วนจวินชิงเห็นทั้งพ่อผัวและสามีมา ก็เล่นใหญ่เป็นลมทันที ฮ่องเต้สั่งตามหมอหลวงมารักษาด่วน และสั่งให้จิ่งเสาอุ้มเมียมาหลบแดดในศาลาก่อน ส่วนฮองเฮาที่คุกเข่าถวายฮ่องเต้ยังไม่ได้รับคำสั่งให้ลุก นางเลยต้องนั่งคุกเข่าต่อไป จิ่งเสาตะโกนเรียกเมียรักพร้อมส่งสายตาตัดพ้อไปยังพ่อตัวเองเพื่อขอความเป็นธรรม 

หมอหลวงมาถึงก้อตรวจอาการ พบว่าจวินชิงได้รับไอร้อนมากไปจนเป็นลม เจียนยาระบายร้อนจะดีขึ้น แต่ร่างกายของพระชายามีปัญหา เส้นเอ็นบอบบางร่างกายจึงอ่อนแอกว่าคนทั่วไป จึงสั่งเทียบยาให้กินเพื่อรักษาอาการ มิฉะนั้นจะเป็นโรคปวดหัวเรื้อรังยากที่รักษาจะหาย ฮ่องเต้จึงสั่งให้จิ่งเสาพาเมียกลับจวนเพื่อไปรักษาตัวก่อน จากนั้นฮ่องเต้ก้อจัดการด่าฮองเฮาว่าไร้คุณธรรม แล้วให้ไปคุกเข่าสำนึกผิดต่อหน้าป้ายวิญญาณฮองเฮาองค์ก่อน(อีฮองเฮาเริ่มเสียความโปรดปรานลงไปเรื่อยๆ)

จวินชิงกลับจวนก้ออาบน้ำขึ้นเตียงนอนพัก ส่วนจิ่งเสาก้อวุ่นวายต้มยาให้เมียกิน เพราะชาติที่แล้วเมียป่วยง่ายแถมเขาไม่ดูแลให้ดี ร่างกายจวินชิงจึงอ่อนแอมาก มาชาตินี้เขาเตรียมพร้อมจะขุนเมียให้แข็งแรงให้ได้ จึงนั่งบังคับให้เมียกินยาด้วยตัวเอง(กลัวเมียป่วยมาก555) จากนั้นก้อเปิดกางเกงจะเอาน้ำมันมานวดเข่ากับขาที่เป็นรอยผื่นแดง เพราะนั่งคุกเข่าบนแผ่นหินกลางแดดร้อนจัดๆ จวินชิงรีบห้ามว่าผื่นพวกนี้ห้ามทายานวด ไม่งั้นมันจะคันมาก จิ่นเสาไม่รู้ทำไง ได้แต่ก้มหน้าลงไปจูบขาที่เต็มไปด้วยผื่นแดงแทน จวินชิงอุ่นวาบในใจ

จิ่งเสานอนกอดเอวเมีย แล้วตอบคำถามเมียว่า ฮ่องเต้ตกลงให้เขานำทัพออกศึกครั้งนี้ กำหนดออกรบเดือนหน้า แต่พรุ่งนี้เขาต้องไปที่ค่ายทหารเพื่อเตรียมการจัดทัพก่อน จวินชิงใจหาย นึกว่ายังมีเวลาอยู่กะผัวอีกเดือนสองเดือน มาปุปปับพรุ่งนี้ก้อจากกันสะแล้ว ก็รู้สึกใจหายมาก จิ่งเสาเลยอ้อนเมียขอฝากรักวันนี้ เพราะเดียวจะไม่ได้ทำกันอีกนาน จวินชิงเลยใจอ่อน คืนนั้นจิ่งเสาเลยจัดหนักเต็มที่เลย

จวินชิงตื่นมาก็สายมาก รู้สึกว่าพื้นห้องทำไมโคลงเคล้ง พอลืมตาสติมาเต็มที่ พบว่าตัวเองนอนบนเบาะนุ่มในรถม้าหรูหรา เลยลุกนั่งเปิดม่านหน้าต่างไปเจอะจิ่งเสาขี่ม้าอยู่ข้างๆรถม้า จิ่งเสาที่เห็นเมียตื่นแล้ว ก็รีบเข้ารถม้าไปเอาใจเมียที่นั่งปวดเอวปวดหลัง จวินชิงเพิ่งรู้ว่าจิ่งเสาขออนุญาติฮ่องเต้พาเขาออกไปร่วมรบด้วยในฐานะกุนซือกองทัพ  เพราะวันนั้นที่จวินชิงโดนฮองเฮากลั่นแกล้ง ฮ่องเต้จึงยอมตกลงตามที่เขาขอ เพียงแต่ห้ามบอกฐานะที่แท้จริงของเขา (แต่ถึงฮ่องเต้ไม่ยอมตกลง จิ่งเสาคิดแผนสองว่าจะกลับมาลักเมียไปอยู่กับเขาด้วยที่กองทัพ เพราะชาติที่แล้วเขามัวแต่ออกรบ ทิ้งจวินชิงไว้ที่จวน เลยทำให้เมียป่วยหนัก เขาไม่อยากทำผิดซ้ำอีก และป้องกันคนที่จะลอบเล่นงานด้วย) จวินชิงฟังแล้วโมโหที่โดนหลอกให้เศร้าทั้งคืน เลยไล่ผัวลงรถม้าทันที555 (แต่ที่จริงแอบดีใจ ที่ไม่ต้องแยกห่างจากสามีแล้วอิอิ)

เดินทางกันมาจนเย็นก็มาถึงที่ตั้งค่ายทหารนอกเมือง จิ่งเสาวิ่งไปช่วยประคองจวินชิงลงรถม้า แต่เจอะเมียเมินใส่555 เหล่าแม่ทัพคู่ใจวิ่งมาต้อนรับจิ่งเสา ต่างก้อแปลกใจที่มีชายรูปงามตามเขามาด้วย จิ่งเสาแนะนะว่านี่คือกุนซือประจำกายชื่อจวินชิง ให้เรียกท่านจวิน แต่ความที่จวินชิงหน้าสวยรูปงาม รูปกายก็บอบบางปานนั้น เลยเจอะแม่ทัพจ้าว แม่ทัพรุ่นใหญ่ดูถูกในรูปลักษณ์ภายนอกของจวินชิง เลยแกล้งจะให้จวินชิงไปนอนที่กระโจมรวมของทหาร แต่แม่ทัพฝ่ายขวากลับทนเห็นคนงามลำบากไม่ได้ เขาเอ่ยชวนชวินชิงให้มานอนที่กระโจมของตัวเอง เลยเจอะจิ่งเสาที่อารมย์ไม่ดีอยู่แล้วเลยได้โอกาสระบายโกธร ลงมือฟาดหัวแม่ทัพฝ่ายขวาไปที555ที่เห็น แล้วตัดบทว่าจวินชิงจะไปนอนที่กระโจมของเขา ว่าแล้วก็ลากเมียเข้ากระโจมทันที

จวินชิงเข้ากระโจมก้อรีบปีนขึ้นเตียงแล้วนอนทันที มะคืนโดนจัดหนักทั้งคืน ตื่นมาก็นอนโคลงเคล้งในรถม้า จนปวดเมื่อยไปหมด จิ่งเสาก้อรู้ใจรีบขึ้นมานั่งนวดเอวนวดตัวเมียทันที555 กะลังนวดเมียเพลินๆ แม่ทัพจ้าวก็มาตะโกนเรียกให้ไปคุยดื่มข้างนอก แม่ทัพจ้าวบอกว่าไม่ไว้ใจไอ้หน้าอ่อนว่าจะใช้งานได้จริง แต่เจอะจิ่งเสาตัดบทแล้วสั่งห้ามคิดรังแกจวินชิงเด็ดขาด แม่ทัพจ้าวเลยบอกว่าถ้าจวินชิงไม่ทำผิดเขาก้อจะไม่แตะต้อง หลังพูดคุยจบ จิ่งเสาก้อเดินออกไปนั่งปรับทุกข์กะเสี่ยวเฮย กลัวเมียยังไม่เลิกโกธรมากที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า ที่เขาตั้งใจจะพาเมียมาออกรบด้วยกับม้าดำคู่ใจ555 สุดท้ายก้อต้องย่องกลับเข้ากระโจมไปนอนกอดเมียที่กะลังหลับ แต่ที่จริงจวินชิงรออยู่แล้ว...แหม...มพอกันทั้งผัวทั้งเมีย555

เช้ามาจวินชิงตื่นมาในอ้อกอดสามี ก้อดีใจที่ไม่ต้องแยกจากกัน เพราะที่แรกจวินชิงคิดว่าถ้าจิ่งเสารบนานเป็นปี เขาจะหาเรื่องทำการค้าแถวที่สามีรบกัน เขาจะได้มีเวลาไปอยู่ใกล้ๆสามี555 จิ่งเสาตื่นมาเพราะเมียแกล้งบีบจมูกก้อตื่นมายิ้มเอาใจแล้วรีบเผ่นไปฝึกยุทธตอนเช้าก่อนเมียจะหาเรื่องด่า555

จวินชิงเลยให้อวิ๋นซ่งที่ตามมารับใช้ด้วย ให้พาเขาไปสำรวจค่ายทั่วไปก่อน เพราะอวิ๋นจู๋เคยมารับใช้จิ่งเสาในกองทัพมาก่อน พอไปถึงโรงอาหาร จวินชิงก็เริ่มสังเกตุอาหารที่กองทัพทำให้ทหารกิน ว่าแทบไม่มีเนื้อเลยรู้จัก มีแต่หมันโถกับโจ๊กใสๆ จิ่งเสาที่ออกกำลังกายเสร็จก๊อาบน้ำมาตามเมียไปกินข้าว พร้อมออกตัวว่าอยู่ในกองทัพต้องกินเหมือนกันหมดทุกคน จวินชิงบอกไม่มีปัญหา ก็พอดีมีทหารวิ่งเข้ามารายงานว่าเสี่ยวเฮยป่วย

จิ่งเสารีบไปดูม้าทันที เพราะในกองทัพม้าสำคัญมากในการออกรบ พอไปถึงกลัยเห็นเสียวเฮยอาละวาดเตะกองหญ้ากระจาย จวินชินจะเข้าไปดู จิ่งเสารีบร้องห้ามกลัวเมียจะโดนม้าเตะเอา เลยโดนแม่ทัพจ้าวเหน็บว่านั่นสิบอบบางปานนั้น555 จวินชิงไม่สนใจแต่สอบถามถึงที่มาของปัญหา คนดูแลหญ้าม้าสารภาพว่าวันนี้เขาตื่นสาย เลยไม่ได้ไปตัดหญ้าสดมาให้เสียวเฮย เลยใช้หญ้าแห้งเสบียงม้ามาให้แทน แต่พอวางหญ้าแห้งก้อเจอะเสียวเฮยอารวาดใส่แทน จวินชิงนั่งสำรวจหญ้าจนพบที่มา ว่ากองหญ้าแห้งมีหญ้าอูโถว จิ่งเสาตกใจ ก็พอดีแม่ทัพฝ่ายซ้ายได้ข่าวรีมาดู พบเห็นหญ้าก็บอกหญ้าอูโถวเจอะในแดนสู่ เป็นหญ้าพิษม้ากินจะป่วยแล้วตาย จิ่งเสาสั่งตรจสอบทันที

หนึ่งชั่วยามก็พบว่าในคลังเสบียงม้า ในกองหญ้ามีหญ้าอูโถวปะป่นอยู่จริง จ้าวเมิ่งจะลงโทษตัดหัวคนดูแลหญ้าม้าทั้งหมด แต่จวินชิงห้ามทันที เขารับปากจะสืบหาคนร้ายตัวจริง เลยเกิดการพนันขึ้นระหว่างจ้าวเมิ่งกับจวินชิงว่าภายในสามวัน ถ้าจ้าวเมิ่งจับคนร้ายได้จ้าวเมิ่งต้องยอมทำทุกอย่างที่เขาสั่ง แต่ถ้าจวินชิงทำไม่ได้ต้องโดนลงโทษตามคนดูแลหญ้าม้า จวินชิงเลือกให้ทำสัญญาลงชื่อทันที จ้าวเมิ่งก้อยอมไปเข้าคุกกับคนดูแลหญ้า จิ่งเสาเป็นกังวลว่าถ้าจวินชิงทำไม่ได้จะทำยังไงกับสัญญาที่ทำไปแล้ว จวินชิงบอกที่เขียนไปมันชื่อรองไม่ใช่ชื่อจริง สัญญานี้ไม่มีผลกับเขาหรอก จิ่งเสาประทับใจในความฉลาดของเมียมาก จนตั้งมั่นว่าเชาจะไม่ยอมไปแหย่เมียเด็ดขาด555

จวินชิงสั่งให้คนนำบัญชีของกองทัพทั้งหมดมาตรวจสอบ เขานั่งไล่ดูค่าใช้จ่ายทั้งหมด ใกล้เวลาที่จะครบกำหนดแล้ว แม่ทัพฝ่ายขวาทนไม่ไหวเลยไปถามทหารที่จวินชิงเรียกไปสอบถาม ทุกคนบอกว่าโดนถามเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ไม่ได้สำคัญอะไร จ้าวเมิ่งได้ออกจากคุกมาที่กระโจมกลางของกองทัพ เพื่อมาฟังผลตรวจสอบ จวินชิงสรุปว่าหญ้านี้เติบโตในแดนซีเป่ยต้องโดนตัดส่งมาปะป่นกับหญ้าเสบียงอีกที่ คนดูแลหญ้าไม่ได้เป็นคนทำ แต่ก้อไม่มีความรอบคอบในการสังเกตุในการดูว่ามีหญ้าพิษปะปนมา ต้องรับโทษแต่ไม่หนักเท่าฐานวางยาพิษม้าศึก 

ที่สำคัญจากบญชีที่เขาตรวจสอบมาหลายวันนี้ ค่าเสบียงหญ้าม้าขาดหายไปสามส่วน ยังไม่รวมค่าชุดทหารที่แต่ละคนควรได้สามชุดก็เหลือสองชุด แถมชุดเสื้อผ้ายังคุณภาพต่ำอีก รวมไปยังค่าอาหารของกองทัพอีก เหล่าผู้นำทัพพอได้ยินว่ามีการยักยอกเงินในกองทัพก็ตกใจ เพราะกรมอากรจะตรวจบัญชีค่าใช้จ่ายก่อน แล้วจึงแต่งตัวเลขให้ตรงกัน

จิ่งเสาโมโหมากเพราะทหารในมือเขา ต้องมาเสี่ยงตายเพราะกลโกงของพวกเสมียนบัญชี จึงสั่งให้จับกุมตัวเสมียนบัญชีทั้งหมดมาสอบสวน แต่พวกเสมียนบัญชีอ้างตัวเป็นขุนนาง ทหารไม่อาจทำร้ายเขาได้ เลยไม่ยอมสารภาพ จิ่งเสาสั่งขังพวกมันไว้ก่อน จิ่งเสาโมโหมากจนเผลอตะโกนใส่เมีย จวินชิงเงียบไปทันที เลยรู้ตัวจนต้องง้อเมียด้วยการคุกเข่ากอดเอวเมียแล้วสารภาพยอมรับผิด เมียถึงจะรู้สึกดีขึ้น555 จวินชิงแนะนำให้จิ่งเสาเอาหลักฐานที่เขาเจอะ พร้อมทำสำเนาบันทึกไว้แล้ว ให้ส่งมอบจิ่งเฉินจัดการในตอนประชุมชุนนาง ตอนนี้จิ่งเฉินได้บรรดาศักดิ์เป็นรุ่ยอ๋องแล้ว เขาจะได้ใช้เส้นสายในราชสำนักเพื่อการลากตัวคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังที่แท้จริงในการยักยอกเงินกองทัพออกมาได้ ไม่งั้นจิ่งเสาไปโวยก้อจะจัดการได้แค่คนที่จับได้เบื้องหน้าเท่านั้น 

จิ่งเสาดีใจที่มีหนทางจัดการปัญหานี้ก้อจะรีบขี่ม้าไปส่งเอกสารลับให้พี่ชายด้วยตัวเอง จวินชิงเลยเตือนสามีว่า เวลาไปจวนองค์ชายรองจิ่งเฉิน ให้เขาไล่พวกที่ปรึกษาลับของจิ่งเฉินออกไปให้หมดก่อนจะพูดคุยเรื่องนี้ แล้วถ้าองค์ชายรองจิ่งเฉินได้ขึ้นบัลลังก์ ที่ปรึกษาลับพวกนี้ต้องกำจัดให้หมด ไม่งั้นคนเหล่านี้จะเป็นภัยกับจิ่งเสาแน่นอน จิ่งเสาดีใจที่ชาตินี้เขาตั้งมั่นว่าจะรักและเชื่อฟังเมีย (มาตอนนี้ทุกอย่างที่พ้นภัยได้ ก็เพราะเชื่อฟังเมียจริงๆ555)

หลังจิ่งเสาออกจากค่าย จวินชิงถือใบสัญญาไปกระโจมแม่ทัพเพื่อไปหาจ้าวเมิ่ง แม่ทัพฝ่ายขวาก็รีบมาขอร้องจวินชิงให้ยกโทษเรื่องแม่ทัพจ้าวที่เสียพนันแล้ว แต่จ้าวเมิ่งบอกลูกผู้ชายคำไหนคำนั้นว่ามาเลย จวินชิงเลยแกล้งให้จ้าวเมิ่งถอดเสื้อวิ่งรอบกองทัพเป็นการลงโทษ จ้าวเมิ่งเลยซึ้งใจนับถือกุนซือหน้าอ่อนจากใจทันที ว่าแล้วก็แก้ผ้าออกไปวิ่ง555

จิ่งเฉินเห็นบัญชีก้อบอกว่าคนจากกรมอาการที่รับหน้าที่ตรวจบัญชีในคราวนี้คือเซียวหยวน จิ่งเสาเลยบอกว่าน่าถือโอกาสน่าขวนเขามาเป็นพวกด้วย แล้วก็บอกพี่ชายเรื่องที่ปรึกษาลับพวกนั้น จิ่งเฉินบอกวางใจ เสร็จงานแล้วต้องจัดการพวกเขาทั้งหมดแน่นอน

จิ่งเสารีบขี่ม้ากลับค่าย พบว่ากระโจมแม่ทัพมีปารตี้สุราดื่มกันจนเมามายกันหมด โดยเฉพาะจ้าวเมิ่งที่พูดออแอแถมยังเล่าเรื่องขายหย้าเขาสมัยก่อนให้จวินชิงฟัง ไม่พอเอามือมาโอบไหล่เมียรักอีก เลยโดนจิ่งเสาถีบจนนอนแผ่กับพื้นแทน ส่วนแม่ทัพฝ่ายขวาเมาแล้วก้อรำพันร้องไห้กับแม่ทัพฝ่ายซ้ายที่นั่งดื่มเงียบๆ จิ่งเสาเลยจัดการอุ้มจวินชิงกลับกระโจมตัวเอง จิ่งเสาหวังดีจะอุ้มเมียลงอ่างเพื่อจัดการอาบน้ำให้ดีๆ ก็เจอะเมียงอแง อาบไปลูบมาเลยโดนจิ่งเสาจับกินในอ่างน้ำแทน55

หลายวันผ่านไปราชสำนักก้อส่งเซียวหยวนมาตรวจบัญชีกองทัพก่อนกำหนด ไม่พอมีขุนนางใหญ่น้อยต่างยื่นฎีกากล่าวโทษเสนาบดีกรมอาการและลูกน้องเรื่องยักยอกเงินหลวง ซึ่งไม่ใช่แค่กองทัพของจิ่งเสาเท่านั้น แต่เป็นทุกกองทัพที่โดนยักยอกเงินหลวง ทำให้ฮ่องเต้โมโหมากสั่งสอบสวนเอาเรื่องจนถึงที่สุด พร้อมส่งเงินเข้ามาเติมกองทัพของจิ่งเสาจนเต็มที่

แต่เพราะเสมียนมาจากกรมอากรโดนจับไปสอบสวน ทำให้ไม่มีคนทำบัญชีกองทัพ จวินชิงจัดการดูเอง โดยคัดเลือกคนที่พอรู้ตัวหนังสือสามสี่คนมาเป็นผู้ช่วย เหตุการนี้จวินชิงสามารถซื้อใจเหล่าแม่ทัพนายกองได้หมดทุกคน เพราะคราวนี้ทหารทุกคนได้กินเนื้ออิ่ม ได้เสื้อผ้ามีคุณภาพดีครบชุดตามฤดูกาล ใกล้ถึงวันเดินทัพแล้ว อวิ๋นซ่งต้องกลับไปอยู่จวน จวินชิงเลยสั่งให้เขานำสิ่งของในจวนกลับมาให้เจาก่อนทัพจะออกเดินทาง (ถึงแม้จิ่งเสาจัดการขนของทุกอย่างที่คิดว่าเมียจำเป็นต้องใช้ เอามาไว้ที่กองทัพล่วงหน้าแล้วก็ตาม)

จิ่งเสากลับเข้ากระโจมก็เห็นจวินชิงตรวจเอกสารไม่เลิกก้อเข้าไปวอแว จนรู้ว่าจวินชิงกำลังตรวจสอบจดหมายที่คนในกองทัพทั้งหมดมักจะเขียนกลับไปหาคนทางบ้าน เพื่อจะทำข้อกำหนดในการเขียนจดหมายออกนอกกองทัพ ว่าสิ่งใดห้ามเขียนออกไปบ้าง ทำให้จิ่งเสาถึงกับเพ้อ ว่าทำไมตัวเองทำบุญด้วยอะไรมาถึงโชคดีได้เมียประเสริฐขนาดนี้ จวินชิงก้ออุ่นใจว่าเขาก็โชคดีได้ผัวดีงามขนาดนี้ กะลังซึ้งๆจะจูบกัน จ้าวเมิ่งกะวิ่งเข้ากระโจมมา ทำเอาสองผัวเมียผละจากกันแทบไม่ทัน555 

จ้าวเมิ่งมาบอกว่าเขากะเหล่าแม่ทัพต่างเห็นชอบจะตั้งกระโจมพักใหม่ให้กุนซือ เพื่อตอบแทนความดีที่ทำให้เหล่าทหารอยู่ดีกินดีขึ้นมาก เจอะจิ่งเสาทำตาคว่ำใส่พร้อมไม่ยอมให้เมียย้ายออกจากกระโจมตัวเอง แต่จวินชิงแค่เลี่ยงแบบเนียนๆว่าใกล้จะย้ายทัพเดินทางละ ไว่ตั้งทัพใหม่ค่องกางกระโจมกุนซือให้เขาดีกว่าจะได้ไม่เสียเวลา จิ่งเสางอนที่เมียไม่ยอมอยู่กระโจมรวมกับเขา จวินชิงเลยบอกว่าต้องทำแบบนี้จะได้ไม่มีใครมาสงสัยความสัมพันธ์พวกเขา แต่กลางคืนแม่ทัพใหญ่จะมาปรึกษาเขาที่กระโจมกุนซือได้ตลอดเวลานะ จิ่งเสาเลยปิ้...งเข้าใจทันที555 ก่อนวันเดินทาง อวิ๋นซ่งเอาของมาให้จวินชิงตามรายการที่สั่งไว้ หนึ่งในนั้นมีขลุ่ยหยก จิ่งเสาเลยเพิ่งรู้ว่าเมียเป่าขลุ่ยเป็นด้วย555 นอกจากนี้ยังพาเก่อรั่วอีมาด้วย

พอถึงวันเดินทัพ จวินชิงนั่งรถม้า โดยมีเก่อรั่วอีรับใช้อยู่ข้างกาย ทำให้แม่ทัพฝ่ายขวาตามมาเทียวไลเที่ยวขือหวังจีบสาว แต่มีแม่ทัพฝ่ายซ้ายคอยขวางเป็นระยะ(คู่นี้น่าสงสัยมาก555) กองทัพเคลื่อนมาจนถึงแนวเทือกเขาต้าสิง จะเดินทัพอ้อมเขาก้อกินเวลาแถมยิ่งใช้เวลาเดินทางมากขึ้นกว่าเท่าตัวอีก แต่เดินตามเทือกเขาเส้นทางเล็กแคบเสียงโดนซุ่มโจมตี พวกแม่ทัพถกเถียงหาวิธีเดินทัพไม่ลงตัว จวินชิงเลยเสนอกลยุทธเดินทัพแบบผสมเป็นรูปตัวปะทะ เหล่าแม่ทัพยิ่งนับถือในความฉลาดล้ำของกุนซือ(โดยเฉพาะสามีกุนซือ555) จนเดินทัพไปถึงจุดพักกอง จิ่งเสาก้อชวนจวินชิงขี้ม้าไปตามหาคนสำคัญอีกคนที่จะช่วยทำศึกในครั้งนี้

ทั้งคู่ขี่มือเข้าไปนหมู่บ้านเชิงเขาต้าสิง ระหว่างเดินผ่านตลาด ก็พบพรานป่าเอาหนังเสือมาขายพร้อมโอ่ว่าเจอะลูกเสือที่ในป่า หลังจากที่เขาฆ่าแม่เสือไปแล้ว จิ่งเสาเลยจ้างให้ไปตามลูกเสือมา ถ้าเอามาได้พรุ่งนี้จะจ่ายเงินเป็นสิบเท่าจากเงินมัดจำวันนี้ จากนั้นก้อไปหาโรงเตีียมก่อน แล้วให้จวินชิงพักที่นี้ ส่วนตัวเองไปกล่อมห่าวต้าเตาที่เป็นพ่อค้าหมู แต่ที่จริงห่าวต้าเตาคืออดีตลูกหลานขุนศึกของรางวงค์เก่าที่แฝงตัวมาอยู่อาศัยในหมู่บ้านนี้ แต่จิ่งเสาโดนปฎิเสธก็เดินหงอยไปบอกเมีย จวินชิงเลยบอกเดียวพรุ่งนี้จะช่วยหาวิธีกล่อมให้

รุ่งเช้า นายพรานรีบเอาลูกเสือมาให้จิ่งเสาทันที จวินชิงพอได้ลูกเสือมาก้อถูกใจมาก แต่ตอนนี้มันมอมแมมเลอะโคลนไปหมด จวินชิงเลยไปหาที่ล้างตัวให้มัน ก็พอดีเมียห่าวต้าเตาพ่อค้าหมูกำลังต้มน้ำร้อน พอเห็นลูกเสือก้อชวนมาล้างตัวที่ในบ้าน จวินชิงเลยได้โอกาสพูดคุยเรื่องลูกเสือไปและก้อเกลี่ยกล่อมนาง ให้ไปบอกสามีเปลี่ยนใจมาออกรบให้สมกับที่เกิดมาเป็นลูกหลานขุนศึก นอกจากทำความดีความชอบที่จะได้ ยังเท่ากับสร้างโอกาสให้ลูกๆได้ยกฐานะสูงส่งขึ้น แทนจะให้ลูกเกิดมาในฐานะลูกคนฆ่าหมู เป็นลูกของขุนนางไม่ดีกว่ารึ วันพรุ่งนี้จิ่งเสาต้องกลับค่ายทหารแล้ว เมียห่าวต้าเตาก็เริ่มคิดจริงจังขอเวลาคิดถึงพรุ่งนี้ กลางคืนในห้องพัก จิ่งเสารังเกียจความสกปรกของที่นอนจนถึงผ้าห่ม เลยชวนเมียไปนอนบนหลังคาโรงเตี้ยมพร้อมดูดาวไปด้วย 

เช้ามาจิ่งเสาจูงเมียไปที่ตลาด ก็พบห่าวต้าเตาแต่งตัวจูงม้ารอแล้ว(เมียมีอำนาจสูงสุดของจริง555) ห่าวต้าเตาสงสัยว่าทำไมกุนซือถึงนั่งม้ารวมกับแม่ทัพใหญ่ จิ่งเสาเลยบอกว่ากุนซือขี่ม้าไม่เป็น ปกตินั่งรถม้ามาตลอด เลยโดนเมียศอกถองกลับไปรอบ555 ห่าวต้าเตาเลยขึ่ม้าขึ้นหน้าไปก่อน จวินชิงเลยได้นั่งพิงอกผัวสบายๆต่อ พร้อมกับปรึกษาจะตั้งชื่อลูกเสือ สุดท้ายได้ชื่อเสี่ยวหวง(ซึ่งจะกลายเป็นลูกของจวินชิงในเวลาต่อมา555)

เมื่อกลับมาถึงกองทัพ ห่าวต้าเตาปรับตัวเข้ากับกองทัพได้ดียิ่ง โดยเฉพาะจ้าวเมิ่งที่เข้ามาตีสนิทห่าวต้าเตาทันที เก่อรั่วอีเห็นลูกเสือก้อดีใจเข้ามาดูแลเจ้าเสียวหวงเป็นอย่างดี จวินชิงเลยเพิ่งรู้ว่ามะก่อนเก่อรั่วอีเคยมีสัตว์เลี้ยงเป็นสิงโต แต่เพราะโดนฆ่าล้างครัวคราวนั้น สิ่งโตของเก่อรั่วอีเอาตัวเข้าแลกปกป้องจนนางรอดตายมาได้ และที่ตามครั้งนี้เพราะนางฝึกวิชสำเร็จแล้ว จึงจะเดินทางกลับไปล้างแค้นตงหนานอ๋องด้วยตัวเอง จวินชิงอดสงสารนางไม่ได้ จึงบอกนางว่าเมื่อเสร็จภารกิจให้เดินทางกลับมาหาเขา นางเป็นคนหนึ่งของจวนเฉินอ๋องแล้วตอนนี้ เก่อรั่วอีฟังแล้วก้อซึ้งใจขอบคุณจวินชิง

กองทัพเดินทางผ่านไปอีกครึ่งเดือนก้อไปสมทบกับกองทัพของแคว้นสู่เพื่อรวมกำลังจัดการทัพซีหนานอ๋อง ฝนตกหนักมาก และเก่อรั่วอีก้อได้เวลาอำลาเพื่อไปล้างแค้น จวินชิงมอบตั๋วเงินให้นางพร้อมบอกหากกระทำการเสร็จแล้วให้รอเขาอยู่ที่ตงหนาน เก่อรั่วอีบอกว่าถ้าล้างแค้นแล้วมีชีวิตรอดนางจะอยู่รับใช้เขาตลอดไป

ตั้งค่ายที่หน้าด่านเซิ่งจิ้ง ด่านนีปัญหาของชัยภูมิ ตียากเพราะปากทางเข้าแคบ แต่ด้านในกว้าง บุกเข้าไปจะโดนรุมโจมตีได้ง่าย จิ่งเสากังวลมากเอาปรึกษากับเมียรัก จวินชิงบอกให้เป็นหน้าทีเขา จวินชิงจะไปหาห่าวต้าเตาที่กระโจม จิ่งเสาไม่ยอมให้จวิงชิงไปเจอะชายอื่นสองต่อสอง แบบว่าหวงเมียมาก สุดท้ายเมียเลยยอมให้ไปด้วยแต่ให้ยืนหน้ากระโจมแทน555 

พอรุ่งเช้าจวิงชิงก้อบอกแผนการ ให้ห่าวต้าเตานำกองทัพบุกค่ายเขี้ยวเสือปากกระสา โดนมะคืนเขามอบถุงที่ข้างในบอกรายละเอียดถึงแผนการทั้งหมดแล้ว ส่วนจ้าวเมิ่งนำทหารเข้าตีด่านเซิ่งจิ้ง จวินชิงมอบถุงผ้าสามใบ ที่เขียนบอกคำสั่งในถุงทั้งสามใบ ให้เขาเปิดดูที่ละถุง ที่ละด่านยามเกิดเรื่องลำบาก ข้อความนี้จะช่วยได้ แต่มีข้อแม้ห้ามเปิดถุงแอบอ่าน ให้เปิดถุงตามลำดับที่เขาบอก ไม่งั้นจะผิดกฎสวรรค์555 ส่วนทัพแคว้นสู่ ให้เดินทัพเข้าซีหนานทางด่านหู่หยาเพื่อไปรวมทัพกับห่าวต้าเตา จิ่งเสาชมเชยเมียที่ยิ่งอยู่ยิ่งทำให้เขาหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว เมียรักแสนเก่งจัดการทุกเรื่องให้เขาได้หมด

แม่ทัพจ้าวเข้าโจมตีด่านเซิ่งจิ้งตามแผน ตีแล้วรอหน้าด่านมาสามวัน ก้อเจอะศัตรูจัดทัพมาท้าสู้แล้วหนีเข้าด่านทุกวัน จนหลงลืมตัวในชัยชนะ จัดกองทหารวิ่งตามข้าศึกเข้าไปในด่าน เลยโดนกลยุทธ์ปิดประตูตีแมวแทน ทหารรีบมาส่งข่าวที่ทัพหลัก จิ่งเสาจัดเตรียมกองทัพม้าเข้าบุกด่านไปช่วยแม่ทัพจ้าว 

แต่ที่ตั้งทีพหลัก กลับมีทหารวิ่งเข้ามารายงานง่ามีกองทัพข้าศึกกว่าพันนาย ยกทัพเตรียมเข้ามาโจมตีที่ตั้งค่ายหลัก จิ่งเสาสั่งการเตรียมรับมือโต้ตอบ จัดวางกับดักรอบๆหน้าค่าย ทั้งตั้งเชือกสกัดทหารม้าศัตรู แล้วก้อสั่งทหารกระจายประจำจุดต่างๆ

แม่ทัพจ้าวพอรู้ตัวว่าโดนกับดักก้อปิดถุงที่สองอ่านข้อความ ก้อรีบสั่งกองทัพทั้งหมดหันหลังกลับทางเดิม ก็ไปเจอะทัพของจิ่งเสาที่ยกมาช่วยเหลือเขา ก้อเข้ารวมกำลังกันโจมตีทัพซีหนานที่กำลังสู้ติดพันกับทัพของจิ่งเสา ขณะกำลังจัดการทัพซีหนานที่เหลือ ทหารที่ทัพหลักก้อวิ่งมารายงานว่าที่ค่ายทหารทีกองทหารม้าซีหนานนับพันนายเข้าไปโจมตีอยู่ตอนนี้ จิ่งเสาใจหายวาบรีบขี่ม้ากลับค่ายพักทันที

ที่ค่ายทหาร แม่ทัพฝ่ายซ้ายประกบเฝ้าระวังรักษาอยู่ข้างกายจวินชิง ทหารม้าศัตรูกระจายบุกโจมตีหลากหลายทาง ดีที่จวินชิงตั้งด่านเชือกสกัดม้าไว้รอบๆค่าย ช่วยชะลอความเร็วของทหารม้าฝ่ายศัตรูได้ดี แต่เนื่องจากจำนวนศัตรูเยอะมากแถมเป็นทหารม้าแม่นธนู ตอนนี้ที่ค่ายเลยเจอะฝนธนูระดงยิงเข้าใส่ แต่ทหารราบที่ตามกลับมาช่วยทัน ทำให้ทหารม้าซีหนานโดนบีบให้รับศึกนอกและในในคราวเดียวกัน จิ่งเสาขี้ม้ามาจนเห็นจวินชิงแล้ว แต่จู่ทหารม้าซีหนานแหวกวงล้อมเข้ามาหมายจะสังหารจวินชิงกับตา จิ่งเสากระแทกเสียวเฮยให้วิ่งกระโจมใส่ศัตรูแล้วลงดาบคราวเดียวจนหัวข้าศึกหลุดจากบ่า แล้วรีบลงมือไปโอบกอดจวินชิงที่ไหล่เลือดอาบ แม่ทัพฝ่ายขวาตะโกนสั่งทหารฆ่าศัตรูทุกคนทันที

จิ่งเสามือสั่นอุ้มจวินชิงเข้ากระโจมแล้วตะโกนเรียกหมอทหารเข้ามาทันที จวินชิงพยายามปลอบใจสามีที่ตอนนี้ใจเสียจนเห็นได้ชัด หมอจะเปิดเสื้อดูแผล จิ่งเสาก้อไม่ยอม แต่เป็นคนเปิดสาบเสื้อให้ดูเฉพาะที่แผลแทน555 หมอตรวจแล้วว่าบาดแผลไม่หนักเพราะโดนฟันในจุดที่ไม่สำคัญ สามารถรักษาด้วยยาพอกแผล จิ่งเสาไล่คนออกไปหมดเขาจะล้างแผลให้เมียเอง จากนั้นก้อไปเอายาส่วนตัวมาทา เป็นยาขี้ผึ้งที่ทาแผลแล้วจะรู้สึกเย็นสบายไม่แสบร้อน จวินชิงรอจนจิ่งเสาจัดการบาดแผลเสร็จเรียบร้อย ก้อไล่ผัวให้ไปจัดการเรื่องในกองทัพต่อ ไม่ต้องมานั่งเฝ้าตัวเอง จิ่งเสาที่ยังคงเสียใจได้แต่กุมมือเมียพร้อมมองหน้าจวินชิงด้วยความปวดใจ จนจวินชิงต้องไล่ให้เขาไปเสี่ยวหวงมาให้เขาแทน 

จิ่งเสาหลังจัดผ้าห่มให้เมียรักเป็นอย่างดี ก็ออกไปสั่งทหารให้ตามหาเสี่ยวหวง จากนั้นก็ไปกระโจมแม่ทัพ หลังตรวจสอบชุดทหารศัตรู เขาก้อแน่ใจแล้วว่าเป็นทหารม้าของตงหนาน ที่ถูกส่งมาช่วยซีหนานอ๋องรบ เหตุการณ์ในชาติที่แล้วเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน เพราะชาติที่แล้ว อ๋องสองคนนี้ไม่ได้ร่วมมือกัน แถมระยะเวลาในการโจมตีของสามเจ้าศักดินาก็โดนร่นระยะเวลามาเร็วขึ้นตั้งสามสี่ปี แม่ทัพทุกคนเห็นตรงกันว่าควรสังหารทหารศัตรูให้หมด เพื่อกำจัดภัยในภายหน้า จากนั้นจิ่งเสาสั่งซ่อมแซมค่ายทันที แล้วจัดวางกับดักรอบค่ายเพิ่มมากขึ้น แล้วจึงอุ้มเสียวหวงเข้ากระโจมพักตัวเอง เจ้าลูกเสือเจอะจวินชิงที่หลับอยู่ ก้อตั้งท่าจะกระโจนไปหา จนจิ่งเสาต้องตบหัวเสือน้อยให้หยุดซน จนทำให้จวินชิงตื่น

จวินชิงพยายามลุกมานั่ง แล้วบอกว่าเขาสั่งทำบะหมี่ไว้ ก็พอดีทหารยกบะหมี่มาให้ที่กระโจม จิ่งเสาอาสาป้อนบะหมี่ให้เมียกินคำตัวเองก้อกินคำจนหมด จวินชิงนั่งพิงอกสามีแต่ก้อรู้สึกเจ็บแผล จึงชวนจิ่งเสาไปเดินเล่นนอกกระโจมที่พัก พอเดินไปถึงริมธารข้างๆที่ตั้งค่าย จวินชิงถามจิ่งเสารู้ไหมวันนี้วันอะไร สามีจำไม่ได้ จวินชิงเลยบอกว่าเขาจะเป่าขลุ่ยให้ฟัง ว่าแล้วก็หยิบขลุ่ยหยกมาเป่าเพลงเซียวเสาเก้าท่อน ที่เป็นเพลงโบราณ จิ่งเสากว่าจะรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดตัวเองก้อเขินที่จำวันเกิดตัวเองไม่ได้ เลยให้เมียช่วยตั้งชื่อรองให้เขาแทน จวินชิงเลยตั้งชื่อสามีว่าจิ่งเซียว พร้อมอธิบายที่มาของเพลงว่ามันเกี่ยวกับหงส์ จิ่งเสาเข้าใจที่มาของชื่อตัวเองแล้ว ว่าเขาโดนกำหนดให้เป็นเพียงหงส์ที่ช่วยประคองมังกรขึ้นสู่บัลลังก์แต่แรก เพียงแต่ชาติที่แล้วเขาโง่เง่าไม่รู้ความจริงๆ

จิ่งเสาเลยอยากตอบแทนความดีของเมียที่จัดงานวันเกิดให้ เลยจะเป่าขลุ่ยให้เมียฟัง จวินชิงแปลกใจมากว่าจิ่งเสาสนใจดนตรีด้วยหรอ สรุปจิ่งเสาเป่าขลุ่ยน้อยของจวินชิงต่างหาก555 จนจวินชินยินยอมให้จิ่งเสารักเขาได้ในคืนนั้นที่ริมลำธาร ก็ฉลองวันเกิดสามีอะนะ555 จากนั้นจิ่งเสาก้ออุ้มเมียที่แผลปริเลือดออกไปทำแผลใหม่ที่กระโจมกุนซือ พร้อมเข้านอนกันที่นั่นไปเลน ปล่อยเสี่ยวหวงนอนที่กระโจมแม่ทัพใหญ่ไป

คืนนั้นมีทหารตงหนานแอบลอบเข้ามาฆ่าที่กระโจมของจิ่งเสา แต่กลับเจอะเสี่ยวหวงที่นอนบนเตียงตกใจแล้วโมโหกระโจนขวนจนหน้าแหกไปแทน แล้วยังเสียงดังจนทหารยามเข้ามาจับตัวไว้ได้ แม่ทัพตกใจว่าจิ่งเสาหายไปไหนไม่อยู่ในกระโจม สักพักแม่ทัพทุกคนก้อเห็นจิ่งเสาค่อยๆเดินออกมาจากกระโจมกุนซือในชุดนอน..ต่างคนต่างมองกันตาค้าง555 

ตื่นเช้ามาจิ่งเสาเดินไปกระโจมกลางเพื่อสอบสวนนักฆ่าเมื่อคืน สรุปเป็นทหารของตงหนานอ๋อง ที่ตั้งใจส่งมาสังหารเขาโดยเฉพาะ แต่เพราะพวกมันไม่เคยเห็นหน้าเขา แต่เห็นจิ่งเสายืนหน้ากระโจมแถมแต่งตัวไม่เหมือนใคร จึงโจมตีจวินชินทันที จิงเสาโมโหที่ตงหนานกล้าลงมือสังหารเขาตรงๆ ต่างจากชาติที่แล้ว จวินชิงเดินเข้ามาแล้วสั่งให้ฆ่าทหารคนนี้ไป เพราะไม่มีประโยชน์ที่จะส่งกลับตงหนานเพื่อไปขู่กล่าวหาว่าตงหนานอ๋องกบฎ เพราะยังไงเขาก้อตั้งใจกบฎอยู่แล้ว

พอทหารออกไปหมด จิ่งเสาก้อมาวอแวเมียให้มานั่งตักตัวเอง เขาจะได้บีบนวดตัวให้ จวินชิงบอกให้ผัวสำรวมตัวหน่อยเดียวคนอื่นรู้กันหมด จิ่งเสาบอกสายไปแล้ว เขาแอบทำรอยฟันที่คอจวินชิงเมื่อคืน วันนี้ทุกคนเห็นรอยฟันบนคอจวินชิงกันหมดแล้วแหละ เขาอยากประกาศไปเลย จะได้กันใครชั่วที่คิดจะมาวอแวเมียตัวเองด้วย จวินชิงทั้งโกธรทั้งอาย เลยจะเดินออกมาก้อเจอะม้าเร็วที่จะวิ่งมาส่งสารชน จิ่งเสากระโดดถีบม้าจนล้ม แล้วดึงตัวคนส่งสารขึ้นมา แต่จวินชิงกลับโดนหวังเอ้อร์ที่เป็นเสมียน วิ่งมากอดเขาจนล้มที่หน้ากระโจม เพื่อจะพาจวินชิงหลบม้าที่วิ่งมามะกี้ แต่กลับทำให้จวินชิงแผลปริเลือดออกมาอีกแล้ว

จิ่งเสารีบอุ้มจวินชิงเข้ากระโจมไปดูแผล เพราะจวนถึงวันต้องย้ายค่ายทหารเพื่อเดินทางต่อแล้ว จวินชิงไม่อยากให้ตัวเองเป็นตัวถ่วงกองทัพให้เดินทางล่าช้าออกไป เสี่ยวจั่วแม่ทัพฝ่ายซ้ายมาบอกข่าวดี ว่าทัพของห่าวต้าเตารบชนะแล้ว จิ่งเสาสั่งให้ส่งทัพของแม่ทัพจ้าวเดินทางไปสมทบกับทัพห่าวต้าเตา เพื่อรวมมือโจมตีเมืองอวิ๋นต่อ 

จวินชิงได้ยินข่าวจึงขอร้องให้จิ่งเสาให้เขาใช้ยาแรงทาแผล ถึงแสบทรมานแค่ไหน แต่ตัวยาสามารถหยุดเลือดได้ผลมากกว่ายาขี้ผึ้งเย็น จิ่งเสาตัดใจทายาให้เมีย เขานั่งกอดจวินชิงแล้วทายาลงไปบนแผล จวินชิงเจ็บปวดจนสลบไปทันที จิ่งเสาจัดการเช็ดหน้าเช็ดตัวเมียเสร็จก็นั่งเฝ้า ก็พอดีเจียงหลานที่เป็นองค์รักษ์มารายงานว่าระงับลงโทษตัวหัวหวังเอ้อร์แล้ว แต่กลับเจอะสิ่งนี้ มันเป็นรูปวาดของจวินชิง เขาจึงสั่งเจียงหลานให้หาเหตุลงโทษหวังเอ้อร์ ที่มาบังอาจมาลวนลามจนจวินชิงแผลเปิด จิ่งเสารู้สึกคุ้นๆชื่อองค์รักษ์เลยเพิ่งรู้ว่าเจียงหลานเป็นลูกชายของหมอเจียงนิเอง เขาทำตามคำแนะนำจวินชิงที่ให้ย้ายเจียงหลานมาอยู่ในกองทัพตัวเอง

จากนั้นก็ตามแม่ทัพฝ่ายซ้ายเพื่อสั่งเตรียมเคลื่อนทัพพรุ่งนี้ แม่ทัพฝ่ายซ้ายส่งจดหมายจากรุ่ยอ๋อง ในสารบอกประโยคที่รู้กันเฉพาะพี่น้อง จิ่งเฉิงมาสรุปรายงานว่าเรื่องยักยอกเงินหลวงในกองทัพบานปลานไปใหญ่ ขุนนางขั้นสามกับขุนนางเล็กๆมากมายต่างเกี่ยวข้อง จนลามไปถึงองค์ชายสี่ แต่เจอะเม่ากั๋วกงเอาปัญหาสงครามที่กำลังวุ่นวายมาตัดบท เลยทำให้เรื่องนี้ทำท่าจะเงียบลงไปแทน ที่สำคัญสืบได้ว่าในราชสำนักมีคนติดต่อกับตงหนานอ๋องจริง 

จิ่งเสาเริ่มเห็นภาพรวมของเรื่องนี้ได้แล้ว มีคนกลั่นแกล้งทำให้กองทัพอ่อนแอ ทั้งเสมียงและม้าโดนป่วนให้ล้าช้า เงินในคลันโดนยักยอกจนมีไม่พอทำศึกยืดเยื้อ และมีหนอนบ่อนไส้ในราชสำนักต้องการสังหารผู้นำทัพ ทำให้กองทัพอ่อนแอไร้ผู้นำที่เข้มแข็ง หากศึกนี้ลายยาวอีกหลายปี ผลสุดท้ายอาจจบลงด้วยการเจรจาแทนทั้งสองฝ่ายแทน กำลังนั่งคิดเพลินๆจวินชิงก็ตื่นพอดี

หลังกินมื้อกลางวัน แม่ทัพฝ่ายขวาก็มาพบจวินชิงเพื่อรายงานว่าหวังเอ้อร์โดนจับ ทำให้ไม่มีคนทำบัญชี  จวินชินเห็นท่าทีอึกอักของแม่ทัพฝ่ายขวา ก้อถามไปว่ามีอะไรก็พูดออกมาเถอะ แม่ทัพฝ่ายขวาเลยบอกว่าถ้าจวินชิงโดนจิ่งเสาบังคับรังแกให้บอกมา เขาพอจะช่วยเหลือขัดขวางได้ เพราะจิ่งเสาแต่งงานไปแล้ว เขาไม่อยากให้จวินชิงต้องมาเสียใจกินน้ำใต้ศอก จวินชิงเลยปลอบเขาว่าไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด555

จวินชิงแต่งตัวเสร็จก็ไปหาจิ่งเสาที่กระโจมแม่ทัพ เลยได้เห็นเอกสารที่ตรวจค้นมาจากห่อสัมภาระของหวังเอ้อร์ เขาดูแล้วไม่เข้าใจตัวเลขพวกนี้ จวินชิงดูแล้วเข้าใจทันที นี้คือตัวเลขจำนวนเสบียงในกองทัพ อีกส่วนเป็นจดหมายติดต่อกับใครบางคน จิ่งเสาเข้าใจทันที ว่าใครที่ต้อการรู้จำนวนเสบียงของกองทัพของเขาละ ไม่ตงหนานอ๋องก้อซีหนานอ๋องนี่แหละ จิ่งเสาส่งคนไปสอบสวนหวังเอ้อร์ทันที

จิ่งเสารีบเขียนฎีกาถวายฮ่องเต้เพื่อส่งข่าวล่าสุดในการรบล่าสุดที่รบชนะมา จวินชิงแนะนำให้เขียนชมเชยห่าวต้าเตากับกองทัพของแคว้นสู่ด้วย จะได้เป็นการเปรียบเทียบการใช้คนระหว่างองค์ชายใหญ่ที่สังการทหารแคว้นสู่ กับจิ่งเสาที่สั่งการทหารแคว้นสู่เหมือนกันให้ฮ่องเต้ได้เห็นไปเลย จิ่งเสาได้ฟังแผนของเมีย ถึงกับรำพึงความโชคดีของตัวเอง ที่จวินชิงยอมแต่งกับเขา จวินชิงบอกถึงแต่งกับคนอื่นก้อจะไม่ช่วยเหลือแบบนี้หรอกนะ จิ่งเสาได้ทีก็โอ่ว่าเป็นเพราะเขาหล่อสุดในราชวงค์ละสิท่า555 

ก็พอดีแม่ทัพฝ่ายซ้ายมารายงานผลการสอบสวนหวังเอ้อร์ ว่าเขาติดต่อขุนนางเล็กๆในเมืองหลวง รับคำสั่งแค่นับจำนวนเสบียงแต่ละวันแล้วส่งออกไป หวังเอ้อร์เริ่มทำตั้งแต่ทัพตั้งอยู่ชานเมืองแล้ว จิ่งเสามั่นใจว่าขุนนางเล็กๆคนนั้นเป็นสายให้ซีหนานอ๋องแน่นอน แม่ทัพฝ่ายซ้ายหยิบกระดาษที่เขียนจำนวนเสบียงอันล่าสุดที่หวังเอ้อร์เขียน เอาไปให้จิ่งเสาดู จวินชิงเลยเอาพู่กันมาเขียนจำนวนเพิ่มเข้าไปอีก จิ่งเสาเข้าใจแผนของเมียทันที ว่าจะส่งข่าวลวงไปให้ซีหนานอ๋อง พอพวกมันเห็นจำนวนเสบียงมากมายขนาดนี้ก้อจะไม่กล้าลอบโจมตีตอนพวกเขาระหว่างเคลื่อนย้ายทัพ จิ่งเสาสั่งแม่ทัพฝ่ายซ้ายลงมือฆ่าหวังเอ้อร์เงียบๆอย่าให้ใครรู้ทันที

วันรุ่งขึ้น ระหว่างทางเคลื่อนกองทัพเดินทางไกล ไม่พบการดักซุ่มโจมตีแต่ยังใด การเดินทางราบลื่นจนจิ่งเสาสามารถมุดขึ้นรถม้ามานอนกลางวันกับเมียรักได้อย่างสบายใจ กองทัพของห่าวต้าและทัพหนุนของจ้าวเมิ่งและทหารแคว้นสู่สามารถตีทลวงทุกด่านจนแตกกระจาย จนตอนนี้ใกล้จะถึงเมืองอวิ๋น เมืองหลวงของซีหนาน

จิ่งเสาตั้งค่ายทัพที่ชานเมืองอวิ๋น ก็เข้าไปสั่งการในกระโจมแม่ทัพ ศึกนี้ห่าวต้าเตาผลงานโดดเด่น จิ่งเสาเลื่อนตำแหน่งให้เป็นแม่ทัพทันที ส่วนเจ้าเมิ่งโดนลงโทษ ฐานละเลยคำสั่งจนเกือบเสียท่าข้าศึก โดนลดชั้นเป็นรองแม่ทัพ แต่ตัวจ้าวเมิ่งกลับยินดีที่ได้รับโทษแค่นี้ ตอนนี้จิ่งเสาวางแผนจะบุกเข้าเมืองอวิ๋นที่กำแพงแข็งแกร่งมากจนยากจะตีให้แตกโดยง่าย เมืองนี้มีเพียงสองประตูหน้าหลังเท่านั้น แต่โชคดีที่จิ่งเสาจำกลยุทธที่ชาติที่แล้วได้ จึงสั่งให้จ้าวเมิ่งนำทัพตีประตูหน้า ห่าวต้าเตานำกองทหารไปบุกตีประตูหลัง จากนั้นก้อสั่งแยกย้ายไปพักผ่อน ว่าแล้วจิ่งเสาก้อแอบไปนอนในกระโจมท่านกุนซือ จนเหล่าทหารรู้กันทั้งค่าย

การโจมตีเมืองอวิ๋นผ่านไปหลายวันยังไม่อาจบุกเข้าไปได้ เพราะจิ่งเสายังไม่รีบ555 ตอนนี้กลุ่มแม่ทัพเริ่มจับกลุ่มเมาท์ เรื่องที่ท่านอ๋องไม่ยอมนอนในกระโจมของตัวเอง ห่าวต้าเตาที่เป็นคนซื่อสัตย์โดยเฉพาะเรื่องรักเดียวเมียเดียวได้ยินเรื่องนี้ พอได้ยินว่าที่จริงจิ่งเสาแต่งงานมีเมียแต่งที่เป็นชายอยู่ที่เมืองหลวงแล้ว แต่ตอนนี้มาทำตัวคลุมเครือกับกุนซือหนุ่มรูปงามแบบนี้เขาก็รู้สึกไม่ชอบใจ

ห่าวต้าเตาเลยเดินออกมาข้างนอก เลยมาเจอะจวินชิ่งที่เอาเสือน้อยมาวิ่งเล่นอยูริมธารข้างค่ายทัพ เขาเลยตัดสินใจพูดเตือนจวินชินด้วยความหวังดี ว่าจิ่งเสาแต่งงานมีเมียแล้ว แถมกฎหมายแคว้นยังห้ามท่านอ๋องรับอนุชายอีกด้วย ท่านกุนซือรูปงาม ฉลาดล้ำขนาดนี้สอบจ้งหยวนก้อคงได้ที่หนึ่งแน่ๆ อย่าได้มาตัดอนาคตตัวเองแบบนี้ จวินชิงบอกว่าชาตินี้เขาไม่สามารถสอบรับราชการได้แล้ว ห่าวต้าเตาสงสัยว่าทำไมละ ก้อพอดีจิ่งเสาเดินมาตอบให้แทน ว่าจวินชิงแต่งงานให้กับเขาแล้วนะสิ จิ่งเสาสบายใจที่ได้พูดสะที ต่อไปนี้จะได้กอดเมียได้อย่างสบายใจสะที555

ห่าวต้าเตาเลยได้รู้ฐานะที่แท้จริงของจวินชิง ก็รู้สึกอับอายมาก แต่จะไม่ยอมเสียหน้าคนเดียว เลยเดินกลับกระโจมแม่ทัพ พร้อมบอกว่าท่านกุนซือไม่ใช่ชายชู้ แต่ที่จริงเขาคือเมียแต่งท่านเม่ทัพใหญ่ต่างหาก5555 เหล่าแม่ทัพต่างตกใจ โดยเฉพาะจ้าวเมิ่งที่ชอบเมาแล้วเผลอโอบกอดคอท่านกุนซือ ถึงขั้นหน้าซีดที่เดียว555

จิ่งเสายื้อล้อมเมืองอวิ๋นไปครึ่งเดือน สุดท้ายธนู ก้อนหินที่จะปาก็หมดลง จิ่งเสาให้กองทัพใช้ท่อนไม้บุกทุบจนประตูเมืองแตก ส่วนตัวเองนำทัพตะลุยเข้าเมือง จนเข้าไปในวังของซีหนานอ๋อง ก้อพบว่า ซีหนานอ๋องแอบหนีออกจากเมืองไปแล้ว เหลือแต่ลูกเมียรองที่เอาไปไม่ไหวก้อทิ้งไว้ในตำหนัก จิ่งเสาพาจวินชิงไปค้นหาห้องเก็บสมบัติลับของซีหนานอ๋อง ชาติที่แล้วเขาจัดการซีหนานอ๋องจนรู้ว่ามีทรัพย์สมบัติมากมายแอบไว้ที่ตรงไหนนะเอง

จิ่งเสาจัดการเปิดห้องลับจนเจอะสมบัติมากมาย แต่สิ่งที่ทำให้จวินชิงตื่นเต้นดีใจล้วนแต่เป็นภาพเขียนหายาก555 จิ่งเสากลับเลือกดาบล้ำค่ามาให้จวินชิงไว้พกติดกาย จวินชิงสงสัยมากให้ดาบเขาทำไม เขาไม่มีวรยุทธ จิ่งเสาเลยเอาดาบไปฟันพระพุทธรูปดำโชว์ความคมแกร่ง ปรากกฎว่าฐานพระพุทธรูปสีดำแหว่งขาดทันทีที่โดนดาบฟัน เลยทำให้เห็นว่าข้างในที่จริงตัวพระพุทธรูปทำจากทองคำเต็มๆแน่นๆทั้งองค์ จวินชิงชอบดาบนี้มาก จิ่งเสาไม่ได้บอกว่าดาบนี้มีชื่อว่าหานจาง ดาบวิเศษในตำนานที่มาของชื่อเมียรักนะเอง

จากนั้นก็สั่งทหารให้ขนพระพุทธรูปพร้อมทรัพย์สมบัติทั้งหมดเพื่อนำไปถวายให้ฮ่องเต้ แล้วเอาเข้าคลังหลวงต่อ เลยทำให้เจอะทางลับใต้ฐานพระพุทธรูป แต่จิ่งเสาสั่งให้เหล่าทหารแยกย้ายพักผ่อนในวังแทน ไม่ต้องไปตามจับตัวซีหนานอ๋องให้เหนื่อย เหล่าทหารต่างดีใจที่ได้พัก แต่พวกแม่ทัพไม่เข้าใจจิ่งเสาที่ไม่รีบไปจัดการจับตัวซีหนานอ๋อง มีจวินชินคนเดียวที่มองออกว่าจิ่งเสาจะฉวยโอกาสเขียนฎีกาว่าตงหนานอ๋องรับซีหนานอ๋องมาคุ้มครอง จะได้ให้ฮ่องเต้สั่งจัดการตงหนานอ๋องต่อในโทษฐานสมคบคิดกับพวกกบฎ จะได้มีเหตุให้เขายกกองทัพเข้าไปตีตงหนานอ๋องต่อ

จิ่งเสาเลยบอกว่าเขาอยากรีบๆตีตงหนานให้จบเร็วๆ เขาอยากกลับเมืองหลวงก่อนวันสิ้นปี จวินชิงเก็บความสงสัยไว้ไม่ไหว เลยถามว่าจิ่งเสารู้ที่ซ่อนสมบัติของซีหนานอ๋องได้ยังไง จิ่งเสาไม่กล้าบอกความจริงเลยบ่าบเบี่ยงไป จนจวินชิงรู้สึกได้ว่าจิ่งเสาไม่อยากบอกเขา จิ่งเสาเห็นเมียเงียบๆไปเลยจนใจ ในที่สุดก้อยอมบอกว่าที่เขาไม่กล้าบอกจวินชิงเพราะว่าไม่รู้จะบอกยังไง ทุกอย่างที่เขาทำหรือรู้ล่วงหน้า มันเป็นเพราะความฝันที่เขาเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าว่ามันจะเกิดแบบนี้ แต่เขาไม่มั่นใจว่ามันจะเป็นจริงหรือป่าว ไม่รู้ว่าพูดไปแล้วจวินชิงจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูดไหม แต่เมียรักกลับบอกว่าเขาเชื่อจิ่งเสาที่พูดมาทุกอย่าง ทำเอาจิ่งเสาดีใจที่เมียเชื่อตัวเอง

หลังจากจิ่งเสาส่งฎีกาให้ฮ่องเต้ ก้อสั่งทหารพักผ่อน ก่อนจะรับราชโองการให้เดินทัพต่อไปยังตงหนาน แล้วทิ้งให้ขุนนางใหญ่ที่มาพร้อมราชโองการ ให้เข้าปกครองดูแลเมืองซีหนานต่อ ระหว่างเดินทัพไปตงหนาน จิ่งเสาก้อนั่งรถม้าพร้อมชมวิวกับเมียรักอย่างมีความสุข จนมาถึงเทือกเขาเหลี่ยงอี๋เพื่อจะเข้าสู่ตงหนาน จวินชิงดูลักษณะของชัยภูมิก็วิตกว่าช่องเขานี้ น่ากลัวว่าอาจมีการดักซุ่มโจมตี จ้าวเมิ่งที่ขี่ม้าคุมข้างรถ ก้อบอกจวินชิงว่านี้ยังไม่ได้เข้าเมืองของตงหนาน ไม่น่าจะมีอะไร แต่ยังไม่ทันขาดคำ หัวขบวนทหารด้านหน้าก็ตะโกนบอกให้แนวหลังเตรียมตั้งกองป้องกันดังลั่น

จิ่งเสาตะโกนสั่งให้เหล่าทหารม้าถอยกลับ แล้วให้พลทหารราบตั้งแถวยกเกราะถือทวนยาวเตรียมรับมือ เพราะทัพตงหนานขึ้นชื่อเรื่องฝีมือยิงธนู แล้วสั่งให้จ้าวเมิ่งนำกองทหารม้าเข้าไปบุกที่ตั้งของพลทหารตงหนานที่ซุ่มอยู่ โดยชี้เป้าให้จัดการแม่ตัวแม่ทัพตงหนานที่อยู่กลางกองทัพ จวินชิงจะออกจากรถม้ามาดู แต่จิ่งเสาสั่งให้เขากลับเข้าไปในรถม้า แล้วให้แม่ทัพซ้าย-ขวาประกบดูแลเมียรักตัวเอง

ระหว่างที่สองทัพตะลุยศึกติดพัน ด้านหลังร่องน้ำกลางเขามีทหารตงหนานบุกเข้ามาถึงกลางกองทัพ จิ่งเสาให้ห่าวต้าเตาบัญชาการรบด้านหน้า ส่วนตัวเองรีบขี่ม้ากลับไปที่กองทัพด้านในที่โดนทหารตงหนานเข้ามาป่วน จิ่งเสาที่หันหลังขี่ม้ากลับเข้ามา เลยเจอะแม่ทัพตงหนานฉวยโอกาส ยิงธนูสามดอกใส่ร่างเขาทั้งทีจิ่งเสาจำได้ว่าในชาติที่แล้วชุดธนูสามดอกถ้าหลบหนึ่งดอก สองดอกที่เหลือจะปักเข้าตรงกลางร่างเขาเต็ม ทำให้เขามีแผลเป็นที่อก และเกือบตายเพราะบาดแผลนี้ จวินชิงเห็นจิ่งเสาไม่หลบธนูสามดอกก้อตกใจมากตะโกนเรียกสามีสียงดัง

จิ่งเสายืนนิ่งแค่หันหน้าหลบธนูลูกแรกที่เฉี่ยวแก้มไป ดอกสองกระทบเสื้อเกราะ มีแต่ดอกสามที่ปักเข้าไหล่ซ้าย แล้วจิ่งเสาก้อยกธนูตัวเองยิงสวนเข้าไปในจุดที่ซ่อนของนักธนูตงหนาน แต่เจอะธนูยิ่งสกัดจนธนูของสองฝ่ายปะทะกันแล้วตกลงมา จากนั้นแม่ทัพตงหนานก้อรีบสั่งถอยทัพทันทีที่การจู่โจมครั้งนี้ล้มเหลว จิ่งเสาสั่งทหารไม่ต้องไล่ตามเพราะมันอาจเป็นแผนลวงได้ แล้วสั่งให้จัดระเบียบเดินทัพต่อทันที

จิ่งเสาขึ้นรถม้าให้จวินชิงทำแผล เห็นเมียรักไม่พูดไม่จาทำแผลไปเงียบๆ จิ่งเสาก้อเริ่มน้อยใจที่เมียไม่สนใจพูดคุยถามไถ่ แต่จู่ๆกลับเจอะจวินชิงรวบตัวเขามากอดไว้จนแน่น ความน้อยใจหายไปในทันที เพราะจิ่งเสาได้รับบาดเจ็บเลยต้องนอนในรถม้ากับเมียรักแทน(ที่จริงเขาแสนจะยินดี)

เดินทางมาถึงตงหนาน ตั้งค่ายสู้รบมาเกือบเดือน แต่ยังไม่อาจตีเมืองได้ เพราะตงหนานมีแม่ทัพฝีมือดีเยอะกว่าทางซีหนาน แถมยังเป็นแคว้นที่เต็มไปด้วยภูเขาสูงเป็นชั้นๆ สามารถป้องกันข้าศึกโจมตีได้เป็นยังดีอีก แต่อยู่ๆก็ได้ยินเสียงเป่าเขาสัตว์ดังมาจากในตัวเมือง ทำให้ทัพตงหนานที่ปักหลักต้านพวกเขาอยู่ เริ่มส่งกองทัพบางส่วนเดินทางกลับเข้าเมืองหลวง จิ่งเสาก้อนึกถึงเก่อรั่วอี ไม่รู้ป่านนี้นางจะทำการสำเร็จแล้วรึยัง จิ่งเสาส่งทหารไปลอบสืบข่าวฝั่งตงหนานทันที

เช้ามาทหารมารายงานว่าเหล่าแม่ทัพตงหนานปรึกษากันทั้งคืนดูเหมือนจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นที่เมืองหลวง จิ่งเสาเริ่มมั่นใจ จึงสั่งห่าวต้าเตาเป็นทัพหน้าตะลุยเข้าบุกค่ายทหารตงหนาน พร้อมให้เขายั่วยุกระจายข่าวว่าตงหนานอ๋องตายแล้วให้พวกทหารยอมแพ้สะ เพื่อข่มขวัญกำลังใจทหารตงหนานอ๋องไปในตัว ส่วนจิ่งเสาจะนำกองทัพตามเข้าไปเก็บกวาดที่เหลือต่อ เพราะตงหนานมีลักษณะเป็นภูเขาเป็นเนินสูง นั่งรถม้าจึงสั่นสะเทือนมาก จิ่งเสาให้จวินชิงมาขึ้นม้าตัวเดียวกับเขา แล้วให้เสี่ยวหวงนั่งในรถม้าตัวเดียว555

ข่าวว่าตงหนานอ๋องตายแล้ว ทำให้ขวัญกำลังใจทหารตงหนานสั่นคลอน ยิ่งทำให้ห่าวต้าเตาสามารถตีด่านหน้าเข้ามาจนถึงเมืองฝูได้โดยง่าย เพราะตงหนานอ๋องไม่ได้เตรียมหนทางหนีไว้ก่อน เมื่อเขาตายลง ลูกเมียจึงถูกจับตัวได้ในวังนั้นเอง จิ่งเสาพาจวินชิงบุกเข้าวังตงหนาน จนเดินไปถึงที่คลังสมบัติ ก็พบเก่อรั่วอียืนรอพวกเขาอยู่ นางพาไปดูที่ซ่อนสมบัติของตงหนานอ๋อง จวินชิงดีใจที่ได้เจอะนาง และดีใจที่ได้เห็นกองสมบัติมากมาย จิ่งเสาให้จวินชิงเลือกของที่ชอบแยกกองออกมา ส่วนตัวเขาเลือกปิ่นหยกโบราณมาเสียบผมให้เมียรัก พร้อมบอกว่าจะพาจวินชิงไปเที่ยวเจียงหนานแทน ฉะนั้นเลือกของในกองที่มีค่าเตรียมเอาไปค้าที่เจียงหนานได้เลย555 เพราะยังไงเดินทางกลับเมืองหลวงตอนนี้ก้อไม่ทันวันสิ้นปีละ

จากนั้นจิ่งเสาเรียกแม่ทัพซ้ายขวา ให้มาจดรายการสมบัติและสิ่งของ พร้อมให้โอกาสพวกเขาหยิบของที่ชอบๆเก็บเอาไว้เป็นส่วนตัวได้ แต่ห้ามบอกใคร5555 ส่วนห่าวต้าเตาซื่อเกินไป จ้าวเมิ่งปากสว่างมากไปเลยอดได้ของ แล้วสั่งให้กองทหารร้อยนายยืนเฝ้าสมบัติ ยกเว้นหีบเงินที่เหลือขนกลับเมืองหลวง จากนั้นจิ่งเสาเขียนฎีกาถวายฮ่องเต้ถึงการตายของตงหนานอ๋องว่าโดนอนุลอบสังหาร โดยไม่บอกว่าเกอรั่วอีที่ลงมือทำ จากนั้นเขายกหีบเงินให้เป็นรางวัลสามทัพที่เข้ามาช่วยเหลือในการสู้รบครั้งนี้ ส่วนตัวเองนำทัพพร้อมคุมทรัพย์สมบัติทั้งหมดกลับเมืองหลวง โดยจะเดินทางผ่านมาทางเจียงหนาน 

เดือนสิบสองที่เมืองเจียงหนาน จิ่งเสาพาเมียรักไปพักที่จวนผู้บัญชาการเจียงหนาน ไปถึงจิ่งเสาก้อมอบกระบี่ล้ำค่าที่ยึดมาได้ให้ลู่จั่นเผิงที่เป็นเพื่อนสนิทของเขา และแนะนำลู่จั่นเผิงให้รู้จักกับจวินชิงเมียรักที่เป็นคู่ค้าตัวจริง ลู่จั่นเผิงเป็นลูกชายของแม่ทัพเจิ้นกั๋ว เพราะลู่จั่นเผิงออกไปรวมกับเขาตอนออกศึกปราบพวกซยงหนูด้วยกัน จึงมีความดีความชอบได้มาปกครองกองทัพที่ค่ายเจียงหนาน จิ่งเสาพูดคุยกับลู่จั่นเผิงเพื่อนรักไปก็นึกถึงชาติที่แล้ว เพราะความโง่งมของตัวเองเลยทำให้ลู่จั่นเผิงต้องมาซวยด้วย เขาเลยโดนยึดทรัพย์และโดนเนรเทศ ชาตินี้เขาจะไม่ก้าวพลาดแบบชาติที่แล้วอีก

จิ่งเสาให้ลู่จั่นเผิงช่วยหาซื้อบ้านที่เมืองผิงเจียน ลู่จั่นเผิงแอบถามว่าวังหลวงคิดจะกำจัดหนานไหวอ๋องด้วยรึป่าว จิ่งเสาแอบบอกว่าใช่ แต่ตอนนี้ยังไม่มีเหตุผลในการยกทัพมาตีไหวหนานอ๋อง คงจะอีกสักพัก ลู่จั่นเผิงเตือนจิ่งเสาว่าคนนี้น่าจะรับมือได้ยาก ว่าแล้วจิ่งเสาก้อรีบจูงมือเมียรักไปเดินเล่นในเมืองต่อ

ผ่านไปหลายวัน จิ่งเสาพาเมียออกเที่ยวทุกวัน วันนี้พาเมียรักไปเที่ยวหอเล็กไผ่เขียวเพื่อชมวิวงามกับชิมของอร่อย ระหว่างที่จิ่งเสาลุกไปเอาอาหารเพิ่ม ก็มีชายแปลกหน้ามาหาจวินชิงเพื่อขอดูดาบติดกายของเขา แล้วถามว่ามันคือดาบหานจางในตำนานรึป่าว มือยังไม่ทันจับดาบก็เจอะจิ่งเสาลากไปต่อยทันที เพราะความหึงล้วนๆ555 ทั้งคู่ซัดกันนัวแต่เพราะมีฝีมือทัดเทียมกันจนมองไม่ออกว่าใครเหนือใคร สรุปทุบตีกันจนต่างคนต่างได้แผลจน สุดท้ายกู้ไหวชิงก้อถูกใจจิ่งเสาจนอยากสาบานเป็นพี่น้องกันทันที

ที่จริงเหตุผลในการมาเจียงหนานของจิ่งเสาคือจะแอบมาลอบพบไหวหนานอ๋องหรือก็คือกู้ไหวชิง ชาติที่แล้วกู้ไหวชิงคือคู่ปรับที่เขายอมรับนับถือ สู้รบกันมานานจนกลายมาเป็นความรู้ใจ มาชาตินี้เขาเกิดความคิดบางอย่าง จึงตั้งใจจะมาลอบพบเขา แต่คาดไม่ถึงว่าจะกลายมาเป็นการพบเจอะในลักษณะนี่แทน

จวินชิงหัวเราะแล้วมองทั้งคู่ที่หน้าบวมปูดไม่ต่างกัน แต่สุดท้ายกลับลุกกันมาสาบานเป็นพี่น้องในป่าไผ่เขียว จากนั้นทั้งสามคนก้อมานั่งรวมโต๊ะคุยกันอย่างถูกคอ จนเย็นก็แยกย้ายกันกลับเพื่อนัดเจอะกันพรุ่งนี้ กู้ไหวชิงยืนมองสองผัวเมีย ก้อรู้ว่าถ้าแยกทั้งคู่จากกันน่าจะกำจัดไม่ยาก แต่พออยู่คู่กันก้อรับมือลำบากแล้ว ส่วนจิ่งเสาที่เห็นเมียรักเดินจนเหนื่อยก้อให้บอกจวินชินขึ้นขี่หลังเขาแทน พร้อมคุยกันเรื่องจะรับมือกับกู้ไหวชิงยังไงดี ตอนนี้เขากำจัดไปแล้วสองอ๋อง ต้องทำให้ราชสำนักฮึกเฮิมอยากรีบจัดการไหวหนานอ๋องแน่ๆ ส่วนตัวเขาอยากยืดเวลานี้ไปสักหน่อย เพื่อจะทำการค้าเตรียมเงินทองให้จิ่งเฉินพี่ชาย สะสมทุนเอาไปสร้างกองทัพส่วนตัว ไว้ปูทางให้เขาก้าวขึ้นบัลลังก์ จวินชิงแอบเตือนสามีทำอะไรให้ระวังตัวไว้ด้วย

วันรุ่งขึ้น จิ่งเสาเอากระบี่ล้ำค่าที่แอบจิกไว้มามอบให้กู้ไหวชิง พร้อมพาเสี่ยวหวงมารู้จักสิงโตน้อยของกู้ไหวชิงที่เลี้ยงไว้ จิ่งเสานับกู้ไหวชิงเป็นพี่ใหญ่ ก้อถามเรื่องคิดยังไงกับวังหลวง แต่เจอะกู้ไหวชิงถามกลับถึงปัญหาวังหลังกับองค์ชายสี่แทน จิ่งเสาดีใจที่ได้คุยกับคนฉลาด พูดไม่กี่คำก็รู้เรื่อง กู้ไหวชิงเอาจดหมายของฮ่องเต้ที่ส่งมาให้สองผัวเมียดู จิ่งเสาอ่านแล้วไม่เข้าใจคำที่วกวนเป็นพิธีการ แต่มีเมียฉลาดเลยแปลงสารให้ฟัง555 จวินชิงแนะนำกู้ไหวชิงว่าฮ่องเต้ส่งจดหมายมายาววกวนเช่นนี้ ก็เพราะหาเหตุผลในการโจมตีไหวหนานไม่ได้ ให้พี่ใหญ่ทำเป็นไม่เข้าใจไปเรื่อยๆ ส่งจดหมายตอบไปช้าๆ สิ่งไหนควรถวายก้อส่งไป ก้อจะไม่มีเหตุให้ฮ่องเต้ตำหนิกล่าวโทษว่าคิดกบฎได้ 

สองสามวันจากนั้นจิ่งเสาก้อยกทัพกลับเข้าเมืองหลวง ครึ่งเดือนมาถึงหน้าประตูเมืองก็พบขุนนางมาตั้งขบวนต้อนรับ ฮ่องเต้ยืนบนกำแพงเมืองคอยมองดู กองทัพมาถึงก้อแยกย้ายเดินทางไปประจำค่ายนอกเมืองหลวง

ที่หน้าจวนเฉินอ๋องประดับโคมแดงใหญ่โตเตรียมต้อนรับเจ้านายกลับมา จิ่งเสาลงจากรถมาก้อยื่นมือประคองจวินชิงลงรถม้า ก้อหันเจอะซ่งหลินซิงแต่งชุดใหม่มายืนเสนอหน้าต้อนรับเขา แต่เจอะเสี่ยวหวงกระโจนเข้าใส่เลยตกใจกรีดร้องเสียงดัง เลยโดนจิ่งเสาตวาดไล่กลับเรือนไปกักตัวต่อ เพราะห่าวต้าเตาเพิ่งมาเมืองหลวง แถมเพิ่งเข้าราชสำนักจึงยังไม่มีที่อยู่ จิ่งเสาเลยให้เขามาพักที่จวนตัวเองก่อน

กลับจวนมา จวินชิงกลับรู้ไม่สบายใจเท่าอยู่ข้างนอกที่ผ่านมา แต่จิ่งเสาก้อมาวอแวเมียไม่หยุด จนจวินชิงแทบหมดแรง แต่ก้ออดไม่ได้ที่จะต้องเตือนจิ่งเสาให้เตรียมตัวรับมือที่ประชุมเช้าพรุ่งนี้ พร้อมให้แวะไปเยี่ยมฮองเฮาด้วยจะได้ไม่ผิดธรรมเนียม ส่วนตัวเขาวางแผนจะกลับบ้านเดิม เพื่อไปเยี่ยมแม่ของเขาสักหน่อย ส่วนเก่อรั่วอีตามกลับมาอยู่ในจวนด้วย เลยเจอะแก็งค์สาวใช้เขม่น เพราะรั่วอีหน้าตาดีมากกลัวจะมาปีนเตียงท่านอ๋อง แต่รั่วอีชิงตอบว่านางเป็นสาวใช้ของจวินชิงไม่คิดเป็นอื่น สาวๆเลยวางใจยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่

จิ่งเสาแต่งชุดชิงอ๋องเข้าราชสำนัก ถวายรายงาน และรับคำชมจากฮ่องเต้มากมาย กับผลงานถล่มสองอ๋องจนได้ดินแดนกลับคืนมาพร้อมสมบัติมากมาย พร้อมพอใจผลงานการรบของห่าวต้าเตามาก แถมเบื้องหลังของเขาก็มาจากอดีตขุนศึกชื่อดังของรางวงค์ก่อนอีก จึงประทานตำแหน่งให้เป็นแม่ทัพหยงอู่ แล้วก็เป็นอย่างที่คาดไว้ องค์ชายสี่ที่ส่งสัญญาณให้ขุนนางของตัวเองยื่นกล่าวโทษจิ่งเสา แต่จิ่งเสากลับไม่ออกมาด่าทอ ทำให้แผนสะดุดไปหน่อย จึงรีบโยนเรื่องนี้ให้รองเสนาบดีกรมทหารกล่าวโทษแทน 

ซึ่งก้อคือรองเสนาบดีซ่งอันพ่อของซ่งหลินซิง ทำให้ซ่งอันต้องแจ้งเหตุว่าจิ่งเสาแอบพาเมียออกรบซึ่งผิดธรรมเนียมขุนศึก ยามออกรบต้องทิ้งลูกเมียไว้ในเมืองหลวง แล้วหย่งชางป๋อก้อรีบตอกย้ำว่าจวินชิงทำผิดกฎต้องโดนลงโทษอย่างหนักให้เป็นเยี่ยงอย่าง เอ่ยซ้ำว่ากฎต้องเป็นกฎ ทำผิดต้องโดนลงโทษ จิ่งเสาออกมาค้านทันทีว่าเป็นเพราะจวินชิงเป็นคนฉลาดมาก จึงมาทำหน้าที่เป็นกุนซือให้กองทัพของเขา ไม่ได้ติดตามกองทัพเพราะเรื่องส่วนตัวแต่ยังใด หย่งชางป๋อกลับเยาะเย้ยว่าคนฉลาดมากมายในเมืองหลวงทำไมถึงเลือกเมียตัวเองไปละ ทำให้จิ่งเสาโกธรมากจนต่อยหย่งชางป๋อล้มลงไปทันที จิ่งเฉินเห็นท่าไม่ดีรีบจับมือเตือนจิ่งเสา ฮ่องเต้ก้อสั่งให้เงียบทันที เหล่าขุนนางรีบคุกเข่าลงทันที 

จิ่งเฉินรีบบอกให้จิ่งเสารีบเล่นบทเศร้าเรียกคะแนนสงสารจากพ่อตัวเองเร็วๆ จิ่งเสารีบออกตัวไปคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ทันที พร้อมร้องไห้รำพันว่าตัวเองไม่อยากได้รางวัลอะไร ที่ทำศึกชนะมาตลอดก้อผลงานของจวินชิงทั้งนั้น ไม่พอจวินชิงยังโดนทหารตงหนานบุกโจมตี หวังสังหารเขาจนได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น จวินชิงคงไม่อาจทนรับการลงทัณฑ์ใดๆได้หรอก เขาออกจะอ่อนแอบอบบางขนาดนั้น พอพูดจบเหล่าขุนนางก้เงียบกริบ เพราะถ้าดูผลงานแล้วจะให้มาลงโทษจวินชิงด้วยเหตุผลนี้ออกจะดู...ไม่เข้าท่า

ฮ่องเต้ลอบมองขุนนางจนทั่วแล้วไปหยุดสายตาลงที่องค์ชายสี่ ที่ตอนนี้ยืนเงียบไม่กล้าสบตา จากนั้นจิ่งเฉินก้อก้าวขึ้นมายืนยันว่าสิ่งที่จวินชิงทำไม่ได้มีความผิดมากมายเท่าไร เสนาบดีซุนกรมทหารก้อยืนขึ้นสนับสนุนว่าแผนการรบทั้งหมดจวินชิงมีความชอบมากมาย ห่าวต้าเตาเองก้อเดินออกมายืนยันว่าแผนการรบทั้งหมด มีจวินชินค่อนวิเคราะห์และวางแผนให้ตลอดถึงได้ชนะมาโดยง่าย เซียวหยวนก้อมายืนยันผลงานที่จวินชิงตรวจบัญชีทหาร เลยทำให้เจอะขบวนการยักยอกเงินหลวงครั้งยิ่งใหญ่ จนทำให้สามารถจับกุมขุนนางชั่วได้มากมายในราชสำนัก ทำให้เหล่าขุนนางมากมายออกมาสนับสนุนจวินชิง ยกเว้นเม่ากั๋วกงกับหย่งชางป๋อ 

สุดท้ายเป็นฮ่องเต้บอกว่าเขาเป็นคนอนุญาติให้จวินชิงติดตามจิ่งเสาไปออกรบในครั้งนี้เอง ทำเอาองค์ชายสี่กับหย่งชางป๋อตกใจแทบตาย ที่ตอนนี้แผนพลิกไปอีกด้านแล้ว ฮ่องเต้เลยต้องออกหน้าปกป้องจวินชิงและเป็นการเอาใจจิ่งเสา ด้วยการมอบบรรดาศักดิ์โหวให้จวินชิง เพราะตำแหน่งจิ่งเสาเป็นชินอ๋องที่ตำแหน่งสูงสุดไปแล้ว จากนั้นให้รุ่ยอ๋องหาวันแต่งตั้งพร้อมชื่อที่จะมอบให้ท่านโหวคนใหม่

ในจวนเป่ยเวยโหว จวินชิงเข้ามาในจวนก้อพบบรรยากาศแปลกๆในจวน เลยสอบถามได้ความว่าคุณชายใหญ่ป่วยหนักมาก จวินชิงเดินเข้าโถงก้อเจอะเป่ยเวยโหวมู่จิ้น เลยถามพ่อว่าทำไมไม่เข้าประชุมราชสำนัก จวิงชิงเลยคิดว่าทางจิ่งเสาต้องแย่แน่ๆ จวินชิงเอากระบี่ที่จิ่งเสาจิกไว้เพื่อนำมามอบให้เป่ยเวยโหวมู่จิ้นโดยเฉพาะ พอมู่จิ้นเห็นก็รู้ว่านี้คือกระบี่หวาเฟิง หนึ่งในเก้าของสุดยอดอาวุธเหมือนในภาพวาดที่เขาแขวนไว้ ทำให้เขาดีใจที่ได้รับของถูกใจยิ่ง เป่ยเวยโหวมู่จิ้นบอกให้เขาไปเยี่ยมท่านแม่ที่เรือนใน

จวินชิงเลยไปคำนับฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อ พบว่านางผอมลงไปเยอะมาก แถมยังมองเขาด้วยความแค้นเคืองอีก เขาเลยไปหาชิวซื่อแทน สาวใช้บอกว่าแม่เขาไม่ค่อยสบาย ทำให้จวินชิงใจไม่ดีจะรีบตามหมอมาดู ชิวซือเลยบอกว่านางไม่ได้เป็นอะไรมาก แถมยังหน้าแดงอายๆอีก จวินชิงเลยเก็ต ถามว่าแม่กำลังจะมีน้องใช่ไหม ชิวซื่อเลยบอกว่านางยังไม่มั่นใจ แต่ไม่อยากให้ใครในจวนนี้รู้ เพราะกลัวโดนสกัดจากนังฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อที่ชอบวางยาคนให้คนแท้งลูก จวินชิงเลยบอกเดียวเขาจะจัดการเรื่องนี้เอง 

ชิวซื่อเล่าเรื่องตอนปีใหม่ ว่ามู่หลินเป่าและสองญาติชั่วไปเที่ยวหอนางโลม แต่เจอะคนดักทำร้ายปล้นทำร้ายและขโมยเสื้อผ้าพวกเขา ไม่พอยังจับพวกเขาโยนลงแม่น้ำที่เย็นจัดจนเป็นน้ำแข็งแล้ว กว่าจะมีคนไปช่วยเหลือทั้งหมดก้อป่วยหนักมาก แถมยังจับคนร้ายไม่ได้อีกต่างหาก มู่หลินเป่าป่วยหนักคราวนี้ถึงขั้นไม่อาจสร้างทายาทได้อีก พวกลูกน้องนั้นก้อขาเจอะความเย็นกัดจนต้องตัดขาทิ้ง เหตุร้ายครั้งนี้ทำให้ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อเสียใจจนแทบคลุ้มคลั่ง

จิ่งเสาออกจากโถงประชุมก้อมุ่งหน้าไปคำนับฮองเฮาที่ตำหนักใน ก็เจอะองค์ชายสี่ที่จะไปหาฮองเฮาด้วยจิ่งอวี่เลยรีบแสดงความยินดีทีเมียพี่ชายได้รับบรรดาศักดิ์แล้ว จิ่งเสาเลยแกล้งทำเป็นไม่พอใจ หลอกด่าจิ่งอวี่ว่าโง่ไม่รู้ไง ถ้าชายาชายได้บรรดาศักดิ์แล้วเขาจะหย่าไม่ได้ แถมยังไม่อาจรับอนุได้อีก จิ่งอวี่เลยยิ่งกังวลว่าซ่งอันวันนี้ล่วงเกินจิ่งเสาหนักมาก ท่าทางซ่งหลินซิงคงจะไม่ได้รับความโปรดปราน แถมนางอาจจะโดนกำจัดอีก

ฮองเฮากล่าวชมจิ่งเสาจนเขาขนลุกชันด้วยความรังเกียจ ฮองเฮาคาดผิด ไม่คิดว่าจิ่งเสาจะไม่เอาสมบัติที่ยืดมาได้จากสองอ๋องเอามาถวายนางเลยสักชิ้น แถมนางกลับต้องมอบรางวัลให้จิ่งเสามากมายเพื่อไม่ให้ใครมาด่าว่าลับหลัง ทำให้ครั้งนี้นางขาดทุนป่นปี้มาก

หลังจิ่งเสาจากไป สองแม่ลูกสุมหัวด้วยความแค้น จิ่งอวี่กะรอดูสมบัติที่จิ่งเสาเอามาถวายแม่ตัวเอง แล้วกะจะใช้สิ่งนี้กล่าวโทษว่าเขาละโมบแอบยักยอกขโมยสมบัติ แต่ก้อหมดหวังที่จะใช้แผนนี้ ฮองเฮาถามว่าจิ่งเสาได้รับรางวัลอะไรบ้าง จิ่งอวี่เลยบอกว่าจิ่งเสาไม่ได้รางวัล แต่จวินชิงที่เป็นเมียสิได้รับบรรดาศักดิ์แทน ฮองเฮาตกใจ คราวนี้ผิดแผนหนักสุด ตอนแรกนางจงใจหาชายาชายให้จิ่งเสาเพื่อสกัดโอกาสแย่งชิงบัลลังก์ ทำให้เขาเสื่อมเสียเกียรติ เพื่อสร้างความร้าวฉานให้พี่น้องด้วย แต่นี่กลับกลายเป็นนางส่งคนฉลาดให้จิ่งเสาแทน แถมจวินชิงตอนนี้ยังสามารถรวมพลังกะผัวมาช่วยพี่สามีได้อีก แผนใส่ร้ายจิ่งเสาและเมียในวันนี้ กลายเป็นการประจานว่าองค์ชายสี่และหย่งชางป๋อน้องชายของนาง เป็นพวกคิดแผนชั่วใส่ร้ายเฉินอ๋องเห็นๆ

จิ่งเสาออกจากวังกลับมาที่จวน ก้อสั่งให้อวิ๋นซ่งเอาของพระราชทานไปเก็บ ตัวเองขึ้นม้าไปหาพี่ชายที่จวน ไปถึงก้อพบว่าพี่สะไภ้กับอนุของพี่ชายต่างคลอดบุตรชายไล่ๆกัน แต่บุตรชายของชายาเอกกลับไม่ค่อยแข็งแรง ต่างจากลูกชายของอนุที่ตัวโตแข็งแรงร้องเสียงดังมาก จิ่งเสายินดีที่พี่ชายตัวเองมีทายาทเยอะสุดในจำนวนพี่น้อง จากนั้นจิ่งเสาก้อเล่าเรื่องที่ไปพบไหวหนานอ๋องมา จิ่งเฉินเลยบอกว่าเขาวางแผนจะขอฮ่องเต้ไปตรวจงานแถวเจียงหนาน จะได้หาโอกาสพูดคุยกับไหวหนานอ๋องด้วยตัวเองสักครั้ง

จวินชิงกลับไปคุยกับพ่อตัวเองเรื่องที่เขาไม่ยอมเข้าไปประชุมเช้าที่ราชสำนัก มู่จิ้นก้อเอาแต่บอกว่าอย่าได้โกธรเคืองเขา เพราะที่เขาทำได้ก็มีแค่วิธีนี้เท่านั้น จวินชิงรู้สึกกังวลมากจะรีบกลับไปหาจิ่งเสา เขารีบเดินออกมาหน้าประตู ก็โดนคนชนแต่ก้อมีคนโอบกอดเขาทันที เงยหน้ามองเป็นจิ่งเสาที่กำลังยิ้มกริ่ม พูดจาแทะโลมเขาทันที จนจวินชิงต้องรีบเอามือปิดปากเขา แล้วรีบลากสามีให้ขึ้นรถม้าทันที แต่จิ่งเสาขี่เสี่ยวเฮยมาเลยดึงจวินชิงขึ้นม้านั่งมากับเขาแทน ระหว่างทางจวินชิงถามว่าจิ่งเสาอยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุของมู่หลินเป่าละสิ จิ่งเสาที่ไม่เคยปิดบังเมียได้ก้อเผลอสารภาพออกมา555 ว่าเขาทำเพื่อล้างแค้นให้จวินชิง (แนวใครมาทำร้ายเมียรัก เขาจะล้างแค้นกลับคืนเป็นร้อยเท่า555)

พอกลับถึงจวน พ่อบ้านรายงานว่าหมอหลวงเจียงมาขอเข้าพบ ปรากฎว่าหมอเจียงอยากให้จิ่งเสาช่วยย้ายลูกชายเขาให้อยู่ประจำการในเมืองหลวง เพราะเมียเขาไม่ค่อยสบาย อยากเห็นหน้าลูกชายให้มากหน่อย จิ่งเสาตกลง แต่ขอให้เจียงหลานได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากการทำความดีความชอบในครั้งนี้ก่อน จวินชิงเลยถือโอกาสสอบถามอาการป่วยของมู่หลินเป่าโดยตรง เลยรู้ว่าตอนนี้มู่หลินเป่าเท่ากับเป็นขันทีแล้วเพราะส่วนนั้นไม่อาจใช้งานได้อีก....จบเล่มสองละ

เล่ม3

จวินชิงนั่งเหม่อ จนจิ่งเสามาเห็นก้อแอบเอามือตัวเองให้จวินชิงลูบไล้ไปมา จวินชิงบ่นที่จิ่งเสาเล่นแรงจนมู่หลินเป่ากลายเป็นขันที จิ่งเสาบอกช่วยไม่ได้เพราะตอนนั้นพวกมู่หลินเป่าดันแก้ผ้าอยู่555 จวินชิงอยากให้หมอเจียงมาแอบตรวจร่างกายท่านแม่เขาที่จวนเฉินอ๋องนี่ เพราะไม่อยากให้คนที่จวนเป่ยเวยโหวรู้ ไม่งั้นแม่เขาจะโดนลอบทำร้าย จิ่งเสาบอกไม่มีปัญหา เดียวเขาจัดการเอง ทั้งสองกำลังนั่งอิงแอบวางแผนการอยู่ ซ่งหลินซิงก้อวิ่งตะโกนเข้ามา เลยโดนจิ่งเสาสั่งให้องค์รักษ์จับตัวนางไปที่หอทิงเฟิง

ทั้งคู่ไปถึงหอทิงเฟิง ก้อเจอะซ่งหลินซิงพุ่งตัวเข้าหาจิ่งเสา แต่เขาหลบนางทัน ซ่งหลินซิงเลยล้มลงกับพื้นแล้วถือโอกาสร้องไห้ว่านางไม่รู้เรื่อง และซ่งอันท่านพ่อนางโดนบีบบังคับ เลยเจอะจิ่งเสาด่าว่าแล้วซ่งอันเอาเรื่องเอาความลับในจวนว่าจวินชิงไม่อยู่ในจวนเฉิงอ่องมาเล่นงานเขาได้ยังไง จวินชิงเลยเดาเรื่องเมื่อเช้าได้แล้ว เขาคิดว่าจะเก็บซ่งหลินซิงไว้ในจวนไม่ได้แล้ว เพราะนางสามารถเอาเรื่องภายในจวนส่งออกให้คนข้้างนอกได้ ทั้งๆที่เขาจัดการไล่คนออกไปแล้วรอบหนึ่ง 

จิ่งเสานั่งเขียนหนังสือหย่าทันที ซ่งหลินซิงรีบร้องไห้กล่าวอ้างคุณงามความดีที่นางและพ่อเคยทำไว้มาขอร้องไม่ให้เขาหย่านาง แต่เจอะจิ่งเสาด่ากลับ ซ่งหลินซิงเลยยืนชี้หน้าด่าจวินชิงแทน นางเลยโดนรั่วอีออกมาตบหน้าไปสองที จวินชิงสั่งตัวฝูให้มอบตั๋วเงินกับสินสมรสเจ้าสาวคืนให้นาง แต่กลับเจอะซ่งหลินซิงเอามีดพุ่งเข้าแทงที่เผลอแทน จิ่งเสาที่แอบมองอยู่แล้วเลยโอบจวินชิงหลบ พร้อมถีบซ่งหลินซิงกระเด็นไปแทน แล้วสั่งให้ตัวฝูลงโทษตามกฎหมายด้วยข้อหาอนุวางแผนสังหารภรรยาหลวง จากนั้นรีบอุ้มเมียรักกลับห้องพักตัวเองด่วน

หลังวางจวินชิงลงบนเตียง ก้อมองเห็นเมียมองเหม่ออีกแล้ว เลยถามว่าเมียรักเป็นอะไรมากรึป่าว จวินชิงเลยบอกว่าวันนี้จิงเสาไล่อนุคนสุดท้ายออกจากจวนแล้ว เท่ากับตอนนี้ที่จวนไม่เหลืออนุสักคน แล้วจิ่งเสาก็ยังไม่มีทายาท ถ้าหากฮ่องเต้ประทานอนุคนใหม่มาละจิ่งเสาจะทำยังไง จิ่งเสาแอบยิ้มกริ่มยั่วโมโหเมียแทนว่าจวินชิงอยากให้เขาทำยังไงละ จวินชิงเลยบอกห้ามเขารับอนุ ถ้าเขายอมรับอนุก้อจะไม่ยอมให้จิ่งเสามาแตะต้องตัวเขาอีก จิ่งเสาเลยบอกว่าต่อไปนี้ฮ่องเต้จะไม่ส่งผู้หญิงมาให้เขาอีกแล้ว จวินชิงถามทำไมละ แต่จิ่งเสาก้อยั่วไม่บอก ให้จวินชิงเดา จวินชิงเลยเดาว่าจิ่งเสาคงไปบอกฮ่องเต้ว่าตัวเองเห็นหญิงแล้วไม่สู้ เพราะหมดสมรรถภาพทางเพศแล้วแน่ๆ เลยทำให้จิ่งเสาเคืองเหมือนดูถูกว่าตัวเองไม่สู้ จวินชิงเลยโดนสามีพิสูจสมรรถภาพทางกายไปแบบจัดเต็มแทน555

หลังจากนั้นจิ่งเสาถึงจะยอมบอก ว่าเพราะฮ่องเต้มอบบรรดาศักดิ์ขั้นโหวให้เขา ทำให้ต่อนี้ไปจิ่งเสาจะหย่าไม่ได้ รับอนุก้อไม่ได้อีก จวินชิงดีใจมาก ไม่นึกเลยว่าตอนแรกตัวเองคิดว่าคงหมดหวังในการทำงานในราชสำนักแล้ว เพราะต้องมาแต่งงานเป็นชายาชายให้เฉินอ๋อง ใครจะไปรู้ว่าตอนนี้เขาได้เป็นท่านโหวแล้ว จิ่งเสายังบอกว่าจิ่งเฉินรับหน้าที่จัดการวันประกาศแต่งตั้งตำแหน่ง พร้อมยังเป็นคนตั้งชื่อให้ด้วย พอหลังรับตำแหน่งแล้วจิ่งเสาจะทำป้ายหน้าจวนใหม้เป็นจวนเฉินอ่องกับ...โหวแทน ยิ่งทำให้จวินชิงดีใจมากขึ้นไปอีก

วันเทศกาลหยวนเซียว ทั้งคู่ไม่ต้องเข้าประชุมเช้า เลยพากันนอนตื่นสาย แล้วโอ้เอ้ไปที่หอหุยเว่ยเพื่อกินข้าวเที่ยว พี่โจวจิ่นมาเมาท์ว่าหย่งชางป๋อกลับถึงจวนก้ออาละวากขว้างถ้วยชาแตกไปหลายใบ ส่วนฮูหยินหย่งชางป๋อก้อเตรียมเข้าวังไปฟ้องฮองเฮา ที่สามีของนางโดนจิ่งเสาต่อยหน้าแหกกลางโถงประชุม แถมเมียของจิ่งเสาได้รับบรรดาศักดิ์ระดับท่านโหว ซึ่งตำแหน่งนี้ใหญ่กว่าตำแหน่งสามีของนางอีก จวินชิงเอามรกตสลักรูปปี่เซี่ยะคู่หนึ่ง ที่เขาแอบหยิบมาจากคราวที่ไปเปิดกรุสมบัติของตงหนานอ๋องมาให้พี่โจวจิ่น

ตกเย็นสองผัวเมียก้อเข้าวังหลวงเพื่อร่วมงานเลี้ยงพระราชทาน ฮองเฮานั่งมองทั้งคู่ด้วยแรงแค้น ยิ่งเห็นจิ่งเสาและเมียต่างพูดคุยกับจิ่งเฉินอย่างมีความสุข ในขณะที่จิ่งอวี่ลูกชายตัวเองกลับโดดเดียวไร้เพื่อน หารู้ไม่ว่าฮ่องเต้แอบลอบสังเกตุสีหน้าของนางตลอดเวลา

ตกค่ำวันนี้เป็นเวรเข้าพักที่ตำหนักฮองเฮา นางจึงใช้โอกาสนี้ในการเปรยว่าจิ่งเสายังไม่มีทายาท ถ้ามอบบรรดาศักดิ์ให้จวินชิง จะไม่มีเป็นการตัดโอกาสจิ่งเสาหรือ เลยโดนฮ่องเต้ด่าด้วยความรำคาญ ว่าอย่ามายุ่งวุ่นวายในเรื่องราชกิจ แล้วที่จวินชิงได้บรรดาศักดิ์ ก้อเพราะลูกชายนางแหละที่สร้างเรื่องขึ้นมาเอง ฮองเฮาตกใจที่ช่วงนี้นางเดาอารมย์ เดาความคิดฮ่องเต้ผิดหมด จนตอนนี้โดนฮ่องเต้โกธรเอาอีก

วันต่อมาจิ่งเสามารับแม่เมียถึงจวนเป่ยเวยโหว ด้วยอ้างสาเหตุว่าจวินชิงป่วยแล้วงอแงอยากกินสาลี่ต้มน้ำตาลฝีมือแม่ เลยต้องมารบกวนชายารองของเป่ยเวยโหวให้ไปทำให้จวินชิงกินที่จวนเฉินอ๋อง ชิวซื่อเองเพิ่งเห็นหน้าสามีของลูกชายก็เกร็งไปหมด จากนั่นจิ่งเสาก้อพาแม่เมียกลับมาที่เรือนพัก จวินชิงดีใจที่ได้พบแม่ แต่ชิวซื่อกลับคิดว่าลูกชายป่วยจริง จวินชิงเลยเล่าแผนให้แม่ฟังว่าเขาเตรียมหมอหลวงมาตรวจร่างกายให้แม่แล้ว และมีสามีเป็นคนลงมือจัดการทุกอย่างให้555 จิ่งเสาสนับสนุนเมียแล้วเรียกนางว่าท่านแม่ สองแม่ลูกตกใจกันหมด เพราะฐานะจิ่งเสาสูงมาก แต่จิ่งเสาบอกเขาไม่ถือเพราะนางเป็นแม่ของเมียรักนี่น่า จากนั้นจิ่งเสาก็ปล่อยให้แม่ลูกคุยกันตามลำพัง จวินชิงยืนยันกับแม่ว่าจิ่งเสาดีกับเขามากจริงๆ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงว่าเขาจะโดนทอดทิ้งหรือกลัวผัวจะรับอนุเพิ่ม เพราะตอนนี้เขาได้บรรดาศักดิ์เป็นท่านโหวแล้ว จิ่งเสาหมดสิทธิ์หย่าและรับเมียเพิ่มแล้ว

ที่ตำหนักฮองเฮา เสียงฮูหยินหย่งชางป๋อร่ำไห้ขอความเป็นธรรมให้ผัวตัวเอง ที่โดนจิ่งเสาต่อย แถมยังทำให้ก้าวพลาดไปกล่าวหาเมียจิ่งเสาอีก ไม่พอจวินชิงยังได้บรรดาศักดิ์ข้ามหน้าข้ามตาผัวตัวเอง ทั้งที่จวินชิงอายุน้อยขนาดนั้น ฮองเฮารำคาญและโมโหมาก มะวานก้อโดนฮ่องเต้โกธรไปรอบแล้ว หนำซ้ำฮ่องเต้ยังแสดงความไม่พอใจกับท่าทีของจิ่งอวี่ลูกชายตัวเองอีก เลยไล่ฮูหยินหย่งชางป๋อออกไปจากตำหนัก ให้นางไปฟ้องกับไทเฮาละกัน นางช่วยเรื่องนี้ไม่ไหวหรอก ฮูหยินหย่งชางป๋อได้ยินก้อมุ่งมั่นจะไปขอความเป็นธรรมจากไทเฮาต่อ

ชิวซื่ออยู่ที่จวนเฉิงอ๋องจนเย็นก้อเตรียมตัวกลับจวนตัวเอง จิ่งเสามอบของกำนัลให้นางไปมากมาย เพราะที่จวนนี้เครื่องประดับของใช้ของผู้หญิงในคลังสมบัติ ไม่มีใครสามารถใช้ได้ เขาเลยมอบให้แม่เมียแทน555 จวินชิงเลยบอกเขาจะกลับจวนไปกับแม่ เพื่อจะปรึกษาบางเรื่องกับพ่อ ให้จิ่งเสากินข้าวคนเดียวนะเย็นนี้ จิ่งเสาเลยหนีไปกินข้าวเย็นที่จวนพี่ชายแทน แต่ค่ำๆเขาจะขี่ม้าไปรับเมียที่บ้านพ่อตาแทน555

ที่จวนรุ่ยอ๋อง จิ่งเฉินดีใจที่จิ่งเสามากินข้าวเย็นด้วย เพราะเมียอยู่ไฟแถมลูกชายของนางก้อไม่ค่อยสบาย ระหว่างกินจิ่งเฉินก้อเล่าว่าวันนี้ฮูหยินหย่งชางป๋อร่ำไห้ ไปขอความเป็นธรรมให้ผัวตัวเองที่ตำหนักไทเฮา จิ่งเสาบอกไม่สนใจ แต่จิ่งเฉินว่าปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้ เพราะฮูหยินหย่งชางป๋อไม่ได้พูดตรงๆแต่จะพูดพาดพิงถึงบรรพบุรุษของหย่งชางป๋อที่รวมต่อสู้สร้างราชวงค์ขึ้นมา ยามนี้กลับโดนคนรุ่นหลังรังแก คุณงามความดีที่แต่เก่าก่อนสร้างมา จากนั้นก็เอามากล่าวอ้างให้เป็นเรื่องใหญ่จนถึงหูชาวบ้าน จิ่งเสาว่าแค่ฟังก็รู้หย่งชางป๋ออิจฉาที่จวินชิงได้บรรดาศักดิ์สูงกว่าตัวเองนะแหละ จิ่งเฉินเลยบอกวิธีแก้ไขเรื่องนี้ให้น้องชาย

ที่จวนเป่ยเวยโหว มู่จิ้นบอกจวินชิงว่าเขาละมือจากเรื่องการลอบค้าเกลือแล้ว ตอนนี้ม้าที่ซีเป่ยเตรียมพร้อมแล้วให้ไปบอกจิ่งเสาด้วย จวินชิงหยั่งเชิงถามพ่อเรื่องผู้สืบทอดจวนโหว ตอนนี้มู่หลินเป่าเป็นแบบนี้แล้วพ่อคิดจะจัดการยังไง มู่จิ้นยังไม่ตัดสินใจเลยถามว่าจวินชิงคิดยังไง จวินชิงเลยแนะนำให้จัดตั้งหลานชายขึ้นรักษาตำแหน่งทายาทแทนมู่หลินเป่าผู้เป็นพ่อ โดยจวินชิงจะช่วยดำเนินการเรื่องนี้เอง ขอเพียงพ่อจะรับปากว่าจะดูแลแม่เขาเป็นยังดี เพราะตอนนี้แม่เขากำลังตั้งท้องอยู่ มู่จิ้นทั้งตกใจทั้งดีใจในคราวเดียวกัน 

จวินชิงกังวลในความปลอดภัยของชิวซื่อ เลยสั่งให้รั่วอีมาอยู่ดูแลแม่เขาที่จวนเป่ยเวยโหว มู่จิ้นเลยเข้าใจทันที ว่าที่เขาไม่มีลูกอีกเลย ก้อเพราะว่าฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อหลังคลอดลูกสาว นางตกเลือดจนไม่อาจมีบุตรได้อีก นางจึงหาทางกำจัดลูกที่จะเกิดจากอนุคนอื่นๆ มู่จิ้นรับปากว่าจะคุ้มครองชิวซื่อเป็นอย่างดี ก็พอดีจิ่งเสาที่มารับเมียกลับบ้าน เลยถือโอกาสคุยเรื่องฮูหยินหย่งชางป๋อร่ำไห้โวยวายขอความเป็นธรรมกับไทเฮา หวังสะกัดไม่ให้จวินชิงได้บรรดาศักดิ์โหว ซึ่งมันจะกระทบมาถึงตำแหน่งผู้สืบทอดของเป่ยเวยโหวด้วย จิ่งเสาเล่าแผนการ เพื่อให้มู่จิ้นไปดำเนินการสั่งให้ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อลงมือทำ เพื่อรักษาตำแหน่งผู้สืบทอดจวนเป่ยเวยโหว ว่าจะยังเป็นของหลานชายนางแน่ๆ

มู่จิ้นไปยังเรือนพักของฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อ เรื่องผู้สืบทอดตำแหน่งว่าอาจต้องส่งมอบให้จวินชิง ถ้านางไม่อยากให้หลานชายพลาดตำแหน่งนี้ ก็ให้ลงมือตามแผนนี้สะดีๆ ถ้าจวินชิงได้ตำแหน่งโหวอย่างราบรื่น จิ่งเสาจะเป็นคนรับรองหลานชายของนางให้เป็นผู้สืบทอดของจวนเป่ยเวยโหว ได้ยินดังนี้ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อถึงได้หยุดโวยวาย

เช้าวันต่อมา ในโถงประชุม ฮ่องเต้คิดจะเรียกองค์ชายใหญ่กลับเมืองหลวง เพราะอยู่ที่นู่นก็ไม่มีไรดีขึ้น ขุนนางลิ่วล้อฝั่งจิ่งอวี่รีบอ้าปากเห็นด้วยกับฮ่องเต้ทันที แต่ขุนนางฝ่ายจิ่งเฉินรีบกล่าวว่าน่าให้โอกาสองค์ชายใหญ่ได้เรียนรู้อีกหน่อย เพื่อเพิ่มทักษะในการทำศึกจริงๆ เพราะเพิ่งออกศึกแรกก็เป็นเช่นนี้ ฮ่องเต้เลยถามจิ่งเสาว่าถ้าเป็นเขาละ จะสามารถชนะศึกนี้ได้ไหม จิ่งเสารีบตอบว่าที่เตียงฉานนอกจากจะทำศึกยากลำบากเพราะภูมิประเทศ ชาวหนานหมานก็เจ้าเล่ห์ยากจะจัดการ ให้เขาไปรบก้อใช่จะสามารถชนะได้โดยง่าย ที่เขาปราบตงหนานได้ไวก็เพราะโชคช่วย ที่เกิดศึกภายในตงหนาน เลยทำให้เขาจบศึกนี้ได้ง่ายๆ ฮ่องเต้เห็นด้วยกับจิ่งเสา และยังรู้สึกดีที่เขาไม่ว่าร้ายพี่ชายตัวเอง ฮ่องเต้เลยเลื่อนเวลากลับขององค์ชายใหญ่ไปอีก555

จิ่งเสาออกจากโถงประชุม สายข่าวจากวังหลังก้อแอบมารายงาน ว่าเกิดศึกฮูหยินหย่งชางป๋อกับฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อที่ตำหนักของไทเฮา ฮูหยินหย่งชางป๋อมาทวงความดีความชอบของบรรพบุรุษฝั่งหย่งชางป๋อ เพื่อขอตำแหน่งให้ผัวตัวเอง ที่ตอนนี้โดนเด็กรุ่นหลังมาแซงจนได้ตำแหน่งสูงกว่า ส่วนฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อก้อเอาประโยคทวงความดีความชอบของบรรพบุรุษฝั่งมู่จิ้น ว่ายามนี้ลูกชายนางโดนลูกชายของเม่ากั๋วกง ลอบทำร้ายจนป่วยหนัก หลานชายที่คอยติดตามก้อป่วยจนต้องตัดขาทิ้ง ทั้งสองคนโวยวานร้องไห้กันไปมาจนไทเฮารำคาญใจ ตัดสินใจไล่ทั้งคู่ออกจากตำหนักทันที555

จิ่งเสารีบกลับบ้านเพราะวันนี้เมียรักจะทอดลูกชิ้นผักให้กิน ไปถึงก้ออาหารตั้งโต๊ะพอดี จิ่งเสากินเพลินจนอิ่ม ถึงจะเห็นมือเมียตัวเองว่านิ้วพอง เพราะโดนน้ำมันกระเด็นใส่ จากนั้นเขาก็ห้ามจวินชิงเข้าครัวอีกเด็ดขาด เพราะเขารักและหวงมือที่มีนิ้วเรียวงามทั้งสิบของเมียมาก ว่าแล้วลากเมียมาทายาเสร็จ ก็มีขันทีถือราชโองการมาที่จวน สองผัวเมียรีบเปลี่ยนชุดไปรับราชโองการแต่งตั้งจวินชิงเป็นเหวินยวนโหว หลังเจ็ดวันนี้จะทำพิธีแต่งตั้ง จิ่งเสาให้บ่าวมอบถุงเงินให้เหล่าขันทีทุกคนที่มาบอกข่าวดี ส่วนจวินชิงยืนอ่านราชโองการด้วยความดีใจ เพราะชื่อเหวินยวนนั่นเป็นฉายาของเขาที่ได้จากงานชุมนุมบทกวี จิ่งเสาเดินเข้ามากอดเมียตัวเองไปมา จวินชิงเลยถามว่าหลังเที่ยงเขาไม่กลับไปกรมทหารหรอ จิ่งเสาเลยบอกเดียวค่อยไป เลยโดนเมียว่าหลังทำศึกทำไมถึงทำตัวขี้เกียจอย่างนี้ จิ่งเสาเลยบอกว่าถ้าเขาทำตัวขยันฮ่องเต้จะไม่สบายใจ อาจจะระแวงว่าเขาใจคิดไม่ซื่อได้นะ

เจ็ดวันผ่านไปมีคนมาแสดงความยินดีที่จวนเฉิงอ๋องมากมาย จิ่งเฉินก้อถือโอกาสมาคุยกับจิ่งเสาเรื่องจัดการหาจุดอ่อนของซ่งอัน จนทำให้เขาโดนลดตำแหน่งไปสามขั้น ไม่พอยังจะโดนส่งไปทำงานชายแดนซีหนานด้วย ทำให้ซ่งอันมอบหลักฐานความผิดของขุนนางบางคน เพื่อแลกกับการปล่อยตัวซ่งหลินซิงให้ติดตามเขาไปยังซีหนานด้วยกัน ระหว่างที่คุยจิ่งเฉิงก้อมองเห็นเสี่ยวหวง ที่มานอนซุกตัวอยู่ข้างเท้าจวินชิงจิ่งเฉินดูจะสนใจมัน จวิงชิงเลยมอบเนื้อแห้งให้จิ่งเฉินถือไว้ เสี่ยวหวงได้กลิ่นเนื้อแห้งก้อวิ่งมาเกาะเข่าจิ่งเฉินทันที พอเขาส่งเนื้อแห้งใส่ปากปุป มันก้องับทันที แล้วยังคงจ้องตาอ้อนขอกินเนื้อแห้งอีก555 

จิ่งเสาเลยให้พี่ชายลองจับหัวเสียวหวงเล่นดู จวินชิงเลยถือโอกาสขอบคุณจิ่งเฉินที่ช่วยดูแลและจัดการเรื่องตำแหน่งให้เขา จิ่งเฉินบอกไม่เป็นไร เพราะตั้งแต่มีจวินชิง น้องชายเขาก็ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ตอนนี้จวินชิงมีตำแหน่งในราชสำนักแล้ว ก้อฝากเขาดูแลอบรบจิ่งเสาต่อไปด้วย ระหว่างที่เขาไม่อยู่สามเดือนนี้ เพราะต้องไปตรวจราชการเจียงหนาน จวินชิงเลยแนะนำให้จิ่งเฉินไปเที่ยวที่สวนเซ่อสุ่ย เพราะไหวหนานอ๋องเลี้ยงลูกสิงโตอายุไล่ๆกับเสี่ยวหวง

ในพิธีแต่งตั้งของจวินชิง เขาได้แต่งชุดขุนนางขั้นสามสีม่วง เพราะเขาเป็นชายาของเฉิงอ๋อง เลยได้เป็นท่านโหวขั้นสูงสุด ได้สวมชุดพิธีการสีม่วงลายเมฆ จวินชิงก้มหัวให้ฮ่องเต้สวมมงกุฎให้ก็เป็นอันจบพิธี จากนั้นจวินชิงก็เข้าประชุมราชสำนักได้แล้ว เพียงแต่เขาไม่ได้แสดงตัวอวดอ้างแต่อย่างใด เพียงยืนเงียบๆข้างๆเป่ยเวยโหวมู่จิ้น เลยทำให้เหล่าขุนนางเลิกคิดว่าเขาจะวางท่าอวดอ้างบารมีข่มพวกเขา

ผ่านไปถึงเดือนสอง ร่างกายของชิวซื่อก้อไม่อาจปกปิดเรื่องที่นางตั้งท้องได้ แต่เพราะมู่จิ้นเพิ่มคนดูแลนางและยังมีรั่วอีประกบค่อยดูแลอีก ทำให้ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อไม่อาจลงมือได้ง่ายๆ แถมลูกชายของชิวซื่อเป็นท่านโหวอีก ฐานะของชิวซื่อยิ่งสูงส่งขึ้นกว่าเดิม

เดือนนี้เหล่าบัณฑิตจากที่ต่างๆทั้วแคว้น กำลังมุ่งเข้าสู่เมืองหลวงเพื่อเตรียมตัวสอบฮุ่ยซื่อ วันนี้จิ่งเสามานั่งรอเมียรักที่หอหุยเว่ยพร้อมแม่ทัพซ้าย-ขวาคนสนิท พวกเขาเลยได้ยินเสียงเหล่าบัณฑิตรวมหัวกันนินทาจวินชิงกับหู ว่าเขาอาศัยที่ได้แต่งงานเป็นเมียเฉิงอ๋อง เขาก้อสามารถไต่เข้าราชสำนักได้เป็นถึงท่านโหวง่ายๆ ไม่ต้องมานั่งอ่านหนังสือจนหัวจะแตก  ไม่ต้องใช้ความสามารถใดๆก้ออยู่เหยียบหัวพวกเขาได้ง่ายๆ จิ่งเสาได้ยินก็โมโหทันที หลังจากด่าแล้วก็ลงมือต่อยบัณฑิตทันที ก็พอดีจวินชิงมาถึงก็เห็นพอดี เขาห้ามจิ่งเสา แต่กลับใช้วาจาเชือดเฉือดบัณฑิตเหล่านั้นจนเลือดสาดแทน55 เลยโดนบัณฑิตเหล่านั้นท้าประชันความรู้ จวินชินรับท้า แต่สุดท้ายเหล่าบัณฑิตก้อรู้ตัวว่าความรู้สู้จวินชิงคนงามไม่ได้จริงๆ แต่จวินชิงไม่อยากนั่งที่ร้านนี้แล้ว เลยชวนสามีและพวกไปกินที่ร้านอื่นแทน

พวกบัณฑิตที่เพิ่งได้สติก้อรีบถามชื่อจวินชิงจากพี่โจวจิ่น ว่าบัณฑิตคนงามมะกี้เป็นใคร พี่โจวจิ่นเลยบอกก้อคือท่านโหวคนงามที่พวกเจ้านินทาเมื่อครู่ไง จากนั้นข่าวลือเรื่องจวินชิงคนงามที่อาศัยใช้ความงามความเป็นเมียเฉินอ๋องปีนเข้าราชสำนักก้อหายไป แต่มีคำร่ำลือว่าท่านโหวคนงามฉลาดล้ำมากความสามารถแทน

จิ่งเสาทำตามที่หมอเจียงขอร้องเขา ด้วยการย้ายเจียงหลานให้มาอยู่ที่ศาลเหนือคุมประตูเมืองทั้งเก้าแทน วันนี้จิ่งเสาพาเมียขี่ม้ามานอกเมือง จนมาถึงที่ป่ารก ที่เขาขอที่ดินผืนนี้มาจากจวินชินครั้งนั้น หลังขี่ม้าบุกป่าข้ามเนิน ก็เห็นกลุ่มทหารพร้อมกระโจมมากมาย เหล่าทหารกำลังฝึกยุทธกันอยู่ คอกม้าขนาดใหญ่ยังคงว่างอยู่บ้าง จิ่งเสาว่ารอม้าจากทางมู่จิ้น เหล่านี้คือกองกำลังลับของจิ่งเสาที่เขาเตรียมไว้ หลังตรวจตราเรียบร้อย จากนั้นจิ่งเสาก้อพาจวินชิงไปพักผ่อนที่คฤหาสน์ส่วนตัวบนเขาต่อ

ในที่สุดการสอบฮุ่ยซื่อก้อสิ้นสุดลง จิ่งเสาเองที่โดนจวินชิงโกธรนอนหันหลังให้ เพราะเขาจัดหนักเกิน555 จิ่งเสาก้อง้อเมียรัก เพื่อให้จวินชิงหาวิธีปกปิดที่ตั้งกองกำลังลับของเขา จวินชิงที่หายงอนก้อให้จวินชิงเปลี่ยนอาวุธของทหารให้เป็นเครื่องมือทำไร่ไถ่นา แล้วหาวัวควายสี่ห้าตัวมาไว้ในคอก ส่วนม้าให้ไปทำคอกหลบหลังป่าแทน เพื่อมีใครหลงเข้ามาก้อจะไม่ผิดสังเกตุมากนัก จิ่งเสาดีใจที่แก้ไขปัญหานี้ได้แล้ว จวินชิงถามว่าทำไมจิ่งเสาต้องแอบสะสมกองกำลัง จิ่งเสาว่าตั้งแต่เขาเข้าร่วมออกศึก แล้วรบชนะมาตลอดจนขยายดินแดนมาได้ขนาดนี้ คิดดูว่าฮ่องเต้จะคิดยังกับเขา จวินชิงก้อเข้าใจทันทีว่าความระแวงฮ่องเต้ช่างน่ากลัวจริงๆ จิ่งเสากอดเมียพร้อมบอกว่าที่เขาทำทั้งหมด นอกจากเพื่อส่งจิ่งเฉินขึ้นสู่บัลลังก์แล้ว ยังเพื่อความปลอดภัยของพวกเขาสองผัวเมียด้วย จวินชิงอบอุ่นใจทันที

จิ่งเสาเลยชวนเมียไปดุขบวนจ้วงหยวนบนหอหุยเว่ย ทำให้จวินได้เจอะฉินเจาหร่านเพื่อนเก่าร่วมสำนักที่ปีนี้เขาสอบได้เป็นจ้วงหยวน จิ่งเสาถึงกับออกอาการหึงเมียทันที555 

ตกค่ำทั้งคู่รีบกลับเข้าวัง เพื่อร่วมงานฉลองที่ฮ่องเต้ประทานให้เหล่าบัณฑิตที่สอบผ่าน จิ่งเสานั่งด้วยความเบื่อหน่ายในพิธีการมากมาย มาตื่นตอนที่ทั่นฮวาหลางต้องทำพิธีมอบดอกเสาเย่าให้ฮ่องเต้ แต่ปีนี้ฮ่องเต้กลับบอกให้ทั่นฮวามอบดอกไม้ให้เหล่าองค์ชายสักคนในงานเลี้ยงแทน ทั่นฮวาหลางตกใจเพราะถ้ามอบดอกไม้ให้องค์ชายคนไหน ต่างก้อล้วนแต่จะสร้างปัญหาใหญ่น้อยให้เขาทั้งนั้น เขาเลยตัดสินใจมอบให้จวินชิงแทน เพราะจวินชิงไม่ได้มีตำแหน่งในการแย่งชิงอำนาจราชสำนักตอนนี้ จวินชิงรับดอกไม้ ฮ่องเต้ก้อพูดชมเชยว่าจวินชิงเองก้อมีความสามารถไม่น้อยกว่าเหล่าบัณฑิตในที่นี้ ให้จวินชิงดื่มสุราคารวะแทนฮ่องเต้ได้ เป็นการแสดงออกว่าฮ่องเต้โปรดจวินชิงมาก ฉินเจาหร่านที่เป็นจ้วงหยวนแล้วแอบมองจวินชิงด้วยความอาลัย

หลังงานนี้จวินชิงได้ตำแหน่งให้ดูแลเรื่องเครื่องบรรณาการจากต่างแดน ส่วนองค์ชายสี่จิ่งอวี๋ได้ดูแลกรมอากร ฉินเจาหร่านโดนจิ่งอวี่ขอตัวไปช่วยงานที่กรมอากร แต่เขากลับปฎิเสธแล้วขอไปเป็นขุนนางนอกพื้นที่แทน วันนี้ฉินเจาหร่านเดินมาหน้าจวนเฉิงอ๋องหวังจะเข้าพบจวินชิง แต่ว่าจวินชิงออกไปจิ่งเสาแต่เช้าแล้ว ฉินเจาหร่านเลยไม่อยู่รอ เพียงแต่พอจิ่งเสารู้ก้อส่งเทียบเชิญให้ฉินเจาหร่านมาเยือนที่จวน แต่ฉินเจาหร่านกลับปฎิเสธแทน เพียงแต่เขาส่งจานฝนหมึกมาให้จวินชิงแทนแล้วจากเมืองหลวงไปเงียบๆ

หลังจวินชิงเข้าราชสำนักแถมมีตำแหน่งหน้าที่การงานแล้ว จิ่งเฉินมักจะสั่งงานให้เขาทำเสมอ จนจิ่งเสาบ่นที่เมียไม่ค่อยมีเวลาให้เลย จวินชิงสงสัยความสัมพันธ์ของหม่าจั่วที่เป็นทั่นฮว่ากับจิ่งเฉิง เพราะดูทั้งคู่สนิทกันมาก น่าจะเป็นคนคุ้นเคยของพี่สามีมากกว่า จิ่งเสาว่าเขาคุ้นๆแต่ดูหม่าจั่วจะเปลี่ยนชื่อมานะ จวินชิงชวนจิ่งเสาไปเยี่ยมพี่สะใภ้ที่ดูเหมือนนางจะป่วยอีกละ

เมื่อไปถึงวังของรุ่ยอ๋อง พี่สะใภ้ออกมาต้อนรับ แต่สีหน้าดูไม่ค่อยรับแขกเท่าไร นั่งพูดคุยไม่นานบุตรชายก้อร้องไห้ ทำให้นางต้องรีบออกไปดูลูกชาย สองคนผัวเมียเลยรีบลากลับแทน จิ่งเสาไม่ค่อยชอบพี่สะใภ้คนนี้สักเท่าไร ปกติมักพูดจาไม่ดีกับเขานี่ยังลามมาถึงเมียรักเขาอีก ทั้งคู่เลยพยายามไม่มาใกล้ชิดละกัน

สิ้นเดือนสี่ รุ่ยอ่องก้อกลับมาจากเจียงหนาน จิ่งเสาถามถึงกู้ไหวชิง พี่ชายกลับทำหน้าแปลกๆ แต่ก็บอกว่าเขาเป็นคนที่มีความคิดลึกล้ำ จวินชิงเลยถามถึงเรื่องของหม่าจั่ว จิ่งเฉินยอบรับว่าหม่าจั่วคืออดีตเพื่อนร่วมเรียนตัวเอง เพียงแต่อยู่ๆตระกูลของเขาเกิดต้องโทษทำให้โดนเนรเทศไปยังชายแดน จิ่งเสาเล่าข่าวลับว่าองค์ใหญ่ใหญ่เขียนฎีกาขอกลับเมืองหลวงด้วยตัวเอง ทำให้ต้องมีปัญหาว่าใครจะเป็นแม่ทัพไปทำศึกแทนองค์ชายใหญ่ จิ่งเสาปฎิเสธทันทีว่าเขาไม่ยอมรับหน้าที่นี้แน่ๆ จวินชิงว่าสามารถเปลี่ยนให้คนอื่นไปแทนได้ ให้ส่งหย่งชางป๋อไป เพื่อให้เขามีโอกาสทำความดีเพื่อจะได้เลื่อนตำแหน่งไง จิ่งเสาหัวเราะสะใจทันที นี้คือการล้างแค้นฮูหยินหย่งชางป๋อ ที่นางสร้างเรื่องวุ่นวายใหญ่โตเพราะอยากให้ผัวได้ตำแหน่งท่านโหว

ที่โถงประชุม ฮ่องเต้อ่านฎีกาแล้วโมโหขว้างฎีกาทิ้งทันที พร้อมด่าความไม่เอาไหนขององค์ชายใหญ่ องค์ชายสี่จิ่งอวี๋ออกหน้าทันที ว่าเป็นเพราะองค์ชายใหญ่ป่วยเพราะพิษไข้ ยังอากาศพิษที่ต้องเจอะทำให้ร่างกายรับไม่ไหวแน่ๆ จิ่งเฉินก็เดินออกมาร้องขอให้ฮ่องเต้ เพื่อให้รับองค์ชายใหญ่กลับวังหลวงด้วยอีกคน ทำให้องค์ชายสี่จิ่งอวี๋งงไปไม่ถูก เม่ากั๋วกงก้อเดินไปเสริมว่าถ้าองค์ชายใหญ่กลับมา ก้อต้องส่งแม่ทัพที่มีความสามารถเข้าไปประจำตำแหน่งแทน เพื่อไม่ทำให้การศึกหยุดชะงัก หย่งชางป๋อก้อเดินมาเติมเพื่อจะบอกชื่อคนที่ควรจะส่งไปรบแทน แต่เจอะเป่ยเวยโหวมู่จิ้นเดินมาเสนอชื่อหย่งชางป๋อ ให้เขาเป็นแม่ทัพนำศึกในครั้งนี้แทน555 

หย่งชางป๋อตกใจมาก รีบบอกว่าตัวเองตำแหน่งต่ำต้อย ทั้งยังไม่มีความชำนาญศึกทันที ฮ่องเต้ได้ยินก้อนึกถึงคราวฮูหยินหย่งชางป๋อที่มาวิ่งเต้นวุ่นวาย เพื่อขอตำแหน่งโหวให้ผัวตัวเองจนวุ่นวายไปทั้งราชสำนักคราวนั้น เลยหันไปถามความเห็นจากจิ่งเสา เลยเป็นโอกาสให้จิ่งเสาตอกฝาโลง ว่าศึกนี้ไม่ได้เป็นศึกใหญ่โต ใช้คนที่ไม่เคยออกศึกไปรบได้ไม่มีปัญหา องค์ชายสี่จิ่งอวี๋ตกใจกลัวตัวเองต้องเป็นคนไปรบ เพราะเขายังไม่เคยออกรบ ติ้งหนานโหวที่เป็นพ่อตาของจิ่งเฉิน ก็เลยบอกว่าหย่งชางป๋อก็ไม่เคยออกศึกเหมือนกัน ทำให้เหล่าขุนนางต้องเห็นด้วยที่จะส่งหย่งชางป๋อ ให้ไปทำศึกครั้งนี้แทนองค์ชายใหญ่ สรุปฮ่องเต้อนุมัติให้หย่งชางป๋อไปแทนจริงๆ555

ที่ตำหนักฮองเฮา ฮูหยินหย่งชางป๋อวิ่งเข้าตำหนักมาร้องไห้หนักมาก เรื่องที่ผัวตัวเองจะโดนส่งไปรบที่เตียนฉาง ฮองเฮาได้แต่ปลอบฮูหยินหย่งชางป๋อ ว่าปล่อยให้หย่งชางป๋อไปอยู่เตียนฉางสักพัก เดียวนางจะหาวิธีให้เขาได้กลับเมืองหลวง ส่วนองค์ชายสี่ต้องการองค์ใหญ่ใหญ่มาเป็นพวก เพื่อมาช่วยกันต่อสู้กับสองพี่น้องจิ่งเฉิงจิ่งเสา 

หนึ่งปีผ่านไปร่างกายของจวินชิงที่ได้รับการดูแลอย่างดี พร้อมจิ่งเสาอัดยาบำรุงชั้นดีทุกขนาน ทำให้ร่างกายเขาแข็งแรงขึ้นมากแล้วยังทำให้เขางดงามยิ่งกว่าเดิม ทำให้จิ่งเสายิ่งหลงใหลเมียรักหนักมาก จิ่งเสาอารมย์ดีที่วันนี้จัดการหย่งชางป๋อได้ แถมจวินชิงยังชมเชยอีก หลังทั้งคู่เดินกลับจวนก็พบห่าวต้าเตามายืนรอหน้าประตู เพราะเมียรักเพิ่งเดินทางมาถึงเมืองหลวง นางสั่งให้เขาเชิญสองผัวเมียไปกินข้าวที่จวนแม่ทัพ เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ จิ่งเสารับปากว่าจะรีบไป ส่วนจวินชิงรีบเตรียมของขวัญให้ฮูหยินห่าวต้าเตา

เมื่อทั้งคู่เข้าไปในจวนแม่ทัพก้อได้ยินเสียงฮูหยินตะโกนสั่งผัวให้รีบจัดโต๊ะ555 พวกเขากลับได้ยินเสียงคนคุ้นเคยดังมา...เป็นกู้ไหวชิง ฮูหยินพอเห็นพวกเขาก็รีบทักทาย พร้อมแนะนำกู้ไหวชิงว่าเป็นสหายรวมเดินทางเข้าเมืองหลวง ม้าที่นางใช้เดินทางล้มลงเลยเจอะกู้ไหวชิงที่รับนางรวมขบวนเดินทางของเขา เพราะกู้ไหวชิงแสดงตัวเป็นนายอำเภอไหวหนานจะมารายงานตัวที่เมืองหลวง ฮูหยินเลยยินดีเดินทางมาด้วยกันแทน

ระหว่างกินข้าว จิ่งเสาทนไม่ไหวกระซิบถามกู้ไหวชิงมาทำไม แต่เขากลับตอบว่าคิดถึงคนงามจนทนไม่ไหว ต้องบุกเข้าเมืองหลวง....จวินชิงเลยถามว่าเรื่องจริงหรอ กู้ไหวชิงเลยพูดว่าจวินชิงสงสัยในตัวเขาหรอ พร้อมจะจับมือจวินชิง เลยโดนจิ่งเสาฟาดเข้าให้ พร้อมประกาศว่าเมียน้องห้ามแตะ555 กู้ไหวชิงเลยถือโอกาสยัดกระดุมหยกให้จิ่งเสาเอาไปคืนจิ่งเฉินด้วย...อ้า จนกินข้าวเสร็จ ห่าวต้าเตาก้อชวนจิ่งเสามาคุยส่วนตัว ว่าเป็นเพราะกู้ไหวชิงบอกว่าเขารู้จักจิ่งเสา แต่ครั้งนี้เดินทางมาเป็นการส่วนตัว ไม่อาจให้ใครรู้ได้ จึงทำให้เขาต้องปิดบังจิ่งเสาตอนพบกันที่หน้าประตูจวนเฉิงอ่อง

หลังกลับจากบ้านของห่าวต้าเตา จิ่งเสาขี่ม้าพาจวินชิงไปจวนรุ่ยอ๋อง จวินชิงดูแล้วมันคือกระดุมหยกติดเข็มขัดขององค์ชาย...กู้ไหวชิงเอามาได้ไง555 จิ่งเฉินพอรู้ว่ากู้ไหวชิงมาถึงเมืองหลวงก็ตกใจ แถมยังมาส่งกระดุมหยกคืนให้พี่ชายเขาอีก ก้อพอดีเซียวซื่อเมียพี่ชายก้อมาเสริฟชาพร้อมทักทาย ยังไม่ทันได้พูดคุยกับจิ่งเฉิน อวิ๋นซ่งรีบวิ่งเข้ามารายงานว่าแม่ของจวินชิงกำลังจะคลอดแล้ว  จวินชิงตกใจมาก ที่ยังไม่ถึงกำหนดคลอดนี่น่า ต้องมีเหตุอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ จิ่งเสาเลยรีบพาเมียกลับไปจวนพ่อตาทันที

หลังจิ่งเสาพาเมียออกจากจวนรุ่ยอ๋อง จิ่งเฉินก้อหันไปถามเซียงซื่อเมียเขาทันที ว่านางไม่พอใจอะไรน้องสะใภ้หรอ นางบอกเปล่า จิ่งเฉินเลยรู้ว่านางไม่ชอบจิ่งเสา ยิ่งเขาตั้งใจวาจะมอบลูกชายนางให้ไปเป็นบุตรบุญธรรมของจิ่งเสา นางยิ่งไม่ยินดีเข้าไปอีก ทั้งที่เป็นคู่รักชายกับชายแท้ๆ  คราวนี้นางเลยโดนจิ่งเฉินดุว่าต่อไปนี้ให้ทำตัวให้ดีๆกับน้องชายเขาด้วย

ที่จวนเป่ยเวยโหว จวินชิงเห็นฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อท่าทางมีพิรุธ นางเอาแต่ยืนรอที่โถงหลักไม่ยอมไปไหน ยิ่งเห็นจิ่งเสาอยู่ด้วยไม่ยอมไปไหน นางยิ่งมีท่าทางแปลกๆ จวินชิงรีบเข้าไปในเรือนพักของชิวซื่อทันที พร้อมซักถามหมอหลวงว่าแม่เขาทำไมจู่ๆถึงปวดท้องจะคลอด หมอบอกว่านางได้รับความตกใจกระทันหัน แต่ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้ว จวินชิงจึงถามแม่ตรงๆว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ แต่นางไม่ยอมบอก รั่วอีเลยเป็นคนตอบว่าตอนชิวซื่อเดินอยู่ดีๆ มู่หลินเป่าก็เดินมาผลักชิวซื่อแล้วหนีไป ดีที่นางรับตัวชิวซื่อทัน มู่จิ้นพอรู้เรื่องก็ตกใจ

จวินชิงออกไปหาจิ่งเสาที่รออยู่โถงเรือนหลัก พร้อมถามหามู่หลินเป่า แต่ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อบอกว่าเขาป่วยอยู่ ยิ่งทำให้มู่จิ้นโมโหตบโต๊ะ แล้วสั่งบ่าวให้ไปเรียกมู่หลินเป่าออกมาพบทันที เพราะมู่จิ้นตอนนี้กำลังดีใจที่จะได้ลูกหลงในวัยนี้ มู่หลินเป่าพอมาถึงเห็นหน้าจวินชิงก้อโกธร จะวิ่งเข้ามาจะบีบคอเขา แต่เจอะจิ่งเสาถีบกระเด็นไปก่อน มู่หลินเป่าโวยวายกล่าวหาว่าจวินชิงเป็นคนสั่งการให้คนมาทำร้ายเขา

ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อชิงเปลี่ยนเรื่องว่า มู่หลินเป่าเห็นชิวซื่อลื่นล้มทำไมไม่ช่วยพยุง เพื่อบอกว่าชิวซื่อลื่นล้มเอง(หน้าด้านมากอีแก่) แต่จวินชิงสวนกลับว่าเป็นมู่หลินเป่าที่ผลักชิวซื่อล้ม ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อเลยย้อนว่าจวินชิงจะใส่ร้ายพี่ชายหรอ นางเอากฎความกตัญญูมากดดันให้จวินชิงต้องปิดปาก พอดีหมอเจียงมาถึง จิ่งเสาเลยแก้แค้นให้เมียรัก ด้วยการสั่งให้หมอหลวงเจียงตรวจร่างกายมู่หลินเป่า เพื่อรักษาอาการป่วยเรื้อรัง ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อตกใจไม่ยอมให้หมอหลวงตรวจลูกชายนาง เพราะถ้าหมอหลวงรู้ว่ามู่หลินเป่าไม่อาจผลิตทายาทได้ ตำแหน่งซื่อจื่นของมู่หลินเป่าจะโดนสั่งปลดทันที 

จวินชิงตอกฝาโลงด้วยการบอกว่ากลางวันแสกๆแต่มู่หลินเป่าตาไม่ดี กลับมองไม่เห็นชิวซื่อ จนชนนางล้ม เขาควรต้องรีบตรวจร่างกายด่วน มู่หลินเป่าเห็นหมอหลวงเจียงเดินมาใกล้ก็เริ่มแสดงอาการคลุ้มคลั่ง หมอหลวงเจียงเลยบอกว่ามู่หลินเป่าที่จริงเจอะวิญญาณร้ายเข้าสิง ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อตกใจยิ่งกว่าเดิม มู่หลินเป่าจะวิ่งหนีอกไป เลยเจอะมู่จิ้นสั่งให้บ่าวจับตัวแล้วขังไว้ในเรือนตัวเอง ให้ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อค่อยดูเขาดูยาทุกวัน และห้ามเขาออกมาจนกว่าชิวซื่อจะคลอด จวินชิงออกจากบ้าพ่อก้อรู้สึกหดหู่ใจที่บ้านเขากลายสภาพเป็นแบบนี้ 

องค์ชายสี่จิ่งอวี๋ได้ข่าวจากลูกน้องของเขาที่เคยอยู่เจียงหนานมาก่อน เลยจำหน้าไหวหนานอ๋องได้ เขารายงานว่าไหวหนานอ๋องแอบลักลอบเข้าเมืองหลวง ซึ่งถือว่าผิดกฎอย่างแรง เพราะไหวหนานอ๋องจะเข้าเมืองหลวงได้ เขาต้องส่งฎีกามาก่อนถึงจะได้รับอนุญาติให้เข้าเมืองหลวงได้ องค์ชายสี่จิ่งอวี๋เลยวางแผนจะจับกุมไหวหนานอ๋องให้ฮ่องเต้ เขาจะได้ผลงานความดีความชอบ

ที่สวนป่าท้อของจวนรุ่ยอ๋อง กู้ไหวชิงมานั่งชมดอกไม้กับสองผัวเมีย ยิ่งเห็นจิ่งเสาเอาถ้วยหยกขาวออกมาจากถุงข้างเอวตัวเอง เพื่อให้จวินชิงใช้จิบสุรา ก็ยิ่งหมั่นไส้555(เพราะคราวแรกที่จวินชิงใช้จอกกระบอกไม้ไผ่ แล้วเสี้ยนตำมือ หลังจากนั้นผัวเลยพกจอกสุราหยกขาวไว้ให้เมียรักทุกครั้งที่ออกนอกสถานที่....รักเมียมากแค่ไหนคิดดู555) กู้ไหวชิงถามหาจิ่งเฉิง จิ่งเสาเลยบอกเดียวคงมาละ แต่กลับได้ยินเสียงองค์ชายสี่จิ่งอวี๋ดังนำมาก่อน จิ่งเสาเลยให้กู้ไหวชิงแอบซ่อนตัว แล้ววางแผนใช้เสี่ยวหวงดึงความสนใจ จิ่งเสาปาไก่ใส่หน้าองค์ชายสี่จิ่งอวี๋ เสี่ยวหวงก้อกระโจนใส่จนองค์ชายสี่จิ่งอวี๋หงายหลังตกใจ เสี่ยงหวงซุกไซ่้ตัวหาไก่ได้ก้อวิ่งจากไป555

องค์ชายสี่จิ่งอวี๋ ถึงได้สติว่ามันเป็นลูกเสือที่ยังไม่โต แถมได้ไก่แล้ววิ่งไปหาสองผัวเมียที่ศาลาอีก จิ่งเฉิงรีบส่งซิกให้จิ่งเสาเก็บจอกสุรากลับใบหนึ่ง จิ่งเสาเก็บจอกหยกขาวได้ก่อนองค์ชายสี่จิ่งอวี๋จะทันเห็น ทั้งหมดนั่งคุยกันสักพัก สองผัวเมียก้อลากลับก่อน ตามด้วยองค์ชายสี่จิ่งอวี๋ เหลือเพียงจิ่งเฉินที่นั่งดื่มสุราด้วยความกลุ้มใจ ที่เมียเอกยังป่วยไม่หายแถมยังนิสัยเปลี่ยนไปกลายเป็นคนที่ไม่มีเหตุผล ลูกชายของนางก้อเกิดมาอ่อนแอ ยิ่งเมื่อเทียบกับลูกชายที่เกิดจากอนุที่แข็งแรงสมวัย ทำให้เขาต้องส่งอนุและลูกชายไปอยู่นอกจวนเพื่อตัดปัญหาของเมียเอกที่เอาแต่โทษว่าดวงลูกชายอนุข่มดวงลูกชายของนางแล้วนะ จิ่งเฉินที่กำลังกลุ้มใจอยู่ก้อโดนกู้ไหวชิงเดินมาทักทาย....ทำเอาเขากลุ้มใจกว่าเดิมไปอีก555

วันต่อมาลูกน้องก้อมารายงานองค์ชายสี่จิ่งอวี๋ ว่าเขาเห็นไหวหนานอ๋องเข้าไปในสวนท้อมะวานกับตา องค์ชายสี่จิ่งอวี๋คิดแผนจะจับผิดจิ่งเสาว่าสมคบคิดกับไหวหนานอ๋อ ไม่พออาจสามารถลากจิ่งเฉินมารับเคราะห์เพิ่มด้วยอีกคน

ส่วนกู้ไหวชิงมาดื่มสุราอำลาจิ่งเสาที่หอจุ้ยเซียน ก่อนจากไปเขามอบรายชื่อขุนนาง ก้อมีเสียงทหารแสดงตัวจะเข้าจับกุมคนร้ายในหอ จิ่งเสารู้ทันทีว่าเป็นองค์ชายสี่จิ่งอวี๋ที่ลงมือ กู้ไหวชิงชวนจิ่งเสาหลบออกจากหอ แต่ถ้าจะออกไปประตูเมืองต้องให้จิ่งเสาลงแรงให้หน่อย

องค์ชายสี่จิ่งอวี๋ที่นำทหารเข้ามาตรวจค้นก้อรู้ว่ากู้ไหวชิงหนีไปแล้ว ก็รีบสั่งให้ทหารไปรีบปิดประตูเมืองด่วน แต่สายไปแล้ว เพราะตอนนี้จิ่งเสามาส่งกู้ไหวชิงที่นอกเมืองไปแล้ว ก่อนไปให้จิ่งเสาดูรายชื่อขุนนางที่เขาวงไว้ ว่านั้นคือสายของเขา แต่ฝากไปเตือนจิง่เฉินหน่อยว่ารองเสนาบดีกรมพิธีการเป็นคนขององค์ชายสี่ไปแล้ว

จิ่งเสากลับถึงจวน พ่อบ้านก้อรีบวิ่งมาบอกว่าฮ่องเต้เสด็จมาพบรออยู่ที่ห้องหนังสือ แล้วแอบกระซิบว่าจวินชิงฝากมาบอกว่า ถ้าฮ่องเต้บีบบังคับถามว่ารู้จักกู้ไหวชิงรึเปล่า จะเป็นจะตายตายยังไงก็ให้เขาตอบว่าไม่รู้จักเท่านั้น

จิ่งเสาเดินเข้าไปในห้องก็ได้ยินฮ่องเต้สอบถามจวินชิงเรื่องแนวทางการค้ากับชาวต่างแดน ซึ่งทำกำไรให้กับแคว้นยังมหาศาล ฮ่องเต้เห็นจิ่งเสามาแล้วก็ถามว่าเขาไปไหนมา จิ่งเสาเลยบอกออกไปส่งเพื่อนที่นอกเมือง ฮ่องเต้เลยถามว่าใช่ไหวหนานอ๋องรึป่าว จิ่งเสาบอกป่าวเป็นเพื่อนในยุทธภพ รู้จักกันตอนเขาไปเจียงหนาน ยามนี้เขามาเที่ยวเมืองหลวง แต่ต้องรีบกลับเพราะแม่ป่วยหนัก เลยมาขอร้องเขาให้ข่วยส่งออกนอกเมืองให้หน่อย เขาเลยออกไปช่วยส่งเพื่อนมา พูดจบโดนพ่อตบปากแตกแทน โดนด่าว่าโง่ ที่โดนไหวหนานอ๋องหลอกใช้

จวินชิงคุกเข่ายอมรับว่าเขาก้อได้พบไหวหนานอ๋องเหมือนกัน เพียงแต่ไม่รู้ว่าเขาคือไหวหนานอ๋อง จิ่งเสาแสดงอาการต่อต้านพ่อ พร้อมชิงตัดพ้อพ่อก่อนว่าเรื่องไหวหนานอ๋อง ทำไมพ่อถึงบอกกับจิ่งอวี่ได้ แต่เรื่องนี้กลับไม่เคยบอกเขาเลย ฮ่องเต้เลยได้สติว่าเขาไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้จิ่งอวี่รู้เหมือนกัน แล้วจิ่งอวี่รู้มาจากใครละ ฮ่องเต้สั่งกับบริเวณจิ่งเสาแทน แต่สั่งให้จวินชิงรีบเขียนรายงานการค้าที่พูดคุยกันมะครู่ส่งกลับมาด้วย จากนั้นก้อเสด็จกลับวังด้วยความโมโห

จิ่งเสานั่งเหงื่อตก มองเมียรักแล้วเพ้อว่าโชคดีที่เขามีจวินชิง ไม่งั้นวันนี้เขาคงได้เข้าคุกหลวงแน่นอน จวินชิงสงสารนั่งลูบแก้มสามีที่โดนพ่อสามีตบจนปากแตก จวินชิงให้บ่าวไปส่งข่าวจิ่งเฉินว่าตอนนี้จิ่งเสาโดนฮ่องเต้สักักบริเวณแล้ว ทำให้จิ่งเฉินรีบมาหาที่น้องชายที่จวนเฉิงอ๋องในตอนเย็น จิ่งเสาเลยเอาเอกสารที่กู้ไหวชิงให้ไว้เพื่อมอบให้จิ่งเฉิน แต่จิ่งเฉินบอกเขาเองก้อได้เอกสารมาเหมือนกัน สรุปว่าอีเอกสารนี้มันต้องใช้สองส่วนรวมกันถึงจะได้รายชื่อขุนนางที่แท้จริง

จวินชิงกลับมานั่งเขียนรายเพื่อถวายฮ่องเต้ จิ่งเสาที่ทำตัวติดหนึบเมีย เขาอดถามไม่ได้ว่าพี่เขามีคนในมือมากขนาดไหน จวินชิงที่ตอนนี้ทำงานในราชสำนักมากกว่าสามีแล้วตอนนี้ ก้อวิคราะห์ให้ผัวฟังว่า รุยอ๋องมีพรรคพวกในมืออยู่สามส่วน ล้วนเป็นคนเก่าของท่านตา ทำให้จิ่งเสานึกถึงท่านแม่ของเขา

ที่วังรุ่ยอ๋อง ชายาเซียงซื่อที่ตอนนี้งมงายเชื่อในตัวแม่ชีโม่เป่ยที่อวดอ้างว่ามียาวิเศษสามารถรักษาโรคร้ายให้หายได้ ให้นางมารักษาลูกชายของนาง ไม่พอนังแม่ชีโม่เป่ยยังเป่าหูว่าลูกชายนางเจอะคนดวงแข็งมาดูดโชคไป ตอนนี้ให้นางไปซื้อน้ำมันเพื่อหล่อตะเกียงอายุยืนในอารามไว้ก่อน

องค์ชายใหญ่ในที่สุดก็ได้กลับมาเมืองหลวง ก็เข้าไปถวายคำนับฮ่องเต้เสร็จ ก็ไปคำนับฮองเฮาต่อ วันรุ่งขึ้นที่ราชสำนักก็มีองค์ชายใหญ่เพิ่มขึ้นแต่จิ่งเสากลับโดนกักอยู่ในจวนแทน ซึ่งทำให้จิ่งเสาหงุดหงิดที่เมียไม่อยู่บ้านด้วย วันๆเลยเอาแต่แกล้งเสี่ยวหวงแทน5555 แต่เสี่ยวหวงหนีจิ่งเสาไปเล่นกับเสี่ยวเฮยแทน

มาถึงเดือนเจ็ด จวินชิงไปเยี่ยมชิวซื่อแม่ของเขาที่ใกล้คลอดเต็มที่ นางแอบเมาท์เรื่องชายารุ่ยอ๋องที่งมงายเชื่อแม่ชีโม่เป่ย นางไม่อยากให้พวกเขาไปยุ่งเกี่ยวกับชายารุ่ยอ๋องในช่วงนี้ เพราะเกิดลูกนางมีปัญหาพวกเขาจะเดือดร้อนเอาได้ จวินชิงบอกแม่ไม่ต้องกังวล สามีเขาโดนกักบริเวณออกไปไหนไม่ได้ช่วงนี้555

ในที่สุดราชสำนักกับไหวหนานอ๋องก้อแตกหักกันในที่สุด ฮ่องเต้ตัดสินใจจะยกทัพไปตีไหวหนาน องค์ชายสี่จิ่งอวี๋เข้าตำหนักฮองเฮา เพื่อให้นางใช้ทุกวิธีเพื่อทำให้เขาได้ตำแหน่งแม่ทัพใหญ่นำทหารไปเจียงหนานเพื่อรบกับไหวหนานอ๋อง เขาดูจากภูมิประเทศที่เป็นที่ราบแล้วไม่ยากในการทำศึก จึงหวังว่าศึกนี้จะทำให้เขาได้โอกาสทำความดีเข้าตาฮ่องเต้ ฮองเฮาก็เห็นด้วยว่าถึงเวลาที่ลูกชายนางต้องสร้างความดีความชอบแล้ว

ที่เป่ยเวยโหว กำลังวุ่นหนัก ชิวซื่อเจ็บท้องใกล้คลอดเต็มแก่ มู่จิ้นยืนรออยู่หน้าห้องคลอด พร้อมจวิชชิงและสามี ซึ่งจวินชิงดูเป็นคนที่กังวลสุด555 เขากลัวแม่จะคลอดยาก แต่ไม่นานก้อได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ดังออกมา ที่สำคัญเป็นลูกชายอีกต่างหาก มู่จิ้นยืนยิ้มเหม่อ ดีใจในวาสนาตัวเองที่ได้ลูกชายคนเล็กในวัยใกล้ฝั่ง555 มีแต่คนบอกว่าเด็กหน้าตาดีเหมือนจวินชิงตอนเล็กๆเลย จิ่งเสาจ้องหน้าน้องเมียเพื่อหาความเหมือน5555

จวินชิงเตือนพ่อให้ตั้งชื่อน้องชายคนใหม่ มู่จิ้นตั้งชื่อว่าหลงหลินตามชื่อดาบใหญ่ที่เป็นหนึ่งในเก้าของอาวุธชั้นยอด (จวินชิงนึกในใจถ้าน้องชายเขาโตมาหน่อยเขาจะเรียกว่าหลิงโม่ เพราะกว่าเยอะ555) มู่จิ้นอุ้มลูกชายคนเล็กด้วยความภูมิใจ ตะโกนแจกเงินให้รางวัลบ่าวคนละห้าตำลึง ซึ่งถือว่าตบรางวัลหนักสุดในจำนวนลูกที่เกิดมา ฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อทำหน้าเคืองแค้น จนจวินชิงตัดสินใจให้รั่วอีอยู่ดูแลแม่กับน้องชายเขาที่นี่ต่อ เพราะไม่ไว้ใจนังฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อ

โถงประชุมเช้า องค์ชายสี่จิ่งอวี๋เสนอตัวขอนำทัพไปตีไหวหนาน แต่เสนาบดีซุนเจ้ากรมทหารกลับยื่นเสนอจิ่งเสาไปทำศุกนี้ แต่เจอะเสนาบดีกรมอาญาขวางว่าควรให้โอกาสองค์ชายสี่จิ่งอวี๋ได้ทำศึกนี้ เม่ากั๋วกงรีบตามมาสนับสนุนต่อ ฮ่องเต้ยังไม่ตัดสินขอเลื่อนเวลาออกไปอีกวัน เหล่าขุนนางต่างจับกลุ่มสงสัยว่าจิ่งเสาโดนกักบริเวณด้วยข้อหาอะไรกันแน่ จนถึงตอนนี้ยังไม่ได้ออกมาจากจวนเลย หลังเลิกประชุมเช้า มู่จิ้นพอเห็นหน้าจวินชิงก็ชวนเขาไปดูน้องชายคนใหม่ที่บ้าน จนจวินชิงต้องเตือนพ่ออย่าแสดงความดีใจในขณะที่คนอื่นๆเครียดเรื่องแคว้นจะทำศึก เดียวคนอื่นจะหมั่นไส้เอา5555

คืนนี้ฮองเฮาพยายามยกเรื่องจิงอวี่สมควรได้ออกไปหาประสบการณ์การออกรบบ้างแล้ว เพื่อจะได้โอกาสขอบรรดาศักดิ์(เพราะสองพี่น้องจิ่งเสากะจิ่งเฉินล้วนได้เป็นอ๋องกันหมดละ) แต่ดันปากดียกเรื่อลูกเมียหลวงเมียน้อยจนฮ่องเต้เคืองทันตา เพราะตัวเองก้อเป็นลูกอนุเหมือนกัน แต่ก้อตัดสินใจให้ฮองเฮาเรียกจิ่งอวี่ไปพบเขาพรุ่งนี้ 

จวินชิงเตรียมตัวจะไปประชุมเช้า แต่เจอะจิ่งเสาวอแวเมียไม่หยุด แถมสั่งตัวฝูให้ไปขอลาป่วยแทนจวินชิง555ยัง

ส่วนจิ่งอวี่รีบเข้าวังแต่เช้ามานั่งคุกเข่ารอพบฮ่องเต้จนเข่าชาไปหมด ฮ่องเต้ถามว่าเขาดีกว่าจิ่งเสายังไง จิ่งอวี่กัดฟันว่าจิ่งเสามีใจไม่ซื่อ แล้วเล่าเรื่องที่เขาได้รับรายงานว่าจิ่งเสาแอบพบไหวหนานอ๋องที่สวนท้อ เลยเจอะฮ่องเต้ซักถึงแหล่งข่าว จิ่งอวี่ถึงได้สติว่าตัวเองได้เปิดเผยว่าตัวเขาแอบสมคบคิดกับขุนนางลับหลังฮ่องเต้ แต่ได้แต่บอกรายชื่อของสายสืบคนนั้นให้ฮ่องเต้ลงทัณฑ์....เพื่อเอาตัวรอด ฮ่องเต้เลยตัดสินใจส่งจิ่งอวี่นำทัพไปเจียงหนาน

อยู่ๆก้อมีข่าวว่าลูกชายคนที่สี่ของรุ่ยอ๋องเสียชีวิตกะทันหัน จิ่งเสาตกใจจะรีบไปหาพี่ชายที่จวนรุ่ยอ๋อง แต่จวินชิงเตือนสติว่าเขายังโดนกักบริเวณ แถมพรุ่งนี้จิ่งอวี่ออกเดินทางนำทัพ ถ้ามีคนรู้จะเป็นภัยในภายหลัง เดียวเขาจะไปดูที่จวนรุ่ยอ๋องเอง แต่จิ่งเสาไม่ยอม ชาติที่แล้วเจ้าสี่ตายตอนอายุขวบหนึ่ง แล้วเขาไม่สนใจไปดูแลพี่ชาย จึงทำให้เขาสองคนพี่น้องยิ่งห่างเหินไปอีก จิ่งยืนยันจะไปให้ได้ จวินชิงจึงเขียนฎีกาให้ตัวฝูส่งไปที่วังหลวงทันที

จากนั้นจิ่งเสารีบอุ้มจวินชิงขึ้นแล้วไปหาพี่ชาย จิ่งเฉินบอกว่าลูกชายป่วยติดต่อกันมาสามสี่วัน จนเช้านี้ก้อทนไม่ไหวจากไปแล้ว ทำให้จวินชิงนึกถึงเรื่องที่เขาบอกเรื่องแม่ชีที่พี่สะใภ้หลงเชื่องมงายมาก ก้อพอดีพี่สะใภ้วิ่งออกมาแล้วมองจิ่งเสาด้วยความไม่พอใจ ทำให้จิ่งเฉินไล่เมียกลับเรือนทันที ขากลับจวินชิงสงสัยว่าพี่สะใภ้น่าจะวิ่งเข้ามาพูดอะไรใส่จิ่งเสาแน่ๆ จวินชิงชวนจิ่งเสาสืบเรื่องนี้กันเอง

วันรุ่งขึ้นจิ่งอวี่จัดขบวนกองทหารนำทัพเดินทางไปเจียงหนาน ฮอ่งเต้มายืนส่งบนกำแพงเมือง หลังกองทัพออกเดินทาง คนสนิทฮ่องเต้เรื่องได้หลักฐานการทุจริตติดสินบนของเสนาบดีกรมอากรแล้ว ฮ่องเต้สั่งให้สอบสวนเรื่องที่เขายังสงสัยออกมาให้หมด

ฝั่งจิ่งเสาที่เข้าไปสืบเบื้องหลังแม่ชีโม่เป่ยก็พบว่านางฆ่าตัวตายไปแล้ว เหลือแต่แม่ชีน้อยลูกน้อง หลังสอบสวนก้อให้นางเขียนคำสารภาพ และโชคดีเจอะยาเซียนอยู่ห่อหนึ่งที่ลูกน้องนังแม่ชีแอบเก็บเอาไว้ นี่เป็นยาใช้รักษาเจ้าสี่ จวินชิงนิ่งคิดแล้วบอกว่านี่คือแผนยุยงให้พี่น้องแตกคอกัน จิ่งเสาตกใจ  จวินชิงบอกให้จิ่งเสาส่งตัวพยานและหลักฐานทั้งหมดให้จิ่งเฉินเป็นคนจัดการเรื่องนี้ หลังจิ่งเฉินเอาหลักฐานทั้งหมดไปให้พี่ชาย จิ่งเฉินก้อลูบหัวน้อง แล้วบอกว่าเขาทางเขาเองก้อสืบมาแล้วเพียงแต่ยังหาตัวบ่งการเบื้องหลังไม่เจอะ

ผ่านไปหนึ่งเดือน จิ่งอวี่นำทัพไปถึงเจียงหนาน แต่กลับโดนกู้ไหวชิงบุกโจมตีก่อนทันที ส่วนในราชสำนักต่างถกเรื่องที่จวินชิงเสนอทำการค้าทางทะเล มีทั้งคนเห็นด้วยและคัดค้าน โดยเฉพาะองค์ชายใหญ่ที่ออกตัวแรง แต่จิ่งเฉินกลับออกความเห็นว่าเรื่องนี้น่าสนใจ ถ้าประสบความสำเร็จทางราชสำนักก้อจะได้ผลประโยชน์มหาศาล ฉะนั้นควรทดลองทำท่าเรือสักทีก่อนเพื่อดูผลที่ได้ว่าคุ้มหรือไม่ ฮ่องเต้ตัดสินใจให้ทุกหน่อยเขียนระเบียบการที่ควรทำส่งมาดู

จวินชิงออกวังก้อมีรถม้ามารับ พอขึ้นไปก้อเจอะจิ่งเสาเข้าอุ้มพร้อมบีบนวดเอาใจเมียทันที พร้อมรายงานลับที่ลู่จั่นเผิงส่งมาว่าได้ซื้อบ้านที่ผิงเจียงเรียบร้อยแล้ว แล้วจิ่งอวี่เจอะกู้ไหวชิงถล่มจนทัพของเขากระเจิง ไม่รู้ว่ารายงานการรบมาถึงฮ่องเต้แล้วรึยัง ส่วนจวินชิงที่ง่วงมากก้อซุกอกผัวจนหลับไป

เพราะเซียวซื่อชายารุ่ยอ๋องโดนกักบริเวณ ติ้งหนานโหวจึงส่งฮูหยินตัวเองมาเตือนลูกสาว ฮูหยินติ้งหนานโหวเป็นแม่เลี้ยงของนาง พอเห็นสภาพของเซียวซื่อก้อได้แต่อนาจใจ เพราะตอนนี้นางดูเป็นคนโง่ โทษจิ่งเสาว่าเป็นดาวข่มลูกชายนาง จนทำให้ลูกชายของนางต้องตาย เลยโดนฮูหยินติ้งหนานเตือนสติให้เซียงซื่อคิดถึงอนาคตของจิ่งเฉิน ว่าจิ่งเสาคือฝ่ายสนับสนุนที่ดีสุดจะไปทำรังเกียจพวกเขาได้ยังไง ทำแบบนี้คือโง่มาก ยิ่งทำแบบนี้ผัวก้อยิ่งเบื่อหน่ายนาง วันหนึ่งจิ่งเฉินขึ้นบัลลังก์แต่กลับเบื่อหน่ายนางแล้ว จะให้ทำยังไง

ส่วนจิ่งเสากลับถึงจวน ก้ออุ้มเมียที่หลับลงจากรถม้าจะพาไปพักที่เรือน ก็พอดีจวินชิงตื่นมาพอดี เลยเจอะจิ่งเสาวอแวไปอีกรอบ ถึงจะมีเวลาให้จวินชิงจะมาเล่าเรื่องที่ประชุมเมื่อเช้า ว่าฮ่องเต้สนใจจะลองสร้างท่าเรือเพื่อการค้ากับต่างแดน แล้วองค์ชายใหญ่ทำท่าจะเสนอเขาให้ไปทำงานนี้ เขารู้สึกว่าเรื่องนี้น่าจะมีแผนการบ้างอย่าง จิ่งเสาว่าเป็นแผนแยกพวกจากกัน เพื่อจะได้กันไม่ให้เขารู้เรื่องในราชสำนัก

ที่จวนเป่ยเวยโหว มู่จิ้นกำลังเห่อลูกชายคนเล็ก วันนี้จัดงานฉลองที่ลูกชายอายุครบเดือน จวินชิงจึงกลับไปร่วมงานที่บ้านพ่อ จิ่งเสาอยากไปดูหน้าน้องเมียมาก แต่เพราะเรื่องลูกพี่ชายตายแล้วเขาแหกกฎออกที่กักบริเวณโดยพละการ คราวนี้ต้องอยู่บ้าน แต่สุดท้ายเขาก้อแวบขึ้นรถม้าเพื่อมารับเมียกลับบ้านอยู่ดี555

ในที่สุดเรื่องสร้างท่าเรือก้อบรรลุข้อตกลง ฮ่องเต้เรียกจวินชิงเข้าพบแล้วสั่งให้เขาไปดูแลเรื่องนี้ และให้เตรียมตัวไปลู่โจว เพื่อดำเนินการสร้างท่าเรือในเร็วๆนี้ จวินชิงรีบกลับมาบอกจิ่งเสาว่าอีกไม่กี่วันเข้าต้องโดนส่งไปลู่โจวแล้วทำไงดี

 ตอนเช้าในที่ประชุม ฮ่องเต้ประกาศให้จวินชิงเป็นตัวแทนรับผิดชอบเรื่องการสร้างท่าเรือที่ลู่โจว จิ่งเฉินรู้สึกระแวงเรื่องที่องค์ชายใหญ่พยายามจะให้จวินชิงเดินทางไปคนเดียว ก็พอดีมีรายงานด่วนมาจากผู้บัญชาการเจียงหนาน ว่าไหวหนานตีกองทัพแตกจนยึดเมืองมาได้อีกสองเมือง ตอนนี้ไหวหนานอ๋องเดินทัพมาใกล้ถึงเมืองผิงเจียงแล้ว ฮ่องเต้โกธรหนักด่าจิ่งอวี่ลั่น เพราะรายงานที่จิ่งอวี่ส่งมาไม่เคยบอกเรื่องที่ตัวเองรบแพ้ตลอดเวลา เม่ากั๋วกงพยายามแก้ตัว แต่เพราะเมืองผิงเจียงอยู่ห่างจากเมืองหลวงแค่แปดร้อยลี้ ถ้าไหวหนานอ๋องบุกตีมาได้เรื่อยๆ อีกไม่นานก้อมาถึงเมืองหลวงแล้ว

เหล่าขุนนางเริ่มตกใจกลัว จิ่งเฉินเลยเสนอให้ฮ่องเต้ส่งจิ่งเสานำทัพไปสู้แทนจิ่งอวี่ เพราะตอนนี้ไม่ควรจะเสี่ยงที่จะเสียเมืองมากไปกว่านี้ ขุนนางทุกคนต่างสนับสนุนจิ่งเสาออกรบ ฮ่องเต้สั่งแต่งตั้งให้ผู้บัญชาการเจียงหนานรักษาการแล้วออกราชโองการแต่งตั้งจิ่งเสานำทัพ แล้วเรียกจิ่งอวี่กลับมาทันที จวินชิงกลับไปถึงจวน ก้อพบว่าจิ่งเสาก็เตรียมพร้อมจัดของพร้อมเดินทางแล้ว จวินชิงเข้าวังเพื่อไปรายงานว่าเขาจะเดินทางไปพร้อมจิ่งเสา ฮ่องเต้ได้ฟังก้อวางใจ จะได้ไม่ต้องส่งคนเพิ่มอารักขาจวินชิง ที่ตอนแรกเขาต้องเดินทางไปคนเดียว

จิ่งเสาถึงเมืองผิงเจียง ก้อไปดูบ้านใหม่ทันที จวินชิงถูกใจมาก จวินชิงบอกว่าพรุ่งนี้เขาจะไปลู่โจว แต่จิ่งเสาบอกให้เขารออีกสามวัน แล้วเขาจะได้ไปส่งเมียไปลู่โจวเอง วันรุ่งขึ้นหลังจิ่งเสาขี่เสี่ยวเฮยออกรบที่หน้าด่าน จวินชิงที่อยู่บ้านก็ได้รับรองฉินเจาหร่านเป็นแขกรับเชิญคนแรก ฉินเจาหร่านตอนนี้เป็นนายอำเภอเมืองลู่โจว(เพราะจิ่งเสาช่วยเหลือ) จวินชิงดีใจได้พบเพื่อนเก่า ฉินเจาหร่านเองก้อถอนใจนึกว่าพวกเขาเคยสัญญากันว่าอีกสามปีจะมาสอบฮุยซื่อด้วยกัน แต่สามปีผ่านไปเขาสอบผ่านฮุ่ยซื่อแต่จวินชิงกลับแต่งให้กับคนอื่นไปแล้ว จวินชิงทำได้แค่ยิ้มๆ เลยถามว่าเขารู้ได้ยังไงว่าตัวเองมาถึงเมืองผิงเจียงแล้ว ฉินเจาหร่านเลยบอกว่าเขาโดนผู้มีอำนาจมาบีบบังคับให้เขาดักจับจวิงชิงเมื่อมาถึงเมืองลู่โจว

จิ่งเสาที่พักรบจะรีบกลับมากินข้าวกับเมีย ก้อเพิ่งรู้ว่ามีคนมาพบเมียรัก แถมอยู่ในห้องสองต่อสองอีก แรงหึงขึ้นหน้าทันที555 รีบเปิดประตูจับมือจวิงชิงแล้วถามทันทีว่ามันเป็นใคร ฉินเจาหร่านรีบตอบว่าเขาเป็นนายอำเภอเมืองลู่โจว พร้อมแสดงสีหน้าไม่พอใจที่ทำจิ่งเสาบีบมือจวินชิงแรงขนาดนั้น จวินชิงชวนฉินเจาหร่านอยู่กินข้าวเที่ยวด้วย แต่ฉินเจาหร่าน)ฎิเสธรีบกลับเพราะเขาแอบลอบมาพบกับจวินชิง

ในโต๊ะอาหารกลางวัน จิ่งเสายังคงโมโหหึงไม่เลิก ทำให้แม่ทัพซ้าย-ขวาที่ตามมากินข้าวด้วยต้องหันไปวุฐซิบกันทันทีว่าสงสัยจิ่งเสากินน้ำส้มอยู่55 จวินชิงเห็นจิ่งเสาหงุดหงิดใจก้อรีบเอาใจป้อนอาหารที่เขาชอบส่งให้กิน พร้อมเล่าเรื่องที่ฉินเจาหร่านแอบมาบอกว่ามีคนดักรอจับตัวเขาที่ลู่โจว จิ่งเสาอารมย์ดีขึ้นหลังจากเมียเอาอกเอาใจ แต่ก้ออดเหงื่อตกไม่ได้ ว่าโชคดีที่เขาทันได้ห้ามจวินชิงเดินทางไปลู่โจวคนเดียว

สองวันต่อมาจิ่งเสาออกไปรบ จวินชิงเรียกขุนนางสองสามคนที่ฮ่องเต้ส่งมาลู่โจวก่อนหน้านี้ให้เข้าเมืองผิงเจียง เพื่อเตรียมการปรึกษาเรื่องการสร้างท่าเรือ จากการแอบสืบของลู่จั่นเผิง เลยทำให้รู้ว่าที่ลู่โจวอยู่ภายใต้การดูแลของข้าหลวงเจียงโจว เขาเป็นนายของฉินเจาหร่านโดยตรง และเป็นมันที่ต้องการจับตัวเขา เพราะลู่โจวมีท่าเรือเล็กที่ยังทำการค้าอยู่ จึงทำให้ข้าหลวงเจียงโจวมีโอกาสทำเงินได้ไม่น้อย

วันนี้ฉินเจาหร่านนำบัญชีและเอกสารของเมืองลู่โจวมาส่งให้จวินชิง เลยถือโอกาสพูดเรื่องเก่าๆกัน ระหว่างที่พูดคุยก้อจิบสุราไป ฉินเจาหร่านเล่าเรื่องที่เขารู้ว่าฮูหยินใหญ่ตู้ซื่อไม่คิดจะให้จวินชิงแต่งงานรับสะใภ้ เขาจึงหวังมาตลอดว่าจะเป็นตัวเอง...ที่จะได้แต่งจวินชิง แต่สุดท้ายก้อเรียกชื่อจวินชิงแล้วเมาหลับไป จิ่งเสาที่กลับมาได้ยินก้อไหน้ำส้มแตกทันที ในใจคิดแต่เรื่องที่ฉินเจาหร่านหวังสอบจ้วงหยวนได้แล้วจะรีบมาแต่งงานกับจวินชิง...จนใจเจ็บไปหมด เขาโมโหเลยเดินออกไประบายอารมย์กับลู่จั่นเผิงก่อน เพราะกลัวตัวเองจะเผลอทำร้ายจวินชิง ส่วนจวินชิงที่ไม่รู้อะไรก้อสั่งให้บ่าวพาฉินเจาหร่านไปนอนพักที่ห้องรับรอง แล้วเดินถามหาสามีจากบ่าวว่าทำไมป่านนี้ยังไม่กลับมาอีก

จนค่ำจิ่งเสาก้อกลับมา แถมมาถึงก็จับจวินชิงลงเตียงจัดการเขาทันที แต่เพราะแรงหึงเลยกระทำรุนแรงจนจวินชิงเจ็บแทน แถมยังพูดข่มว่าตัวเองจะเป็นคนมาทีหลัง แต่อย่าหวังว่าเขาจะยอมปล่อยจวินชิงให้คู่รักวัยเยาว์เด็ดขาด จวินชิงเป็นของเขาได้คนเดียวเท่านั้น จวินชิงฟังจบก้อรู้ทันทีว่าผัวหึงจนหน้ามืด เลยบอกรักจิ่งเสาทันทีแล้วบอกว่าฉินเจาหร่านเป็นแค่เพื่อนรวมเรียนในสำนักเฉยๆ  ทำเอาจิ่งเสาดีใจแล้วรีบบอกว่าทั้งสองชาติตัวเองก็รักแต่จวินชิง แต่สุดท้ายก้อโดนเมียไล่ออกจากห้องอีก เพราะวอแวเมียไม่เลิก555

เช้ามาเพราะจวินชิงโดนจินเสาจัดหนักจนลุกไม่ไหว จิ่งเสาต้องป้อนข้าวเมียก่อนจะออกไปรบ555 ฉินเจาหร่านที่เพิ่งฟื้นก้อมาเยี่ยมที่ห้อง จวินชิงเลยถามเขาตรงๆว่าได้เคยมีส่วนได้ส่วนเสียกับข้าหลวงเจียงหนานรึป่าว ฉินเจาหร่านบอกเขาไม่เคยแตะต้องสักส่วนเดียว จวินชิงเลยเตือนเขาว่าอีกสองสามจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น ให้เขาหลบออกไป

ผ่านไปอีกเดือน จวินชิงสืบจนได้หลักฐานการขูดรีดเงินจากพ่อค้าของข้าหลวงเจียงโจว พร้อมรู้ว่าเขาที่จริงมีศักดิ์เป็นน้าขององค์ชายใหญ่ มิน่าตอนเขารับงานนี้ องค์ชายใหญ่ถึงได้มองเขาแปลกๆ ตอนที่จวินชิงเดินทางไปเมืองลู่โจวก็เจอะข้าหลวงเจียงโจวพากองกำลังมาล้อมจะจับตัวเขาไว้ เพราะตอนนี้จวินชิงรู้เรื่องมากไป เขาจึงตั้งใจจะลอบฆ่าจวินชิง แต่ยังไม่ทันลงมือ จิ่งเสาก้อเผยตัวออกมา พร้อมนำทหารตัวเองล้อมจับข้าหลวงเจียงโจวและพวกแทน

หลังจัดการเสร็จ ระหว่างเดินทางกลับ จวินชิงบอกสามีว่าเขาจะสร้างศาลาว่าการค้าที่เมืองลู่โจว จิ่งเสาไม่ยินดีที่เมียต้องออกเดินทางไกลไปๆกลับๆ อยากให้สร้างศาลาว่าการค้าที่บ้าน เพราะเขาจะต้องทำศึกไล่ไหวหนานออกห่างจากตัวเมืองผิงเจียง ตอนนอนจิ่งเสาก็บ่นเพ้อๆไปกอดเมียไปว่าเขาไม่อยากอยู่ห่างเมีย จวินชิงก็แกล้งหลับไปฟังผัวเพ้อไปยิ้มไป พอเช้ามาจวินชิงสั่งบ่าวจัดเตรียมเรือนหน้าจวนเป็นศาลาว่าการค้าแทน555

เดือนแปดจิ่งเสานำทัพขับกองทัพไหวหนานอ๋องถอยร่นออกจากเมืองผิงเจียง จิ่งอวี่ที่กลับวังหลวงเจอะอ่องเต้ด่าต่อหน้าเหล่าขุนนาง พร้อมไล่เขาให้ไปสำนึกตัวที่วัดแทน 

เดือนเก้า จวินชิงส่งรายงานว่าพบหลักฐานข้าหลวงเจียงโจว ที่แอบขูดรีดเงินจากพ่อค้าแถมยังแอบจัดตั้งกองกำลังส่วนตัว ไม่พอยังมีสายสัมพันธ์เป็นญาติกับองค์ชายใหญ่อีก ทำให้องค์ชายใหญ่รีบตัดญาติทันทีกันตัวเองจากความระแวงของฮ่องเต้

เดือนสิบท่าเรือลู่โจวสร้างเสร็จ ศาลาว่าการค้าลู่โจวสร้างที่เมืองผิงเจียงเริ่มดำเนินการ

เดือนสิบสองจิ่งเสารบชนะจนยึดเมืองกลับคืนมาได้หนึ่งเมือง จึงถวายฎีการายงานส่งให้ฮ่องเต้ เพราะก่อนหน้านี้ที่จิ่งอวี่ทำให้เกิดความเสียหายให้กับกองทัพไว้เยอะมาก เขาจึงขอให้ราชสำนักรีบส่งม้า อาวุธและเงินมาเพิ่มเติม

เทศกาลล่าปามาถึง ที่จวน จวินชิงสั่งบ่าวตั้งกระโจมแจกโจ๊กให้ชาวบ้าน กู้ไหวชิงที่ตามจิ่งเสากลับบ้านมากินข้าวด้วย ก้อถามถึงจิ่งเฉินว่ามีจดหมายมาถึงเขารึป่าว จิ่งเสารีบกันพี่ชายออกจากกู้ไหวชิงทันที555 จิ่งเฉินเขียนจดหมายว่าฮ่องเต้ยังไม่ยอมให้จิ่งอวี่กลับมา แต่เริ่มกำจัดการสายของเขาในราชสำนักแทน องค์ชายใหญ่ก้อเริ่มทำตัวเงียบๆ

ด้านฮ่องเฮาพยายามหาวิธีให้ลูกชายกลับเข้าวังทุกวิธีทาง ยามนี้อ้างว่าได้ตัดเสื้อใหม่ให้ลูกชายไม่รู้จะใส่ได้พอดีตัวไหม แล้วก้อใกล้ถึงวันปีใหม่แล้ว นางอยากให้รีบรับจิ่งอวี่กลับมาร่วมพิธีฉลอง เลยโดนย้อนว่าทำไมนางไม่พูดให้จิ่งเสารีบกลับมาร่วมพิธีด้วยละ นางได้แต่กัดฟันว่าเป็นเพราะจิ่งเสากำลังรบเพื่อบ้านเมือง ฮ่องเต้เลยยันไปว่าอย่าได้คิดมาวุ่นวายในกิจราชสำนักอีก ว่าแล้วก้ออกจากตำหนักฮ่องเฮาไปตำหนักเจียวหลันซูเฟยแทน

ในตำหนัก องค์ชายเจ็ดจิ่งอี้ก้อบ่นกับเจียวหลันซูเฟย ว่าเขาอยากออกไปรบแบบเสด็จพี่สามจิ่งเสา(จิ่งอี้เอฟซีจิ่งเสา555) ฮ่องเต้ได้ยินก็หัวเราะ เจียวหลันซูเฟยเลยบอกว่าตั้งแต่จิ่งอี้ได้เจอะจิ่งเสาที่สำนักศึกษาก้อเอาแต่ร่ำร้องอยากเป็นแม่ทัพแบบพี่สามทุกวัน

จนผ่านไปฤดูใบไม้ผลิ จบพิธีบวงสรวง จิ่งอวี่ถึงได้กลับเข้าวัง แต่พบว่าพวกของตัวเองโดนกำจัดไปเกือบหมด เขาเข้าหาฮองเฮาไปฟ้องแม่ ว่าตอนนี้ใครๆก้อคิดว่าจิ่งเฉินเป็นว่าทีรัชทายาทไปแล้ว แถมในวังหลังฮ่องเต้ก้อโปรดปราดเจียวหลันซูเฟยออกหน้าขนาดนี้ ในขณะที่เจียงหนาน การค้ากับต่างชาติก้อสำเร็จงดงาม เพียงปีเดียวก้อได้กำไรกลับมามากมาย จวินชิงบริหารจนเงินทุนไว้สนับสนุนกองกำลังของจิ่งเสาก้อเพียบพร้อม แต่เพื่อไม่ให้ดูสะดุดตา เขาจึงเปิดหอการค้า แล้วให้สองสามตระกูลรวมบริหารเปิดร้านค้า 

เรื่องราวราบลื่นผ่านไปอีกสองปี จิ่งเสาได้รับจดหมายลับจากจิ่งเฉิน เพื่อขอขี้เถาที่แม่ชีโม่เป่ยใช้รักษาเจ้าสี่ลูกชายของเขา โชคดีคราวนั้นจวินชิงแบ่งตัวยาเก็บไว้ครึ่งซอง จึงมีส่งให้กับจิ่งเฉิน จิ่งเสาอยากเขียนจดหมายตอบ แต่จวินชิงห้ามเขียน เพราะเขาอ่านเนื้อความจดหมายแล้วคาดว่าต้องมีอะไนเกิดขึ้นแน่ๆ เขาให้จิ่งเสาตอบสั้นตามคำถามก้อพอ

สิบวันผ่านไปกลับไม่มีจดหมายตอบกลับของจิ่งเฉิน ทำให้จิ่งเสากังวลใจมากจนอยากแอบลอบเข้าวังหลวง ก็พอดีทหารมารายงานว่ามีกองทหารม้ากำลังมุ่งตรงมาที่หน้าเมือง จิ่งเสารีบออกไปดุก็พบว่าเป็นจิ่งเฉินขี่ม้ามาพร้อมองค์รักษ์ม้าโม่อวิ๋นสิบแปดนาย ซึ่งเป็นกองกำลังส่วนตัวของฮ่องเต้ จวินชิงกับกู้ไหวชิงวิ่งออกมาดูพร้อมกัน ทันเห็นจิ่งเฉินล้มลง จิ่งเสารีบพาพี่ชายเข้าพัก 

จิ่งเฉินว่าระหว่างทางเขาโดนลอบจู่โจมทำร้าย ฮ่องเต้ส่งเขามาตรวจทัพจิ่งเสา เพราะขุนนางเริ่มกล่าวหาว่าจิ่งเสาแกล้งทำศึกยืดเยื้อ แต่ที่จริงฮ่องเต้ส่งเขามารับตัวยานั่นกับมือตัวเอง พร้อมให้สิบแปดองค์รักษ์ม้าโม่อวิ๋น จิ่งเฉินเล่าว่าเขาตามสืบคนที่ติดต่อแม่ชีโมเป่ยจนพบว่า คนที่นางติดต่อมากที่สุดคือฮูหยินเม่ากั๋วกง แล้วมีข่าวว่าอนุคนหนึ่งของเม่ากั๋วกงเกิดแล้วอยู่ดีๆก้อตกเลือด อาการของอนุคนนั้นคล้ายกับท่านแม่ของพวกเขา จิ่งเฉินเลยให้เจียวหลันซูเฟยพูดเปรยๆๆต่อหน้าฮ่องเต้ ซึ่งก้อทำให้ฮ่องเต้สนใจสั่งสืบทันที แล้วส่งเขามารับตัวนี้ด้วยตัวเอง 

จิ่งเฉินมาถึงเจียนหนานก้อถือโอกาสเที่ยวชมเจียงหนาน จนไปดูท่าเรือที่ลู่โจวโดยมีกู้ไหวชิงตามติดเป็นเพื่อนเดินทางตลอดเวลา ในจวนจิ่งเสาพักรบเพราะกู้ไหวชิงหนีทัพไปเที่ยวเล่นกับพี่ชายเขาแทน จวินชิงคิดวิเคราะห์เรื่องที่ฮ่องเต้สั่งให้จิ่งเฉินมาหาจิ่งเสาที่เจียงหนานทันทีโดนไม่ให้แวะที่ไหน แถมยังส่งองค์รักษ์ม้าโม่อวิ๋นสิบแปดนายคุ้มครองเอง เขาเดาความคิดฮ่องเต้ว่าน่าจะส่งจิ่งเฉินมาให้จิ่งเสาคุ้มครองพี่ชายมากกว่า ก้อมีทหารเข้ามารายงาน ว่าทางเมืองหลวงส่งขุนนางพร้อมรถนักโทษมาตามจับกุม

ทั้งสองคนออกมาดูก้อพบขุนนางคนนั้นพอเห็นรุ่ยอ๋องก็จะประกาศราชโองการ จิ่งเสาให้จวินชิงไปตามองค์รักษ์ม้าโม่อวิ๋นสิบแปดนายออกมา ขุนนางผู้นั้นอ่านประกาศว่ารุ่ยอ๋องวางยาฮ่องเต้ คิดก่อกบฎ ให้จับกุมไปลงโทษที่เมืองหลวงทันที เลยเจอะองค์รักษ์ม้าโม่อวิ๋นสิบแปดนายจัดการฆ่าคนติดตามขุนนางผู้นั้นจนหมด จากการสอบสวนว่าขุนนางนั้นมาจากกรมอาญา และราชโองการมาจากกรมอาญา แต่ตราประทับราชโองการเป็นของจริง ทั้งหมดนั่งรวมหัวกันคบคิด จิ่งเฉินเดาว่ามีสองทาง ว่าฮ่องเต้ต้องการจับกุมเขาจริง กับทางที่สองฮ่องเต้โดนจิ่งอวี่ควบคุมแล้ว มู่หานจางว่ารึฮ่องเต้กำลังสืบว่าใครกันแน่ที่เป็นคนวางยา ตอนนี้ยังไงคงต้องกลับวังหลวงก่อน จิ่งเฉินตกลงกลับเมืองหลวง 

จิ่งเสาทิ้งทหารไว้คุมเจียงหนานสามหมื่น อีกห้าหมื่นให้เตรียมยกทัพกลับวังหลวงพร้อมจิ่งเฉินกับองค์รักษ์ม้าโม่อวิ๋นสิบแปดนาย กู้ไหวชิงอยากไปด้วยแต่เจอะอีกสามคนห้ามทันที555 และเป็นยังที่คิด ระหว่างเดินทางกลับเขาเจอะกองกำลังลับลอบโจมตีตลอด แต่จิ่งเสามีกองทัพใหญ่ขนาดนี้ จึงไม่มีผลอะไรในการรีบเดินทางกลับ จนใกล้จะถึงวังหลวง องค์ชายใหญ่นำทหารสามหมื่นนายมาดักหน้าทัพของจิ่งเสา จิ่งเสาที่สั่งการรบอยู่นั้นด้านหน้านั้่น ในรถม้าที่อยู่ด้านหลังทัพ จิ่งเฉินนั่งพูดคุยกับจวินชิงอย่างเพลิดเพลิน เพราะระหว่างเดินทางทำให้ต้องนั่งรถม้ามาด้วยกัน ทำให้จวินชิงรู้เลยว่าฮ่องเต้ตั้งสอนเรื่องการบริหารแผ่นดินให้กับจิ่งเฉินโดยเฉพาะ ตอนนี้ทำให้จวินชิงสนิมจนสามารถพูดเล่นกับพี่สามีได้แล้ว5555

สักพักก้อได้ยินเสียจิ่งเสาเรียกพวกเขาออกมาดูองค์ชายใหญ่ที่โดนจับมัดตัวมา จิ่งเฉินเลยรู้แล้วว่าพ่อตัวเองโดนวางยาแล้ว สั่งให้จับองค์ชายใหญ่ไปนั่งรถนักโทษที่ส่งมาพอดี แล้วรีบเคลื่อนทัพทันที จนมาถึงหน้าประตูเมืองก็เจอะเม่ากั๋วกงตั้งกองทัพรับหน้าอยู่ พร้อมประกาศว่าสองพี่น้องคิดก่อกบฎ จิ่งเสาเลยออกหน้าไปยืนด่าเม่ากั๋วกงท้าให้ไปเชิญฮ่องเต้ออกมา กลับเจอะคนแอบยิงธนูเข้าใส่ จวินชิงวิ่งมาผลักจิ่งเสาออกมาจนล้มลงไปทั้งคู่ ทำให้มือจวินชิงเลือดออก จิ่งเสาโมโหเดือดออกไปสู้รบกับเม่ากั๋วกงทันที

จิ่งเฉินดึงจวินชิงเข้ามาในรถม้า มีองค์รักษ์ม้าโม่อวิ๋นสิบแปดนายยืนอารักขารอบตัวรถม้า ในที่สุดจิ่งเสาก็จัดการสังหารตาแก่ลงได้ เขาก็รีบวิ่งไปดูมือเมียรักทันที จัดการทายาใหม่ให้เมียตัวเองจนเสร็จ เพราะกลัวมือของเมียจะมีแผลเป็น โดนไม่สนใจพี่ชาย5555 จิ่งเฉินถามว่าฮ่องเต้สั่งอะไรกับองค์รักษ์ม้าโม่อวิ๋นรึป่าว หัวหน้าหน่วยบอกว่าฮ่องเต้สั่งแต่ว่าพวกเขาจะต้องคุ้มครองจิ่งเฉินให้ปลอดภัยอย่างเดียวเท่านั้น จิ่งเฉินบอกให้จิ่งเสาตั้งค่ายทหารนอกเมืองหลวงในระยะร้อยลี้ เพราะเป็นกฎของแคว้น

จิ่งเสาสงสัยว่าเม่ากั๋วกงตายไปแล้ว แต่ในเมืองหลวงยังมีกองกำลังองค์รักษ์หลวงอยู่ เขาสั่งจ้าวเมิ่งคุมกองทัพหลักไว้ตรงนี้ ส่วนตัวเองนำทหารส่วนตัวไปตั้งค่ายใกล้เมืองในระยะห้าสิบลี้ ก็พอดีเสนาบดีซุนเดินทางมาเข้าพบที่ค่ายทหาร เพื่อเข้าพบจิ่งเฉิน เขารายงานว่าอ่องเต้ไม่เข้าประชุมมาหลายวันแล้ว แต่อยู่ๆจิ่งอวี่ก้อประกาศตัวว่าจะเข้ารับผิดชอบดูแลราชสำนักแทน จิ่งเฉินเลยถามว่าแล้วว่าเสนาบดีซุนมาเพราะใคร เขาเลยยื่นเอากสารลับให้จิ่งเฉิน แล้วว่าตัวเขาได้รับตำสั่งโดยตรงจากฮ่องเต้ ให้พาพวกเขาสองพี่น้องลอบเข้าตำหนักเพื่อไปพบฮ่องเต้ จิ่งเฉินดูแล้วมั่นใจว่าเป็นลายมือฮ่องเต้จริงๆ

จิ่งเสารีบมอบตราเคลื่อนทัพให้จวินชิง แล้วรีบกระซิบว่าหลังพวกเขาสองพี่น้องเข้าวังไปแล้ว ให้จวินชิงนำแม่ทัพซ้าย-ขวารีบตรงไปที่ค่ายลับในป่า คอยดูสึญญาณพลุไฟ ก้อเห็นมันยิงขึ้นฟ้าก้อสั่งให้กองทหารลับบุกเข้าวังหลวงทันที แล้วเตือนให้จวินชิงระวังตัวให้มากๆ จิ่งเสาทิ้งเสี่ยวเฮยให้จวินชิงดูแล ตัวเขาขึ้นรถม้าไปกับพี่ชาย ทั้งหมเดินทางไปพร้อมกับองค์รักษ์ม้าโม่อวิ๋นสิบแปดนาย

เมื่อถึงตำหนักใน อันเสียนพาเข้าตำหนักที่ประทับฮ่องเต้ พร้อมสั่งให้สองพี่น้องปลดอาวุธทั้งหมด จิ่งเสาไม่พอใจจิ่งเฉินต้องปลอบใจน้องชายให้ใจเย็นๆ จากนั้นเขามอบขวดยาที่มีให้อันเสียนเอาไปให้ฮ่องเต้ จากนั้นทั้งคู่เดินไปที่ทางเดินลับ จิ่งเสาเดินขึ้นหน้าเพื่อปกป้องพี่ชายไว้ก่อน เดินจนสุดทางก้อทะลุมาที่ห้องบรรทมของฮ่องเต้

ฮ่องเต้เรียกสองพี่น้องให้เข้ามาใกล้ๆ แล้วถามจิ่งเสาว่าฆ่าเม่ากั๋วกงแล้วใช่ไหม แล้วจิ่งหรงละ จิ่งเสายอมรับมะวานเขาฆ่าเม่ากั๋วกงไปแล้ว ส่วนองค์ชายใหญ่และกองทัพของจิ่งหรงล้วนโดนเขาจับกุมไว้ที่ค่ายนอกเมืองร้อยลี้แล้ว หมอหลวงเข้ามารายงานว่ายานี้เป็นยาพิษที่ไร้ทางการรักษา ฮ่องเต้บอกอดีตฮ่องเฮาก็ตายด้วยยาพิษนี้ ตอนนี้เขาเองก้อหนีไม่พ้น จิ่งเสาตกใจที่ชาตินี้พ่อเขาอายุสั้นกว่าชาติที่แล้ว ฮ่องเต้บอกว่าถ้าเขายกบัลลังก์ให้จิ่งเสา เขาจะยอมรับมันไหม จิ่งเสาตกใจพร้อมปฎิเสธทันที ว่าเขาเ็นเพียงแม่ทัพ ตอนนี้เขากับจวินชิงต่างรักมั่นหวังอยู่คู่กันจนแก่เฒ่า ทำให้ไม่อาจรับผิดชอบตำแหน่งนี้ได้

ฮ่องเต้ให้ประกาศราชโองการ เสนาบดีกรมปกครองกับเซียวหยวนก้อถือกล่องออกมาพร้อมประกาศว่า จิ่งเสาคิดก่อกบฎให้จับกุ่มเข้าตุกหลวง จิ่งเสาตะโกนใส่หน้าพ่อทันที5555 ฮ่องเต้โบกมือ ก้อมีพระราชโองการใหม่ออกมาว่า จิ่งเสากล้าหาญ ก่อนฮ่องเต้องค์ใหม่จะขึ้นครองบัลลังก์ให้เขาคุมกองทหารองค์รักษ์และทหารวังหลวง พร้อมมอบกระบี่อาญาสิทธิ์ที่สามารถสังหารองค์ชาย เชื้อพระวงค์ได้ทุกองค์ หลังฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ให้แต่งตั้งจิ่งเสาเป็นเจิ้นกัวซินอ๋อง

จบราชโองการฮ่องเต้ก็กล่าวชมที่เขาเก่งกาจรบชนะมาตลอด ชื่อของเขามาจากเพลงเซียเสาเก้าท่อน เพื่อหวังให้เขาเป็นแรงสนับสนุนให้ต้าเฉินรุ่งเรือง หวังเพียงเขาจะไม่ทำให้เสด็จแม่ของเขาต้องผิด เพรารนางหวังให้สองพี่น้องปรองดองรักใคร่กัน จิ่งเสาน้ำตาซึม นี่เป็นครั้งแรกที่พ่อพูดชมเขา จากนั้นก้อเรียกจิ่งเฉินมารับหนังสือที่สืบทอดกันมาจากปฐมกษัตริย์ พร้อมสั่งให้จิ่งเฉินทำตามคำสั่งเสียของปฐมกษัตริย์ด้วย 

จากนั้นก็ให้ประกาศราชองค์การต่อให้รุ่ยอ๋องขึ้นครองบัลลังก์เป็นฮ่องเต้พระองค์ใหม่ ฮ่องเต้ฝากฝั่งจิ่งเสาให้กับจิ่งเฉิน บอกให้เขาจดจำเอาไว้ว่าน้องชายเป็นผู้ปกป้องเขาให้อยู่ด้านหลังมาตลอด จิ่งเสาคลานเข่าเข้าไปฟุบข้างเตียงทันที ฮ่องเต้พูดว่าเขากับอดีตฮ่องเฮาจะเฝ้ามาดูพวกเขาสองพี่น้องจากบนฟ้าพร้อมกัน ฮ่องเต้จากไปพร้อมรอยยิ้ม จิ่งเสาร้องไห้โฮทันที อันเสียนเข้ามาประคองจิ่งเฉินที่ยืนร้องไห้เงียบๆ พร้อมจัดการเปลี่ยนชุดให้กับจิ่งเฉิน

เซียวหยวนส่งผ้าเช็ดหน้าให้จิ่งเสาพร้อมบอกว่าเขายังมีเรื่องที่ต้องทำต่อตอนนี้ จิ่งเฉินจัดการให้จิ่งเสาเตรียมเข้าไปควบคุมทหารในวัง ก้อมีหทารประจำตำหนักว่าทหารวังหลวงเดินทางมาล้อมตำหนักไว้แล้ว จิ่งเสาเดินไปหน้าตำหนักพร้อมองค์รักษ์ม้าโม่อวิ๋นสิบแปดนาย จิ่งเสาประกาศว่าตัวเองได้รับพระราชโองการให้เข้าควบคุมทหารวังหลวงรวมถึงองค์รักษ์ พร้อมสั่งให้ทหารทั้งหมดไปเฝ้าประตูวังห้ามใครเข้ามา แต่จิ่งอวี่กลับเดินหน้าเข้ามาพร้อมบอกว่ารุ่ยอ๋องและเฉิงอ๋องวางแผนสังหารอ่องเต้ ใครสังหารเฉิงอ๋องจะมอบรางวัลให้อย่างงามอีกต่างหาก

ฝั่งจวินชิงรีบขี่เสี่ยวเฮยไปที่ตั้งกองทัพลับ ชูตราเคลื่อนทัพพร้อมสั่งการให้เตรียมพร้อมออกรบทันที จากนั้นรอเวลาจนใกล้ค่ำ ก้อเห็นพลุไฟถูกยิงขึ้นมา จวินชิงสั่งเคลื่อนพลทันที

จิ่งเสาเอาจิ่งเฉินมาไว้หลังตัวเอง แล้วให้องค์รักษ์ม้าโม่อวิ๋นสิบแปดนายล้อมเป็นวงป้องกันทหารวังหลวงที่รุมเข้ามาโจมตี เขาพยายามยันเวลาไว้จนในที่สุดกองทหารม้าที่จวินชิงนำมา สามารถบุกเข้ามาถึงตำหนักใน ทั้งยังเข้าโจมตีจนทหารวังหลวงแตกกระจาย องค์ชายสี่จิ่งอวี๋ตกใจที่มีกองทหารลับโผล่มาช่วยจิ่งเสา สุดท้ายจิ่งอวี่ก้อโดนจับ แต่ยังไม่วายพูดจายุแยงว่าตอนนี้จิ่งเสาฆ่าน้องชายตัวเอง ในวันหน้าจะฆ๋าพี่ชายตัวเองใช่ไหม เลยเจอะจิ่งเฉินเอากระบี่อาญาสิทธิ์จากมือจิ่งเสามาฟันจิ่งอวี่เองกับมือแทน

จากนั้นจิ่งเสาจูงมือจวินชิงไปตำหนักฮองเฮา เพื่อประทานผ้าขาวให้ พร้อมบอกว่าฮองเฮาวางยาสังหารอดีตฮ่องเต้ ตอนนี้นางเป็นนักโทษของแผ่นดืนไม่ใช่ฮ่องเฮาแล้ว องค์ชายสีโดนประหารชีวิต และตอนนี้ฮ่องเต้รับสั่งให้ถอนชื่อเขาออกจากราชสกุลและไม่อนุญาติให้ฝั่งรวมในสุสานหลวง ฮองเฮากรีดร้องโววายแล้วด่าเย้ยหยันเขา ว่าแม่ของเขาที่ตายยังน่าสังเวชกว่าพวกนาง จิ่งเสาหันกลับมาคว้าผ้าขาวจัดการัดคอนาง พร้อมบอกว่าฮ่องเต้ประกาศว่าหย่งชางป๋อคิดคดก่อกบฎ สั่งประหารเก้าชั่วโคตรแล้ว ฮองเฮาตาเหลือกก่อนตาย

หลังจิ่งเฉินขึ้นครองบัลลังก์ ก้อจัดการตระกูลอู๋ทั้งตระกูลของหย่งชางป๋อในข้องวางแผนวางยาสังหารอดีตฮอ่งเต้ เจอะประหารเก้าชั่วโคตร ส่วนเม่ากั๋วกงโดนถอดบรรดาศักดิ์ องค์ชายใหญ่โดนถอดจากตำแหน่งแล้วเนรเทศไปแดนสู่ไม่อาจกลับมาเมืองหลวงได้อีก

ผ่านปีที่สองพี่สะใภ้ที่ได้ขึ้เป็นฮ่องเฮาก้อป่วยตายลง ในสวนอุทยาน จิ่งเสาเห็นจิ่งเฉิงหลานชายคนเล็กปีนต้นไม้ เพราะรำคาญพี่สาวทีเดินมาว่าเขาทำให้องค์ชายสี่ตาย เลยเจอะจิ่งเฉิงเอาลูกไม้ขวางปานางกำนัลลงมาแทน55 จิ่งเฉินเดินมาพอดี องค์หญิงจิ่งเยวี่ยเห็นพ่อก้อตกใจ จิ่งเสาถูกใจจิ่งเฉิง แต่จิ่งเฉินบอกลูกคนนี้ทังดื้อทั้งซนนะ จิ่งเสากลับรู้สึกว่าเด็กน้อยนิสัยเหมือนเขาตอนเด็กเลย  เลยอุ้มจิ่งเฉิงพากลับจวน พร้อมบอกจวินชิงให้พาน้องชายเขาเอามาอยู่ในจวนด้วยกันเลย เพราะตอนนี้หลานชายจวินชิงรับตำแหน่งซื่อจื่อของจวนเป่ยเวยโหวละ เขาจะให้หลิงโม่รับบรรดาศักดิ์ของจวินชิงต่อ

ปีที่สาม ไหวหนานอ๋องนำหนังสือของปฐมกษัตริย์เข้าวังหลวง เพื่อให้ฮ่องเต้ทำตามคำสั่งเสียของปฐมกษัตริย์ จิ่งเสาสงสัยมากคือคำสั่งเสียแบบไหนกัน เลยถามกู้ไหวชิง เลยไดรู้ว่าไหวหนานอ๋องทุกคนจะต้องชื่อกู้ไหวชิง ห้ามแต่งชายาก่อนอายุยี่สิบห้า พร้อมประโยคลับ555 เข้าเลยเข้าใจว่านี้คือสิ่งที่ปฐมกษัตริย์ต้องการให้เขารู้ใช่ไหม

จิ่งเสากลับจวน ก้อเจอะเจ้าก้อนแป้งสองก้อนเล่นซนกับอยู่กับเสี่ยวหวง ขณะที่จวินชิงกำลังจะว่ากล่าว จิ่งเสาก้อรีบส่งสัญญาณให้เจ้าตัวดีวิ่งกระจายตัวออกไป จวินชิงบ่นว่าจิ่งเสาตามใจเด็กมากไประหว่างโตมาจะเสียนิสัย จิ่งเสากลับกอดเมียแล้วจูบด้วยความสุข นึกถึงใจความในเอกสารลับปฐมกษัตริย์ ที่ตัดพ้อว่าได้ครองใต้ฟ้า แต่กลับเสียคนรักไปแทน.....555 จบ เล่มสามแล้นนนนน

ภาคพิเศษ ตอนกระดุมหยก

ครั้งแรกที่กู้ไหวชิงได้พบหน้าจิ่งเฉินคือ ตอนจิ่งเฉินมาตรวจการที่เจียงหนาน วันนั้นเขาไปนั่งดื่มสุราที่โตะประจำของกู้ไหวชิงโดยบังเอิญ กู้ไหวชิงที่กำลังเคือนว่าใครมานั่งทับที่ตัวเอง พอเห็นหน้าก้อคุ้นตาเพราะจิ่งเฉินหน้าคล้ายจิ่งเสา แต่ดูสุขุมสูงส่งโดนใจกว่า555 เลยทำทีตีเนียนลงไปนั่งรวมโต๊ะแล้วจะหาเรื่องคุย ใช้มุกขอดูดาบข้างเอว แต่พอมองไปที่แอวของจิ่งเฉินไม่มีดาบ เลยต้องแกล้งขอดุกระดุมหยกติดสายคาดเอวแทน555

จิ่งเฉินที่ยามนี้ขึ้นบัลลังก์เป็นฮ่องเต้แล้ว นั่งหน้าหมุ่ยอ่านหนังสือที่ปฐมกษัตรย์เขียนสั่งเสียไว้ จึงทำให้รู้ว่าตอนที่ปฐมกษัตริย์รวมมือกับเพือนอีกสามคนเพื่อครองใต้หล้านั้น เขาสนิทกับกูชีมากที่สุด จนนอนรวมเตียงกับเขามาตลอด กูชีเป็นคนงามจนเขียนบรรยายไปหลายหน้า จนเมื่อขึ้นครองบัลลังก์ยามนั้นยังไม่มีกฎให้ชายแต่งชายได้ กูชีจึงจากไป ทำให้ปฐมกษัตริย์เขียกกฎหมายใหม่ให้ชายแต่งชายได้ แต่กูชีก้อยังไม่ยอมแต่งให้เขา จนสุดท้ายปฐมกษัตริย์จึงเขียนสั่งเสียและสั่งห้ามคนรุ่นหลังไปตีชิงเมืองไหวหนาน หากอยากได้ก้อให้แต่งไหวหนานอ๋องเข้ามาเท่านั้น

จิ่งเสาขอเข้าเฝ้า เลยเห็นจิ่งเฉินกำลังอ่านหนังสือของปฐมกษัตริย์ ที่สั่งเสียให้กับฮ่องเต้ทุกรุ่นจดจำและหวังให้ทำตาม เขาอยากรู้ข้างในเขียนว่ายังไง ชาติที่แล้วเขายกทัพตีไหวหนานอ๋อง เลยต้องตายอย่างอนาจ ชาตินี้พ่อเขาอยากได้ไหวหนานจนสั่งยกทพโจมตี เลยต้องตายเร็วกว่าขาติที่แล้ว จิ่งเสาคิดว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกันแน่ๆ จิ่งเฉินไม่บอก จิ่งเสาเลยมารายงานว่ากู้ไหวชิงยืนยันจะมาพักที่จวนเขา

เช้ามากู้ไหวชิงเข้าวังหลวงพร้อมหนังสือสั่งเสียของปฐมกษัตริย์ เพื่อจะทำตามคำสั่ง จิ่งเฉินกลับบอกให้เขาส่งบรรณการมาตามเดิมก็พอแล้ว กู้ไหวชิงเสียใจจากไป555

หลังจากนั้นกู้ไหวชิงก้อเริ่มโจมตียึดเมืองเพื่อประชิดวังหลวงเรื่อยๆ(เพื่อบีบจิ่งเฉิน555) ขุนนางร้องเรียนว่าเงินในคลังใกล้หมดไม่อาจทำศึกสงครามได้อีก เหล่าขุนนางเริ่มกดดันให้ฮ่องเต้รับปากตามคำสั่งเสียของปฐมกษัตริย์ ด้วยการรับแต่งไหวหนานอ๋อง

จิ่งเฉินเรียกจิ่งเสามาคุย ว่าเขาเคยคิดจะปล่อยให้จวินชิงมีชีวิตอิสระไหม เพราะทั้งๆที่เขาเป็นคนมีความสามารถ ตอนนี้แต่งเข้าจวนอยู่แต่ในเรือน จิ่งเสาตอนทันทีไม่เคย555 เพราะทั้งชีวินนี้เขารักแต่จวินชิง อยากอยู่กับเขาทุกวันจนแก่เฒ่า ถึงจวินชิงจะอยู่แต่ในเรือน แต่ตัวเขาจะทำทุกอย่างให้เมียรักได้ในสิ่งที่อยากได้ ทำในสิ่งที่อยากทำ

จิ่งเฉินคิดถึงคราวที่พบกันครั้งแรกว่า เขาต้องแลกกระดุมหยกเพื่อจะได้รู้ว่ากู้ไหวชิงตอนเด็กชื่อเฟิ่งซี

หลังฮองเฮาสิ้น ฮ่องเต้รับสั่งทำตามคำสั่งเสียของปฐมกษัตริย์ด้วยการแต่งไหวหนานอ๋องมาเป็นฮองเฮา หลังพิธีแต่งงานอลังการ จิ่งเฉินที่ดื่มสุราจนมึก้อเข้าห้องหอ ตอนจะจับกู้ไหวชิงลงเตียงกลับเจอะเขาพลิกตัวขึ้นกดแทน เพราะกู้ไหวชิงทนรอไม่ไหวแล้ว หลงรักเขามาตั้งนานกว่าจะสมหวัง555

หลังงานแต่ง งดประชุมเช้าสามวัน ฮ่องเต้ไม่เคยออกมาจากห้องหอ555 จนผ่านไปหนึ่งปี จวินชิงมาถวายรายงาน จิ่งเสาเลยตามเข้าวังมาด้วย พอเห็นพี่ชายก้อถามหาพี่สะใภ้55 แต่จิ่งเฉินบอกฮองเฮาไม่ค่อยสบายเลยให้กลับตำหนักไปแล้ว แต่จิ่งเสากลับเข้าใจเลยชวนจวินชิงกลับ พอสองผัวเมีบออกไป กู้ไหวชิงก้อเดินออกมานั่งกับจิ่งเฉิน พร้อมนวดเอวให้เขาไปด้วย555...

หนึ่งคำมั่นนิรันดร์กาลมีเป็นแบบการตูนด้วยคะ ต้องขอบคุณviruskeiที่เสียสละมาแปลการตูนสนุกๆให้พวกเราได้อ่าน สามารถติดตามชมผลงานได้ที่ทวิตเตอของคุณเขานะคะ @viruskei 

หรือไปที่เพจของเขาที่ https://privatter.net/p/6547307

การตูนวาดสวยนะ เราชอบตอนจิ่งเสากับจวินชินภาคจิบิอ้วนกลมน่ารักมาก โดยเฉพาะจวินชิงน่ารักสุดๆ